ตอนที่ 4

ปากเล็กนั้นเว้าวอนอยากให้เขาหยุดแต่มือทั้งสองกลับขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลและแอ่นกายเข้าหา อิสลินรับรู้ถึงความรู้สึกแปลกใหม่ทั้งกำซาบซ่านและกำลังจะทำให้เธอระเบิดออกเป็นเสี่ยง หญิงสาวคล้ายคนหลงละเมออยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ที่ปรนเปรอความสุขทะลักทลายผ่านเรือนกายที่กำลังบดเบียดเสียดสี “อืม...อา” เสียงครางที่ลอดผ่านเรียวปากจิ้มลิ้มดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวจะแข่งกับเกลียวคลื่นที่ซัดสาดอยู่เบื้องนอก อิสลินเผลอหยิบกลีบกุหลาบที่กระจัดกระจายอยู่ใต้แผ่นหลังไล้บนเรียวปากฉ่ำและลิ้มเลียรสอันหอมหวานล้ำจากกุหลาบแห่งโมนาโก เซอร์เรนัล์ฟยังไม่ยอมละใบหน้าหล่อเหลาจากเต้ากลมอวบอิ่ม เขายังคงเฟ้นฟอนและไล้เลียดไปมาขณะกอบกุมมันไว้ในมือราวกลัวจะสูญหาย จนคิดว่าถึงเวลาของบทเรียนต่อไปเจ้าของใบหน้าคมคายจึงผงกศีรษะขึ้นมองร่างอรชรซึ่งบัดนี้ผิวเนียนละมุนกรุ่นไปด้วยกลิ่นจากกลีบดอกไม้ “อีฟ...คุณทั้งสวยทั้งหวานไปหมดทั้งตัว คุณสวยยิ่งกว่าปรินเซส เดอ โมนาโกที่ผมคิดว่ามันสวยที่สุดแล้ว” “มันเป็นดอกไม้ที่ฉันชอบมากค่ะ บอบบบางแต่ช่างเป็นความงามที่ทรงพลัง” “และมีเสน่ห์น่าหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อ” เหมือนเขาที่ถูกสะกดให้ใหลหลงความงามเบื้องหน้าในตอนนี้ เซอร์เรนัล์ฟก้มลงจูบซับใต้ถันกลมกลึงก่อนระเรื่อยลงไปถึงสะดือบุ๋มบนหน้าท้องแบนราบ ใช่แต่เขาที่ชีพจรเต้นเร็วแต่การปลุกเร้าอันยวนเย้ายังทำให้เอเวอร์ลีนถึงกับสะดุ้งเล็ก ๆ เมื่อเรียวปากนั้นเลื่อนต่ำลงไปเรื่อย ๆ “ไคลน์...คุณกำลังจะ...” เสียงแหบพร่านั้นขาดเป็นห้วง ๆ เมื่อป่าผืนน้อยชุ่มฉ่ำถูกรุกล้ำอย่างเชื่องช้าทว่าน่าหวั่นหวาม ชายหนุ่มเหมือนภมรที่แทรกผ่านปราการบาง ๆ เข้าไปควานหาจนเจอดอกไม้กลีบบางและไม่รอช้าที่จะเลาะเล็มความฉ่ำหวานของความงามที่เบ่งบานเต็มที่ “ไม่นะคะ...ไคลน์ ได้โปรด” อิสลินครวญด้วยเสียงอันเบาจนกลายเป็นกระซิบขณะส่ายศีรษะไปมาจนเรือนผมสยายยุ่งบนผ้าคลุมเตียงที่ยับยู่ยี่ กลิ่นกุหลาบอวลไอไปทั่วทั้งกายสาวที่สั่นระริกเมื่อรับรสแห่งกำหนัดจากแก่นกลางซึ่งถูกล่วงล้ำเป็นครั้งแรก ร่างแน่งน้อยไม่รู้จะฉุดรั้งความซ่านสยิวที่แผ่ออกไปทุกทิศทางได้เช่นไรเมื่อสะโพกผายถูกกดไว้ให้แนบสนิทกับใบหน้าคร้ามเข้มที่ยังลิ้มรสความหวานหอมตรงใจกลางกลีบดอกไม้แสนสวยสะพรั่งอย่างไม่รู้อิ่ม อิสลินชันเข่าเพื่อสะกดกลั้นความเสียวซ่านที่กำลังถาโถมเข้ามาเป็นระลอกและเมื่อเซอร์เรนัล์ฟเห็นว่าเธอกำลังสำลักความสุขเกือบถึงขีดสุดจึงหยุดตัวเองลงอีกครั้ง แววตาคู่งามสะท้อนความเสียดายแต่ก็ต้องพบกับความตื่นเต้นครั้งใหม่เมื่อคนตัวโตค่อย ๆ เลื่อนใบหน้ากลับขึ้นมาที่แอ่งหน้าท้องและตวัดเรียวลิ้นรอบสะดือบุ๋มก่อนชิมความหอมหวานบนเนื้ออุ่นกระทั่งหยุดลงใต้ฐานทรวงอกอิ่มกลมกลึงที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะแรงหอบหายใจ “อีฟ...คุณคงอยากรู้ใช่ไหมว่าบทเรียนต่อไป...ผมจะสอนอะไรคุณ” เซอร์เรนัล์ฟหยอดคำถามขณะไล้ปลายนิ้วลงบนกลีบปากสีกุหลาบฉ่ำราวจะยั่วเย้าหญิงสาวที่เริ่มกระหายและบิดเร่าอย่างสุดแสนรัญจวน “คงยังไม่ถึงบทเรียนสุดท้ายใช่ไหมคะ...ไคลน์” “ยังหรอกที่รัก” ชายหนุ่มส่ายหน้าพร้อมดูดกลืนยอดปทุมงามด้วยริมฝีปากจนร่างเล็กแอ่นกายเพราะไฟเสน่หาที่เขาค่อย ๆ จุดมันจนลุกโพลง “คุณยังต้องเรียนรู้ต่อไป...และต่อไปเรื่อย ๆ “ “ถ้าอย่างนั้นบอกฉันสิคะ ไคลน์ แล้วต่อไปคุณจะสอนอะไรฉัน” เซอร์เรนัล์ฟไม่ตอบ ชายหนุ่มยังคงยิ้มอ่อนหวานและใจเย็นกับลูกศิษย์สาวสวยที่ยังไม่ประสากับบทเรียนรัก ร่างใหญ่โตเคลื่อนขึ้นมาทาบทับร่างอรชรไว้และปลุกส่วนที่อ่อนไหวที่สุดด้วยการแนบความแข็งแกร่งลงไป เขาอยากจะกลืนกินเธอให้หมด ทั้งเรือนร่างอันหมดจดและท่าทีไม่เคยประสีประสายิ่งทำให้เขาตั้งใจสอนเธออย่างลึกซึ้ง อย่างน้อยที่สุดเธอก็รู้จักการจูบอย่างดูดดื่มและเริ่มสัมผัสเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยมกล้ามเนื้อแกร่งอย่างหลงใหลซึ่งก็ทำให้เขารู้สึกวาบหวิวมากกว่าเดิมหลายเท่า “ไคลน์คะ”