已经是第一章了
บทที่013 สามีกับพี่หลิวมีความสัมพันธ์สวาทกันจริงๆ ด้วย
บทที่013 สามีกับพี่หลิวมีความสัมพันธ์สวาทกันจริงๆ ด้วย
ในตอนนี้ฉันยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองอีกครั้ง ฉันจึงพบว่าหน้าของฉันมันร้อนขึ้นจริงๆ ด้วย ฉันจึงยิ้มด้วยความประหม่าพลางพูดว่า： “เฮยจื่อ พี่น่าจะร้อนน่ะ หน้าเลยร้อนแดงขึ้นมา！”
หลังจากที่พาเฮยจื่อเข้าไปในห้องแล้ว ฉันก็รีบหยิบกับข้าวที่เหลือใส่หม้อแล้วไปอุ่นร้อนให้กบเฮยจื่อ ในตอนนั้นเองฉันถามออกไปว่า： “เออ จริงสิ เฮยจื่อ คุณเห็นหรือเปล่าว่าพี่ชาวไปไหน？”
เฮยจื่อลูบๆ ผมก่อนจะตอบว่า： “พี่ชาวน่าจะไปเล่นไพ่ที่ไซต์งานอีกแล้ว ฉันอยากจะไป แต่พี่ชาวก็ไม่ให้แถมบอกว่าฉันยังเด็ก！”
เมื่อฉันได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา เมื่อรู้ว่าในขณะนี้สามียังจะไปเล่นไพ่กับพวกคนงานที่ไซต์งานอีก พอเฮยจื่อเห็นว่าฉันร้อนรน ก็มองฉันด้วยความรู้สึกประหลาดใจก่อนจะพูดว่า： “พี่เมิ่ง คุณเป็นอะไร？ฉันว่าพี่ดูแปลกๆ ไปนะ！”
“อะไรนะ？คุณว่าพี่ดูแปลกๆ เหรอ？” เมื่อเฮยจื่อพูดจบก็ก้มหน้าก้มตาลงด้วยความเคอะเขิน
เมื่อฉันเห็นว่าเฮยจื่อแอบขำอยู่ ฉันก็รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดแผกไป ฉันจึงถามไปว่า： “เฮยจื่อ คุณแอบขำอะไรอยู่เนี่ย？”
เฮยจื่อมองมาที่ฉันพลางพูดว่า： “พี่เมิ่ง วันนี้ทำไมคุณถึงดูแปลกๆ ล่ะ？มือคุณเอาแต่ลูบไล้ตัวเองไปทั่วเลยนะ”
เมื่อเฮยจื่อพูดออกมาแบบนั้น ฉันถึงจะรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแบบนั้นอยู่ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ฉันถึงทำอะไรแบบนั้น ฉันรู้เพียงแค่ว่าในตอนนี้ร่างกายของฉันมันรู้สึกอึดอัดมากเลย ฉันเลยนั่งลงสักพัก ก่อนที่ฉันจะรู้สึกปากแห้งอีกครั้ง เรือนร่างก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา
ในตอนนั้นเองฉันรู้สึกว่าฉันควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้แล้ว ฉันจึงลุกขึ้นจากนั้นก็เดินไปอยู่ข้างๆ เฮยจื่อ จากนั้นฉันจึงพูดกับเฮยจื่อว่า： “เฮยจื่อ ยื่นมือของคุณออกมา！”
เมื่อเฮยจื่อได้ยินดังนั้นก็ตกอกตกใจแต่เขาก็ยังยอมยื่นมือออกมาด้วยความเชื่อฟัง หลังจากที่เฮยจื่อยื่นมือออกมาแล้วฉันก็จับมือของเฮยจื่อเอาไว้ทั้งสองข้างจากนั้นจึงเอามือของเขามาจับที่เนินเขาทั้งสองลูกของฉัน จากนั้นจึงพูดกับเฮยจื่อว่า： “เฮยจื่อ วันนี้พี่รู้สึกอึดอัดมากเลย ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าอยากจะลองกินน้ำนมของพี่ไม่ใช่เหรอ？วันนี้พี่จะให้เธอกินสักครั้งหนึ่ง！”
หลังจากที่ฉันพูดจบ หน้าของเฮยจื่อก็แดงขึ้น เขาพูดออกมาเพราะไม่เชื่อหูของตัวเองว่า： “พี่เมิ่ง พูดจริงเหรอ？ฉันสามารถกินน้ำนมของคุณได้จริงๆ เหรอ？”
ในตอนนี้ฉันยังไม่ทันจะรอให้เฮยจื่อพูดจบ ฉันก็รีบยกมือขึ้นเพื่อถกเสื้อของฉัน
ในตอนนี้เขามองด้วยความเขินอายก่อนจะมองฉันแล้วพูดว่า： “พี่เมิ่ง ได้จริงๆ เหรอ？”
ทันใดนั้น เฮยจื่อตกใจเพราะการรุกที่รุนแรงของฉัน เขาจนรีบดึงมือกลับไป จากนั้นก็มองฉันด้วยความคาดไม่ถึงพลางพูดว่า： “พี่เมิ่ง คุณเป็นอะไรเหรอ？ไม่ใช่ว่ามีใครวางยาพี่หรือเปล่า？ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆ นะ！”
เมื่อได้ยินเฮยจื่อพูดออกมาแบบนั้น ฉันก็มีสติรู้ตัวขึ้นมาได้ หรือว่าฉันโดนวางยาจริงๆ ？ไม่น่าล่ะวันนี้เหมือนกับว่าฉันเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย ฉันดูมีอารมณ์มากกว่าเดิมเยอะเลย แถมยังดูมีอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเลยล่ะ
เฮยจื่อมองฉันพลางพูดว่า： “พี่เมิ่ง ฉันว่าจะไปรินน้ำอุ่นๆ ให้คุณสักแก้วดีกว่า ว่ากันว่ากินน้ำเยอะๆ ก็ไม่เป็นไรแล้ว！”
เมื่อเฮยจื่อพูดจบก็ลุกขึ้นไปรินน้ำให้กับฉันด้วยตัวเอง เมื่อฉันรับแก้วน้ำนั้นมาก็กระดกกินอึกใหญ่กินไปได้ครึ่งแก้ว ฉันก็รู้สึกสบายขึ้นนิดหน่อย ไม่ได้รู้สึกปากแห้งคอแห้งเหมือนแต่ก่อนแล้ว ที่รู้สึกว่าร่างกายมีมดไต่ยุบยิบเมื่อครู่นั้นก็ไม่มีอีกแล้ว เธอค่อยรู้สึกดีขึ้นเป็นปกติ
จากนั้นเมื่อฉันดื่มน้ำที่เหลือจนหมด ฉันถึงจะรู้ว่าตัวเองโดนวางยาจริงๆ ด้วย ไม่น่าล่ะตอนที่ฉันอยู่ในห้องรับรองนั้นฉันถึงได้ไม่รู้สึกอยากจะปฏิเสธสิ่งั้เหล่าหลิวทำ แถมฉันเองที่เพิ่งจะตื่นก็อยากจะได้เฮยจื่อ หรือว่าง่ายๆ ก็คือการอยากได้ผู้ชายสักคนนั่นเอง
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ใบหน้าของฉันก็แดงขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ ฉันพูดออกมาด้วยความประหม่าว่า： “เฮยจื่อ เมื่อกี้ขอโทษจริงๆนะ พี่เกือบจะจับคุณมาเป็นสามีแทนเสียแล้ว น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยานั่นแหละ！”
เมื่อเฮยจื่อได้ยินฉันพูดออกมาแบบนั้น ก็ยิ่งรู้สึกเขินอายเข้าไปใหญ่ ในตอนนี้ใบหน้าของเขาเองก็แดงก่ำขึ้นมาเหมือนกัน จากนั้นเขาจึงยกมือขึ้นลูบหัวด้วยความประหม่า หลังจากที่เฮยจื่อยกมือขึ้นลูบหัวของตัวเองแล้วจู่ๆ ก็ยิ้มร้ายๆ ออกมาพลางพูดว่า： “พี่เมิ่ง แต่ว่าเมื่อตะกี้พี่ก็ดูน่าหลงใหลมากเลยนะ！”
หลังจากที่เฮยจื่อพูดจบก็ยิ่งรู้สึกประหม่าเข้าไปใหญ่ ใบหน้าก็แดงขึ้นมากกว่าเดิม
ในตอนนี้ฉันเองก็ประหม่าไปด้วย ฉันจึงรีบรินและดื่มน้ำร้อนต่ออีกสักแก้ว หลังจากที่ดื่มน้ำร้อนๆ เข้าไปร่างกายฉันก็รู้สึกสบายขึ้น แต่ว่าฉันมองเฮยจื่อในตอนนี้ ก็พบว่าเรือนร่างของเฮยจื่อนั้นดูผิดแผกแปลกตาไป เพราะเขาจงใจหนีบขาทั้งสองข้างเอาไว้แน่น แถมยังดึงเสื้อลงมาราวกับว่าจะปิดอะไรสักอย่างอยู่
เมื่อฉันมองอยู่สักพัก หน้าของเฮยจื่อก็เริ่มแดงขึ้นมากกว่าเดิมเพราะความเขินอาย ในตอนนี้ฉันมองเฮยจื่อที่ดูแปลกขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นฉันจึงถามว่า： “เฮยจื่อ คุณเป็นอะไร？”
พอฉันพูดออกมาแบบนั้น เฮยจื่อก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกมากขึ้นไปอีก เห็นเพียงแค่เขาอดไม่ได้ที่จะพยายามดึงเสื้อลงมาปกปิดอะไรสักอย่าง แต่ว่าในครั้งนี้ฉันกลับเห็นมันเข้าแล้ว เพราะจู่ๆ ฉันก็เห็นแก่นกลางในกางเกงของเขามันตื่นตัวขึ้น หลังจากที่ฉันเห็นก็เข้าใจได้ในทันที ที่แท้เขาก็เกิดอารมณ์ขึ้นมานี่เอง ดังนั้นตอนนี้เขามีอารมณ์มากเกินจะหาใครมาเทียบได้ แต่ว่าก็เขินที่จะให้ฉันเห็นก็เลยทำตัวแบบนี้
หลังจากที่ฉันเข้าใจแล้ว ก็รีบพูดออกมาด้วยท่าทีสงบนิ่งว่า： “เฮยจื่อ ให้ฉันพาคุณไปหาพี่ชาวดีไหม？คุณดูสิ ดึกขนาดนี้แล้วยังออกไปข้างนอกไม่รู้จักกลับมาเองอีก”
เมื่อเฮยจื่อได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มด้วยความประหม่าพลางพูดว่า： “อื้ม ได้สิ งั้นฉันจะพาคุณไป！”
หลังจากที่เฮยจื่อพูดจบ ก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินลงไป ในตอนนี้เองฉันก็จัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย เมื่อดูนาฬิกา ตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มแล้ว หลังจากที่เฮยจื่อเดินลงไป ฉันเองก็เดินตามเขาลงไปด้วย
หลังจากนั้นเฮยจื่อก็เดินนำหน้าฉันตลอด ส่วนฉันก็เดินตามหลังเขา เฮยจื่อนั้นเดินเร่งฝีเท้าไป จนฉันเกือบจะจะเดินตามไม่ทัน ดังนั้นฉันจึงรีบเร่งฝีเท้าตามเขาไป แต่จู่ๆ ฉันก็ก้าวพลาด จนฉันล้มลง จังหวะนั้นฉันตกใจจนร้อง กรี๊ดออกมา
เมื่อฉันร้องกรี๊ดเสียงหลงออกมาแบบนั้น เฮยจื่อก็รีบหันกลับมามองฉัน เมื่อเขาเห็นว่าฉันเกือบจะล้มลง ก็รีบก้าวเข้ามาหา จากนั้นจึงใช้มือทั้งสองโอบฉันเอาไว้ ฉันถึงไม่ล้มลง ไม่งั้นวันนี้ฉันคงจะล้มอยู่ตรงไซต์ก่อสร้างนี้แล้ว
เมื่อฉันตั้งสติได้ ฉันก็หายใจหอบ ในตอนนี้เองฉันเริ่มจะยืนตั้งตัวได้แล้ว เฮยจื่อเองก็เหมือนกับจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาหน้าแดงขึ้นมาก่อนจะปล่อยมือออกจากตัวฉัน จากนั้นตาทั้งสองข้างก็ไม่กล้ามองมาที่ฉันแถมยังก้มหน้าก้มตาลงอีกครั้ง
ในตอนนี้ฉันเองก็หน้าแดงขึ้นมาแต่ก็ทำได้แค่เดินต่อไป หลังจากที่เดินไปสักพัก เฮยจื่อก็เดินออกห่างจากฉันไปราวๆ ช่วงหนึ่งเห็นจะได้ แต่จู่ๆ เฮยจื่อก็หยุดเดินพลางพูดว่า： “พี่เมิ่ง คุณเดินเข้าไปในประตูนั้นก็จะเจอแล้ว พวกเขาเล่นไพ่กันอยู่ในนั้นแหละ ฉันไม่เข้าไปกับคุณแล้วก็แล้วกัน！”
ฉันหันกลับไปมองเฮยจื่ออยู่สักพัก ในตอนนี้ฉันพบว่าฉันหายใจรัวๆ แต่ฉันก็พยักหน้าก่อนจะพูดว่า： “อื้ม เอางั้นก็ได้ งั้นคุณกลับไปพักก่อนเถอะ！” เมื่อฉันพูดจบก็โบกมือให้กับเฮยจื่ออีก
จากนั้นฉันก็เดินเข้าไปทางไซต์งานเพียงคนเดียว เมื่อฉันเดินเข้าไปในนั้น ก็พบว่ามีคนอยู่สามสี่คนกำลังเล่นไพ่อยู่ แต่ฉันกลับไม่เจอสามีของฉันเอง ฉันจึงถามด้วยความตกใจว่า： “ขอถามหน่อยนะว่าพวกคุณเห็นชาวบ้างไหม？”
ชายวัยรุ่นคนหนึ่งในนั้นสูบบุหรี่พลางพูดว่า： “พี่ชาวน่าจะอยู่ที่ห้องการเงินทางนั้น คุณลองเดินไปดูสิ！”
เมื่อฉันได้ยินดังนั้นก็หันตัวเดินตรงไปทางห้องการเงิน ผ่านไฟสลัวๆ ดวงแล้วดวงเล่าตามทาง จากนั้นเมื่อเดินไปถึง ในตอนนี้เครื่องจักรในไซต์งานนั้นหยุดทำงานกันหมดแล้ว ดังนั้นในไซต์งานนั้นจึงเงียบสงัดมาก
ดังนั้นฉันจึงเดินเข้าไปทางห้องการเงินอย่างเงียบๆ ฉันรู้สึกว่าได้ยินเสียงคนพูดคุยกันดังมาจากทางนั้น จากนั้นเสียงนั้นก็ค่อยๆ ดังเข้ามาในโสตประสาทของฉัน ฉันจึงค่อยๆ ตั้งใจฟังอย่างละเอียด แต่ไม่ใช่แค่เสียงของผู้ชาย ยังมีเสียงของผู้หญิงอีกด้วย เมื่อได้ฟังพวกเธอคุยกันแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนจะมีอะไรที่มันคลุมเครือ
เมื่อฉันตั้งใจฟังเสียงคุยกันของชายหญิงนั้น ฉันก็รู้สึกได้ว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากล เพราะได้ยินแค่เสียงของผู้หญิงพูดออกมาว่า： “โอ้ย คุณนี่รุนแรงจังเลย เบาๆ หน่อยสิ จับจนหน้าอกของฉันเจ็บไปหมดแล้ว！”
จากนั้นก็ได้ยินเสียงของผู้ชายพูดออกมาพลางขำว่า： “ฮ่าๆ วางใจเถอะ ฉันไม่ทำให้เจ็บหรอก ฉันจะเบาๆ ลงหน่อยก็แล้วกัน！”
ในตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเสียงของผู้ชายคนนั้นมันคล้ายๆ กับสามีของฉัน แต่ว่ายังห่างไกลจากเสียงอยู่มาก ในตอนนี้ฉันเลยไม่สามารถตัดสินได้ ฉันจึงรีบเดินเข้าไปแอบฟังใกล้ๆ
เมื่อฉันเดินไปเข้าอยู่ใกล้ๆ ห้องการเงินนั้น ฉันก็ค่อยๆ กลั้นหายใจของตัวเอง จากนั้นฉันก็เดินไปทางประตู เมื่อฉันเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ฉันก็พบว่าประตูของห้องการเงินนั้นไม่ได้ปิดสนิท แต่กลับมีช่องประตูแง้มเอาไว้อยู่ ฉันคิดว่าคนที่อยู่ข้างในห้องการเงินตอนนี้ก็คงคิดไม่ถึงว่าจะมีคนเดินมาที่ห้องการเงินหรอก
ฉันจึงมองลอดเข้าไป ผ่านช่องของประตูที่แง้มเอาไว้อยู่ เมื่อตาของฉันมองเข้าไป ใจฉันก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ในขณะนั้นหัวของฉันขาวโพลนไปหมด ในตอนนี้คนทั้งสองที่อยู่ต่อหน้าฉันนั้น คนหนึ่งก็คือสามีของฉัน ส่วนอีกคนก็คือภรรยาของเถ้าแก่หยางชื่อหลิวซานซาน
เมื่อฉันเห็นพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันสองต่อสองที่ห้องการเงิน ฉันก็รู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ ไปจริงๆ ขณะเดียวกันฉันก็นึกถึงฉากภาพที่ฉันเห็นเขาทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างคลุมเครือเมื่อครั้งก่อน ครั้งนั้นฉันทำได้แต่แอบคิดว่ามันมีอะไรแปลกๆ อยู่ในใจ แต่วันนี้ฉันอยากจะรู้ให้ได้ว่าพวกเขาสองคนมาทำอะไรกันตอนดึกๆ ดื่นๆ
ในตอนนั้นเองฉันเอาตามองลอดไปตรงช่องของประตูที่แง้มอยู่อีกครั้ง ในตอนนี้ฉันเห็นสามีกดเรือนร่างของพี่หลิวอยู่กับโต๊ะทำงาน ส่วนร่างกายของพี่หลิวนั้นพิงอยู่บนโต๊ะ แถมสามีก็ยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองพี่หลิว โดยที่เรือนร่างเขานั้นอยู่ห่างจากเธอไม่มาก แต่ที่ทำให้ฉันแทบจะรับไม่ได้เลยก็คือ มือของสามีฉันนั้นเริ่มลูบคลำบนเรือนร่างของพี่หลิวไม่หยุด
已经是最新一章了
加载中
