ตอนที่ 8

“ยังไม่มีเลยค่ะ ฉันยังไม่มีชุดฟอร์มของบริษัทเลยค่ะ แต่คิดว่าจะรีบตัดหลังจากนี้” “ผมจะจัดให้ช่างวัดตัวและตัดให้คุณสิบชุด” มษยาเบิกตากว้าง “สิบชุดเลยเหรอคะ! เอ้อ...จริง ๆ แล้วแค่สองชุดก็พอแล้วนะคะ” “คุณต้องทำงานสี่สิบชั่วโมงต่อสัปดาห์ ฉะนั้นแล้วชุดทำงานก็ต้องให้มีความเหมาะสมสำหรับเวลางานของคุณ” เคนกล่าวจบก็ลุกจากเก้าอี้และยืนสอดมือทั้งสองไว้ในกระเป๋ากางเกง เขายังคงจ้องมองมาที่หญิงสาวซึ่งยืนหน้าแดงก่ำโดยไม่รู้ตัว มษยาไม่รู้ว่าจะยิ้มหรือทำสีหน้าอย่างไรดี การได้พบกับ คนเคยรัก กันครั้งนี้มันทำให้เธอทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ “ขอบคุณนะคะ...ขอบคุณมากค่ะเคน” “เชิญคุณกลับไปที่แผนกได้” “ขอบคุณมากค่ะ” “ญาญ่า...” คำกล่าวสุดท้ายนั้นทำให้ร่างบอบบางหยุดชะงักขณะที่หันหลังให้และกำลังจะเดินกลับไปที่ประตูห้อง หญิงสาวยืนนิ่งสักครู่ก่อนหันกลับมายัง ท่านประธานอีกครั้ง ความรู้สึกบางอย่างพลุ่งพล่านขึ้นมาในวินาทีนั้น วินาทีที่เธอและเขาสบตากันและกันราวกับว่ากลิ่นอายของอดีตได้หวนกลับมา มันอยู่รอบตัวเธอและเขา หญิงสาวมือสั่นและกดเกร็งจนต้องดึงชายเสื้อสูทขณะสายตาคู่งามจับจ้องบนใบหน้าหล่อเหลา ประสานนัยน์ตาของเขาที่จ้องมองมาเหมือนมีบางอย่างที่กำลังอัดอั้นและอยากระบาย มษยาอ้าปากจะพูดแต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงอินเตอร์คอมบนโต๊ะทำงานของท่านประธานที่ดังขึ้น เคนเลื่อนมือไปกดรับสาย “ว่าไง...ซิดนี่ย์” “ประทานโทษนะคะท่านประธาน มีคนขอพบท่านประธานค่ะ” “ใคร?” “คุณเอริณ เอ็ม.ครอว์ฟอร์ดค่ะ” “ให้เธอเข้ามา” เขาออกคำสั่งและไม่ทันถึงนาทีบานประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างระหงของใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา และเมื่อมษยาหันกลับไปมองก็ต้องพบกับความประหลาดใจอย่างที่สุด “เอ...” หญิงสาวอุทานออกมาเมื่อเห็นผู้มาใหม่ เอริณ เพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ลูกครึ่งสาวอเมริกันไทยที่จบทางด้านมัณฑนากร แม้รู้มาก่อนหน้าว่าเอริณรับงานตกแต่งภายในของบริษัทนี้แต่ก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอกัน ร่างระหงของสาวลูกครึ่งเดินเข้ามาหาและดึงมือมษยาไปจับไว้แน่น “ยะหยา...สวัสดีจ้ะ...นี่เธอมาเริ่มงานที่นี่แล้วอย่างนั้นเหรอ?” “ใช่...ใช่จ้ะเอริณ ยะหยาพึ่งมาเริ่มงาน และพึ่งได้พบกับ...เคน” มษยาเหลือบมองบุรุษผู้ซึ่งตอนนี้อยู่ในอีกสถานะนอกเหนือจากคนที่เธอเคยรู้จักขณะเดียวกันที่เอริณก็หันไปมองเคนซึ่งยืนอยู่หลังโต๊ะทำงาน “สวัสดี เอริณ...ขอบคุณมากที่คุณมาตามนัด” ชายหนุ่มกล่าวกับสาวลูกครึ่งไทยอเมริกันซึ่งวันนี้เธออยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินขับผิวขาวผ่องบนร่างระหงให้ยิ่งดูงดงาม เอริณยิ้มละไม “เอไม่เคยผิดนัดใครหรอกนะคะ ว่าแต่...น่าดีใจมากเลยนะคะที่เราได้มาเจอกันและอยู่พร้อมกันที่นี่เพราะตอนแรกเอก็ไม่รู้เลยว่าเคนเป็นประธานของนอร์ธเทิร์นซี”