已经是第一章了
บทที่4 ฉันคือทายาทคนต่อไปของบ้านโล่
บทที่4 ฉันคือทายาทคนต่อไปของบ้านโล่
บ้านโล่ไม่เคยมีประวัติการหย่าร้าง และนี่ก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติมาช้านาน แต่ทุกเรื่องราวมักมีช่องโหว่เสมอ โล่จิ๋นเชิงยิ้มเยาะ “เธออย่าลืมว่า ฉันคือทายาทคนต่อไปของบ้านโล่!”
รอจนถึงวันที่เขาได้ครอบครองทุกอย่างของตระกูล สิ่งที่แรกที่เขาจะทำคือการกำจัดเธอออกไปเสีย
เสี้ยงตู๋สั่นเทิ้มไปทั้งตัวดวงตาเผยถึงความหดหู่โดยไม่สามารถจะปิดบังได้ ความรังเกียจของเขาที่มีต่อเธอเป็นอะไรที่ไม่ต้องสงสัย “แต่ตอนนี้คุณยังหย่ากับฉันไม่ได้ พวกเราดีกันสักกี่ปีดีกว่าไหมล่ะ?”
รอให้ผ่านไปอีกไม่กี่ปี เสี้ยงเจ๋อชินน่าจะฟื้น ถึงเวลานั้นเธอจะเป็นหรือไม่เป็นสะใภ้บ้านโล่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว “จิ๋นเชิงถ้าคุณยังดึงดันจะหย่าในตอนนี้ คุณคงต้องถูกตัดออกจากกองมรดก!”
ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาที่ทิ่มแทง และไม่รู้ว่าเสี้ยงตู๋ใช้ไสยศาสตร์มนตร์ดำอะไรกับโล่เซี่ยวเทียน จู่ ๆ ก็ออกกฎกับเขา ถ้าหากว่ากล้านอกใจจะต้องหย่าขาดและถูกตัดออกจากกองมรดก!
เขาเป็นถึงคุณชายของบ้านโล่ ทำไมจะต้องยอมมอบทุกอย่างที่อยู่ในมือให้กับหญิงอสรพิษคนนี้ด้วย “เสี้ยงตู๋ เธออย่าฝันว่าเธอจะได้ทุกอย่างของบ้านโล่ไปแม้แต่ชิ้นเดียว!”
เสี้ยงตู๋นอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีจนมุม ด้วยพลังไม่มีลดละและเสียงที่ดัง “งั้นคุณก็ห้ามหย่ากับฉัน!”
โล่จิ๋นเชิงมองดูกระดูกแผ่นหลังที่โค้งสวยงามของเธอ “มือดำข้างหลังรูปพวกนั้นคือมือเธอใช่ไหม? ผู้หญิงในรูปพวกนั้นคือใคร?”
คิดถึงภาพเขาที่ได้รับรูปภาพสิบกว่าใบเมื่อตอนบ่ายจนเลือดสูบฉีดขึ้นหน้า หาคนมายืนยัน ไม่ใช่เพียงแค่รูปถ่าย แต่เป็นความจริง เขาไปหลับนอนกับผู้หญิงเมื่อไหร่กัน? ทำไมเขาถึงไม่รู้ตัว!
เสี้ยงตู๋ รู้ดีว่าตอนนี้ไม่สามารถปิดไว้ได้อีกแล้ว “เป็นฉันเองที่หาผู้หญิงคนอื่นไปนอนกับคุณ ถ้าหากคุณยังกล้าพูดเรื่องหย่าขึ้นมาอีกในอนาคต ฉันจะเปิดโปงคุณทันที พ่อคุณจะต้อง...”
ยังไม่ทันจะได้พูดจาขับไล่ไสส่งเธอ คอของเธอก็ถูกชายหนุ่มขยำไว้แน่น ครั้งนี้เขาใช้แรงของชายหนุ่มแม้แต่กระดูกไหปลาร้าที่งดงามของเธอก็ถูกกดทับจนเจ็บ
เสี้ยงตู๋ไม่ยอมก้มหน้าด้วยความดื้อรั้น และมองหน้าเขาด้วยความกล้าหาญโล่จิ๋นเชิงพูดจาอย่างเหี้ยมโหด: “สาวน้อย เธออยากตายรึไง!”
คิดไม่ถึงจะหาผู้หญิงอื่นมาแตะต้องตัวเขาถึงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเขาเป็นพวกรักสะอาด คิด ๆ แล้วยิ่งสะอิดสะเอียน!
“วันนี้ต่อให้คุณฆ่าฉันก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าฉันไม่ได้อยู่ดูพระอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้ล่ะก็ รูปพวกนี้จะต้องถูกปล่อยออกไปเพื่อทำลายชื่อเสียง...ฉันแนะนำว่าคุณควรจะ...คิดให้ดีก่อนจะลงมือ...”
ลมหายใจของเธอถูกปิดกั้นพูดจาก็ลำบาก แต่ความคิดยังคงแจ่มแจ้งและชัดเจน ทุกคำพูดทิ่มแทงไปที่ใจของโล่จิ๋นเชิง ชายหนุ่มก้มตัวลง ลมหายใจอุ่นรวยรดบนใบหน้าเล็กละเอียดของหญิงสาว “เธอไม่กลัวตาย?”
เสี้ยงตู๋ลมหายใจรวยรินลงเรื่อย ๆ พยายามจะเค้นเสียงออกมา “ฉันเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ทำไมจะต้องกลัวอีก?”
ตายไม่น่ากลัว ที่น่ากลัวคือการอยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็น!
อาจเป็นเพราะบางคำพูดของเธอที่บาดใจเขา โล่จิ๋นเชิงจึงได้ปล่อยมือ รอยคล้ำแดงม่วงเกิดขึ้นที่คอเสี้ยงตู๋ ที่เกิดจากการกระทำอันรุนแรงของเขา เธอไม่เคยสงสัยเลย ความดีของเขามีไว้ให้ผู้หญิงเพียงคนเดียวฉินหลิน! ความโหดร้ายของเขามีไว้ให้ผู้หญิงเพียงคนเดียว เสี้ยงตู๋!
โล่จิ๋นเชิง ช้อนตามองเธอจากมุมสูงด้วยความเฉยเมย “เก็บกวาดรูปพวกนั้นให้หมด ถ้ากล้าจะปล่อยออกมาแม้แต่เพียงครึ่งใบ มาดูว่าฉันจะแล่เนื้อเถือหนังเธอ!”
“คุณโล่ เนื้อหนังของฉันมันไม่มีค่าหรอกนะ สิ่งที่มีค่าที่สุดของฉันอยู่ตรงนี้” เธอชี้ไปที่ริมฝีปากแดงของเธอพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า “ฉันเคยสัญญาว่าฉันทำได้ทุกสิ่ง!”
ยิ้มเยาะอยู่ในใจ แต่เธอเคยรับปากว่าทุกเรื่องจะไม่มีวันสำเร็จ! ตราชั่งแห่งความรักและความเกลียดชังมันได้เสียสมดุลไปแล้ว
โล่จิ๋นเชิง เย้ยหยันเธอ “ด้วยปากเธอ คนตายก็ฟื้นคืนชีพได้สินะ!”
ในความคิดของเขาแล้ว เสี้ยงตู๋ก็เป็นเพียงผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอก
เสี้ยงตู๋มองดูใบหน้าที่ผ่อนคลายของเขา ลุกขึ้นนั่งและถามอย่างลังเล “งั้นคุณก็เลิกคิดถึงการหย่าเป็นการชั่วคราวแล้วใช่ไหม?”
ชายหนุ่มสอดมือคู่นั้นเข้าไปในกระเป๋า และก้าวเท้าเนือย ๆ ออกจากประตูไป มีเพียงเสียงกระแทกประตูเสียงดังเท่านั้นที่บ่งบอกได้ชัดว่าเขาไม่ได้มีความสุขเช่นนั้น
已经是最新一章了
加载中
