已经是第一章了
ตอนที่ 119 ผู้หญิงขี้โกหก
ตอนที่ 119 ผู้หญิงขี้โกหก
นวิยาเห็นเธอหิ้วถุงผลไม้ ก็รู้ว่านั่นเป็นมังคุด เธอก็ออกเสียงหึในใจ แล้วไม่สนใจเธออีก นวิยาเห็นเธอถือผลไม้มาถุงหนึ่ง และรู้ว่าเป็นมังคุดที่เธอชอบกิน เธอออกเสียงหึในใจ แล้วนั่งอยู่นั่นไม่สนใจเธออีก
ชญาภาก็ไม่ใส่ใจ ก็มาทักทายกับเธออย่างกระตือรือร้น แล้วเอามังคุดไปล้างให้สะอวดแล้วเอามาให้เธอกิน
นวิยาดูชญาภาที่ท่าทางอ่อนโยนนั้น ก็คิดในใจว่า ถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องจริง งั้นเธอก็ซ่อนตัวได้ดีจัง ผู้หญิงที่จงวางแผนขนาดนี้ถ้าแต่งเข้าบ้านเธอ ต่อไปชีวิตของเธอต้องแย่แน่
แต่เธอก็ไปมาหาสู่กับชญาภาไม่ใช่น้อยๆ เด็กคนนี้ก็ใส่ซื่อบริสุทธิ์ ไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่ แต่ลูกชายก็ไม่มีทางโกหกเธอ อีกทั้งนอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีใครมีแรงจูงใจมาทำร้ายจรีภรณ์อีก
คิดถึงนี่ ใจของนวิยาก็เย็นชาขึ้นมา หลับตาแล้วพูดว่า“ชญาภา ต่อไปถ้าหนูไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องมาแล้ว”
“หา？”ได้ยินนวิยาพูด ชญาภาก็ตกใจขึ้นมาทันที รอยยิ้มบนหน้าก็หยุดนิ่ง ต่อมาก็แอบโกรธในใจ ยายแก่นี่ เธอมาปรนนิบัติเอาใจเธอวันๆ แต่เธอกลับไม่รับน้ำใจของฉัน ถ้าไม่ใช่ว่าเธอเป็นแม่ของจิรภาส ตนเองจะต้องฉีกหน้าเธอแน่
อีกทั้ง หลายวันก่อน ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ใช่เพิ่งจะกลับเป็นดีหรอ ทำไมอยู่ๆวันนี้ก็เป็นแบบนี้ หรือว่าเธอไปได้ยินอะไรมา？ คิดถึงนี่เธอก็แสร้งเป็นสงบและยิ้มว่า“คุณป้านวิยา คุณเป็นอะไรหรอคะ หนูทำผิดอะไรหรือเปล่า？”
“ฉันอยากรู้ว่า เรื่องที่ลูกของจรีภรณ์ถูกลักพาตัวไปใช่พวกเธอทำหรือเปล่า？” นิ่งอยู่สักพัก นวิยาถึงถามออกมา
“อะ...อะไรนะ？”คำพูดของนวิยาทำให้ชญาภาตกใจจนจานเกือบหลุดลงจากมือ หัวใจเธอเต้นเร็วขึ้น อยู่ๆนวิยาพูดแบบนี้ขึ้นมาเธอไม่ได้ทำใจไว้เลย รู้สึกตนเองเสียท่า ชญาภารีบพูดว่า“ป้านวิยา คุณคิดแบบนี้ได้ยังไงคะ”
“แล้วตกลงใช่หรือไม่ใช่？” สีหน้าที่แปลกๆของชญาภา เธอเห็นอยู่กับตา หัวใจเธอก็เย็นชาขึ้น
“คุณป้าคะ แม้ว่าหนูกับแม่ได้บิดปังฐานะของจรีภรณ์ไป แต่เรื่องนั้นไม่ใช่เราทำจริงๆค่ะ เรื่องนั้นมันเป็นแค่อุบัติเหตุ ฉันก็เพิ่งรู้ว่าที่แท้จรีภรณ์เป็นพี่สาวฉัน พวกเราไม่ได้อยู่กันตั้งแต่เด็ก แล้วเธอก็ไม่เคยกลับบ้าน หนูไม่ได้รู้อะไรเลยถ้าหนูรู้ หนูต้องไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ”
“แต่เรื่องนอกจากพวกเธอแล้ว ยังมีใครอีกที่มีแรงจูงใจ？ คนที่อยากให้จรีภรณ์ไปจากเมืองซู ไปจากลูกชายฉันมีแต่พวกเธอ” นวิยาไม่อยากพูดอ้อมกับเธออีก
“ไม่ใช่นะป้านวิยา”ชญาภารีบโต้เถียงขึ้นมา ในใจกลับตกใจที่ยายแก่นี่ทำไมอยู่ฉลาดขึ้นมา คาดไม่ถึงเดาถูกด้วย หน้าผากก็มีเหงื่อออก“คุณป้า ตอนที่พี่สาวอยู่กับชนุตต์ นิรมลเคยมาหาหนู”
“งั้นเหรอ?”นวิยาขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่านี่มันเกี่ยวอะไรกับเธอ เธอกับนิรมลก็ไม่เคยติดต่อกัน
เห็นใบหน้าที่สงสัยของนวิยา ชญาภาก็เอาเรื่องที่นิรมลเคยมาหาเธอและอยากร่วมมือกับเธอเล่าออกมา แต่เธอก็ไม่ได้โง่ เธอแค่บอกว่าเธอปฏิเสธนิรมลไปยังไง แต่ไม่ได้บอกว่าเธอไปช่วยนิรมลออกแผนยังไง
นวิยายังคงสงสัยอยู่ แต่ก็รู้สึกว่าที่เธอพูดนั้นก็มีเหตุผล ตอนนั้นจรีภรณ์อยู่กับชนุตต์ นิรมลก็แรงจูงใจไปทำเรื่องนั้น ในใจก็รู้สึกผิดต่อชญาภา คิดว่าต้องเป็นลูกชายเธอเข้าใจผิดแน่
เมื่อได้คืนดีกับนวิยา ชญาภาก็บอกว่าเวลาค่ำแล้ว ต้องรีบกลับบ้านแล้วจากไป
พอถึงบ้าน เธอก็ทิ้งกระเป๋าลงพื้น แม้รองเท้าก็ไม่เปลี่ยนแล้วก็ตะโกนว่า“แม่ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
เวลานี้ตรีภพกำลังนั่งดื่มชาอยู่ เขาเงยหน้ามองลูกสาวที่ตะโกนอย่างไร้มรรยาทและขมวดคิ้ว“เกิดเรื่องไม่ดีอะไรแล้ว”
ชญาภาก็ตกใจขึ้นว่า เธอคาดไม่ถึงว่าเวลานี้พ่อจะอยู่บ้าน คืนนี้เขาไม่ใช่มีงานเลี้ยงหรอ ทำไมนั่งดื่มชาที่นี่
นพนามองเห็นสภาพลูกสาว ในจะก็ร้อนรนจะตาย ปกติตรีภพเป็นคนถือมรรยาทเป็นสิ่งสำคัญ สภาพของลูกสาวเมื่อกี้โดนเขเห็นเข้า จะทำไงดีล่ะ ต้องหาวิธีช่วยลูกพูด เธอเลยแสร้งพูดลังเล“พี่ คืออย่างนี้ ชญาภาเธอโดนหลอกแล้ว ”
“โดนหลอกอะไร” ตรีภพมองนพนาอย่างเย็ยชา
สภาพลูกสาวเมื่อทำให้เขารู้สึกแปลหน้ามาก โดยเฉพาะกิริยาท่าทางนั้น ยิ่งทำให้เขารู้สึกเกลียด เขาไม่เคยรู้เลยว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะทำแบบนี้ได้นึกถึงลูกสาวที่อ่อนโยนอยู่ตลอด ตอนนี้เขารู้สึกผิดหวังมาก
คิดถึงนี่เขาอดไม่ได้ที่จะเอาเธอไปเปรียบเทียบกับจรีภรณ์ หลายวันไม่ได้เห็นจรีภรณ์แล้ว ไม่รู้เธอไปเที่ยวเป็นยังไงบ้าง ถ้าตอนนั้นเขาไม่ได้รับนพนาสองแม่ลูกนั้นมา นลินนาถก็ไม่ได้เข้าใจผิดว่าเขามีชู้ และเขาก็ไม่ต้องเสียลูกสาวไป
แต่ตอนนั้นนพนาก็ดีต่อเขามาก เรื่องทุกอย่างก็ทำเพื่อเขา ถึงเธอจะไม่ดีเท่านิรมล แต่ยังไงชญาภาก็เป็นลูกสาวของเขา เขาก็ต้องดูแลพวกเธอ
ความรังเกียจในสายตาของตรีภพที่มองไปยังลูกสาวนั้นนพนาเนได้ชัดมาก เลยรีบแก้ตัวว่า“ก็ก่อนหน้านี้ชญาภาเจอรภาพวาดหนึ่ง เธอรู้พี่ชอบเลยอยากซื้อมาให้ ใครจะไปรู้มันเป็นของปลอม อีกทั้งคนขายก็หนีไปแล้ว”
“อะไรนะ”ตรีภพตกใจจนเบิกตาโต
“พ่อคะ หนูขอโทษ ถ้าไม่ใช่หนูไม่ระวังหนูก็คงไม่โดนหลอก”ชญาภาแสร้งทำสงสารแล้วพูดขึ้นมา
“พี่ ลูกก็ไม่ใช่ตั้งใจ เธอก็แค่อยากเซอร์ไพรส์พี่”นพนาช่วยพูดขึ้นมา
“ทำไมเป็นแบบนี้” ตรีภพพูดพึมพำ แล้วก็โมโหขึ้นมา“ไม่ได้ เรื่องผมต้องไปตรวจสอบให้ละเอียด คนขี้หลอกอะไรกล้ามาหลอกลูกสาวของผม เรื่องนี้จบง่ายๆได้” พูดจบก็อยากไปโทรมาหัวหน้าตำรวจ
หากไปตรวจจริงๆ งั้นคำหลอกลวงของเธอก็ถูกเปิดเผยละสิ ถึงตอนนั้นหน้าเธอก็พังหมดแล้ว ไม่แน่อาจจะไม่สืบเจอเรื่องอื่นอีกด้วย ดังนั้นเธอรีบกลั้นเอาไว้“พี่ เรื่องให้ตำรวจรู้เข้าไม่ได้”
“ทำไม”ตรีภพวางโทรศัพท์ในมือลง
“ราคาของภาพวาดนั้นไม่ใช่น้อยๆ ถ้าหากให้คนอื่นรู้เข้าว่าชญาภาเป็นคนซื้อ งั้นต้องมีนักข่าวเอาไปเขียนกินจริงได้ เดี๋ยวถ้ามีเรื่องขึ้นมา เกรงว่า....
นพนาจับได้จุดสำคัญทันที ดูภายนอกเหมือนเธอกำลังเตือนตรีภพอยู่ ที่อันที่จริงมีแต่เธอรู้ว่าที่เธอพูดอย่างนี้เพราะเธอเชื่อว่าตรีภพไม่กล้าเอาอำนาจของตนเองไม่เสี่ยงแน่
已经是最新一章了
加载中
