บทที่ 42
ใบหน้าจ่างใสแข็งค้างเมื่อได้ยินเรื่องข้อตกลงที่อีกฝ่ายเสนอให้ ซึ่งเธอเกือบจะลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ
“แต่วันนั้นฉันไม่ได้รับปากคุณเฉินนะคะ” ลดาแย้ง
“แล้วยังไง สุดท้ายหนูก็ได้ข้อมูลเรื่องหนอนบ่อนไส้จากฉันอยู่ดีไม่ใช่หรอ”
ฟันขาวภายในริมฝีปากเล็กขบเข้าหากันแน่นด้วยแรงโทสะ แต่ร่างบางที่อยู่ในสภาพย่ำแย่