已经是第一章了
ตอนที่ 118 รู้สึกเหมือนตัวเองโดนคิดร้ายแล้ว
ตอนที่ 118 รู้สึกเหมือนตัวเองโดนคิดร้ายแล้ว
เพียงแค่นึกถึงช่วงที่ตะวันป่วยและชนุตต์เป็นคนดูแลเขา ในใจจิรภาสก็รู้สึกหึงมาก เดิมทีเรื่องนี้ควรเป็นเขาทำ แต่กลับมีคนอื่นทำแทนเขาแล้ว
จิรภาสรู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็มีปัญหาร้ายแรงที่ทำให้เขากังวล
นั่นก็คือทัศนคติของแม่ของเขาที่มีต่อจรีภรณ์ แม้ว่าปณัยจะบอกเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับแม่ของเขา แต่ในใจของเขาก็ยังไม่สงบ
เขานึกถึงว่าก่อนหน้านี้แม่ของเขาเพราะไม่ชอบจรีภรณ์เลยบีบบังคับให้เธอไปทำแท้ง ตอนนี้นึกถึงเขายังรู้สึกกลัว ดังนั้นเขาต้องไปยืนยันว่าเรื่องนี้แม่ของเขามีส่วนเกี่ยวข้องรึเปล่า ถ้าเป็นแม่เขาทำจริงๆ งั้นเขากับจรีภรณ์ก็กลับไปไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นจิรภาสเลยรีบกลับบ้านไป
เมื่อถึงบ้าน นวิยากำลังเตรียมจะงีบ แล้วก็เห็นลูกชายกลับมา “ลูก กลับมาได้ยังไง?”
“แม่ ผมมีเรื่องจะถาม เรื่องที่ลูกของจรีภรณ์โดนลักพาตัวไป แม่เป็นคนสั่งทำหรือเปล่า” จิรภาสมองหน้าแม่อย่างกังวล ตอนนี้หัวใจเขาเกือบเต้นออกจากลำคอ ถ้าแม่โกหกเขาต้องดูออกมาได้แน่ๆ แต่เขาก็ต้องเสียสติเหมือนกัน
“แม่ไม่ได้ทำ” นวิยาไม่ลังเลที่จะปฏิเสธ
“จริงเหรอ?” จิรภาสถามเพื่อยืนยันคำตอบอีกครั้ง
“ไม่ใช่จริงๆ ลูก ก่อนหน้านี้แม่รู้ว่าแม่ทำผิด แม่ไม่ชอบจรีภรณ์ แต่เรื่องนี้แม่ไม่ได้ทำจริงๆ แม่สาบานได้ ลูกต้องเชื่อแม่นะ”
“งั้นก็ดี”ได้ยินคำพูดของแม่ จิรภาสรู้สึกโล่งอกขึ้นมา เขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้ต้องไม่ใช่แม่เขาทำ
เห็นสีหน้าผิดปกติของลูกชาย นวิยาก็ถามอย่างเป็นห่วง“ลูก เป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับ” ในใจของจิรภาสรู้สึกปั่นป่วน
“แต่แม่เห็นว่าลูกไม่ค่อยดีเลยนะ”
“เห็นสภาพกังวลของแม่ จิรภาสถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วนั่งลงโซฟาถามว่า“แม่ แม่รู้สึกจรีภรณ์น่าสงสารไหมครับ”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า”ฟังคำพูดของลูก นวิยาก็รู้สึกเป็นกังวล ตั้งแต่ลูกรู้เรื่องนั้นแล้วก็ไม้กลับบ้านอีก เธอเลยรู้ว่าคราวนั้นเธอทำลายลูกแล้วจริงๆ
แต่มันจะทำยังไงได้ล่ะ เธอก็รู้สึกเสียใจแล้ว ช่วงนี้เธอนึกถึงเรื่องเมื่อก่อนที่เอทำลายจรีภรณ์ เธอกู้รู้สึกว่าตนเองไม่สมเป็นคน โดยเฉพาะที่เธอหลอกให้จรีภรณ์กินยาซุปเหล่านั้น เธอยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้น นั่นเป็นหลานของเธอนะ แต่กลับโดนเธอกำจัดไปแล้ว
“แม่ ตะวันป่วยแล้ว” จิรภาสพูดด้วยเสียงจนใจ
“ป่วยเป็นอะไรลูก”
“ติดเชื้อในกระแสเลือด”
“อะไรนะ” นวิยาตะโกนขึ้นมา
“แม่รู้ไหมว่าเขาป่วยได้ยังไงไหมครับ?”
“ปะ...ป่วยได้ยังไง”นวิยายังจมอยู่ในความตกใจ แม้พูดเสียงก็ยังสั่นอยู่ เด็กคนนั้นเธอก็เคยเจอ หน้าตาเหมือนกับจรีภรณ์มาก ดูน่ารักจะตาย โดยเฉพาะดวงตาที่สดใสคู่นั้น ดูแล้วรู้สึกคุ้นๆ
เด็กที่น่ารักแบบนี้กลับเป็นภาวะโลหิตเป็นพิษ นวิยารู้สึกเสียดายมาก
“ยังจำเรื่องครั้งที่แล้วที่จรีภรณ์และแม่อยู่ในร้านน้ำชาไหมครับ” จิรภาสถามขึ้นกระทันหัน
“นี่ลูกพูดถึงเรื่องนี้ทำไม”นวิยาหน้าแดงขึ้นมา ก่อนหน้าดีเธอไปหาจรีภรณ์หลายครั้งแถมยังขู่เธออีก ตอนนั้นตนเองทำเกินไปแล้วจริงๆ
จิรภาสเพิกเฉยต่อการแสดงออกของแม่ และก็มองไปที่เธอ หลังจากนั้นเขาก็บอกเรื่องของจรีภรณ์ให้แม่ฟัง
ฟังเสร็ก็รู้สึกตกใจมาก เธอคิดไม่ถึงเลยว่าหลายปีนี้ชีวิตของจรีภรณ์จะลำบากขนาดนี้ เมื่อก่อนเธอยอมโดนตนเองรังแกก็ไม่ยอมบอกฐานะที่แท้จริงออกมา แต่ตอนนี้เพื่อเงินเธอเลยต้องกลับไปบ้านตระกูลเทพนอก ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าความรักของแม่มันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ เธอเลยพูดขึ้นว่า“จรีภรณ์เธอก็ไม่ง่ายเลยทีเดียว”
“ใช่ครับ”
“ไม่งั้น พวกเราให้เงินเธอไปก้อนหนึ่งเถอะ” นวิยาลังเลสักครู่แล้วพูดขึ้น แต่ทันทีที่เธอพูดจบลูกชายของเธอมองเธอทันที
“ลูก แม่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น แม่แค่อยากจะช่วยเธอ...”
“ผู้รู้” จิรภาสมองแม่แล้วพูดตัดบทเธอไป เมื่อก่อนเขารู้สึกว่าแม่เป็นคนเห็นแก่เงิน และเธอก็เคยอยากใช้เงินไปชดใช้จรีภรณ์ แต่คราวนี้เขารู้สึกได้ว่าแม่อยากช่วยจรีภรณ์จริงๆ ดังนั้นเขาเลยพูดอ่อนโยนว่า“ผมรู้ว่าแม่อยากช่วยจรีภรณ์จริงๆ แต่คราวนี้ลูกคือมาเตือนแม่เอง”
“เตือนอะไร” นวิยารู้สึกแปลก ๆ
“แม่ไม่รู้สึกแปลกหรอ”จิรภาสถากลับ ในบางเรื่องแม่เป็นคนฉลาด
“แปลกยังไง”
“นอกจากแม่แล้ว ยังมีใครที่ไม่อยากให้ลูกอยู่กับจรีภรณ์ ทำไมเรื่องที่แม่ไม่ได้ทำ แต่กลับมีบางคนเอาเรื่องเหล่านี้ดึงมาที่แม่ ที่เขาแบบนี้คืออยากจะเอาคืนหรืออยากจะใส่ร้าย”
เห็นแม่ไม่ได้พูด จิรภาสพูดต่อว่า“แม่ แม่เคยคิดไหม ถ้าความสัมพันธิ์ระหว่างแม่กับจรีภรณ์แย่ลง ใครคือคนที่ได้รับผลประโยชน์ ถ้าตะวันเป็นอะไรจริงๆ ผมกับจรีภรณ์ก็ไม่สามารถคืนดีอีกแล้ว แล้วมันจะมีผลต่อใคร”
“แม่...”
จิรภาสเห็นแม่กำลังเบิกตากว้างอยู่ เขารู้ว่าเธอตกใจมาก ตอนนี้ปณัยยังสืบผลไม่ออก เขาก็ไม่มีหลักฐานอะไร แต่สารชาติญาณบอกเขาว่าต้องเป็นแม่ลูกตรีภพทำแน่ ดังนั้นเขาต้องบอกแม่ อย่าให้แม่โดนพวกมันหลอกใช้
เมื่อเตือนแม่เสร็จ จิรภาสก็อยากจะไป เพิ่งก้าวไปหนึ่งก้าว เขาก็หันกลับมาว่า“แม่ แม่รู้สองแม่ลูกนั้นดีไหม”
คำพูดของลูกทำให้นวิยาตัวสั่นขึ้น เมื่อกี้ลูกเพิ่งพูดออกมาเธอก็รู้สึกว่าเป็นสองแม่ลูกนั้น แต่ก็แค่เดาอยู่ เธอไม่อยากยอมรับยังไงพวกเขาก็มีความร่วมมือกันในทางธุรกิจ
ในอดีตเธอกับนพนามักจะเล่นไพ่ด้วยกันและความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอเลยค่อยๆดีขึ้น
ต่อมากู้รู้จักชญาภา ตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าชญาภาเป็นคนอ่อนโยนใจกว้าง แถมยังเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี ดีกว่าจรีภรณ์นั้นตั้งเยอะ ดังนั้นไร้ความยุยงของนพนา เธอเลยร่วมมือกับนพนา หลอกให้ลูกชายตนเองไปนอนกับชญาภา
ที่จริง ถ้าคิดขึ้นมาก็จะพบปัญหาของมัน รวมถึงก่อนหน้านี้ที่จะทำร้ายให้จรีภรณ์ นพนาก็ช่วยวางแผนอยู่
อย่างนั้น นวิยาก็ค่อยๆดูถูกจรีภรณ์ขึ้นมา รู้สึกว่าที่เธออยู่กับลุกชายตนเองก็เพื่อเงินของเขา เลยรังแกเธอบ่อยๆ
ตอนนี้คิดขึ้นมา นวิยายิ่งรู้สึกเรื่องเหล่านี้เป็นพวกเขาวางแผนอยู่ รวมถึงเมื่อก่อนที่พวกเขาช่วยปกปิดฐานะของจรีภรณ์ ตอนนี้เธอจึงพบว่าเธอเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกอยู่ตลอด
ยิ่งคิดนวิยายิ่งรู้สึกโกรธ เธอรู้สึกตนเองถูกคิดร้ายแล้ว
ถึงแม้หลังจากเรื่องนั้น ชญาภาก็มาเอาใจและอยากจะคืนดีกับเธอ แต่ก็โดนเธอไล่กลับ แต่เธอกลับมีความอดทนมาก ยังคงมาเอาใจเธอเรื่อยๆ
ตอนที่เธอรู้สึกตนเองจะหวั่นไหว ลูกชายก็มาพูดเรื่องเหล่านี้กับเธอ นี่ทำให้เธอโมโหขึ้นมาอีก เธอคิดอยากจะไปสอบถามนพนา แต่เวลานี้ชญาภากลับมาเองซะแล้ว
已经是最新一章了
加载中
