ตอนที่ 363 บุคคลอันตราย

ตอนที่ 363 บุคคลอันตราย ตอนนี้เธอ ไม่สามารถสร้างศัตรูได้ ตอนนี้เธอมีจุดประสงค์เดียวเท่านั้น นั่นคือการออกจากเมืองนี้พร้อมกับปุริม "คุณชยพล คุณสั่งอะไรคะ กรุณาพูดได้เลยค่ะ ให้เร็วด้วย มิฉะนั้น เขาก็จะเดินมาถึงชั้นที่ฉันอยู่แล้วละ โอ้ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาแล้วละ โอ้ ประตูถูกเคาะจนดังขึ้น.... " ชยพลไม่รีบร้อนเลยสักนิด เพียงแค่ยิ้ม"นั่นคือเรื่องของคุณ แต่สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับคุณตอนนี้คือ ฉันต้องการเพ็ญนีติ์ เธอต้องมาที่นี่ด้วย มิฉะนั้น อย่าคิดแม้แต่จะพาไอ่ตาบอดนั้นจากไปเลยละ" "บูม"สมองของเปมิกานั้นราวกับระเบิดที่กำลังจะระเบิดเลยละ แค่เมื่อเธอเห็นหมายเลขโทรศัพท์ของชยพลนั้น ในใจของเธอก็มีความรู้สึกไม่ดีแล้วละ สรุปแล้ว ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วละ เธอไม่ต้องการมีให้เกิดเรื่องขึ้นเลยจริงๆ เธอแค่อยากจะพาปุริมไปเอง แต่ไม่คิดเลยว่า ชยพลก็ต้องการที่จะพาใครบางคนออกไปด้วย เพ็ญนีติ์มีอะไรดีกันแน่ "ชยพล คุณต้องการเธอไปทำไม" "นั่นคือเรื่องของฉัน ถ้าเธอมาถึงในกำมือของฉันมีข้อดีตั้งมากมาย" "ผู้หญิงที่เหมือนกับท่านไม้นั่นอะนะ ชยพลก็ตกหลุมรักเธอแล้วหนอเนี่ย" “ฮะฮ่า นารา คุณหึงแล้วหรอ” "ตุบๆ.... "ประตูถูกเคาะดังขึ้น ที่นอกประตูมีคนพูดว่า "คุณหนูคะ คุณปุริมมาถึงแล้วค่ะ" "ฉันต้องวางสายก่อนแล้วละ คุณมาเลยนะ ฉันจะปล่อยให้เพ็ญนีติ์เข้ามาด้วยอีกคน แต่ว่า ผู้หญิงคนนั้นฉันไม่ต้องการหรอกนะ ฉันนั้นไม่สนใจผู้หญิงหรอกนะ" "คุณแค่สนใจผู้ชายชื่อปุริมเท่านั้นเองแหละ ผู้ชายคนอื่นเป็นเพียงของเล่นในมือของคุณเท่านั้นเองแหละ" เปมิกาไม่สามารถทนต่ออีกเลยกดวางสายไป ไอ่ชยพลนั้นทำไมถึงมองเธอได้ทั่วถึงขนาดนี้เนี่ย ที่แท้เขาก็รู้ว่าเธอไม่สนใจเขาแล้วหรอเนี่ย แต่เขากลับสามารถที่จะทนได้จริงๆ ถึงแม้จะการแสดงมาได้นานขนาดนี้แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยละ ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าชยพลนั้นน่ากลัวมากเลยละ ประตูถูกเคาะขึ้นอีกครั้ง "คุณหนูคะ คุณปุริมมาถึงแล้วค่ะ" เปมิกามองดูตัวเองในกระจก ร่างกายที่ผอมสูงนั้น มีส่วนที่เว้าและส่วนโค้งตามที่ควรจะมี เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงแพ้ให้กับเพ็ญภัทร์และเพ็ญนีติ์นะเนี่ย จัดการเสื้อผ้าเล็กน้อย เธอพูดเสียงเศร้าว่า "เข้ามา" ปุริมก้าวเข้ามา ไม่มีการตอบกลับจากโทรศัพท์เลยสักอย่างเลยละ ณัฏฐพลยังมาไม่ถึงที่นี่ซีนะ นี่มันแปลกมากเลยละ ถ้าตามที่เขาวางแผนไว้ ในเวลานี้ณัฏฐพลต้องมาถึงที่นี่แล้วนะ นารามองไปที่เขาแล้วยิ้มออกมา “ปุริม นายมาแล้ว” “ใช่ แล้วอ้อยกับส้มละ” ถ้าหากไม่ใช่เพราะพวกเด็กๆ ในชาตินี้เขาก็ไม่อยากพบเจอกับผู้หญิงคนนี้อีกเลยละ เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาขยะแขยง ผู้หญิงแบบนี้อย่าว่าแต่นอนกับเธอเลยละ แค่มองยังแวบเดียวก็รู้สึกเกลียดเลยละ ความงามของผู้หญิงเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหัวใจ ถ้าหากเหมือนกับงูพิษแล้วละก็ แล้วจะมีผู้ชายคนไหนที่จะชอบกันละ แต่อย่างน้อย เขาไม่ชอบเลยละ “ไอโย ปุริม นายจะรีบร้อนทำไมละ”พูดอยู่ก็เดินไปข้างหลังของเขาแล้วมองดู “เพ็ญนีติ์ละ” “คุณไม่บอกไม่ให้ฉันพาใครมานิ แค่ให้ฉันเข้ามาคนเดียวก็พอไม่ใช่หรอ” “แต่ว่าตอนนี้ฉันเปลี่ยนใจแล้วละ ฉันอยากเจอเธออะ” “คุณ….” "ปุริม คุณดูคุณซี ทำไมเขายังคงดื้อรั้นแบบนี้ละ ทำไมถึงไม่เข้ารักษาดวงตาของคุณให้ดีดีละ มันไม่ดีเลยนะถ้าคุณจะไม่มองตลอดแบบนี้อะ ปุริม ฉันหาหมอได้แล้วนะ เป็นแพทย์ชื่อเอ็ดเวิร์ดที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุโรปและอเมริกา พอถึงในเวลานั้นฉันขอให้เขาผ่าตัดตาให้กับคุณเองเลยนะ ก็น่าจะสามารถมองเห็นได้แล้วละ" “ขอบคุณนะ ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็น ตอนนี้ฉันสบายดีมากเลยละ" เขานั่งตรงข้ามนาราด้วยความถ่อมใจ ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็น และถึงแม้ว่าเขาจะอยู่คนเดียวในที่ของของเธอก็ตาม แต่ในแง่ของเขาแล้วเขาไม่แพ้ให้กับเปมิกาเลยละ ทำให้เปมิกานั้นอารมณ์มีความอึดอัดเล็กน้อย อารมณ์ของคนบางคนมีอยู่ในตัวเองอยู่แล้ว และมันเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถเรียบแบบมันได้อีกด้วย “เฮอๆ งั้นแล้วไปแล้วกัน ฉันไม่บังคับคุณแล้วก็ได้” แต่ไม่เป็นไรรอเธอพาเขาไปแล้ว ทุกอย่างก็ไม่ได้ดังที่เขาต้องการแล้วละ พอถึงเวลานั้น เพียงแค่เธอติดของบางอย่างเข้าไปในตัวเธอ เธอก็ไม่กลัวว่าเขาจะไม่ฟังคำพูดของเธอ สำหรับผู้ชายแล้ว ในบางครั้งมันก็ต้องใช้เทคนิคนิดๆหน่อยๆ แบบนี้จึงจะทำให้ผู้ชายนั้นอยู่หมุนอยู่รอบตัวเธอด้วยการเอาใจ เชื่อฟังและไม่ดื้อต่อเธอ “แต่ว่า ฉันต้องการให้คุณโทรหาเพ็ญนีติ์ให้เธอรีบขึ้นทันที มิฉะนั้น คุณอย่าคิดเลยว่าจะได้เห็นอ้อยและส้มอะ” โทรศัพท์มือถือ และไม่มีการสั่นสะเทือนบนปัดนาฬิกาข้อมือเลยละ แล้วหัวใจของปุริมมีกังวลเล็กน้อยแล้วละ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติทางณัฏฐพลแล้วละ ดูเหมือนว่า การมาครั้งนี้ของเปมิกามีการเตรียมพร้อมมาอย่างดี เธอได้วางแผนซ้อนเขาอีกด้วย ทานไปหนึ่งฉลาดขึ้นมาหนึ่งขั้น คงไม่มีใครที่ไม่รู้หรอ ในตอนนี้เขาคงต้องพึ่งตนเองและหาวิธีอื่นๆแล้วละ คนของตัวเองเข้ามาก็เป็นเรื่องง่าย ออกไปก็เป็นเรื่องง่าย อย่างไรก็ตามก็ไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของอ้อยและส้มได้ ที่เขามาหาอ้อยและส้มก็เพื่ออยู่กับพวกเธอและปกป้องพวกเธออย่างสุดกำลังและปลอดภัย ก่อนที่จะพาพวกเธอออกไป แต่ตอนนี้ เปมิกากลับทำให้เขามีปัญหาเพิ่มมากขึ้น เธอต้องการให้เพ็ญนีติ์ขึ้นมาด้วย อย่างไรก็ตาม ยิ่งมีคนจำนวนมากที่อยู่มีในมือของเปมิกาก็ยิ่งไม่ปลอดภัยมากเท่านั้น เขาเข้าใจสิ่งนี้ดี เปมิกาก็เข้าใจสิ่งนี้เช่นเดียวกัน พวกเด็กๆนั้นอยู่ในกำมือของเธอ เขาก็คงต้องทำตามความต้องการของเธอก่อนเท่านั้นแล้วละ ตอนนี้เขา ทำได้แค่ปล่อยมันไป และจัดการกับปัญหาไปทีละขั้นแล้วละ “ได้ ฉันจะโทรศัพท์หาเธอให้เธอขึ้นมา” พูดจบ เขาก็ได้จับโทรศัพท์ในกระเป๋าและโทรหาเพ็ญนีติ์ “เพ็ญนีติ์ เธอเข้ามาหน่อยนะ นาราอยากพบเธออะ” นาราอยากพบเธอหรอ