ตอนที่ 112 สัญญา

ตอนที่ 112 สัญญา เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ดูเหมือนว่าจรีภรณ์ยังมีความทรงจำจางๆ และดูเหมือนว่าเธอมีความปรารถนามาก เมื่อนึกถึงจุดนี้ หน้าขอเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงออกมา จิรภาสมองความเขินอายของจรีภรณ์อยู่ เขาจึงลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มชั่วๆ แล้วเข้าไปทับตัวของจรีภรณ์ลงไป …….. หลังจากเสร็จเรื่อง จรีภรณ์เหนื่อจนอยากนอน เธอรู้สึกเวียนศีรษะเมื่อเธอนอนอยู่บนเตียง ร่างกายของเธอไม่มีพลังงานและในเวลานี้เธอแค่อยากจะนอน และนอน จิรภาสกอดจรีภรณ์ด้วยความเจ็บใจ รู้สึกเสียใจที่ปฏิบัติต่อเธออย่างนั้นและเริ่มโทษตัวเองทันที แต่เรื่องมันผ่านมานานขนาดนี้แล้ว พอเขาเห็นเธอก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จิรภาสค่อย ๆ เอามือลูบใบหน้าของจรีภรณ์อย่างแผ่วเบา และจ้องที่เธออย่างเงียบ ๆ จนถึงเที่ยว จรีภรณ์จึงตื่นมาด้วยความหิว แล้วเธอก็บิดอย่างขี้เกียจ “ตื่นแล้วเหรอ” ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในหู จรีภรณ์เธอหันไปด้วยความตกใจ เธอเห็นจิรภาสนอนอยู่ข้าง ๆ และยิ้มให้เธอ “ทำไม ไม่รู้จักเหรอ” จิรภาสพูดอย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นจรีภรณ์ลุกขึ้นมา ในสมองคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทันใดนั้นก็โกรธขึ้นมา “จิรภาส นายมันทุเรศ” “ห้ะ? ฉันทุเรศยังไงล่ะ?” จิรภาสมองที่จรีภรณ์อย่างใจเย็น เขารู้ว่าเธอจะไม่ยอมรับ แต่มันก็ไม่สำคัญ เพราะเขาได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้วเพื่อให้เธออยู่เคียงข้างเขา เขาไม่ถือสาที่จะทำเป็นคนร้าย “ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ฉันจะมานอนอยู่บนเตียงนายได้ยังไง” จรีภรณดกรธมาก เธอคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นแผนการของเขา รวมถึงเรื่องอาการท้องเสียของชนุตต์ แน่นอนว่ามันต้องเป็นฝีมือเขาแน่ ๆ “ใช่ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน น้าสุดที่รักของฉันทำไมถึงมานอนอยู่บนเตียงของฉัน” จิรภาสมองประชันหน้ากับเธอ ผู้หญิงคนนี้ถูกคนอื่นวางแผน แถมเจ้าตัวไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ตอนนี้กลับมาโทษเขา ไม่ใช้สมองคิดแม้แต่น้อย “ฉัน ฉัน จิรภาส ทั้งหมดนี้นายเป็นคนทำใช่ไหม คุณต้องการไม่ให้ฉันอยู่เป็นสุขจึงจงใจมาทำแบบนี้ใช่ไหม” “จรีภรณ์ เธออย่าไม่รู้ดีไม่รู้ชั่ว ถ้าไม่ใช่ฉัน วันนี้เธอก็คงไปอยู่บนเตียงของคนอื่นแล้ว”  “มันก็ยังดีกว่าอยู่กับนาย” จรีภรณ์ตอบแบบปากแข็ง  “เธอ!”เมื่อจิรภาสได้ฟังคำพูดของจรีภรณ์เขาก็โกรธขึ้นมาทันที แล้วก็พูดประชดประชันว่า “อยากรู้นักใช่ไหม ดี ฉันจะบอกเธอ เมื่อวานตอนที่เธออยู่กับชนุนต์ ทำให้เกิดความริษยาเลยวางยาเข้าในเหล้า เดิมทีเธออยากใช้โอกาสที่ชนุนต์ไปเข้าห้องน้ำลงมือ แต่เธอไม่คิดว่าสุดท้ายโดนฉันเจอคุณ จึงทำให้แผนของเธอนั้นล้มเหลว ไม่งั้นเธอคิดว่าเมื่อคืนเธอจะหนีพ้นได้ยังไง เข้าใจไหม ยัยเบ๊อะเอ้ย” “ฉัน....” “ทำไม? ยังไม่เชื่อเหรอ?” จิรภาสมองเธออย่างเย็นชา เหมือนเป็นผู้สมคบคิด “แต่ไม่เป็นไร เรื่องนี้มันไม่สำคัญหรอก หลังจากนี้เขาจะไม่มาทำอะไรแบบนั้นกับเธออีก” “หมายความว่าไง” “หึ” จิรภาสยิ้มเยาะเย้ย “เพราะว่าหลังจากนี้เธอก็เป็นคนของผมจิรภาสแล้ว และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับชนุตต์ และไม่ได้เป็นแฟนของเขาอีก แขก็จะไม่มาก่อกวนเธอได้อีกแล้ว” “มีสิทธิอะไร” “มีสิทธิอะไรอะเหรอ ก็สิทธินี้ไงล่ะ” ในระหว่างพูด จิรภาสก็หยิบของบางอย่างขึ้นมา “ต้องการดูไหม ว่าเธออยู่ในนี้หรือเปล่า” เมื่อได้ดูของที่อยู่ในมือของจิรภาส จรีภรณ์ถึงกลับตกตะลึง เธอไม่เคยคิดเลยว่าจิรภาสจะเป็นคนบันทึกสิ่งนี้ไว้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเลือดผุดขึ้นสมอง ดวงตาของเธอมืดมน และหลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอจึงกัดฟันพูดประโยคหนึ่งออกมา “จิรภาส นายมันไม่ใช่คน” “รู้ก็ดีแล้ว” จิรภาสเอนหลังพิงอย่างเกียจคร้านบนเตียง จ้องมองจรีภรณ์ด้วยดวงตาที่ยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม และมองเธอเหมือนเป็นเหยื่อของเขา “มานี่ มาตรงนี้ เซ็นซะ” “นี่คืออะไร” จรีภรณ์มองกระดาษในมือของจิรภาสอย่างสงสัย “สัญญาทาส”