ตอนที่ 364 บุคคลอันตราย

ตอนที่ 364 บุคคลอันตราย นั่นคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วแน่ๆแต่อย่างไรก็ตาม เปมิกาบอกให้เธอไปเธอก็คงต้องไป ในความเป็นจริงแล้ว เธอยินดีที่จะไปอยู่แล้วละ และในเวลานี้เธออยากอยู่ข้างๆปุริมเพื่อรับช่วยเขาตามหาอ้อยและส้ม และเธอก็คือดวงตาของปุริม "ได้ ฉันจะเข้าไปทันทีเลยละ ปุริม คุณเห็นลูกๆหรือยังอะ” "ปัง”คำถามที่เธอถามมันมากเกินไป แต่ว่าโทรศัพท์ของปุริมถูกวางสายไปแล้ว นาราเคลื่อนไหวเร็วมาก เพียงพริบตาเดียวก็มีอะไรบางสิ่งที่ยิงเข้าที่โทรศัพท์มือถือของปุริม เขารู้สึกถึงลมนี้มาเป็นนานแล้วละ แต่เขานั้นยังคงสงบ ราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นมันเลยละ “เปมิกา คุณทำอะไรอะ”เพียงแค่นี้ เปมิกาก็จะไม่ระมัดระวังในการปกป้องเขา "ปุริม คุณไปรักษาสายตากับฉันเถอะนะ คุณดูซี มันเป็นเรื่องที่ช่างน่าเศร้าเหลือเกินที่คุณมองไม่เห็นฉันกำลังทำอะไรอยู่คุณก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ" เขาไม่สนใจเธอ "ถ้าเพ็ญนีติ์มาถึงแล้วค่อยคุยกันดีกว่า” และยังคงมุมปากยิ้มอยู่ เปมิกามีความไม่พอใจ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง เธอเดินไปที่ระเบียงพร้อมโทรศัพท์มือถือ พร้อมทั้งปิดประตู รอยยิ้มพร้อมพูดว่า "เพ็ญนีติ์กำลังจะมาถึงในไม่ช้า คุณชยพล พอถึงเวลานั้น คุณพาผู้หญิงไป ฉันก็จะพาเขาไป พวกเราต่างก็ได้ในทำสิ่งที่พวกเราต้องการแล้ว และต่างคนก็ไม่ต้องมากวนกันอีก" "รู้แล้วๆ"เปมิกากำลังออกคำสั่งอยู่ แต่ว่า เมื่อใดก็ตามที่คิดถึงคืนที่เกิดขึ้นในสวันที่มีสายลม เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย ไม่ได้นะ เขาไม่สามารถที่จะปล่อยปุริมและเพ็ญนีติ์ไปได้ง่ายๆหรอนะ อย่างน้อยก็ต้องทำให้พวกเขารู้ว่าผลของการทำผิดต่อเขามันคืออะไร รถยนต์ขับบนถนนด้วยความเร็วที่คงที่ ข้างหน้าเขาเห็นหลังของเพ็ญนีติ์ ผู้หญิงคนนี้อยู่ตรงหน้ารถของเขา ที่จริงแล้วเขาสามารถขับรถเข้าไปข้างตัวของเธอ จากนั้นเปิดประตู ผู้หญิงคนนี้ก็จะถูกกระชากเข้าไปในรถตามอย่างง่าย หลังจากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็จะกลายเป็นของเขาโดยปริยายเลยละ แต่ว่า แบบนี้มันไม่สนุกเลยละ ไม่สนุกมากๆเลยละ ไม่มีชีวิตชีวาเลยด้วย เขาต้องการเล่นใหญ่กว่านี้ ในที่มืดมนนั้น ปุริมรู้สึกว่านาฬิกาบนข้อมือสั่นไป นั่นคือสัญญาณ มีคนกำลังจะเข้ามาสู่คฤหาสน์ของเปมิกา หรือนรวรกำลังถามเขาว่าจะปล่อยคนเข้าไปเลยไหม ถ้ายังไม่เจออ้อยและส้ม และเพ็ญนีติ์ยังมาไม่ถึง ตราบใดที่พวกเขาไม่ปลอดภัย เขาก็ต้องระวังในการวางแผนอีกด้วย อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงไม่สบายใจ “เปมิกา คุณอย่าทำอะไรที่ไม่แฟร์ต่อฉันนะ มิฉะนั้น คุณก็จะรู้ผลที่ตามมาอยู่แล้ว” ทันใดนั้นเขารู้สึกเสียใจที่เขาปล่อยนาราไปในครั้งที่แล้ว หากจัดการผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ ในวันนี้ เธอคงจะไม่สร้างปัญหาอีกต่อไป จริง ๆ แล้วเธอก็ไปโรงเรียนลักพากตัวอ้อยและส้มออกมา ในเวลานั้นเขานั้นเห็นแก่เพ็ญภทร์หรอกนะ ถึงแม้ว่าเพ็ญภัทร์และนารานั้นจะไม่ใช่แม่เดียวกัน แต่ว่า พ่อของพวกเธอนั้นเป็นคนเดียวกัน ทั้งสองเป็นพี่น้องรวมสายเลือดกัน เขาเลยจำเป็นต้องไว้หน้าให้กับเพ็ญภัทร์เล็กน้อย แต่ไม่คิดเลยว่า เขาทำผิดแล้วละ แต่ว่า มีความสงสัยอยู่เล็กน้อยว่าเธอนั้นหลีกลูกน้องของเขาและลักพาตัวอ้อยและส้มได้ยังไงกันละเนี่ย เพ็ญนีติ์มาถึงแล้วละ เธอถูกคนของนาราพาเข้ามา นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอมาที่คฤหาสน์ของนารา ทุกอย่างนั้นยังคงแปลกๆ และทุกอย่างก็ยังคุ้นเคยอยู่ ถ้าเดินไปข้างหน้าอีกก็คงจะเป็นห้องของนารา แต่ในทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงฝีเท้านั้นอยู่ข้างหลัง เป็นเสียงเดินที่ไม่สูงหรือต่ำ และเดินไปอย่างช้าๆ แต่กลับทำให้หัวใจของเธอนั้นวุ่นวาย ทำให้เธอต้องก้มหัวและเดิน แต่ทันใดนั้น ไม่คาดคิดเลยว่า คนที่อยู่ข้างหลังนั้นจะเป็นคุณชยพล ทำให้นิ่งไปเลยสักพัก ทำให้เธอฟื้นขึ้นมาอย่างเหมือนเดิม อ้อยและส้มอยู่ในกมือของเปมิกา ดังนั้นในเวลานี้เธอต้องสร้างศัตรูให้น้อยลง ยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ และได้ยื่นมือออกไป “คุณชยพล คุณอย่ามาที่นี่เลยนะ" "ฮะฮ่า ไม่อ้อมค้อมเลย ฉันชอบ”ชยพลเดินไปยังที่เพ็ญนีติ์ จากนั้นก็หยุดอยู่ข้างๆเธอ ร่างสูงมองลงมายังที่เธอ "คุณเพ็ญนีติ์ คุณยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ คุณดูซิ ลักยิ้มเล็กๆ นี้ยังอยู่ ดูเหมือนว่ากำลังเสิร์ฟไวน์อยู่เลย ทำให้คนเมาได้.... " พูดอยู่ มือนั้นก็จับลงไปที่แก้มของเพ็ญนีติ์ จิตภายใต้สำนึกแวบเข้ามา และก็รีบหนีมือที่จะมาจับแก้มของชายคนอย่างเร็ว "ฉันคิดว่าพวกเราควรเข้าไปข้างในกันได้แล้ว มิฉะนั้น คุณเปมิกาจะรอนานจนเกินไป” มีคนอยู่มาก ชยพลอาจจะเก็บลายของเขาเอาไว้หน่อยก็ได้อยู่ เธอไม่ต้องการพูดคุยกับเขาแบบเป็นการส่วนตัว แล้วก็ เธอรีบตะโกนพูดว่า "ปุริม นารา.... "ชื่อของทั้งสองคน ก็เหมือนตัวช่วยชีวิตของเธอ นาราเดินไปที่หน้าประตู เธอรู้ว่าเพ็ญนีติ์และชยพลนั้นน่าจะมาถึงพร้อมกัน เธอกำลังจะเปิดประตูอยู่นั้น ด้านนอกประตู ชยพลได้ขยับเข้าไปใกล้เพ็ญนีติ์อีกครั้ง ปากกระบอกปืนได้จี้เข้าที่เอวของเธออย่างแม่นยำ "เพ็ญนีติ์ นี่คือปืนพกไร้เสียงนะ ดังนั้น ฉันสามารถยิงกระสุนเมื่อไหร่ก็ได้ และฉันสามารถฆ่าคุณได้เลยทันที เข้าไปข้างใน " ประตูเปิดออก เพ็ญนีติ์ยังไม่ทันจะได้กรีดร้องออกมาเลย นาราก็ได้ทักทายเธอและชยพลและพาเดินเข้าไป "ฮะฮ่า ปุริม พวกเราได้พบกันอีกแล้วนะ เพื่อน ช่วงนี้คุณเป็นไงบ้างละ”ชยพลมองดูชายผู้ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว สภาพของเขาไม่ได้เหมือนกับว่าตาบอลเลยสักนิดเดียวและยังไม่ลดความอข็งออกเลยอีกด้วย ไม่คาดคิดเลยว่าในสถานการณ์ที่เลวร้ายสำหรับเขาและการแสดงออกของเขานั้นไม่มีความตื่นตระหนกอยู่เลยแม้แต่น้อย ในที่สุดปุริมก็เข้าใจว่าสาเหตุที่นรวรได้กดแจ้งเตือนนาฬิกาข้อมือของเขา มันก็เพราะต้องการปล่อยชยพลเข้ามา นั่นเป็นคนที่ต้องห้ามอย่างมากที่เขาเคยอธิบายให้กับนรวร เพราะคนหนุนหลังของชยพลนั้นเป็นคนใหญ่คนโต ซึ่งสามารถที่จะแข่งขันกับตระกูลจันทยศได้เลยละ