已经是第一章了
ตอนที่ 362 ลูกตกอยู่ในอันตราย
ตอนที่ 362 ลูกตกอยู่ในอันตราย
“นั่นเป็นเพียงแค่การสังสัยเองมั้ง ฉันมองไม่เห็น สำหรับฉัน เธอไม่กลัวอะไรเลยละ สิ่งที่เธอต้องการนั้น แท้จริงแล้วคือ….”ทันใดนั้น เขาไม่กล้าที่จะพูดมันต่ออีกแล้วละ
“สิ่งที่เธอต้องการก็คือนายใช่ไหมละ” พอพูดถึงตอนนี้แล้ว อ้อยและส้มก็เป็นเพราะว่าคุณพ่อของเธอ อยู่เฉยๆก็ต้องมาโดนลูกหลง ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารเหลือเกิน
ปุริมรู้สึกละอายใจ พูดเสียงต่ำว่า “ฉันไปแล้วนะ” พูดจบ ก็ก้าวเดินเข้าไปในบ้านพักของนารา ครั้งที่แล้วเพ็ญนีติ์เป็นคนช่วยอ้อยและส้มออกไป แต่ในครั้งนี้ เขาจะต้องช่วยอ้อยและส้มจากนารากลับมาให้ได้เลยละ
“ปุริม….”ด้านหลัง เพ็ญนีติ์เดินมาได้เพียงสองก้าว ตะโกนด้วยความไม่วางใจ
ร่างกายของเขาได้หยุดนิ่ง แต่กลับหยุดนิ่งเพียงสองวินาที และรีบวิ่งไปเข้าหน้าอย่างรวดเร็ว เขากลับเดินได้ดีมากๆเลยละ ก็เดินด้วยความรู้สึกจนได้มายืนอยู่ที่หน้าประตูเลยละ
ปุริมได้โทรศัพท์หานารา “ฉันมาถึงแล้ว”
“เข้ามาเลย” นารายิ้มมุมปาก เธอหันหลังไปมองสาวน้อยทั้งสองที่อยู่ในมุมข้างหลัง พวกเธอเติบโตแล้วละ ยิ่งโตยิ่งเหมือนสวย เหมือนกับแม่ของพวกเธอ แต่เพราะว่าพวกเธอนั้นเหมือนเพ็ญนีติ์ เธอได้เดินไปที่ข้างหน้าของส้ม และกระชากผมของส้ม ทำให้ส้ม ปากแข็งพร้อมกัดริมฝีปากไว้ ถึงแม้จะเจ็บ แต่เจ้าเด็กน้อยกลับไม่ส่งเสียงออกมาเลยละ “หือๆ แข็งแรงดีนิ เหมือนเขาเลย คุณพ่อของพวกเธอจะมาเปลี่ยนตัวพวกเธอแล้วละ พวกเธอดีใจกันไหม” ใบหน้าของนาราเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นเมื่อดูแล้วกลับทำให้อ้อยและส้มรู้สึกว่ามันน่ากลัวมากๆเลยละ
หน้าของส้มต้องมองไปยังที่เธอ กัดริมฝีปาก
“คุณต้องการให้คุณพ่อไปทำไม พูดมาซี คุณชอบพ่อของหนูใช่ไหม”อ้อยเห็นพี่สาวถูกนารากระชากผม เธอเจ็บปวดมากเลยละ
“ฉันชอบพ่อเธอแล้วจะทำไมละ เขานั้นเป็นของฉัน และเป็นของฉันตลอดไปด้วย”
“แต่พ่อของหนูไม่ได้รักคุณ คุณให้พ่อมาก็ไม่มีประโยชน์อะไร ท่านก็ไม่ได้รักคุณอยู่ดี คนที่ท่านรักคือแม่ของเรา”
“จริงหรอ ถ้าหากว่าทันเป็นความจริง แล้วทำไมคุณพ่อของพวกเธอไม่มาหาแม่เธอเป็นเวลาสามปีละ”
"นี่ ... "เจ้าเด็กตัวแสบทั้งสองคนตอบไม่ได้เลยละ
และก็พึ่งนึกได้เมื่อกี้เสียงที่ได้ยินจากคุณพ่อนั้นก็รู้สึกมันมีอะไรแปลกๆ ก็เพราะว่าพวกเธอไม่เคยได้ยินข่าวคราวจากพ่อมาเป็นเวลานานแล้วละ แต่เมื่อกี้นี้ พวกเธอนั้นได้ยินเสียงของพ่อจริงๆ มันไม่ผิดอย่างแน่นอน
กัดฟันแล้วอ้อยก็พูดว่า “ เมื่อกี้คุณพ่อของฉันต้องอยู่กับคุณแม่ของฉันแน่เลยละ พวกท่านยังรักกันอยู่เลย คุณพ่อไม่ต้องการให้คุณหรอก "
นารานั้นหน้าเสีย และเธอก็อ้าปากค้างด้วยความโกรธ เธอถือมีดสั้นและยกคางของอ้อยขึ้น
"เจ้าเด็กบ้า ถึงแม้ว่าพ่อของแกจะชอบแม่ของแกแล้วจะทำไม เพียงแค่ฉันทำให้เขาลืมแม่ของแกและพวกแก ในชีวิตนี้เขาก็ไม่ต้องการพบพวกแกอีกแล้วละ ฉันจะพาเขาออกไปจากที่นี่ ออกจากเมืองดรัลไปตลอดกาล ฉันจะทำให้พวกแกไม่ได้เจอเขาอีกเลยละ” เธอได้จองตั๋วเรือในตอนเย็นเรียบร้อยแล้วละ
เพียงแค่ปุริมมาถึง เธอก็มีวิธีที่จะพาเขาไปแล้วละ
พอถึงเวลานั้น เขาจะเป็นของตัวเองไปตลอดชีวิตเลยละ
ในบางครั้ง เธอรู้สึกตัวเองโง่มาก แต่ว่าในบางครั้ง เธอก็รู้สึกว่าเพียงแค่ทำแบบนี้ ก็เพื่อจะระบายความโกรธในใจของเธอ เธอชอบเขามานานหลายปีแล้วละ ถ้าหากปุริมไม่ชอบเพ็ญภัทร์ก็ต้องชอบเพ็ญนีติ์
แล้วทำไมเขาถึงได้ไม่ให้โอกาสเธอเลยละ ลองคิดๆดูแล้ว เธอว่ามันไม่แฟร์เลยละ
โอกาสนั้นอยู่ที่ว่าตัวเองเป็นนั้นจะต้องเป็นคนไขว้คว้าเอง ดังนั้น เธอเลยต้องใช้วิธีนี้เลยละ
"คุณหนู คุณปุริมขึ้นมาแล้วครับ” แค่คิด วอในมือของเธอก็ดังขึ้นมาเลยละ
"ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเลยนะ
แจ้งคุณหนูเจด้วย ให้เธอไปหยุดเฮลิคอปเตอร์ที่ขับเข้ามานั่นนะ หรือว่า ชะลอการมาถึงของมันให้มาถึงที่นี่ให้ช้าที่สุด นอกจากนี้ ทุกคนต้องเข้าสู่สถานการณ์ที่เตรียมไว้ในครั้งแรกอีกด้วย ถ้ายังไม่ได้รับคำสั่งจากฉันก่อน ก็อย่าออกจากตำแหน่งหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ครั้งที่แล้ว เธอแพ้ให้กับเพ็ญนีติ์ แต่ในครั้งนี้ เธอจะไม่ยอมแพ้อีก เพราะว่า เธอนั้นจะไม่ยอมแล้วละ
อย่าคิดว่าเธอยังเป็นเด็กสาวที่โง่เหมือนเมื่อก่อนอีกละ หลังจากหลายปีของการเปลี่ยนแปลงนี้ และความเจ็บปวดที่ปุริมเคยทิ้งไว้ให้กับเธอ เธอก็ได้เรียนรู้วิธีที่จะปกป้องตัวเองมานานอีกด้วย
เขามาแล้วละ ฮะฮ่า เขานั้นจะมาแล้วละ พอคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ใจของนารานั้นตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลยละ
มีดสั้นในมือของเขาถูกใส่ในปลอกและใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อในกรณีที่ฉุกเฉิน เธอมองลงไปที่ชุดขี่ม้าที่มีความสามารถของเธออยู่นั้น ที่มีความองอาจและความกล้าหาญอยู่ ทำไมเธอสวยขนาดนี้แต่ปุริมกลับมองไม่เห็นมันนะ
เธอไม่เข้าใจเลย ไม่เข้าใจเลยสักนิด
ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวออกจากห้องที่ซ่อนตัวของอ้อยและส้มนั้น โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น พอเห็นหมายเลขที่โทรมานั้น เปมิกาขมวดคิ้ว ไม่รับสายก็ไม่ได้ เพราะว่า ตอนนี้เธอยังคงอยู่ในเมืองดรัลอยู่เลย
"คุณชยพล ท่านอยู่ที่ไหนรีบพูดมาซิ "
“หือๆ ขึ้นรถ”
“ทำไมเสียงดังขนาดนี้เนี่ย”
“เปิดเพลงอยู่อะ”
“คุณชยพล คุณจะไปไหนละเนี่ย”
“ไปหาคุณไง” ชยพลพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม มีกลิ่นแห่งความทะเยอทะยานอยู่
“คุณชยพล คืนนี้ฉันมีแขก….”นารานึกถึงร่างของชยพล และฟันที่เป็นสีเหลืองนั้น ร่างกายของเธอก็ขนลุกไปทั้งตัวเลยละ เธอทนมามากพอแล้วละ เพียงแค่คืนนี้ขอให้เธอสามารถที่จะพาปุริมไปพร้อมกับเธอได้ก็พอแล้วละ เธอก็จะไม่จำเป็นต้องทนชยพลอีกต่อไปแล้ว
"ไม่ใช่ว่าเป็นคนตาบอดชื่อไอ่ปุริมนะ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่คุณจะพบเขาอะ”ชยพลแต่เปิดปากพูดก็ขัดคำพูดของนาราเลยทันที
“คุณชยพล คุณ….คุณรู้แล้วหรอ”
“นารา เธอคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองดรัลนั้นจะหนีสายตาของฉันไปได้ใช่ไหมละ”
นาราพูดไม่ออกเลยละ เหมือนกับว่า คุณชยพลนั้นรู้อย่างชัดเจนถึงสถานการณ์ที่อยู่ทางนี้ของเธอเป็นอย่างดี
已经是最新一章了
加载中
