บทที่ 15 ผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับการยกเว้น

บทที่ 15 ผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับการยกเว้น 　　“ซีหยูนเฉินผู้หญิงคนนี้ กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ หล่อนคิดว่าตัวเองแต่งงานกับสามีที่สมบูรณ์แบบหรือไง ในเมื่อรูปเย็นวันนั้นก็เก็บไว้ได้แล้ว แกไปเดินเรื่องที่บริษัทอ้าวเยี่ยกรุ๊ปให้ฉันอีกรอบ ถ้าหล่อนไม่มาล่ะก็ ฉันจะทำให้เรื่องดีๆที่หล่อนเคยทำกลายเป็นศูนย์ให้หมดเลยคอยดู！” 　　ผู้ชายที่สวมชุดไม่เป็นทางการสีดำ ปากคาบบุหรี่ โมโหไล่ตะเพิดคนที่อยู่รอบข้างไปหมด บนพื้นมีแต่เศษเสี้ยวของที่แตกหัก ไฟที่ลุกโชนในตาของเขา ทำให้คนที่อยู่ใกล้ๆ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาสักคำ 　　“ซีหยูนเฉินยัยผู้หญิงคนนี้มันไม่มีสมอง พวกแกกินข้าวเปล่าเป็นอาหารหรือไง！” 　　ในขณะที่ทุกคนกำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้นอย่างอกสั่นขวัญแขวนไม่กล้าเปิดปากพูด อยู่ๆประตูออฟฟิศก็ถูกคนเปิดเข้ามา ผู้ชายที่สวมชุดสูทสีดำสนิทนั่งอยู่บนรถเข็น หมุนล้อรถเข็นเข้ามาในห้อง ขมวดคิ้วเข้ม จ้องทุกคนที่อยู่ตรงหน้า ความรู้สึกที่เหมือนมีเมฆหมอก เข้าปกคลุมจิตใจของทุกคน 　　แม้แต่คุณถังที่อวดดีอยู่เมื่อครู่ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนในชั่วพริบตา ยิ้มอย่างประจบประแจงขึ้นมาทันที 　　“ทะ ทะ ท่านประธาน......” 　　“พวกแกคิดว่า เรื่องที่พวกแกทำมันดีแล้วหรอ ซีหยูนเฉินถูกส้าวเหิงเล่นงานซ้ำแล้วซ้ำอีก หรือพวกแกก็โง่จนโดนจับได้เหมือนกัน”ผู้ชายบนรถเข็นเส้นเลือดขึ้นขมับ จ้องไปที่คุณถังที่ไม่ได้เรื่องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ กุมขมับไม่พูดอะไร อยากที่จะตีเขาให้ตายคามือ 　　“หมะ หมายความว่าไง”หัวใจเต้นผิดจังหวะ จิตใต้สำนึกคุณถัง ทำให้เขาร้องตกใจออกไป 　　หรือว่า เกิดอะไรผิดพลาดขึ้น เห็นสีหน้าของท่านประธาน คงยังไม่มีใครรู้แล้วเอาไปใช้เป็นอาวุธต่อรองหรอกใช่ไหม 　　“ฉันเคยบอกพวกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปมีเรื่องกับบริษัทอ้าวเยี่ยกรุ๊ป ส้าวเหิงคนนี้คืนคนที่พวกแกกับฉันควรจะลองดีหรอ”ท่านประธานโกรธจนสีหน้าเปลี่ยน แต่กลับระงับความโกรธไว้ นิ้วมือซีดไปหมด เหมือนกับได้รับการกระตุ้นอย่างรุนแรง 　　ท่านประธานที่ใจเย็นก็สามารถเปลี่ยนเป็นคนละคนได้ขนาดนี้ ทำให้ทุกคนมีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาในชั่วพริบตา คนนี้มองคนนั้น คนนั้นมองคนนี้ บรรยากาศเงียบสงัดจนน่ากลัว ได้ยินเพียงแค่เสียงหายใจของกันและกัน 　　ตึง！ตึง！ตึง！ 　　เสียงเดิน ดังมาจากพื้นข้างนอกประตูอย่างชัดเจน โดยเฉพาะในเวลาที่เงียบสงัดแบบนี้ ทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก 　　คุณถังอกสั่นขวัญแขวน เบิกตากว้าง ชี้ไปที่ประตูอย่างกล้าๆกลัวๆ สั่นไปทั้งตัวคุกเข่าลง 　　นั่น นั่นมันส้าวเหิง...... 　　เห็นเพียงแค่ รปภ. ตั้งแถวสองแถว บอดี้การ์ดสองสามคนอยู่ข้างหลังเขา มือนึงของส้าวเหิงล้วงกระเป๋า เดินเข้ามาทางพวกเข้าอย่างไร้ความรู้สึก มุมปากของปิศาจที่ชั่วร้าย ค่อยๆยกขึ้น 　　“เมื่อกี้เหมือนได้ยินคุณถังพูดว่าจะทำอะไรไม่ดีสักอย่างกับว่าที่ภรรยาของผม หื้มว่าไง ” 　　ส้าวเหิงเดินไปหาคุณถังถึงที่ ยืนจ้องเขาที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้า นัยน์ตาลึกที่มีเปลวไฟกำลังเผาไหม้ ทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าไม่กล้าแม้แต่จะหายใจออกมา 　　คุณถังสั่นไปทั้งตัว เขาเพิ่งสังเกตเห็นมีผู้ชายสองคนเฝ้าอยู่หน้า รปภ. คนหนึ่งคือผู้จัดการด้านการเงินของธนาคาร อีกคนที่คาดไม่ถึงก็คือคนจากสถานีตำรวจ...... 　　“ผะ ผะ ผมจะกล้าต่อต้านคุณนายส้าวได้ยังไงล่ะครับ คุณส้าว คุณฟังผมอธิบาย เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณได้ยิน ผม.......” 　　“คุณถังไปพูดที่โรงพักเถอะ ไม่อย่างนั้นมือของผม อาจจะไม่ได้วางอยู่ตรงนี้” 　　ส้าวเหิงจัดปกเสื้อตัวเอง หักนิ้วมือดังลั่น ก่อนจะทิ้งมันลงบนหน้าของคุณถัง ส้าวเหิงตบเขาจนกระอักเลือดสดๆออกมาในพริบตาเดียว เพียงแค่อ้าปาก ฟันซีดหนึ่งก็ร่วงลงพื้น 　　นัยน์ตาของเขามีไฟแค้นลุกโชน แต่กลับแสดงออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม 　　ในพริบตา กับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ 　　ผู้จัดการด้านการเงินเดินไปทางท่านประธานของบริษัท คนจากสถานีตำรวจ ตรงเข้าไปจับคุณถัง ส่วนคนอื่นๆทั้งหมดหยุดหายใจไปเรียบร้อยแล้ว สั่นด้วยความกลัวหลังจากได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น 　　ไม่ไกลจากตรงนั้น ซีหยูนเฉินกลัวจนกัดปากตัวเอง พูดเสียงสั่น“ส้าวเหิง ฉัน.......” 　　“หื้ม”สายตาที่เย็นชาของส้าวเหิงกวาดไปทางใบหน้าของซีหยูนเฉิน 　　ซีหยูนเฉินช็อคจนหน้าซีด รู้ตัวรีบก้มหัวลง พูดเสียงแผ่ว“คุณส้าว” 　　“กลับกันเถอะ” 　　ส้าวเหิงเดินผ่านเธอไป เหมือนเธอไม่มีตัวตน ไม่มีคำพูดที่ไม่จำเป็นสักประโยค ออกมาจากปากของเขา 　ใบหน้าละเอียดอ่อนที่เชื่อฟังคนของซีหยูนเฉิน ณ วินาทีที่เขาหมุนตัวออกไป สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เล็บยาวๆจิกลึกเข้าไปในเนื้อ เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาทีละหยดๆ 　　เธอหยิบมือถือออกมาด้วยความเจ็บปวด เห็นภาพบาดตาใบนั้น เธอกดเปิดตัวเลือก ปุ่มกดลบ