ตอนที่ 17

Sun’s Talk ​หมดกัน ภาพพจน์กู! แล้วดูหน้ายัยนั่นตอนฟ้องแม่ผมสิ มันทำให้ผมเจ็บใจจริงๆ ทั้งผมเผ้าที่กระเซิงเกินเหตุก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ หน้าแดงๆที่ผมดูก็รู้ว่าเธอหยิกแก้มตัวเอง แล้วไหนจะน้ำตาที่ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า..เธอกำลังร้องไห้จริง ดูก็รู้ว่าเธอเอาน้ำในห้องน้ำมาป้าย และผมว่า..แม่ผมก็รู้!! แต่ว่า ไอ้ตอนที่แม่ผมกอดแล้วเธอร้องไห้นั้น..มันเป็นของจริง... \"ดูเหมือนแม่แกจะเจอลูกสะใภ้นะ แกว่ามั้ย\" แต่แล้วระหว่างที่ผมกำลังมอง ประตูห้องที่มันปิดไป หลังจากแม่ของผมเอง จูงมือยัยนั่นเดินออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว พ่อของผมก็เอ่ยปากออกมา พร้อมกับมองดูประตูบานนั้นเช่นเดียวกับผม และคำพูดพ่อผม ทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองพ่อผมทันที..ก่อนจะพูดออกมา \"ลูกสะใภ้อะไรกัน ยัยนี่ผมไม่ได้จริงจังด้วยซะหน่อย\" “ใช่เร้ออ ปกติคอนโดนี้แกไม่พาผู้หญิงมาไม่ใช่เหรอ..” นั่นสิ ผมคิดยังไง ถึงพายัยนั่นมาที่คอนโดผมนะ..ปกติ ถ้าไม่ใช่ญาติหรือคนสนิท ผมไม่มีทางให้ใครมาเหยียบคอนโดผมเป็นอันขาด... ผมรู้แต่ว่าตอนนั้นผมโกรธ โกรธที่เธอหัวเราะกับผู้ชายอีกคน แต่ทีกับผม แค่จูบแค่นี้ยังขัดขืน..แถมยังมาตบหน้าผม ที่ผมไม่เคยโดนใครตบมาก่อนอีก มันเลยทำให้ผมโมโหเป็นอย่างมาก ใช่แล้ว มันเป็นเพราะว่า ผมกำลังอยู่ในอารมณ์โมโห และสถานที่ตอนนั้น มันก็ใกล้กับคอนโดของผม ผมก็เลยพาเธอมาที่นี่ยังไงล่ะ..ที่แท้ก็แบบนี้เองสินะ.. แต่ว่าผมก็ไม่ได้ตอบอะไรพ่อผมหรอก นอกจากนั่งลงตรงโซฟาอย่างเหน็ดเหนื่อยกับเหตุการณ์ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา.. เห็นแบบนั้น ฤทธิ์เยอะเป็นบ้า..เหนื่อยชะมัด “จะว่าไปสะใภ้คนนี้ก็น่ารักดีนะ เหมือนม๊าแกไม่มีผิด..มันทำให้ป๊าคิดถึงม๊าตอนสาวๆเลยล่ะ..แล้วนี่.. ดูแล้ว ม๊าแกจะชอบสะด้วย..หึหึ” “พอเลยๆ... ป๊าก็ไปได้แล้ว เดี๋ยวม๊าก็ทิ้งไว้ที่นี่หรอก แล้วอย่ามาร้องห่มร้องไห้กับผมนะว่าเมียทิ้ง” “เออนั่นสิ... เจอลูกสะใภ้แล้วทิ้งผัวเลยนะม๊าแกเนี่ย ...งั้น ป๊าไปก่อนนะ\" \"ผมบอกแล้วไง ไม่ใช่สะใภ้ \" “หึหึ..” หลังจากที่พ่อผมหัวเราะใส่ผมอย่างมีเลสนัยเช่นนั้น ท่านก็ตบไหล่ผม 2-3 ทีก่อนจะเดินออกจากห้องผมไปอีกคน.. กรึก.. ทันทีที่ห้องกลับมาสู่ความเงียบสงบ..อีกครั้ง ผมก็ทิ้งตัวล้มนอนลงตรงโซฟาทันที พร้อมกับคิดว่า.. ยัยนี่มันห้อยพระอะไรวะ รอดอีกแล้ว แต่เดี๋ยวนะ กูเป็นคนไม่ใช่ผีมั้ยวะ ทำไมพระต้องคุ้มครองยัยนั่นด้วย จะว่าไป..ผมก็ยังฟินกับยัยนั่นเมื่อกี้ไม่หาย...ไม่ได้ล่ะ เห็นที ต้องขอไปปลดปล่อยซะหน่อย ผมเลยสะดุ้งตัวลุกขึ้น..เพื่อจะหยิบกุญแจรถ และบึ่งรถมาผับต่อทันที ก่อนที่จะเข้าไปนั่งในห้องๆเดิมของผม ห้อง VIP1 ที่วันนี้มีเพื่อนผมอยู่ครบ.. “เป็นไรมึง\" คงเพราะตั้งแต่ที่เข้ามานั่ง ผมก็ยกเหล้าเอาๆ ไม่พูดไม่จา ก็เลยทำให้ไอเค ที่นั่งเงียบ..เอ่ยปากพูดออกมา..นิ่งๆ \"มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ  มีใครเอาสาวมั้ย กูอยากปลดปล่อย กูอยากระบายยยยโว้ยย\"  \"ไม่เอา / ขอผ่านว่ะ\" แต่แม่ง วันนี้อย่างแปลก ที่ไอ้ไนท์และไอ้เคนดันเอ่ยเสียงปฏิเสธพร้อมกันในทันที..ส่วนไอเคนะเหรอ ไม่ต้องถาม เพราะแม่งมันไม่เคยเอาใคร มันบอกว่า จะเอาเฉพาะคนที่มันรักเท่านั้น บางทีผมก็กลัวนะ กลัวมันจะเป็นเกย์ ส่วนผมนะเหรอ..ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยวันไหน ผมนอนไม่หลับ..พูดตรงๆ เพราะฉะนั้น.. \"ขอ 1 คน แจ่มๆ” ผมก็เลยกดเครื่องสื่อสารบอกลูกน้องผมออกไปทันที....และทันทีที่ทำแบบนั้นเสร็จ ไอไนท์ก็เอ่ยทักผม ที่ผมเองก็ให้คำตอบไม่ได้ “มึงไปเครียดอะไรมาวะ” เออนั่นสิ..หงุดหงิดอะไรวะ?! หงุดหงิดที่แม่มาขัดจังหวะ หรือ หงุดหงิดที่ไม่ได้กินยัยตัวแสบ หรือ หงุดหงิดไม่หายที่เห็นเธอไปกินข้าวกับผู้ชายอื่น แม่งเอ้ย!! อาทิตย์ : หงุดหงิด แต่ไม่รู้หงุดหงิดอะไร และรู้ตัวอีกที ผมก็หยิบมือถือ..เข้าไปพิมพ์ข้อความในช่องสนทนาทันที อย่างลืมตัว..และไอ้ไนท์ที่นั่งข้างๆ และมองเห็นเพียงชั่วครู่ ก็เอ่ยทักผมขึ้นมานิ่งๆทันทีเช่นกัน \"มึงยังคุยกับเพจนี้อยู่อีกเหรอวะ\" \"เออ กูสบายใจดี\" \"สัส เหมือนคนผิดปกติมาเจอกันอะ ฝั่งนู้นก็คุยแต่เพลง มึงก็ระบายแต่ปัญหา ฮ่าๆ\" \"เออ กูอยากเห็น admin page นี้เหมือนกันวะ มึงไม่อยากเห็นเหรอ\" แต่แล้วคำพูดไนท์ที่พูดหลังไอ้เคน ก็ทำให้ผมเริ่มคิดตาม..นั่นสินะ ผมเองก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนยังไง.. แต่แล้วไอ้เคนก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง \"มึงว่า หญิงหรือชาย\" “กูว่าผู้ชาย\" “หญิง” \"กูตามไอไนท์ ชาย เหลือมึงอะ คิดว่าชายหรือหญิง\" และคราวนี้..ไอเคนก็หันมาถามผม..ส่วนผมก็มองไปยังข้อความที่ผมแชทคุย..ก่อนจะคิดตาม.. แอดมินเป็นชายหรือหญิงกันนะ.. ที่ผ่านมา นอกจากลิงค์เพลงและเนื้อร้องก็ไม่เคยคุยอะไรนอกเหนือจากนั้นที่ทำให้รู้ได้เลยว่า เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย.. แต่แล้ว ระหว่างนั้นข้อความก็ส่งมาพอดี ตึ๋ง! Vienna :อารมณ์เสีย - ฮาย อาภาพร Vienna : อารมณ์เสียอารมณ์เสีย อารมณ์เสีย...อารมณ์เสียอารมณ์เสีย น่าโมโห ..มันน่าโมโหผู้ชายอะไร และเพราะเพลงที่ผมเห็น ก็ทำให้ผมยิ้มกว้างออกมาทันที ก่อนที่จะทำอะไรบางอย่างที่ผมไม่เคยทำมาก่อน ตลอด 1 ปีที่ผ่านมา.. อาทิตย์ : ผมไม่โมโหผู้ชายหรอกนะ หรือว่าคุณกำลังโมโหผู้ชายอยู่? นั่นคือ การคุยอย่างอื่น นอกเหนือจากเรื่องเพลง..และการพิมพ์ไปแบบนี้ถ้าตอบกลับมาก็รู้ได้แล้วว่า admin นี้เป็นชายหรือหญิง Vienna :กำลังพิมพ์... ทำไมกูต้องตื่นเต้นขนาดนี้วะ Vienna :ขอโทษค่ะ เผลอพิมพ์ไปหน่อย \"ผู้หญิงว่ะ\" และคำตอบที่พิมพ์กลับมา ก็ทำให้ผมพูดขึ้นมาทันที พร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กน้อย และมันก็พร้อมกับ..เสียงประตูห้องที่เปิดขึ้น \"ผู้หญิงมาแล้วครับนาย\" ​ Special’s Talk \"นี่ก็ผู้หญิงเหมือนกัน  ตรงหน้ามึงเนี่ย\" เคนเอ่ยแซวทันทีที่หญิงสาวที่เพื่อนเขาเรียกร้องจะเอามาเสิร์ฟถึงที แต่เพื่อนตัวดีกลับไม่ลดละที่จะมองออกมาจากหน้าจอ แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกด้วย ทีเมื่อกี้ล่ะ จะเอาสาว พอสาวมาแล้วแม่ง มองแต่มือถือ ทุกคนในห้องคิดไม่ต่างกันเลยซักนิด กับปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นของเพื่อนตัวเอง เมื่อเห็นซันเอาแต่จ้องหน้าจอโทรศัพท์ ไม่สนใจบุคคลที่เข้ามาใหม่ ทั้งๆที่ปกติแล้ว..เขาจะเป็นคนที่ไม่ทิ้งให้ผู้หญิงอยู่โดดเดี่ยวซักเท่าไร..แถมยังทำอะไรต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆอย่างไม่เกรงใจด้วยซ้ำ ผิดจากครั้งนี้..ที่ผู้หญิงคือใคร หน้าตาเป็นเช่นไร..ซันยังไม่คิดที่จะเงยหน้าจากหน้าจอมามองด้วยซ้ำ.. ตึ๋ง! Vienna : หงุดหงิด - DIAMOND \"พี่ซันขา มะเหมี่ยวเองงง” มะเหมี่ยวเดินมานั่งข้างๆซันเหมือนที่ทำทุกครั้ง แล้วก็ซบลงตรงไหล่ชายหนุ่มอย่างคุ้นชิน เธอเคยเป็นคนโปรดของซัน ที่ถูกเรียกใช้บ่อยในช่วงหนึ่ง จากนั้นก็ห่างหายไปนาน จนครั้งนี้ได้มีโอกาสอีกครั้ง เธอคาดหวังจะให้เขากลับมาติดใจเธออีก เพราะชายหนุ่มตรงหน้านอกจากจะหล่อ  หุ่นดี เงินหนัก ของๆเขาก็ใหญ่ถึงใจเธอเช่นกัน แต่ทว่าเขาก็ยังคงเป็นเช่นเดิม..ไม่มองมาที่เธอ เอาแต่มองข้อความตรงหน้า..ที่ขึ้นว่า กำลังพิมพ์... ในขณะที่หญิงสาวข้างกาย พยายามอย่างหนักที่จะให้ซันสนใจ แต่เขาก็ไม่ได้หันมาแม้แต่เพียงน้อยนิด Vienna : เพลงนี้แทนแล้วกันนะคะ​ และทันที ที่เพลงถูกส่งเข้ามา..คราวนี้ ซันอาการหนักยิ่งกว่าเดิม นอกจากจะไม่สนใจผู้หญิงที่เขาเพิ่งสั่งมาไม่กี่นาที.. เขากลับเปลี่ยนเป็นเปิดกระเป๋าแล้วหยิบหูฟังบลูทูธมาใส่ที่หูแทน เพื่อนฟังเพลงที่เพิ่งถูกส่งมาสดๆร้อนๆ อย่างไม่สนใจใคร.. นั่นมันก็ดูปกติ แต่มันไม่ปกติสำหรับสถานการณ์ตอนนี้น่ะสิ ถ้ามึงจะมานั่งฟังเพลง มึงจะเรียกผู้หญิงเข้ามาทำไมวะ เพื่อนๆของเขาคิดตรงกัน แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร ได้แต่มองดูการกระทำสุดแสนจะพิลึกของเพื่อนเขาต่อไป ต่างจากหญิงสาว ที่เปลี่ยนสีหน้าเป็นอึ้งไปชั่วขณะอย่างไม่เข้าใจ ว่าเรียกเธอให้มานั่งดูเขาฟังเพลงหรืออย่างไร? แต่เธอก็ยังไม่ลดละที่จะทำให้ซันหันมาสนใจให้ได้ จึงเข้าไปกอดและนัวเนียซันเหมือนเดิม เหมือนกับแขกคนอื่นๆที่เธอทำและทุกคนต่างก็ติดใจ..แต่ไม่ใช่สำหรับเขาคนนี้ ในตอนนี้อย่างแน่นอน.. เพราะนอกจากซันจะไม่สนใจแล้ว ยังสะบัดและปัดไล่เธอออกไปอีก อาทิตย์ : เมื่อกี้ลูกทุ่ง คราวนี้ฮิบฮอปเลยนะครับ เมื่อฟังจบ..ซันก็ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี โดยไม่สนใจสาวที่อยู่ข้างกายเช่นเดิม.. Vienna : แนวไหนไม่สำคัญ สำคัญว่าฟังแล้วเราสบายใจหรือเปล่า Vienna : จะลูกทุ่มหรือฮิพฮอพ สุดท้ายมันก็ถูกเรียกว่า เพลง อยู่ดี ซัน อมยิ้มกับคำตอบ แล้วจากนั้นเขาก็เริ่มต้นการสนทนากับใครอีกฟากที่เขาไม่รู้จัก อย่างเพลิดเพลิน จนเรียกได้ว่า..แทบจะนอนพิมพ์ นอนคุยกันเลยทีเดียว.. ตลอดเวลาสนทนา ซันไม่รู้ตัวว่าเผลอยิ้มออกมาบ่อยแค่ไหน นอกจากเพื่อนๆของเขาในห้อง และหญิงสาวอีกคนที่ซันยังไม่รู้เลยว่าเธอได้นั่งอยู่ข้างๆเขาแล้วตอนนี้ ตอนแรกที่เธอก็พยายามกอด ลูบไล้ไปยังโคนขา หน้าอกของซัน เพื่อให้เขาสนใจเธอบ้าง แต่เขาก็ปัดออกไปอย่างรำคาญ จนทำให้สาวข้างกายที่ให้เรียกหา นั่งหน้าบึ้งงอง้ำเป็นตูดลิงไปแล้ว จนในที่สุด  เธอตัดสินใจคว้ามือถือของซันออกมา เพราะเธอคิดว่าเขาจะได้เลิกมองมือถือแล้วมาสนใจเธอแทน แต่ทว่าเธอคิดผิด \"พี่ซัน เรามาสนุกกันดีกว่านะคะ” ฟรึบ!! \"นี่ กล้าดียังไงฮะ!” ทันทีที่ซันรู้ตัวว่า..มือถือที่เขาถือมาเป็นเวลาหลายนาทีถูกดึงออกไป ก็ทำให้เขากลับเข้าสู่โลกความเป็นจริงทันที.. พร้อมกับความโมโห ก่อนจะลุกขึ้นตวาดหญิงสาวด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว โดยไม่สนใจเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพศอะไร พร้อมกระชากมือถือและหูฟังเขาคืนมาอย่างรุนแรง \"ก็.. พี่ซันเรียกเหมี่ยวมา แต่พี่ซันไม่สนใจเลย” \"เธอมีสิทธิ์เรียกร้อง? ออกไป! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน! “ หลังจากพูดจบ..ด้วยสีหน้านิ่งและเกรี้ยวโกรธ..เขาก็ลงนั่งเหมือนเดิม..อย่างไม่พอใจ ในขณะที่หญิงสาว ที่รู้ว่าตนทำพลาดไป และรู้ตัวว่าถ้าชายตรงหน้าเอ่ยปากไล่แล้ว เธอก็ไม่ควรอยู่ในห้องอีกต่อไป ดังนั้นเธอจนรีบลนลานเดินออกไปจากห้องทันที \"ไอเหี้ย เมื่อกี้เรียกน้องเขามาเองปะวะ\" และเมื่อห้องนี้กลับมามีแค่ 4 คน เจ้าชายปีศาจเช่นเดิม..ไนท์ที่นั่งยิ้มหัวเราะเล็กน้อยกับการกระทำของเพื่อนเขาแต่แรก ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา ก่อนจะยกเครื่องดื่มตรงหน้ามากระดกอย่างไม่แยแส \"เออ ตอนนี้ไม่อยากเอาล่ะ น่ารำคาญ” และนั่นก็คือคำตอบของซัน ที่ตอบออกมา ก่อนจะก้มไปดูมือถืออีกครั้ง พร้อมเร่งเสียงในหูฟัง และเปิดฟังเพลงแล้วเพลงเล่าที่วันนี้ อีกฝั่งส่งมาให้เขาฟังหลายเพลง จากที่เขาคุยกับอีกฝ่ายมาในหลายนาทีที่ผ่านมา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง \"กูว่า พาไอซันไปหาหมอก็ดีนะ คนบ้าอะไรมองมือถือแล้วยิ้มไม่หยุด!” และก็เป็นเคนที่พูดออกมา.. ในขณะที่เพื่อนของเขาอีก 3 คนก็คิดไม่ต่างกัน เมื่อเห็นอาการของเพื่อนรักของเขา ..ส่วนไนท์นะเหรอ “กูไงหมอ.. และกูวิเคราะห์ว่า..ตอนนี้ยาอะไรก็เอามันไม่อยู่แล้วล่ะ..หึหึ”