ตอนที่ 116 มาเพื่อจรีภรณ์

ตอนที่ 116 มาเพื่อจรีภรณ์ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แป๊บเดียวก็ผ่านไปสองวันแล้ว อาการท้องเสียของชนุตต์หายดีในวันที่จรีภรณ์มาเยี่ยมเขาอล่ว แต่เพราะมีจรีภรณ์ดูแลเขา เขาเลยตัดสินพักอยู่โรงพยาบาลไปหลายวัน ช่วงนี้ตะวันก็ออกโรงพยาบาลพอดี เพื่อฉลอง ชนุตต์เลยพาจรีภรณ์ ตะวันและเทพวีไปรีสอร์ทที่อยู่เมืองข้างๆ อยากจะผ่อนคลายให้ดีๆ พวกเขาไปเล่นน้ำปินภูเขาที่นั่น ทางด้านของจิรภาสก็เกิดโกรธจัดขึ้นมา ถึงกำหนดครบสามวันแล้ว โทรศัพท์ของจรีภรณ์กลับปิดเครื่อง ยิ่งทำให้จิรภาสรู้สึกโกรธอีก เขาปาโทรศัพท์ลงพื้นด้วยความโมโห จิรภาสตอนนี้อยู่บ้านพักตากอากาศอยู่ทางฝั่งทิศตะวันตก เขตบ้านพักตากอากาศนี้เขาเป็นคนทำ ทำเลที่ตั้งดีที่สุดและทิวทัศน์ดี เมื่อสร้างบ้านพักตากอากาศนี้สร็จ ทำให้หลายคนมาแย่งซื้อ สุดท้ายราคาของบ้านพักตากอากาศนี้ก็สูงเทียบฟ้า สุดท้าย เขาก็เหลือแค่บ้านพักตากอากาศที่ดีที่สุดหลังเดียว ก็เพื่อเขากับจรีภรณ์แก่แล้วจะได้มาพักที่นี่ และการตกแต่งงานนี้ก็ทำแบบที่จรีภรณ์ชอบ เขาเชื่อว่าเมื่อจรีภรณ์เห็นบ้านนี้ต้องเข้าใจหัวใจของเขาแน่ ที่จริง คืนนั้นส่งจรีภรณ์กลับไป จิรภาสไม่อยากให้เธอไป แต่เมื่อเห็นสายตาที่อ้อนวอนของเธอ เขาก็ใจแข็งไม่ได้ เขาไม่อยากบังคับเธอ ยังไงเธอก็เป็นของเขาอยู่แล้ว เขาไม่ถือสาที่จะรอเธออีกสามวัน เมื่อเขานอนคนเดียว เขาก็เริ่มรู้สึกคาดหวัง และคิดถึงเมื่อก่อนตอนที่จรีภรณ์อยู่กับเขา ทุกวันเมื่อเขากลับมาอย่างเหนื่อยล้า เธอก็จะเตรียมอาหารไว้และรอเขาที่บ้าน ชีวิตอบอุ่นนั้นถึงจะเป็นเวลาที่มีความสุขมากของเขา เมื่อคิดถึงอีกกี่วันเธอก็จะย้ายมาอยู่กับเขาแล้ว จิรภาสก็รู้สึกดีใจขึ้นมา คิดถึงที่นี่ จริภาสก็ยิ้มมุมปาก เขารู้สึกว่าทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะย้อนกลับไปในอดีต แต่เขาคาดไม่ถึงว่า เมื่อถึงวันที่กำหนดเวลา จรีภรณ์กลับหายตัวไป เมื่อเขาโทรไปไม่ติดหลายรอบถึงรู้สึกว่าผิดปกติเธอบล็อกเบอร์โทรเขาแล้ว！ ผู้หญิงคนนี้น่าเกลียดจริงๆ เขาต้องไปจับเธอกลับมา บอกเธอว่าสัญญามีผลตั้งแต่วันนี้เธอต้องมาหาเขาอย่างเชื่อฟังในตอนนี้ และหากไม่มีคำสั่งของเขาเธอก็ไม่สามารถจากเขาไปได้ อยู่กับจรีภรณ์มาหายปี นิสัยของเธอตื้นรันขนาดไหนเขาก็รู้ดีอยู่ คิดถึงหลายวันก่อนเขาบังคับให้เธอทำ เกรงว่าคงทำให้เธอโกรธแล้ว ตอนนี้เธอทำแบบนี้ก็ไม่แปลกหรอก คิดถึงนี่จิรภาสก็รู้สึกว่าเขาควรทำอะไรบางอย่างไปเตือนเธอหน่อย ไม่งั้นผู้หญิงคนนี้คงอวดดีเกินไป ดังนั้นจิรภาสก็ขับรถมาถึงบริษัทขงชนุตต์ และขึ้นไปคนเดียว เมื่อเขาใช้นามของชนุตต์ไปหาจรีภรณ์ คนในนั้นบอกกับเขาว่าชนุตต์ไม่ได้มาบริษัทหลายวันแล้ว แต่สาเหตุรายละเอียดเขาก็ไม่รู้เช่นกัน ข่าวนี้ทำให้จิรภาสประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด เขารู้สึกว่ามันต้องไม่ง่ายขนาดนั้น ทั้งสองหายตัวไปด้วยกัน ต้องไปทำอะไรแล้วแน่ๆ คิดถึงนี่เขาก็เริ่ม หงุดหงิดขึ้นมาอีก ในที่สุด จิรภาสก็ขับรถไปที่บ้านตระกูลเทพนอกอีกครั้ง ยืนมองเห็นรถของจิรภาสขับเข้ามาใจของชญาภาก็รู้สึกเต้นขึ้นมา ไม่เหมือนกับครั้งก่อน ครั้งนี้จิรภาสมาคนเดียว เขามาในนามของคู่หมั้นของเธอ ช่วยเขาถือของขวัญที่เขาเอามาให้พ่อ เธอก็บ่อพึมพำว่าที่จริงเขาไม่เอาของขวัญมาก็ได้ ของขวัญครั้งก่อนที่เขาเอามาพ่อยังกินไม่สร็จ “นี่เป็นมรรยาท” เวลานี้จิรภาสไม่มีอารมณ์คุยกับชญาภา เขามาที่นี่เพื่อจรีภรณ์เท่านั้น คำพูดนี้ราวกับเสียงที่ไพเราะสำหรับชญาภา นึกถึงฉากเมื่อเขาส่งจรีภรณ์กลับมา ทันใดนั้นชญาภาก็รู้สึกได้เอาคืน อารมณ์ก็สดชื่นขึ้น วันนี้ที่จิรภาสเข้ามาต้องเป็นเพราะเรื่องครั้งที่แล้ว เขารู้สึกผิด ถึงมากล่าวขอโทษแน่ เมื่อนึกถึงจุดนี้ ชญาภาก็ยิ้มเยนชาในใจ แม้ว่าจรีภรณ์จะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อยั่วยุจิรภาส แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าจิรภาสชอบเขาจริงๆ วันนี้ก็คงไม่มาที่นี่หรอก ภรรยาเก่าก็ใช่ภรรยาเก่า ถึงเธอจะยังไงแล้วมันจะมีอะไร ยังไงจิรภาสก็แค่เล่นกับมันเท่านั้น ถึงเข้าจะไม่ชอบเธอแล้วยังไง อย่างน้อยคนที่เขาจะเลือกมาแต่งงานนั้นใช่เธอชญาภา ไม่ใช่เมียเก่าคนนั้น ชญาภาคิดไปเองอยู่นั่น เวลานี้ ตรีภพกับแม่ของชญาภาก็อยู่บ้าน หลังจากเชิญจิรภาสเข้าห้องแล้ว ชญาภาก็ไปชงชาให้เขาเอง ตรีภพมองความเอาใจของลูกสาวนั้น ในใจรู้สึกน้อยใจขึ้นมา ในความจำของเขา ลูกสาวคนนี้เคารพเขามาตลอด แต่กับไม่เคยเอาใจเขาและเป็นห่วงเขาเลย คิดถึงนี่เขาก็ถอนหายใจ ยังไงก็เป็นจรีภรณ์ดีกว่า ถึงเธอจะไม่ค่อยเชื่อฟัง แต่ในใจเอยังมีเขาพ่อคนนี้อยู่ ณ ห้องโถง ทุกคนเคยยังเป็นมิตร อยู่ๆจิรภาสก็ถามขึ้นมา“ทำไมจรีภรณ์ไม่อยู่บ้านล่ะครับ？”เป็นคำถามที่ถามขึ้นโดยไม่ตั้งใจ แต่ตรีภพก็รู้ทันทีว่าวันนี่ที่เขามาเพื่อหาจรีภรณ์นั่นเอง ทุ สำหรับพฤติกรรมที่หลายใจของเขานี่ ตรีภพรู้สึกไม่ดีมาก เขาไม่รู้ว่าจิรภาสนี่เป็นอะไรกัน ถ้าเขาชอบชญาภา กควรอยู่กับเธอดีๆ ทำไมยังไปยุ่งกับลูกสาวคนโตของเขาอีก นพนาที่อยู่ข้างเห็นสภาพของตรีภพ ก็รีบช่วยพูดขึ้นมา“จรีภรณ์ไปเที่ยวแล้ว ไม่กี่วันก่อนเพิ่งไป “ไท้เที่ยวหรอ？” จิรภาสอึ้งไป ก็นึกถึงว่าชนุตต์ช่วงนี้ก็ไม่อยู่บริษัมเหมือนกัน ในใจก็รู้เรื่องราวไปแปดส่วน “ใช่จ่ะ ไปเที่ยวแล้ว” นพนาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ชญาภาที่อยู่อยู่ข้างไม่ได้พูดอะไร เธอเหมือนรู้สึกว่านี่ถึงเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา เวลานี้ ทุกคนต่างมีความคิดของตนเอง มีแต่นพนายิ้มอยู่นั่น จิรภาสทนนั่งต่อไม่ได้ ที่เขามาบ้านตระกูลเทพนอกไม่ใช่เพื่อมาดูชญาภา แต่เป็นเพื่อนจรีภรณ์ เขาแค่อยากมาเตือนเธอสักหน่อย คาดไม่ถึงว่าเธอกลับหนีไปเที่ยวซะแล้ว แถมยังไปกับชนุตต์หมอนั่น เพียงแค่คิดถึงนี่ ไฟแห่งความโกรธในใจของเขาก็ลุกขึ้นมาอีก นี่เขาตั้งหน้าตั้งตารอเออยู่นี่ เธอกลับไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่น เขาพยายามอดกั้นความโกรธไว้ แล้วแสยะยิ้มออกมา พูดคุยกับพวกเขาต่อ เมื่อกินข้าวมื้อเย็น ชญาภาสั่งให้แม่บ้านทำอาหารที่เขาโปรด แต่จิรภาสไม่มีความอยากอาหารเลยแม้แต่น้อย หลังกินข้าวเสร็จ ชญาภาที่ยังคิดจะไปเดินเล่นกับจิรภาสเมื่อได้ยินว่าเขาจะไป ในใจก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมา แต่ก็ยังแสร้งเป็นใจขว้างว่าถ้าเขามีธุระก็ไปก่อน จิรภาสพยักหน้าลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากบ้านตระกูลเทพนอกไป ระหว่างทาง จิตใจของจิรภาสไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพื่อเธอ เขาเตรียมพร้อมทุกอย่างคาดไม่ถึงว่าจรีภรณ์กลับหนีเขาไป การเปลี่ยนแปลงของจรีภรณ์ทำให้เขาแปลกใจมาก เมื่อก่อนเธอเป็นคนไร้เดียงสา น่ารัก ตอนนี้กลับวางแผนใส่เขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่คราวนี้ จิรภาสไม่อยากปล่อยเขาไปง่ายๆ