ตอนที่ 117 เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่นายคิด

ตอนที่ 117 เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่นายคิด เช้าวันรุ่งขึ้น จิรภาสก็สั่งให้ปณัยไปสืบว่าจรีภรณ์กับชนุตต์ไปเที่ยวที่ไหน ไม่นานปณัยก็ให้คำตอบว่าพวกเขาไปรีสอทร์ที่ภูเขาเงิน แถมตะวันกับเทพวีไปด้วย “หึ พวกเขามีความสุขกันจริง ๆนะ” จิรภาสได้ยินข่าวแล้ว ก็โกรธจนเอากำหมัดไปทุบที่ตะ ที่แท้ที่เธอหายตัวไปไม่ใช่หลบเขาอยู่ แต่เป็นไปเที่ยวสนุกกับชายอีกคน แถมยังพาตะวันไปด้วย ดูเหมือนเป็นครอบครัวเดียวดันจริงๆ ไม่กี่วันก่อน ผู้หญิงคนนี้ยังเสพสุขในอ้อมกอดของเขา แค่พริบตาก็ไปเข้าอ้อมแอดของชายคนอื่นอีกแล้ว ทำไมเธอไร้หัวใจขนาดนี้ เขารู้สึกไม่เข้าใจเธอแล้ว “ท่านประธานคะ บางทีท่านอาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะคะ พวกเขาอาจจะไม่เป็นอย่างที่ท่านคิดก็ได้นะ ” เมษาที่ยืนข้างๆเห็นเขาโกรธ ก็รีบพูดขึ้นมา “แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะ” จิรภาสย้อนถามด้วยความโมโห “ก่อนหน้านี้ลูกของคุณจรีภรณ์ถูกลักพาตัวไป หลังจากรอดออกมาก็โดนนำตัวส่งไปที่โรงพยาบาลเลย ต่อไปก้เป็นไข้ขึ้นสูง สุดท้ายถึงปรากฏว่าเด็กติดเชื้อไวรัส ก็คือ....ภาวะโลหิตเป็นพิษ” “หลังจากลักพาคุณจรีภรณ์ เธอก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลโดยตรง แต่เธอมีไข้ขึ้นสูง และในที่สุดเธอก็รู้ว่าเธอติดเชื้อไวรัสนั่น คือภาวะโลหิตเป็นพิษ!” “อะไรนะ” ทันใดนั้นจิรภาสก็ยืนขึ้นมาทันที เด็กคนนั้นน่ารักขนาดนั้น เขายังเด็กขนาดนั้น ทำไมถึงเป็นภาวะโลหิตเป็นพิษ พระเจ้านี่โหดร้ายจริงๆ “ตอนนั้นสถานการณ์เร่งด่วน หลังพบอาการนั้นมันก็สายไปแล้ว แต่โชคดีที่ควบคุมอาการได้แล้ว” “เรื่องมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่” “ก็ครั้งที่แล้ว ที่คุณจรีภรณ์ไปหาคุณหญิงที่ร้านน้ำชา ตอนนี้ลูกของคุณจรีภรณ์โดนลักพาตัวไป และเวลานั้นก็เป็นเวลาที่คุณหญิงโทรหาคุณจรีภรณ์บอกมีธุระจะคุยด้วย คุณจรีภรณ์คิดว่าคุณหญิงเป็นคนทำเรื่องนี้ เลยไปหาท่าน จึงเกิดเรื่องเหล่านั้น” จิรภาสคิดถึงตอนนั้นจรีภรณ์ต่อยตีกับแม่ ตอนนั้นจรีภรณ์เหมือนเป็นบ้า แถมยังอยากฆ่าแม่ตาย เห็นจรีภรณ์เป็นแบบนั้น เขาก็โมโหมาก เลยกอดแม่กลับไป ตอนนี้คิดขึ้นมาเขาก็รู้สึกโทษตนเอง ปณัยเห็นเขาไม่ได้พูดอะไร ก็พูดต่อ“ต่อมาลูกของคุณจรีภรณ์ก็โดนหาเจอ เป็นพวกที่ลักพาตัวเขาไปส่งเขาเข้าโรงพยาบาล ตอนนั้นเขาก็เป็นไข้ขึ้นสูงแล้ว คุณหมอเลยสรุปว่าคือโดนฉีดไวรัสบางอย่าง แต่คำพูดเหล่านั้นพวกเขาไม่กล้าพูดกับคุณจรีภรณ์ และคุณชนุตต์เป็นคนที่ออกคำสั่งว่าห้ามพูด กลัวคุณจรีภรณ์จะรับไม่ได้” “ท่านประธาน อันที่จริงที่คุณจรีภรณ์สงสัยว่าคุณหญิงเป็นคนทำมันก็มีเหตุผลอยู่เพราะก่อนหน้านี้คุณหญิงก็เคยขู่คุณจรีภรณ์ไปหลายครั้ง และครั้งที่แล้วที่ลูกของคุณจรีภรณ์หาย มีโอกาสมากที่จะเป็นคนหญิงทำ” สีหน้าของจิรภาสมืดมน ในใจกลับตะตะลึง เขารู้เรื่องนี้ทั้งหมด ดังนั้นวันนั้นที่จรีภรณ์ตบแม่เขาเลยไม่ถือสาอะไรแล้วก็อดทนไว้ แม่เป็นคนยังไงเขารู้ดี ถ้าไม่ใช่ท่านบีบบังคับเธอมากเกินไป จรีภรณ์จะทำแบบนี้ได้ยังไง “ท่านไม่ควรหมั้นกับคุณชญาภา”ปณัยรู้ว่าในใจของจิรภาสมีจรีภรณ์อยู่ตลอด เขาก็รู้ดีว่าหลังจากประธานจิรภาสหย่ากับจรีภรณ์ เขาก็ไม่มีความสุขแล้ว “ฉันรู้” เมื่อฟังประโยคที่ปณัย ดวงตาของจิรภาสก็จางลง เหตุผลที่เขาหมั้นกับชญาภา เพราะว่าวันนั้นจรีภรณ์ทำให้เขาเสียใจมาก เธอทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง ต่อมาเขารู้ว่าชญาภาไปทำแท้งที่โรงพยาบาลแล้ว เขาก็รู้สึกสงสารเธอ เลยเลือกหมั้นกับเธอ แต่เวลานั้นจรีภรณ์ก็กลับมาอย่างกระทันหัน ละวันนั้นก็เป็นวันที่เขาประกาศหมั้นกับชญาภา คิดถึงที่เขรู้สึกสงสัย ในเมื่อลูกป่วยหนักทำไมเธอยังต้องกลับบ้านตระกูลเทพนอกอีก เอต้องการจะทำอะไร เอไม่รู้หรือว่าเด็กในตอนนั้นต้องการแม่มากแค่ไหน หรือว่าเธออยากจะมาแก้แค้น？จิรภาสขมวดคิ้ว เขาจำได้ว่าวันนั้นจรีภรณ์กลับถึงบ้านตระกูลเทพนอกและพูดคำว่าดีใจด้วยก็ขึ้นไปข้างบน ถ้าเธอจะแก้แค้นจริงๆ งั้นก็ต้องมาก่อโวยวายสิ แต่เธอกลับไม่พูดสักคำ เข้าห้องแล้วก็ไม่ออกมาอีก หรือว่าเธอขาดเงิน จึงต้องเลือกกลับมา ใช่ ต้องใช่แน่ ๆ เพื่อเงิน เพื่อเอาไปรักษาตะวัน เพื่อตะวันเธอต้องวางตัวต่ำ ที่แท้เป็นอย่างนี้ จิรภาสกำหมัดแล้ว ในเวลาที่เธอไร้ความช่วยเหลือมากที่สุดเขากลับได้ทำร้ายเธออีก ตะวันของเธอเข้าโรงพยาบาลเพราะภาวะโลหิตเป็นพิษ แต่เขากลับประกาศหมั้นหมายกับลูกสาวที่เป็นเมียน้อยของพ่อเธอ ดังนั้นที่เธอเกลียดเขามันก็สมเหตุสมผล “เรื่องที่เด็กดดนลักพาตัวไป นายได้ไปสืบหรือยัง” จิรภาสพูดด้วยสีหน้ามืดครึม “สืบแล้วครับ แต่ตอนนี้ที่ห้วคนมันเยอะแยะ ไม่สามารถเช็คเจอได้” งั้นก็หมายความว่านั่นไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นการจงใจวางแผน คนที่ทำนั้นเป็นใคร？และยังมีใครที่อยากไล่จรีภรณ์ออกจากเมืองซูล่ะ？ “แต่ผมแน่ใจว่ามันไม่ใช่ฝีมือของหญิงชรา ผมไปตรวจสอบรายละเอียดการติดต่อทั้งหมดและตารางเวลาของคุณหญิง ท่านไม่มีเวลาไปทำ” ปณัยเตือนเขาก่อน จิรภาสพยักหน้า เขาก็รู้สึกว่าเรื่องต้องไม่ใช่แม่เขาทำ ถึงแม่จะไม่ชอบจรีภรณ์และไม่ให้เธออยู่เมืองซูด้วย แต่เรื่องที่โหดร้ายถึงขนาดฉีดพิษให้เด็กท่านต้องทำไม่ลงแน่ ถ้าอย่างงั้น นอกจากแม่ยังมีใครอีกที่ไม่อยากให้จรีภรณ์เข้าใกล้ตนเอง จิรภาสหรี่ตาแล้วคิด เขาคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีคนตั้งใจจะใส่ร้ายแม่ด้วย ทำอย่างนี้ไม่เพียงแต่ล้างโทษของตนเองหมด แถมยังทำให้ความสัมพันธิ์ระหว่างแม่กับจรีภรณ์พังสลาย อย่างนั้น เขากับจรีภรณ์ก็ไม่มีทางอยู่ด้วยกันอีก คิดถึงเขานึกถึงสองแม่ลูกนั้น ต่อมาก็ใช่นิรมลกับแข คนที่น่าสงสัยที่สุดคือนพนาสองแม่ลูกนั้น เรื่องนี้พวกเขามีแรงจูงมากที่สุด และยังมีคำพูดของนิรมล ส่วนนิรมล ตอนนั้นชนุตต์กับจรีภรณ์อยู่ด้วยกัน นิรมลเพื่อเอาคืนก็อาจจะทำได้ ส่วนแข เธอไม่มีฐานะพอ ดังนั้นคนที่น่าสงสัยที่สุดก็เหลือสามคน ในบรรดาพวกเขา สองแม่ลูกนั้นเป็นคนที่น่าสงสัยมากที่สุดคิดถึงนี่เขาก็โกรธ“นายไปสือการเคลื่อนไหวของสองแม่ลูกนั้นมา และยังมีนิรมลนั้นด้วย” “ครับ” ทั้งเช้าจิรภาสก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี เมื่อนึกถึงใบหน้าที่น่ารักของตะวันนั้น เขาก็รู้สึกโมโห เด็กน่ารักขนาดนั้น พวกนั้นจะลงมือได้อย่างไรกัน เขารู้สึกหัวใจเจ็บจนทนไม่ไหว เขาไม่สามารถนึกออกว่าจรีภรณ์ในตอนนั้นจะเป็นยังไง เธอต้องรู้สึกสิ้นหวังมาก แต่เธอกลับไม่เคยพูดกับเขาเลย เรื่องใหญ่ขนาดนี้เธอไม่นึกถึงเขาเป็นคนแรกแต่เป็นชนุตต์