已经是第一章了
ตอนที่ 120 ตะวัน เรื่องยังไม่จบก็เกิดเรื่องอีก
ตอนที่ 120 ตะวัน เรื่องยังไม่จบก็เกิดเรื่องอีก
เหมือนที่คาดไว้ไม่ผิด เมื่อตรีภพได้ยินคำพูดของ55 สีหน้าก็เปลี่ยนทันทีและรีบวางสายโทรศัพท์ไป นี่ทำให้นพนาสองแม่ลูกนั้นโล่งใจขึ้นมา เห็นท่าทางของตรีภพ นพนาก็พูดอย่างระมัดระวังว่า“พี่ ไม่งั้นเรื่องนี้ก็ปล่อยมันไปเถอะ”
คำพูดเมื่อกี้ของนพนาพูดได้ชัดเจนมาก ถ้าเรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา และมีคนอื่นมาด่าว่าเขาโลภ งั้นเขาอาจจะแก่ตัวไม่ได้แล้ว
ต้องรู้ว่าภาพวาดนั้นราคาไม่ถูก แถมมันยังเป็นภาพวาดจริง ถึงเขาจะเป็นนายกเทศมนตรี มีอำนาจสูง แต่เงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นเขาก็ไม่มีทางหามาได้ ในเมื่อเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางซื้อได้แน่นอน แต่ตอนนี้ลูกสาวกลับเอาเงินก้อนใหญ่ขนาดนั้นไปซื้อภาพวาด นี่ได้หมายความว่าเขาโลภงั้นหรอ
ถ้าถูกจับได้ ชีวิตการเมืองของเขาก็คงจะจบลงเพียงนี้แล้ว สำหรับผู้ที่มีฐานะสูง นี่เป็นการกระทบที่หนักมาก
เห็นเขาถอนหายใจอย่างท้อถอย นพนารู้ว่าตนเองนั้นเดาถูกแล้ว เขาจะไม่กล้าให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่
ช่วงนี้ไม่มีเรื่องไหนที่เดินไปได้ราบรื่นเลย เรื่องแรกคือเรื่องของจิรภาส เดิมทีเขาจะแต่งงานกับชญาภาแล้ว แต่ตอนนี้กลับมายุ่งกับจรีภรณ์อีก ครั้งที่แล้วยังกล้ามากินข้าวที่บ้านเขาด้วย
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนหลายใจ ถ้าเขาวางจรีภรณ์ไม่ลงจริงๆงั้นก็ต้องเลิกกับชญาภา แต่ไม่ใช่เหมือนตอนนี้ไปยุ่งกับผู้หญิงสองคน ทำให้เขาพอคิดถึงเรื่องนี้ก็ปวดหัว ไอ้จิรภาสนี่มุถูกตาเขาจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมลูกสาวทั้งสองคนกลับตกหลุมรักเขา
ที่จริงครั้งที่แล้วเขาอยากจะคุยกับจิรภาส อยากจะให้เขาตัดสินใจว่าจะคบกับลูกสาวคนไหน แต่ตอนนั้นเขายุ่งมากเลยลืมเรื่องนี้ไป เพราะได้ข่าวว่าช่วงนี้ชั้นผู้ใหญ่จะมาตรวจสอบ แต่จะมาทำอะไรไม่มีใครรู้ ได้ยินแต่ว่าข้าราชการหลายคนโดนย้ายตำแหน่งไปแล้ว ตรีภพได้ยินข่าวนี้ ในใจก็รู้สึกกลัวมาก กลัวจนนอนไม่หลับหลายวัน
การเป็นเจ้าหน้าที่มีคนไหนบริสุทธิ์บ้าง หลายปีนี้เขาก็รับสินบนไปไม่น้อย เมื่อเขาได้ยินว่าตนเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องตรวจสอบ เขาหวาดกลัวทันที โชคดีที่หัวหน้าคนก่อนได้ยินเรื่องนี้ก็มาช่วยเขา เขาถึงผ่านด่านนี้มาได้
ตอนนี้ลูกสาวยังโดนหลอกอีก จะให้เขาไม่โกรธได้ยังไง แต่เขาจะทำยังไงได้ล่ะ มีแต่ปล่อยมันไปเฉยๆ
สุดท้ายตรีภพได้แต่ถอนหายใจ คิดในใจว่าช่วงนี้มันช่างไม่ราบรื่นจริงๆ
เห็นเขาสภาพคิดหนัก นพนาก็ไม่กล้าพูดอะไร กลัวถ้าพูดผิดอะไรไป เรื่องเมื่อกี้จะผ่านไปไม่ได้
รอให้ตรีภพขึ้นชั้นบน นพนาก็ส่งสายตาให้ลูกสาว จากนั้นก็ตามเธอเข้าห้องนอนของเธอ
พอผิดประตู นพนาก็จ้องเขม็งชญาภาอย่างแรง และกดเสียงเอาไว้ว่า“แกดูแกสิ นิสัยนี้เปลี่ยนไม่ได้แล้วใช่ไหม ไก่กาเปลี่ยนเป็นหงส์ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่ใช่มีฉันอยู่ ไอ้ชายแก่คนนั้นต้องปรากฏแน่ๆ”
คำพูดของแม่ไม่น่าฟังมาก ชญาภาก็ไม่ใช่ได้ยินเป็นครั้งแรก เมื่อก่อนแม่ด่ายิ่งไม่น่าฟังกว่านี้อีก เธอโตอยู่ในสภาพแวดล้อม มีคำหยาบคายอะไรที่เธอไม่เคยได้ยินล่ะ
ตอนเด็ก เธอจำได้ว่ามีครั้งหนึ่งแม่กำลังขายบริการอยู่ เธอแอบมองอยู่ข้างนอก เมื่อแม่กำลังนอนบนตัวของผู้ชายคนนั้น แต่อยู่ๆแม่กับเขาก็ทะเลาะขึ้นมา แถมน้องชายของชายคนนั้นยังอยู่ในร่างกายของแม่ และแม่ก็ยังดุร้ายกับชายคนนั้น สุดท้ายถึงรู้เป็นเพราะเรื่องเงิน
ต่อมาพวกเธอได้ย้ายมาอยู่กับพ่อ แม่ก็เปลี่ยนนิสัยหญิงปากร้ายไป กลายเป็นคุณหญิงที่นิสัยอ่อนโยน และเธอก็เปลี่ยนเป็นชญาภาที่ในวันนี้
แต่นี่เป็นรูปภายนอก เมื่อเวลาส่วนตัว ตอนที่แม่เสียงดังใส่เธอ เธอก็มักจะนึกถึงชีวิตตอนนั้น จนไม่สามารถลืมไปได้
ชญาภาก็รู้ว่าเมื่อตนเองเกือบทำให้เกิดเรื่องใหญ่ เลยมองหน้าแม่ไม่กล้าพูด
นพนาก็ทนมาพอแล้ว อยู่กับตรีภพมาหลายสิบกว่าปี เธอก็แสร้งมาหลายสิบกว่าปี ตอนนี้จรีภรณ์กลับมายังสร้างปัญหาให้เธออีก ยิ่งทำให้เธออดทนต่อไม่ได้เกือบจะระเบิดออกมา และคราวนี้ลูกตนเองยังมาสร้างปัญหาอีก เธอจะทนได้สักที่ไหน เลยตะโกนเสียงดังขึ้นมา ต่างกับสุภาพอ่อนโยนของเมื่อก่อนมาก
หลังด่าลูกสาวไปพักใหญ่ นพนามองดูลูกสาวที่กำลังกลัวอยู่ เสียงก็อ่อนลอง“เมื่อแกว่าเกิดเรื่องไม่ดีแล้ว เรื่องอะไร”
“ก็คือนวิยาเหมือนรู้ว่าลูกของจรีภรณ์เป็นเราจับไป แม่ นี่จะทำยังไงดีอะ”ชญาภาพูดเสียงเบาๆกับแม่เธอร้อนรนเกือบจะร้องไห้
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” นพนาอึ้งไป ในใจก็กลัวขึ้นมา เรื่องนี้ผ่านไปนานแล้ว ทำไมตอนนี้ถึงมาสืบอีก หรือว่าพวกเขารู้อะไรไปแล้ว
“ก็วันนี้ หนูไปเยี่ยมนวิยา แล้วอยู่ๆเธอก็ถามว่าเป็นหนูจับลูกของจรีภรณ์ไปใช่ไหม หนูบอกไม่ใช่ ตอนแรกเธอยังไม่เชื่อหนูอยู่ แล้วหนูก็พูดถึงนิรมล”
“หลังจากนั้นล่ะ”
“หลังจากนนั้นเธอก็เชื่อ แต่เธอบอกกับหนูว่าตอนนี้จิรภาสกำลังสืบเรื่องนี้อยู่ แม่ จะทำไงดีล่ะ เขาจะสืบถึงพวกเราไหมคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก เขาต้องสืบไม่ถึงเราหรอก”นพนาปลอบใจลูกสาว เรื่องนี้เธอทำได้ละเอียดมากจะไม่เหลือเบาะแสอะไร อีกทั้งพวกคนที่จับตัวลูกชายของจรีภรณ์ไปนั้นก็หนีไปเมืองนอกแล้ว อีกทั้งการลักพาตัวครั้งที่สองเป็นนิรมลจ้างคนมาทำเอง เรื่องนี้จะสืบถึงเธอไม่ได้แน่นอน เธอไม่ต้องกลัวหรอก
แต่ชญาภาไม่ได้คิดอย่างนั้น ตอนนี้เธอจะแต่งงานกับจิรภาสแล้ว เวลานี้จรีภรณ์กลับย้ายกลับมา ถึงคนโง่ก็รู้ว่าเธอจะทำอะไร
โดยพาะงานเลี้ยงของที่แล้วจิรภาสหายตัวไป และจรีภรณ์ก็ไม่กลับมาทั้งคืน วันที่สองเขาส่งจรีภรณ์กลับมาเอง แถมยังอุ้มเธอลงรถ ไม่ไว้หน้ให้เธอบ้างเลย
เมื่อก่อนเธอก็จำได้ว่าจิรภาสก็อุ้มจรีภรณ์ลงรถบ่อยๆ ตอนนี้เธออิจฉามาก แต่ตอนนี้เขาเป็นคู่หมั้นของเธอ แต่กลับยังไปอุ้มผู้หญิงคนอื่นอีก ยิ่งกว่านั้นยังไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น
เรื่องแบบนี้เขาไม่เคยทำกับเธอเลย นี่ทำให้เธออิจฉาจนเกือบจะบ้าคลั่ง ในใจเขายังมีผู้หญิงคนนั้นอยู่ สายตาที่เขามองจรีภรณ์ไม่เหมือนกับมองเธอ
คิดถึงวันนั้นเขาอ่อนโยนต่อจรีภรณ์มาก เธอก็เกลียดจนอยากจะฆ่าจรีภรณ์ให้ตาย สิ่งที่ยิ่งทำให้เธอปวดใจคือจิรภาสไปสืบเรื่องนี้กระทันหัน
เธอกลัวว่าเรื่องเป็นจรีภรณ์บอกให้จิรภาสไปสืบ นี่จะหมายความว่าจิรภาสจะถอนหมั้นหรือเปล่า คิดถึงนี้เธอก็สงบไม่ได้อีก รีบพูดว่า“แม่ แม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นจรีภรณ์บอกให้จิรภาสไปสืบหรือเปล่า ไม่งั้นจิรภาสจะไปสืบเรื่องนี้ทำไม มันก็ผ่านไปนานแล้ว”
“แม่รู้” นพนากุ้มหัวลง แล้วก็พูดต่อว่า “แต่แกวางใจได้ ไม่เป็นไรหรอกถึงจะเป็นเขาบอกให้จิรภาสไปสืบแล้วยังไง พวกเขาไม่มีหลักฐานหรอก”
“แต่แม่….”
“ไม่มีอะไรแต่ พวกเขาจะหาไม่เจอหลักฐานแน่”นพนาตัดบทลูกสาว และปลอบใจเธอ เรื่องนี้ไม่ใช่พวกเธอทำแต่เป็นนิรมลทำต่างหาก ไม่ใช่หรอ
已经是最新一章了
加载中
