ตอนที่372 เจ้าสาวคือเธอ

ตอนที่372 เจ้าสาวคือเธอ มองดูเวลาใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว เวลานี้ทุกคนคงจะหลับกันหมดแล้ว เธอหยิบมือถือขึ้นมาอย่างระมัดระวัง คิดอยู่สักพักก็ตัดสินใจโทรหาญภา เธออยากจะฟังเสียงของญภา อยากรู้ว่าตอนนี้ญภาเป็นยังไงบ้าง ยังทะเลาะง้องอนกันกับณัฎฐพลอยู่หรือเปล่า วันที่ปุริมจากไป เธอต่อว่าณัฎฐพลแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะหลาบจำบ้างหรือเปล่า ปลายสายโทรติดแล้ว เธอเริ่มหวั่นๆ หากว่าญภาหลับไปแล้ว เธอทำให้ญภาตื่น เธอจะกลายเป็นคนบาปเลยทีเดียว แต่เวลานี้ เวลาที่เธอรู้สึกเหงา เธอก็แค่ต้องการคุยกับใครสักคน ถึงจะได้ยินแค่เสียงก็ยังดี แต่เธอไม่ได้คิดเลยว่า ปลายสายจะรับสายเลยทันที “ญภาค่ะ ใครคะ?” เสียงดังฟังชัด แต่ฟังจากน้ำเสียงเพ็ญนีติ์ก็รู้ได้เลยว่าเธอคงกำลังดื่มอยู่แน่ๆ แล้วยังเสียงเพลงรอบตัวอีก ญภาอยู่ในผับเพ็ญนีติ์รู้ได้ทันที “ญภา อยู่คนเดียวหรือเปล่า?” “เปล่า สองคน” “เขาหรอ?” “ใคร?” กระดกเหล้าอีกอึกเข้าปาก เพ็ญนีติ์ได้ยินเสียงกลืนอึกใหญ่ “เขาไง” “อืม เขาอยู่ มีธุระอะไรหรือเปล่า?” “ป่าว ฉันแค่อยากรู้ว่าพวกเธอเป็นยังไงบ้างสบายดีหรือเปล่า?” “ดี สบายดี เพ็ญนีติ์ อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะดื่มเหล้า” “ญภา เธออยู่ไหน?” ญภาพูดแบบนี้ เพ็ญนีติ์ยิ่งไม่ไว้ใจ เพราะหากณัฎฐพลอยู่ข้างเธอจริง เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอดื่มขนาดนี้แน่ๆ เธอดื่มปุ๊บก็จะเมาปั๊บ ข้อนี้เพ็ญนีติ์เคยเจอกับตัว “ไม่บอก ฉันจะดื่ม ดื่ม อีกแก้ว...” เสียงใสดังขึ้น แต่เสียงนั้นดูไม่มีความสุขเลย เพ็ญนีติ์นอนไม่ได้อีกแล้ว เธอไม่วางใจ เวลาผ่านไปสักพัก จากที่ไม่เคยออกจากบ้านในเวลาดึกดื่น แต่วันนี้เพื่อญภาแล้ว ถือเป็นข้อยกเว้นก็แล้วกัน เพ็ญนีติ์เปลี่ยนชุดเรียบง่ายและไปยัง Hokclub เธอคิดว่าญภาต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ แต่พอเธอไปถึงที่นั่น กลับพบแต่คนแปลกหน้ามากมาย และคืนนั้น แม้แต่พี่แดงก็ไม่อยู่ที่นั่น เธอหาญภาไม่เจอ บางทีญภาอาจจะไม่ได้อยู่ในผับ แต่อยู่ในงานสังสรรค์ของเพื่อนคนไหนหรือเปล่า ก็อาจเป็นไปได้ เธอนี่โง่จริงๆ ดันรีบมาที่นี่ซะได้ แต่ไหนๆก็มาแล้ว พอมองดูเครื่องดื่มมากมายที่เคาน์เตอร์เธอก็อยากจะดื่มบ้าง เธอดีดนิ้วทีนึง เริ่มสั่งเครื่องดื่มมาทีละแก้ว ปัณฑากับนภนต์จะแต่งงานกันแล้ว แต่ตัวเธอยังคงต้องอยู่คนเดียว น่าเบื่อจริงๆ “คนสวย เต้นรำด้วยกันซักเพลงไหม?” เธอโบกมือเบาๆ “ไปให้พ้น” “นี่ คนสวย...” ผู้ชายคนนั้นกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเจอกับสีหน้าของผู้ชายที่กำลังจ้องอยู่ไม่ไกล แล้วรีบหันเดินหนีไปทันที เพ็ญนีติ์ยังคงนั่งดื่มต่อไป เธอเริ่มเมาแล้ว เธอฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ปากก็บ่นพึมพำ แต่ก็ไม่คิดที่จะกลับบ้าน เธอกลัว กลัวการที่เธอจะต้องนอนบนเตียงเตียงนั้นเพียงลำพัง “ปุริม......”เธอเรียกชื่อเขาเบาๆ ขณะที่เธอรู้สึกสะลึมสะลือ เธอรู้สึกว่าปุริมของเธอกลับมาแล้ว เขาตบบ่าเธอเบาๆ แล้วบอกให้เธอกลับบ้าน ทุกอย่างดูเหมือนเป็นเรื่องจริง ปุริมของเธอกลับมาแล้ว ฝันไปสินะ ถ้าทุกอย่างเป็นความฝัน เธอก็ไม่อยากจะตื่นขึ้นมาอีก เธอปล่อยให้ร่างที่คุ้นเคยนั้นอุ้มเธอไปที่รถ เธอยังคงหลับอยู่ หลับทั้งที่ไม่ได้หลับ ตื่นทั้งที่ไม่ได้ตื่น จนตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอหลับหรือตื่นอยู่กันแน่ ·เธอยอมให้ผู้ชายคนนั้นอุ้มเธอไปวางบนเตียง เตียงที่คุ้นเคย เตียงที่ปุริมเคยนอน ห้องๆนี่เป็นห้องของเขา แต่ตอนนี้ มันกลายเป็นห้องของเธอแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เขาไม่กลับมา เขาจากไปแล้ว เขาโหดร้ายจริงๆ “ปุริม......”ขณะที่คนๆนั้นปล่อยเธอลงแล้วกำลังจะเดินจากไป เธอก็รีบคว้าตัวเขาไว้ทันที ไม่นะ จะให้เขาไปไม่ได้เด็ดขาด “เด็กดี คุณดื่มมากไปแล้วนะ รีบนอนเถอะ นอนหลับแล้ว พรุ่งนี้จะเป็นวันที่อากาศดี และจะเป็นวันที่ดีนะ” ภายหลัง เธอเหมือนจะหลับไป และชายคนนั้น ไม่รู้ว่าเขาจากไปตอนไหน เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอรู้สึกปวดหัว คงเพราะเมื่อคืนดื่มมากไปหน่อย เมื่อเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอพบว่า มันเป็นเช้าที่ดีจริงๆ ภายใต้ความทรงจำที่เลือนราง เธอยังจำคำพูดของคนๆนั้นได้ดี แต่วันที่ดีนั้น ไม่ใช่วันที่ดีของเธอ มันเป็นวันที่ดีของนภนต์กับปัณฑาต่างหาก “แม่คะ ตื่นเร็ว วันนี้เราจะไปงานแต่งงานกันนะคะ หนูกับอ้อยเราจะเป็นเด็กโปรยดอกไม้ แล้วแม่ล่ะคะ” ·“ไม่รู้สิ”ลูกๆของเธอโตแล้ว เรียนชั้นประถมศึกษากันแล้ว เธอคงเป็นเพื่อนเจ้าสาวไม่ได้แล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นมันคงจะดูแปลกมาก “แม่คะ วันนี้มีงานแต่งงานของคุณน้านะคะ คุณน้าบอกว่าห้ามสายเด็ดขาด ไม่งั้นคุณน้าจะไม่แบ่งลูกอมให้พวกหนูค่ะ” หัวของเพ็ญนีติ์ยังคงปวดอยู่ “ไม่แบ่งก็ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวแม่ซื้อแบบที่ดีที่สุดให้พวกหนูเอง” “แม่คะ มันไม่เหมือนกันนะ ขนมที่อยู่ในงานถือเป็นขนมมงคล จะทำให้คนที่ได้รับนั้นโชคดี อีกอย่างนะคะ คุณน้าบอกว่าวันนี้จะมีโยนช่อดอกไม้ด้วย ถ้าช่อดอกไม้ไปตกที่ใคร คนๆนั้นก็จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไปค่ะ” ได้ฟังประโยคนี้ ใจของเพ็ญนีติ์กระตุกวูบ ร่างกายก็พลันกระฉับกระเฉงขึ้น เธออยากจะเป็นเจ้าสาวคนต่อไป ถ้าหากว่าเธอรับช่อดอกไม้ไว้ได้ เธอก็จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไป นาทีนี้ เธอรู้สึกว่าเธอเชื่อเรื่องพวกนี้หมดใจ เธอลุกจากเตียงทันที แต่งหน้า เปลี่ยนชุด ทำทั้งหมดนี้ด้วยความรวดเร็ว จนอดหวังไม่ได้ว่า ทันทีที่ไปถึงงาน ปัณฑาจะกำลังโยนช่อดอกไม้พอดี แต่พอคิดดูอีกที ไม่สิ แบบนี้ก็จะผิดขั้นตอนไปหมด เพราะการโยนช่อดอกไม้จะโยนต่อเมื่อพิธีการทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว เธอรีบร้อนมากไปจริงๆ