ตอนที่ 378ตอนจบแล้วเธอจะเป็นของเขาตลอดไป(ตอนจบ)

ตอนที่ 378ตอนจบแล้วเธอจะเป็นของเขาตลอดไป(ตอนจบ) “ไม่ ผมไม่อนุญาต ฮันนีมูนของเราอย่างต่ำสุดต้องใช้ครึ่งเดือน พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปปีนเขา” เธอตื่นตัวทันทีที่ได้ยิน “ดีเลย” ถ้าได้ไปปีนเขา เขาคงไม่มีเวลามารังแกเธอแล้วสินะ เธอเพิ่งจะคิดเสร็จ เขาก็โน้มตัวลงมาพูดเบาๆ ข้างหูเธอ “ต่อให้อยู่บนเขาผมก็จะกินคุณได้เหมือนกัน” หน้าเธอแดงจัดแล้วรีบก้มหน้าลงทันที ผู้ชายที่เพิ่งแต่งงานเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยหรือไงนะ ทันใดนั้นมือถือของชายหนุ่มก็ส่งเสียงดังขึ้น พอดูเบอร์ที่แสดงบนหน้าจอ แล้วชายหนุ่มดูไม่มีทีท่าที่จะรับสาย เขาวางมือถือไว้ที่เดิม ปล่อยให้เสียงเรียกดังขึ้นแล้วดับไป แต่เสียงเรียกนั้นก็ดื้อดึง ดังแล้วดังอีกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ดังนานถึง 3 นาทีแล้วก็ยังคงดังต่อไป เพ็ญนีติ์ทนไม่ไหวแล้ว เธอหยิบมือถือมากดรับสาย ‘ใครคะ” “เพ็ญนีติ์......” เสียงหวานตอบกลับมาตามสายฟังดูดีใจเป็นที่สุด “ขวัญ......ขวัญทิพย์......” เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นขวัญทิพย์ เธอจำได้ว่าปุริมเคยบอกกับเธอว่าตอนนั้นขวัญทิพย์เอาตัวเองมาขวางกระสุนไว้ ทำให้ปุริมรอดตายมาได้ แล้วได้รับบาดเจ็บแค่ที่ตา ดังนั้น สำหรับขวัญทิพย์แล้ว เธอรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ ตอนนั้นขวัญทิพย์ก็คงจะเจ็บหนัก แต่ตอนนี้เธอได้รู้ว่าขวัญทิพย์สบายดี เธอก็วางใจแล้ว “พี่เพ็ญนีติ์ ฉันกำลังจะหาพี่เลยค่ะ คิดไม่ถึงเลยว่าพี่จะเป็นคนรับสาย ดีเลย” ‘มีอะไรหรือเปล่า” เธอถามด้วยความเป็นห่วง ขวัญทิพย์มีเรื่องอะไรให้เธอช่วย เธอจะช่วยเต็มที่ “ฉันคิดว่าฉันท้องน่ะค่ะ” เสียงต่ำแผ่วเบาแฝงด้วยความเอียงอาย “จริงหรอ ดีจัง” เธอหัวเราะ แต่ทันใดนั้นก็คิดได้ว่าขวัญทิพย์เธอท้องกับใคร หรือจะเป็นนภัทร ไม่นะ เธอไม่ชอบชายคนนั้นเลยจริงๆ “แต่ฉันกลัวค่ะ ฉันรู้สึกคลื่นไส้อาเจียนตลอดเวลา กินอะไรก็ไม่ได้เลย ยังรู้สึกว่าง่วงทั้งวัน นอนจนเพลียไม่รู้เวลาแล้วค่ะ” “ไม่เป็นไร นี่ถือเป็นเรื่องปกติ ตอนฉันท้องส้มกับอ้อยก็เป็นแบบนี้แหละ รอเวลาผ่านไปสักสามเดือนก็จะดีขึ้นเอง’ เธอเคยผ่านเหตุการณ์นั้นมาแล้ว เธอจึงอธิบายได้อย่างคนมีประสบการณ์ ‘ผ่านไปสามเดือนจะดีขึ้นจริงหรอคะ” “จริงสิ แต่ว่าเด็กในท้องเป็นของใคร” เธอถามด้วยความระมัดระวัง ภาวนาขออย่าให้เป็นนภัทร แต่ลางสังหรณ์ของเธอบอกกับเธอว่าเด็กในท้องขวัญทิพย์เป็นของนภัทรแน่ “เป็นของเขา” ขวัญทิพย์ตอบกลับเสียงเบาเหมือนแมลงบิน “พี่เพ็ญนีติ์ พี่จะหัวเราะเยาะฉันไหม” เธอคิดไปสักพัก “ไม่จ้ะ” “ความจริงแล้วฉันก็สมเพชตัวเองเหมือนกัน ฉันคือคนที่ผ่านความตายมาครั้งหนึ่ง พอได้รู้ว่าตัวเองยังไม่ตาย ถึงได้รู้ว่าการมีชีวิตอยู่มันดีแค่ไหน ฉันคิดว่าฉันหนีเขาไม่พ้นแล้วล่ะ ยิ่งตอนนี้ยังจะท้องลูกของเขา เพ็ญนีติ์ ชาตินี้ฉันคงจะกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ ฉันคิดถึงคุณพ่อคุณแม่จัง” “เพี๊ยะ” ดูเหมือนมือถือของขวัญทิพย์คงจะถูกแย่งไปแล้ว “ถ้าเธอคิดถึงพวกเขา ก็รับเขามาสิ” “ไม่ได้นะ จะรับพวกเขามาที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด ถ้าพวกเขารู้ว่าฉันอยู่กับผู้ชายอย่างคุณ พวกเขาคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้” ยังไม่ทันได้กดตัดสาย สองคนนั้นก็ทะเลาะกันซะแล้ว “ขวัญทิพย์......” เพ็ญนีติ์เรียกด้วยความเป็นห่วง “ฮือ......” เสียงร้องไห้ของขวัญทิพย์ลอยมาตามสาย เธอคงลืมไปแล้วว่ายังไม่ได้ตัดสาย พอได้ยินสามีภรรยาทะเลาะกันเพ็ญนีติ์จึงตัดสินใจจะวางสาย แต่ยังไม่ทันได้วาง เธอก็ได้ยินเสียง นภัทรเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน “คนดี ไม่ร้องนะ เดี๋ยวลูกในท้องจะตกใจ ถ้าอนาคตลูกเกิดมาเป็นเด็กขี้แย คงจะน่าเกลียดแน่เลย” “ฮือๆ คุณว่าฉันน่าเกลียดหรอ” “แต่ผมชอบนะ ทิพย์ ช่วงนี้ผมมีความคิดที่จะวางมือจากงานแบบนี้แล้ว แต่ปุริมขาไม่รับสายผมเลย” เพ็ญนีติ์ชายตามองปุริม เธอถลึงตามองเขา จากนั้นจึงกดตัดสาย” จากนี้ไปถ้านภัทรโทรมาคุณก็รับสายเถอะ” “ทำไมล่ะ ผมไม่ชอบเขานะ เขาทำร้ายคุณกับณัฎฐพล แล้วยังทำให้ผมตาบอดไปถึงสามปี แค้นนี้ผมยังไม่ได้ชำระเลย” “แต่เขาจะกลับตัวกลับใจแล้ว ทำไมไม่ลองให้โอกาสเขาสักครั้งล่ะ” เพ็ญนีติ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เธอไม่ได้ทำเพื่อนภัทร แต่ทำเพื่อขวัญทิพย์ ความพยายามเพื่อจะถอนพิษให้เธอ แล้วยังเอาตัวเองไปบังกระสุนแทนปุริม มันคือการใช้ชีวิตเข้าแลก ดังนั้น ไม่ว่าจะให้เธอทำอะไรเพื่อขวัญทิพย์ เธอก็ยอมทั้งนั้น ความรักไม่ผิด การที่ขวัญทิพย์จะตกหลุมรักนภัทรก็ไม่ใช่เรื่องผิด “เอาเถอะ ครั้งหน้าถ้าเขาโทรมาผมจะรับสายนะ ที่ผมยอมเพราะเห็นแก่คุณหรอก แต่คุณต้องรับปากผมเรื่องหนึ่งนะ” “เรื่องอะไรคะ” เธอมองเขาอย่างอ่อนโยน เขาตอบตกลงแล้ว แค่นี้ก็มากพอ เพียงเท่านี้เธอก็จะมีเพื่อนสนิทเพิ่มอีกคนหนึ่ง เธอชอบความรู้สึกเวลาที่อยู่กับขวัญทิพย์ ผู้หญิงคนนั้นเธอขาวสะอาดเหมือนกระดาษ เหมือนดอกไม้บริสุทธิ์แรกแย้ม แต่เธอกลับต้องมาเจอกับหมาป่าอย่างนภัทร คงเป็นโชคชะตาของขวัญทิพย์ เหมือนที่โชคชะตาของเธอทุกผูกไว้กับปุริม หนียังไงก็คงไม่พ้น “คุณรีบมีลูกชายให้ผมสักคนสิ ผมจะให้ลูกชายเราแต่งงานกับลูกสาวของนภัทร ผมจะให้ลูกชายเราจัดการกับเขาให้อยู่หมัด” เธอหัวเราะ “คุณรู้ได้ไงว่าขวัญทิพย์จะได้ลูกสาว” “ต้องใช่สิ ไม่งั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ” “พนันยังไง” “ถ้าขวัญทิพคลอดลูกสาว แสดงว่าผมชนะ คุณต้องมีลูกชายให้ผม ถ้าขวัญทิพย์คลอดลูกชาย คุณชนะ คุณต้องมีลูกสาวให้ผม” ยังไงซะพวกเขายังมีเวลาอีกนาน เธอกับเขาจะมีลูกสักโหลก็ยังได้ “นี่ ฉันไม่ให้ลูกๆเราหมั้นตั้งแต่เด็กหรอกนะ” สิ่งที่เขาพูดไม่ว่าจะมองมุมไหนก็คือการให้ลูกของพวกเธอหมั้นกันตั้งแต่เด็ก เหมือนเธอกับเขา แค่คิดเธอก็ปวดหัวแล้ว ถ้าหมั้นแล้ว โตมาก็ต้องแต่ง เหมือนเธอกับเขา “ทำไมล่ะ” “มันไม่ดีน่ะสิ” “แต่ผมว่าแบบนี้ดีออก” คืนนั้นเธอหลับไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แค่คิดว่าการที่ชายหนุ่มจะให้ลูกๆหมั้นหมายกันก็เพื่อแก้แค้นนภัทร เธอก็รู้สึกผิดกับขวัญทิพย์แล้ว แต่คิดคิดดูแล้วสิ่งที่เขาพูดก็ไม่ได้ไร้เหตุผลไปซะหมด คืนนั้น เธอฝัน ในความฝันปุริมบอกกับเธอว่า “วางใจได้ ผมจะเอาคืนแค่หนึ่งในสิบ ที่เหลือผมจะเก็บไว้ให้ลูกสะใภ้ของเรานะ” คืนนั้น เธอหลับสบายทั้งคืน หนึ่งปีหลังจากนั้น เธอได้ให้กำเนิดลูกชาย และลูกสาวขวัญทิพย์อายุสี่เดือนแล้ว เด็กทั้งสองได้หมั้นกันตั้งแต่เด็ก ไม่รู้ว่าเมื่อเติบโตขึ้น ทั้งสองจะมีวาสนาได้แต่งงานกันไหม ภายในงานพบปะสังสรรค์ครั้งหนึ่ง เธอได้พบกับบุคคลที่เธอทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า เขาก็คือวีน ความจริงแล้วเขาและปุริมรู้จักกันมาก่อน ที่แท้แล้ววีนต่างหากที่เป็นสายลับ เพ็ญนีติ์เพิ่งจะเข้าใจ ว่าปีนั้นที่วีนช่วยเธอไว้ อาจจะเป็นเพราะปุริมก็ได้ เพียงแต่เขาไม่เคยเอ่ยถึง ถ้าอย่างนั้น เธอก็จะไม่ถาม ถ้าเลือกที่จะรักแล้ว ก็ต้องเชื่อใจกัน ถ้าตัดสินใจแต่งงานแล้ว ก็ต้องรักกัน เมื่อเลือกเดินทางสู่การใช้ชีวิตคู่ ต่อจากนี้เธอจะเป็นผู้หญิงของเขา......ตลอดไป