บทที่ 109 รบกวน
บทที่ 109 รบกวน
เวินจิ้งชะงักฝีเท้าเอาไว้ เพียงแต่เสียงเคาะประตูกลับไม่ได้หยุดลง รบกวนคนเป็นอย่างมาก
เธอเดาออกแล้วว่าคือเสี้ยวหง
“หากไม่สะดวก งั้นฉันกลับไปก่อน” เวินจิ้งเอ่ยปาก
อั้ยเถียนกลับดึงเธอเอาไว้ “อย่า ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเจอหน้าเขา จะได้ไม่ต้องทำให้อาการป่วยของฉันหนักขึ้น”
ในเวลานี้เอง