ตอนที่ 5 ฉันก็แค่คนขายตัวคนหนึ่ง

ตอนที่ 5 ฉันก็แค่คนขายตัวคนหนึ่ง อานจินฮอนยังอ่านข้อความไม่จบเลย ก็มีข้อความการโอนเงินเข้ามาทันที เงินเข้าบัญชีหนึ่งหมื่นหยวน หล่อนไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไงดี... ครั้งละหนึ่งหมื่นหยวน ค่าตัวของตนเองก็ถือว่าสูงอยู่ทีเดียว! อานจินฮอนหัวเราะถากถางตนเอง [เงินค่าผ่าตัดของแม่ฉันมีพอแล้ว ฉันไม่อยากไป] [ไม่ได้! แกต้องไป! แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แกชอบจิ้นฮันอยู่ในใจ ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีให้การถวายตัวให้เขา แกก็ได้ตามที่อยากแล้วไง? ฉันยังให้เงินแกอีก! แกหยุดต่อราคาที่ดีแบบนี้แล้วเชื่อฟังซะ ฉันไม่ได้มาต่อรองกับแกนะ นี่คือคำสั่งของฉัน!] เชอะ ที่หล่อนพูดก็ไม่ผิด ตัวเองไม่มีอำนาจในการปฏิเสธได้จริงๆ ตั้งแต่ตกลงปลงใจว่าจะเสียสละตัวเองกับอานถองคราวนั้น ก็ไม่มีทางหนีอีกแล้ว …… คืนนั้น ห้องนอนห้องนั้น เตียงเตียงนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงมีนิสัยไม่ชอบเปิดไฟ หากเป็นแบบนั้น เขาก็คงรู้ว่าเป็นหล่อนตั้งแต่แรกแล้ว ผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง? พ่อและพี่สาวต่างโยนสาดความสกปรกมาที่ตนเอง พูดว่าตนเองจะไปแย่งพี่เขย แถมยังบอกว่าจะไปบอกเรื่องนี้กับแม่ที่โรงพยาบาลอีก! ด้วยนิสัยถ่อมตัวของแม่แล้วด้วย คงรับไม่ไหว แค่ถอดเสื้อผ้า อาบน้ำ แล้วนอนลง ฉินจิ้นฮันเอามือข้างหนึ่งโอบเอวหล่อน แล้วดึงตัวหล่อนเข้ามาในอ้อมกอด ไม่มีทางหนีอีกแล้ว ทว่า กลับมีเสียงเขาดังขึ้นมาเหนือศีรษะ “งานแต่งจะจัดขึ้นวันที่สิบเดือนหน้านะ ว่าไง” อานจินฮอนถึงกลับตะลึง พวกเขาถึงเวลาต้องแต่งงานกันแล้วใช่ไหม? ขนาด...เวลายังกำหนดไว้แล้วด้วย? หล่อนไม่กล้าเอ่ยปากพูด ทำได้แค่พยักหน้าในอ้อมกอดเขาแทน “เธอต้องการจัดงานแต่งแบบไหนหรอ? ที่ทะเลหรือว่าทุ่งหญ้า หรือว่าที่โบสถ์...” “….” หล่อนอยากจะจัดงานแต่งงานที่ทะเล แต่ว่า...หล่อนไม่กล้าพูด ทำได้แค่แกล้งหลับ เพื่อจะได้ไม่ตอบคำถามของเขา ในความมืดนั้น หล่อนรู้สึกว่าฉินจิ้นฮันบรรจงจูบหน้าผากหล่อน หลังจากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไร ได้แต่กอดหล่อนเอาไว้อย่างเงียบๆ เช้าวันรุ่งขึ้น อานจินฮอนอาศัยตอนที่เขาเข้าไปในห้องน้ำ เลยรีบเปลี่ยนตัวกับอานถองทันที แล้วเดินทางออกไปยังโรงพยาบาลอย่างมึนงง แต่แม่กลับไม่อยู่ในห้องพักผู้ป่วยแล้ว! ข้าวเช้าที่เพิ่งซื้อเมื่อครู่นั้นหล่นลงบนพื้นทันที... หล่อนทำตัวอย่างกับคนบ้าวิ่งพรวดพราดออกไป พอเห็นพยาบาลก็ดึงเอาไว้ “แม่ฉันล่ะ?” “เอ่อ! คุณอย่าเพิ่งตกใจไป คุณหมอหยานไม่ได้บอกคุณหรอ? อาการของคุณเซี่ยของเช้าวันนี้กำเริบขึ้นมา เลยต้องเข้าห้องฉุกเฉิน! หากมีปัญหาอะไรก็ไปถามคุณหมอหยานตรงๆได้เลย” อานจินฮอนมองไปทางห้องทำงานของหยานจิ่งเหยาแล้ววิ่งไปทันที ยามเมื่อเข้าห้องแล้ว ก็เห็นหยานจิ่งเหยาเซ็นอะไรสักอย่างอยู่บนโต๊ะ คุณหมอใส่เสื้อกาวน์สีขาวมองอานจินฮอนแวบหนึ่ง แล้วก็กระดกหัวคิ้วขึ้น “เธอคืออานจินฮอนใช่ไหม? เธอรีบห้ามคุณหมอหยานเร็วๆ เขาต้องการบริจาคไขกระดูกให้กับแม่เธอ! นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ!” “….” ใบหน้าของอานจินฮอนถึงกลับขาวซีดทันที “บริจาค...บริจาคไขกระดูกหรอ?” “อย่าฟังเขาพูดมั่วๆ!” หยานจิ่งเหยา จ้องเพื่อนร่วมงานตาโต พร้อมทั้งผลักหล่อนออก “จินฮอน วันนี้อาการคุณน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ กำลังช่วยชีวิตอยู่ในห้องฉุกเฉิน ตอนนี้ฟื้นแล้ว ไม่มีอะไรแล้วแหละ! เธออย่ากังวลใจไปเลย” “ที่เขาบอกว่าบริจาคไขกระดูกนั่นมันหมายความว่ายังไง?” อานจินฮอนดึงมือเขาไว้ “ฉันบริจาคได้ไหม? ฉันจะบริจาคให้กับแม่ฉันเอง!” “เธอฟังฉันพูดก่อน!” หยานจิ่งเหยากดหล่อนให้นางนั่งลงบนเก้าอี้ เพื่อให้หล่อนได้สงบสติอารมณ์ลง “เฮ้อ ไม่ผิดหรอก ตอนนี้คุณน้าต้องการไขกระดูก แต่ว่า... ไขกระดูกของเธอเข้ากันไม่ได้” “……” “ฉันเลยลองดู ผลลัพธ์คือมันเข้ากันได้!” หยานจิ่งเหยายิ้ม “เธออย่ามาเงียบอยู่อย่างนั้น นี่มันเป็นข่าวดีนะ! เธอรู้หรือเปล่าว่ามีคนป่วยรอคอยการที่ไขกระดูกสามารถเข้ากันได้ รอจนตายแล้วก็ยังหาไม่เจอ!” อานจินฮอนส่ายศีรษะไปมา “ฉันจะให้คุณมาบริจาคได้ไงล่ะ...” ตัวเองก็ไม่มีอะไรติดค้างเขาอยู่ แถมยังเคยได้รับความเมตตามากมายจากเขา ตอนนี้ก็จะมาบริจาคไขกระดูกให้แม่หล่อนอีก! “ไม่เป็นไร” หยานจิ่งเหยากลอกตาไปมา “งั้นอย่างนี้ดีไหม? เธอก็คิดว่าฉันหาประโยชน์เอาก็ได้ ถ้าเธอไม่อยากติดค้างฉัน ก็แต่งงานกับฉันสิ! อย่างนี้แล้ว การที่ฉันบริจาคไขกระดูกให้กับแม่ยายนั้น มันก็คือว่าเป็นเรื่องที่ยุติธรรมแล้วไม่ใช่หรอ?” “แต่ว่า...” “อย่ามาพูดว่าแต่ว่าเลย! ร่างกายของคุณน้าไม่สามารถรอการลังเลได้นานขนาดนั้น!” “แต่งงานกับฉัน มันทำให้เธอเกิดอาการปฏิเสธขนาดนั้นเลยหรอ?” หยานจิ่งเหยารู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา เพราะว่าตัวเขาเองไม่คิดว่าตนเองนั้นจะ...ทำให้คนรังเกลียดถึงจะถูก “ไม่ใช่... ฉันไม่ได้ปฏิเสธ! แต่ว่า...” อานจินฮอนกำหมัดแน่น แล้วพูดเรื่องอัปยศเช่นนี้ออกมาได้ ในที่สุด... หยานจิ่งเหยาดีต่อจนเองขนาดนี้ เขามีสิทธิ์รับรู้ความรู้สึก! “ฉันก็แค่คนขายตัว... ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีเด่นอะไร และก็ไม่สามารถจะเป็นตัวเลือกที่จะเป็นภรรยาที่ดีได้!” ตอนนี้ฉันก็บอกคุณแล้ว คุณก็รู้แล้วว่าเพราะอะไรถึงได้ปฏิเสธคุณไปใช่ไหม? เดิมทีหล่อนอยากให้เรื่องทุกอย่างมันถูกปิดตาย ไม่อยากให้คนอื่นรู้ แต่ว่า... การเผชิญหน้าหยานจิ่งเหยาที่รู้สึกลึกซึ้งนั้น หล่อนเองก็ต้องพูด และคิดว่าหยานจิ่งเหยาคงจะปล่อยตนเองให้ไปตามทาง แล้วรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมา ทว่าเขาดึงมือหล่อนเอาไว้... “สวรรค์ เธอแบกรับอะไรไว้กันเนี่ย?” “……” “แล้วทำไมไม่บอกกับฉันตั้งแต่แรกเล่า! เรื่องเงินค่าผ่าตัดพวกนั้น สำหรับฉันแล้วมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตอะไร!” หยานจิ่งเหยาหยิบบัตรธนาคารขึ้นมา “นี่คือเงินเก็บสะสมมาหลายปี ฉันให้เธอ! ไม่ต้องคอยให้พี่สาวเธอมาบงการ แต่งงานกับฉัน ได้ไหม?” อานจินฮอน อึ้งจนถึงตะลึง หล่อนไม่เคยคิดเรื่องราวแบบนี้ของตนเองเลย หยานจิ่งเหยารับสภาพเธอได้งั้นหรอ? “แต่ว่า...แต่ว่า...ฉันอาจจะ ท้องจนมีลูกกับว่าที่พี่เขย...” “ไม่เป็นไร! ตอนนี้การรักษาทางการแพทย์นั้นพัฒนาไปเร็ว การทำแท้งนั้นก็ทำได้อย่างปลอดภัยแล้ว!” หยานจิ่งเหยากอดหล่อนเอาไว้ “แต่งงานกับฉันเถอะ ถึงแม้ว่าไม่ได้เป็นการขอร้องที่เลิศหรูนัก แต่ว่าฉันอยากขอเธอแต่งงานจนในขาด ! ฉันอยากจะอยู่ด้วยกันกับเธอ ฉันจะดูแลคุณน้าไปพร้อมกับเธอ! ขอแค่เธอเอาเด็กออก ก็สามารถใช้ชีวิตตามปกติกับฉันได้” “……” “เธอสามารถพาคุณน้ามาอยู่ที่บ้านของพวกเราได้เลย ส่วนเธอก็ทำกับข้าวให้ฉันกินสามมื้อก็พอ พอเรามีเวลาก็ออกไปเดินเล่น พาคุณน้าไปเที่ยวให้ทั่ว! ฉันสัญญา ฉันจะไม่มีวันพูดเรื่องที่ทำให้เธอลำบากใจพวกนี้ขึ้นมาอีก ” อานจินฮอนเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น ตอนนี้ตนเองที่ยังไม่ได้ท้องด้วยซ้ำ แล้วทำไมถึงเกิดความรู้สึกว่าไม่สามารถทิ้งลูกไปได้ล่ะ... หากท้องลูกของฉินจิ้นฮันจริงๆ จะเอาออกจริงๆหรอ? แต่ว่าการที่หยานจิ่งเหยาพูดถึงการใช้ชีวิตที่ดูน่าดึงดูดใจ นั่นเป็นการใช้ชีวิตที่หล่อนต้องการ! หล่อนเข้าใจตนเองอย่างถ่องแท้ หากปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป บางทีชีวิตนี้ก็คงไม่มีผู้ชายที่ดีแบบหยานจิ่งเหยาอีกแล้ว... “คุณให้ฉัน...คิดก่อนได้ไหม?” “ได้! เธอคิดได้ตามใจเลย ฉันไม่บังคับเธอ! ส่วนเรื่องการรักษาของคุณน้าฉันจะรักษาให้ดีที่สุด ฉันอยากให้คุณน้ามาเป็นส่วนหนึ่งของงานแต่งของพวกเรา” หยานจิ่งเหยากุมมือหล่อนเอาไว้ มันทั้งเย็น ทั้งหนาวเหน็บ “เอาเวลาทั้งหมดที่เหลืออยู่มาให้ฉันเถอะ ได้ไหม? เชื่อฉัน ฉันจะให้โลกใบใหม่กับเธอแน่นอน โลกที่ไม่มีพี่สาวของเธอ ไม่มีพ่อของเธอ มีแต่ฉันกับแม่ของเธอเท่านั้น...” “ฉัน...” “จินฮอน สิ่งที่เธอกำลังกังวลอยู่ในตอนนี้...หากท้องขึ้นมา หรือว่าเธออยากจะเก็บลูกฉินจิ้นฮันเอาไว้ใช่ไหม?”