บทที่ 25
ลดาแสร้งถามออกไปด้วยสีหน้าไขสือ ในเมื่อเธอตัดสินใจแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขาแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด
คนที่มีอาวุโสที่สุดในโต๊ะอาหารหัวเราะรวนขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้าที่ตนเองเป็นคนสร้างขึ้น พร้อมกับโบกมือไปมากลางอากาศเพื่อบอกกลายๆ ให้เธอลืมเรื่องที่สนทนากันเมื่อสักครู่ไปซะ แล้วออกปาก