ตอนที่ 8

Aengoey’s Talk ​ ‘ได้ตัวพี่ซันทั้งคืน’ ​ คำๆนี้ก้องอยู่ในหัวฉันซ้ำไปซ้ำมา หรือนี่จะเป็นโอกาสให้ฉันได้ใกล้ชิดกับเขากันนะ ฉันเองก็พอจะรู้ว่า พี่ซันเป็นเสือผู้หญิง..แต่ไม่รู้ทำไม ฉันเองก็ไม่เห็นรู้สึกว่าเขาจะเป็นอย่างนั้น เขาไม่เคยแตะต้อง หรือล่วงเกินฉันเลย.. แล้วอีกอย่างนะ การได้เขาทั้งคืนนั้น ก็ไม่ได้แปลว่า จะต้องเป็นเรื่องอย่างว่านี่นา การอยู่ทั้งคืน..ก็สามารถอยู่กันโดยที่เรา 2 คน พากันไปขับรถชมวิว ท่องโลกราตรี นั่งคุยกันแบบชิวๆ หรือไม่ก็เล่นทายเพลงเหมือนวันนั้นกันทั้งคืน ก็ได้นี่นา.. นั่นสิ เล่นเกมทายเพลง..ฉันอยากเล่นกับเขาอีกจัง.. “เอาล่ะ ขอตัวแทนสาวๆ อีก 4 คนครับ ใครสนใจมาตรงเวทีเลยครับ” และทันทีที่สิ้นเสียงพี่ซัน..ก็ไม่รู้อะไรดลใจ ที่อยู่ๆฉันก็ก้าวขาฉับๆด้วยความเร็ว และรู้ตัวอีกที..ฉันก็ยืนอยู่บนเวทีแล้ว!! “แกจะมาแข่งด้วยทำไมห่ะ ไอเอิง” และเมื่อยัยแอมแปร์เห็น มันก็ตกใจ และเอ่ยทักทันที..แต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่า คนที่น่าเป็นห่วง น่าจะมันเธอมากกว่านะ.. “ฉันคอแข็งกว่าแกเยอะ ไม่ต้องห่วง” “แล้วแบบนี้ใครจะพาพวกเรากลับอะ” เฮ้ย!! ฉันลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยสิ ..ก็นั่นน่ะสิ ถ้าเรากินเบียร์กันทั้งคู่ ใครจะพาเรากลับ หรือว่า ฉันควรเลิกเล่นดีนะ.. “เออว่ะ ลืมคิด ยกเลิกตอนนี้ทันมั้ยนะ” ถ้าคนหนึ่งจะต้องสละสิทธิ์ เห็นทีคงต้องเป็นฉันแล้วล่ะ อย่างแรก ฉันรู้ว่าแอมแปร์มีความคาดหวังกับเงินก้อนนี้แค่ไหน และมันก็เป็นคนแรกที่มาแข่งด้วย เพราะฉะนั้น..ฉันควรจะสละสิทธิ์สินะ....และอีกอย่าง ฉันจะได้ดูแลมันตอนเมาด้วย ฮึบ..เอาตามนี้แหละ ฉันเอ่ยปากบอกแอมแปร์ว่าเดี๋ยวมา ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปหาพี่ซัน..ที่ยืนคุยกับดีเจของผับแห่งนี้ อย่างเสียมารยาททันที “เออ พี่ซัน เอิงขอสละสิทธิ์ไม่แข่งแล้ว” “หื้ม...มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ” “เออ เอิงต้องดูแลแอมค่ะ” หลังจากที่ฉันพูดแบบนั้น พี่ซันก็ยิ้มทันที..ก่อนจะพูดออกมาเหมือนกับว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่.. “อ่อ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่งแอมแปร์เอง หรือจริงๆ น้องเอิงก็ให้คนขับรถมารับก็ได้นี่ครับ” “ไม่ได้หรอกค่ะ เอิงไม่อยากให้พ่อรู้เรื่องนี้..ไม่งั้นแย่แน่ๆ” ถึงพ่อฉันจะอยู่ห่างไกลก็จริง แต่ว่าพ่อก็รับฟังคำรายงานของคุณป้าคุณลุงที่บ้านเสมอ และถ้าเรื่องนี้ไปถึงพ่อ ที่เป็นท่านทูต ว่าลูกเมาจนกลับไม่ไหว ตอนนั้นฉันว่าพ่อต้องคิดมากแน่ๆเลย ฉันจะให้ท่านคิดมากเรื่องฉันไม่ได้..นั่นเลยทำให้ฉันพูดออกมา ในขณะที่พี่ซันก็ยังคงยิ้มเช่นเดิม พร้อมกับพูดออกมา “ไว้ใจพี่หรือเปล่า” นั่นสิ..ไว้ใจพี่ซันหรือเปล่า.. เอาจริงๆ พี่ซันก็ดูเจ้าชู้นะ แต่ที่ผ่านมา พี่ซันก็ไม่เคยรุ่มร่ามหรือแสดงออกนอกหน้าว่าอยากจะจีบฉันเลยซักนิด เผลอๆอาจจะคิดว่าฉันเป็นเหมือนน้องของเขาด้วยซ้ำ.. บางทีมันก็อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ล่ะมั้ง.. งึก งึก ฉันส่งยิ้มไปพร้อมกับพยักหน้าขึ้นลง.. “ดีมากครับ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องนี้นะครับ..หมุนตัว..แล้วเดินกลับไปแข่งให้สุดความสามารถเลยนะ..พี่จะเป็นกำลังใจให้..สู้ๆ” และบอกตรงๆเลยว่า รอยยิ้มที่ฉันได้รับจากเขา..มันทำให้ความรู้สึกที่คิดว่า จะสละสิทธิ์การแข่งขันครั้งนี้..หายวับไปกับตา พี่ซันอยากให้ฉันชนะหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่างานนี้ฉันต้องชนะ!! Special Part บรรยากาศคึกคัก ที่เกิดขึ้นในสถานที่อโคจร อย่างผับ Demon บัดนี้ได้ถูกปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ดวลแข่งขันขนาดย่อมไปแล้ว โดยดีเจของผับแห่งนี้ก็ได้ถูกปรับเปลี่ยนเช่นกัน จากหน้าที่ดีเจ ก็ต้องกลายเป็นพิธีกรอย่างจำเป็น ภายในไม่กี่นาที หลังจากที่เจ้านายของเขาได้มาบอกว่า ‘ไปเป็นพิธีกรนะ วันนี้ที่ผับจะแข่งดวลกินเหล้ากัน’ ปฏิเสธก็ไม่ได้ เขามีแต่ต้องทำหน้าที่ยอมรับอย่างเดียว แต่ว่า..เขาก็ไม่ได้ลำบากใจอะไร แถมยังสนุกอีกด้วย..ทำให้ตอนนี้เขาได้ถูกปรับกลายเป็นพิธีกรไปเสียแล้ว “เอาล่ะ ครบ 5 คนแล้ว แนะนำตัวกันหน่อยครับ ว่าชื่ออะไรกันบ้าง” สิ้นสุดพิธีกรจำเป็นเอ่ยออกมา ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 5 ก็เริ่มเอ่ยชื่อแนะนำในทันที..เรียงตามลำดับที่ยืน..เริ่มจากแอมแปร์..และก็ต่อด้วย เอิงเอย “ชื่อเอิงเอยค่ะ” และสิ้นสุดการแนะนำตัว ผู้ชม ผู้เชียร์ข้างล่างก็ต่างกันส่งเสียง โห่กันใหญ่โต พร้อมทั้งยังตะโกนเรียกขึ้นมายังบนเวที..อย่างหื่นกระหาย..หรือไม่ก็เพื่อความสนุกปากเท่านั้นเอง ‘นางฟ้าชัดๆ’ ‘วี๊ดวิว มีแฟนยังครับ’ ‘ดาวมหาวิทยาลัยอักษรนี่หว่า แจ่มม’ ‘สวยขนาดนี้ มาเป็นเมียพี่ดีกว่าน้อง’ ‘ฮิ้ววว’ และในขณะเดียวกัน เอิงเอยก็แทบจะด่าออกไมค์ไปว่า เพื่อนไม่คบ ไม่มีใครรัก หรือขาดความอบอุ่นหรือไง แหกปากกันอยู่ได้ แต่เธอก็ทำได้แค่ส่งไมค์ให้คนต่อไป และไม่ได้เอ่ยปากไปอย่างที่เธอคิด.. ซึ่งคนที่ถัดจากเธอไปทั้งหมด ก็ไม่ธรรมดา เพราะทุกคนต่างก็แนะนำตัวอย่างมีชั้นเชิง และพยายามทำตัวให้ดูน่ารัก ดูน่าทะนุถนอมเหมือนกับสองสาวที่ผ่านมา..พร้อมทั้งยังส่งสายตาวิบวับไปยังกลุ่ม Devil prince ที่นั่งมองจากข้างล่างติดขอบเวทีกันเลยทีเดียว.. แต่พวกเธอก็ทำไปเสียเปล่าเท่านั้น..เพราะพวกเขาทั้ง 4 ไม่คิดแม้จะมองใบหน้าของเธอด้วยซ้ำ โดยเฉพาะ 2 ใน 4 นั้น ที่เอาแต่เพ่งสายตามองไปยังคนที่ผ่านการแนะนำตัวก่อนหน้าไปแล้วทั้งคู่ และทันทีที่ทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จ ก็ได้เวลาของการแข่งขันจริงๆซะที.. “เอาล่ะ เรารู้จักสาวสวยทั้ง 5 คนแล้วนะครับ งั้นเริ่มกันเลยดีกว่า ...แก้วที่ 1 มาได้เลยครับ!” สิ้นเสียงพิธีกร แก้วเบียร์ใหญ่ๆ ก็มาวางอยู่ตรงหน้าผู้เข้าแข่งขันทั้งห้าทันที.. และทันทีที่เอิงเห็น..ก็ตกใจกับขนาดเล็กน้อย แต่ว่าเธอก็ยังยิ้มอยู่ได้ พร้อมกับคิดว่า ขอบคุณ อีเจนนี่ จริงๆ ที่ชอบชวนเธอกินบ่อยๆ แค่นี้จิ๊บๆ.. และด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาของเธอ ทำให้เธอมั่นใจประมาณหนึ่งว่าในการแข่งครั้งนี้เธอต้องไม่ได้ที่โหล่แน่ๆ อย่างน้อยก็ชนะยัยแอมแปร์ คนหนึ่งล่ะ คนที่ยืนหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นแก้วเบียร์ ข้างๆเธอนั่นเอง “เอาล่ะนะ 1 2 3 เริ่ม!!” อึกๆๆ ทันทีที่พิธีกรพูดจบ..ผู้แข่งขันทั้ง 5 ต่างก็หยิบเบียร์ขึ้นมายกดื่ม อย่างไม่มีใครยอมใครเลยซักคน และยกดื่มราวกับกำลังดื่มน้ำเปล่าด้วยความกระหาย “น้องแอมหมดไปแล้วครับ\" แต่แล้วระหว่างที่เอิงเอยกินเกือบจะหมดแก้ว เพราะร่างกายยังปรับสภาพกับรสชาติของเบียร์ไม่ได้..อยู่ๆพิธีกรก็พูดขึ้นมา เลยทำให้เอิงเอยที่ยกซดอยู่นั้น เหล่ตามองไปดูเพื่อนรักข้างๆด้วยความตกใจ ทำไมกินไวจังวะ ปั่ก! แล้วไม่นานเธอก็ตามไปติดๆ “ขอแก้ว 2 ให้น้องเอิงเอย สาวสวยของเราด้วยครับ” การแข่งขัน ดำเนินการเรื่อยๆ ส่วนเอิงเอยก็ยกดื่มไปแก้วแล้วแก้วเล่าเช่นกัน และก็ดื่มอย่างไม่ยอมแพ้ใครทั้งนั้น.. ก็อย่างที่บอกว่า แค่นี้จิ๊บๆ จนทำให้ระหว่างการแข่งนั้น ผู้ร่วมแข่งขันคนอื่นๆที่ไม่ใช่แอมแปร์เพื่อนรัก ต่างก็ล้มระเนระนาด ยกธงขาวกันไปหมด..จนตอนนี้ เหลือเพียงแค่ 3 คนสุดท้าย และหนึ่งในนั้นก็มีแอมแปร์ คนที่เธอตราหน้าไว้ว่า คออ่อน และเธอไม่มีทางแพ้เพื่อนเธอคนนี้แน่ๆ ผีขี้เหล้าตัวไหนมันเข้าสิงยัยแอมแปร์วะ บอกตรงๆว่า เธออดแปลกใจไม่ได้ ที่เพื่อนเธอคนนี้ อยู่รอดมาถึงแก้วที่ 10 พร้อมกับเธอ เพราะปกติ แค่เธอจิบๆเพียงนิดเดียว ก็เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว และมันก็น่าทึ่งไปมากอีก เมื่อพบว่า ตอนนี้ แก้วที่ 15 แล้ว ยังคงเหลือเธอและแอมแปร์อยู่รอดกัน 2 คน ท่ามกลางเสียงเชียร์ที่โหมกระหน่ำมากมาย และแก้วว่างเปล่าที่ถูกซดเกลี้ยงจากผู้เข้าแข่งขัน ที่ถูกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทำให้บรรยากาศการแข่งมันเต็มไปด้วยความสนุกและความลุ้นระทึกว่าผู้ใดจะเป็นผู้ชนะในค่ำคืนนี้จริงๆ ในขณะที่ผู้เชียร์ กำลังมีความสุข คนที่อยู่บนเวทีนั้นกลับไม่มีความสุขเลยซักนิด เพราะเธอทั้งจุก และเริ่มรับรู้ได้ว่าสถาปัตยกรรมของอาคารแห่งนี้ ไม่ได้มาตรฐานหรือเปล่า ทำไมคาน เสา มันบิดเบี้ยวไปหมด แต่ถึงอย่างนั้น..ด้วยศักดิ์ศรี แรงคึกจากเสียงเชียร์ และรางวัลที่เธออยากได้ ทำให้เธอจำใจหยิบแก้วต่อไปมาดื่มต่อรัวๆ อึกๆๆ ปั่ก! “กำลังเข้มข้นไปทุกทีๆแล้วนะครับ ตอนนี้เหลือแค่น้องแอมแปร์และน้องเอิงเอย มาลุ้นกันว่า ใครจะเป็นผู้ชนะในค่ำคืนนี้ ได้เงินสองแสนบาทและตัวเจ้าของผับคุณซันสุดหล่อ ไปครอง!!!” ระหว่างแข่ง เอิงเอยก็มีแต่คำนี้อยู่ในหัว ‘สู้ๆนะครับ ’ ส่วนอีกฝ่าย ก็มีในหัวเช่นเดียวกัน ‘สองแสนๆ’ ​ แก้วที่ 19 ผ่านไป ตอนนี้ เอิงเอยมองเห็นว่า ผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ายของเธอ จากหนึ่งกลายเป็นสองคนไปแล้ว ไม่ใช่แค่แอมแปร์ เท่านั้นที่มี 2 คน แต่พี่ซัน และคนอื่นๆที่มองดูเธอข้างล่าง ต่างก็แยกร่างได้กันทั้งนั้น ถ้าแยกร่างได้แบบนี้ คงดีไม่น้อย ร่างหนึ่งเธอจะอยู่ที่นี่ และอีกร่างเธอจะบินไปหาพ่อเธอที่ต่างประเทศ เธอยิ้มให้กับความคิดของเธอ จนคนที่มองจากข้างนอก คงมองว่าเธอเสียสติไปแล้วและนั่นก็เป็นสติสุดท้ายของเธอในวันนี้จริงๆ ตึง! ในที่สุด การแข่งขันก็จบลงซะที..เธอแพ้แล้ว..เอิงเอย