ตอนที่ 6

“ดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้ง...มิสดารินทรา “เคน...เอ้อ...คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” “ผมอยู่ที่นี่” เคนกล่าวสั้น ๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าร่างบางตรงไปยังเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่หลังโต๊ะทำงานและหย่อนตัวลงนั่งขณะที่มษยามองเขาและเริ่มลำดับความคิด กระทั่งเขากล่าวขึ้นอีกครั้ง “ในฐานะ...ประธานบริหารสูงสุดของนอร์ธเทิร์นซี อิงค์ คอร์ปอเรชั่น” มษยาถึงกับนิ่งอึ้ง เขาเป็นผู้บริหารสูงสุดของบริษัทนี้...ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน คำตอบนั้นสร้างความประหลาดใจให้หญิงสาวอย่างล้นเหลือ เธอเคยรู้ว่าเคนเป็นลูกชายมหาเศรษฐีลำดับต้นของอเมริกา แต่ไม่เคยรู้ว่าเขาคือผู้บริหารลำดับสูงสุดขององค์กรที่เธอพึ่งเข้ามาทำงานวันนี้เป็นวันแรก มษยาทำสีหน้าแทบไม่ถูก แม้ว่าเธอจะเคยสนิทกับเขาในขั้นที่เรียกว่า คนรัก มาแต่เก่าก่อนแต่ตอนนี้สถานะระหว่างเธอกับเคนช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว หญิงสาวรู้สึกได้ในทันทีว่าเธอควรต้องวางตัวเช่นไร ซึ่งการรักษาระยะห่างระหว่างกันน่าจะเป็นการดีมากกว่าอย่างอื่น เพราะทุกอย่างไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมอีกแล้ว.... แต่ไม่ว่าจะอย่างไรถึงตอนนี้เธอก็ยังดีใจที่ได้เห็นความก้าวหน้าในชีวิตของเขาและความรู้สึกหวังดีต่อคนที่ตัวเองรักก็เป็นสิ่งที่เธอคาดหวังมาโดยตลอดแม้ว่าวันเวลาเหล่านั้นจะพ้นผ่านไปจากชีวิตของเธอและเขานานแล้ว หญิงสาวฝืนยิ้ม “ดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้งเหมือนกันนะคะ ฉันยินดีด้วยนะคะเคน คือ...ฉันก็ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณเป็นผู้บริหารของที่นี่” “ผมอาจไม่ค่อยออกงานสังคมกระมังและที่สำคัญนอร์ธเทิร์นซีก็พึ่งก่อตั้งเมื่อไม่กี่ปีมานี้ งานของผมคือทำยังไงให้บริษัทขยายตัวและได้ผลกำไรมากที่สุด ส่วนคุณ...ผมนึกว่าคุณจะแต่งงานกับใครไปแล้วเสียอีก” เคนเปลี่ยนท่านั่งไขว่ห้างขณะเอนหลังพิงเก้าอี้และประสานมือทั้งสองไว้บนเข่า ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้ารูปไข่งดงามของหญิงสาวตรงหน้า มษยาดูเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนที่เขาเคยเห็น เขาเคยเห็นเธอเป็นเด็กสาวแรกรุ่นงดงามสะพรั่งเหมือนดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ เขาเคยคิดว่าเธอเธออ่อนเยาว์และไร้เดียงสาเพราะแม้แต่ จูบ ครั้งแรกเธอยังทำประหนึ่งว่าไม่เคยได้รับมันจากผู้ชายคนไหน แล้วตอนนี้เธอจะเป็นเช่นนั้นหรือเปล่า ชายหนุ่มไม่ได้นึกถึงด้วยความประหลาดใจ หากแต่มีบางอย่างคุกรุ่นอยู่ภายใต้ใบหน้าคมคร้ามซึ่งดูเสมือนเรียบเฉยนั้น เขาไม่เคยลืมเลือนว่าเคยมีความสัมพันธ์งดงามกับหญิงสาววัยสิบแปดคนหนึ่งที่ฐานะแตกต่างจากเขาแม้มากเพียงใดหากก็ไม่ใช่อุปสรรคขวางกั้นความตั้งใจจริงที่เขาจะ รัก เธอได้ กระทั่งถึงวันที่เขาต้องเดินทางไปเรียนต่อแดนไกล เคนรู้สึกได้ถึงความห่างเหินระหว่างกันแม้เขาพยายามที่จะสานความสัมพันธ์นั้นไว้ให้ยืนยาวมากที่สุด เรียกได้ว่านั่นเป็นรักครั้งแรกและฝังใจสำหรับเขา เป็นความทรงจำปวดร้าวของผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกคนรักหักหลังอย่างเลือดเย็น “คุณไปเรียนต่อเถอะนะคะเคน และคงไม่ต้องติดต่อกลับมาหาลูกสาวของฉันอีกแล้ว” “ทำไมล่ะครับ ผมแค่อยากพบญาญ่าอีกสักครั้ง” “เธอไม่อยากพบคุณอีกแล้วล่ะค่ะ เพราะมันอาจไม่เหมาะสม” “มีอะไรที่ไม่เหมาะสมอย่างนั้นหรือครับ ในเมื่อก่อนหน้านี้เราก็คบกันแล้ว” “ฟังนะคะ คุณเคน คลีฟตัน...ฉันอยากจะบอกคุณว่ายะหยาเขาคบกับคุณไม่ได้ เพราะเขากำลังจะหมั้นกับคนที่จะเลี้ยงดูเขาได้ ผู้ชายคนนั้นเป็นผู้ใหญ่และมีเงินมากพอจะเลี้ยงดูให้ลูกสาวฉันสบาย” “ผู้ใหญ่เหรอครับ เขาเป็นใคร?” “ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องมารับรู้หรอกนะคะ เพราะอีกไม่กี่วันเขาก็จะมาหมั้นกับลูกสาวฉันแล้ว กลับไปซะเถอะนะคะ ฉันได้ยินว่าคุณกำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ คุณยังเด็กมากเคน เด็กมาเกินกว่าที่จะปกป้องยะหยาได้ ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นลูกคนรวยก็เถอะ แต่ยะหยาบอกกับฉันว่าไม่แน่ใจเลยว่าคุณจะเลี้ยงดูเขาได้” “ญาญ่าอยู่ที่ไหนครับ ขอให้ผมได้พบเธอสักครั้งก่อนเดินทางไปเรียนต่อที่เบลเยี่ยม” “ไม่ค่ะ ยะหยาไม่อยู่ที่นี่แล้ว เธอบอกว่าไม่อยากพบคุณ กลับไปซะเถอะค่ะ!” บทสนทนาสุดท้ายระหว่างเขาและมารดาของมษยาแทรกเข้ามาในความคิด และนั่นเป็นความทรงจำสุดท้ายของเขาที่มีต่อผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาทั้งรักและแค้นฝังใจ ตอนนี้ถึงเวลาแล้วสินะที่เขาจะได้ทำอะไร...อย่างที่หัวใจของเขา เรียกร้องให้ทำ!