ตอนที่ 18

sun : เย็นนี้นัดแอมแปร์ให้ด้วย เห้อ!!! ไม่มีปัญญาชวนเองรึไงวะ นัดๆๆๆๆ นัดผ่านฉันอยู่ได้ ! วันนี้ก็เป็นอีกครั้ง ที่พี่ซันส่งข้อความมาเพื่อให้ฉันนัดให้เขาเจอกับแอมแปร์ หลังจากที่ไม่ได้นัดผ่านฉันเป็นเวลานานมากแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่า เขาจะหายไปจากชีวิตของฉันเลย..เพราะว่าที่ผ่านมาพี่ซันจะแวะมาหาที่คณะบ้าง หรือไม่ก็มาเจอกันที่ห้างบ้างเวลาฉันไปเที่ยวกับยัยแอมแปร์ และทุกครั้งเขาก็ถามผ่านฉันตลอดว่าตอนนี้ฉันอยู่ไหน เลิกเรียนหรือยัง นี่เขาคิดว่า ฉันตัวติดกับยัยแอมตลอดรึไงกันนะ!! นึกแล้วก็เจ็บใจ เพราะไอรูปบ้าๆนั่น ทำให้ฉันต้องคอยทำตามคำสั่งของเขาที่ต้องการอยู่ตลอด รวมถึงครั้งนี้ด้วย ที่พอฉันไม่ตอบ เขาก็เริ่มที่จะส่งข้อความมาโชว์อำนาจสิทธิ์ในการบังคับฉันอีกแล้ว sun : ถ้าไม่ทำ ภาพหลุดแน่ ให้มันได้ยังงี้สิ ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้ด้วยนะ!! ได้สิ ในเมื่อฉันเจอเรื่องแบบนี้ เขาก็ต้องเจอบ้าง!! เอิงเอย : แล้วเจอกันหน้าร้าน Terika ตอน 6 โมงเย็น หึหึ คิดว่าจะขู่ฉันได้ตลอดไปนะเหรอ ไม่มีทางซะหรอก!!!! Sun’s Talk ตอนนี้ เป็นเวลาหกโมงเย็นตามเวลาที่ยัยตัวแสบนัดผมแล้ว และผมก็มายืนรอหน้าร้านเป็นที่เรียบร้อย แต่ผมก็ยังไม่เห็นวี่แววของคนนัดผมเลยซักนิด.. แถมส่งข้อความไปก็ไม่อ่านซะด้วย!!  แบบนี้ต้องโทร!! ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด “[กำลังไปๆ พอดีมีงานด่วน!]” “อืม ก็นึกว่าจะได้โพสต์รูปแล้วซะอีก หึหึ” กรึก! แต่แล้วอยู่ๆ ยัยนั่นก็วางสายตัดผมไปทันที.. หน๊อย ยัยตัวแสบ กล้าวางสายใส่ฉันงั้นเหรอ “ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด” “[อะไรอีก!!!]” “นี่เธอกล้าวางสายใส่ฉันเหรอ” “[มือถือฉันมีปุ่มวางสาย ทำไมจะวางสายใส่ไม่ได้]” บอกแล้วไง ยัยนี่มันยัยตัวแสบ... เธอทำเหมือนว่า เธอไม่ได้โดนขู่เลยสักนิด ทั้งๆที่ผมควรจะเหนือกว่า แต่ทำไมผมกลับรู้สึกว่า ผมทำอะไรเธอไม่ได้ตลอดเวลาเลยนะ! “หลังจากนี้ ห้ามวางสายใส่อีก ไม่งั้นจะแชร์รูป” “นายนี่มัน!!!! หึ” “ทำไม พี่ทำไมเหรอครับ น้องเอิงเอย หึหึ” “ประสาท! อยากให้ถือสายรอแบบนี้ก็ตามใจ เชิญคุยไปคนเดียวเถอะย่ะ” “หมายความว่าไง” “….” “นี่ ยัยตัวแสบ” “…” “จะเอายังงี้ใช่มั้ย ถ้าเจอกันครั้งหน้าอย่าหวังว่าแม่ฉันจะมาช่วยเธอได้อีกเลย” “นี่!! ว่างนักหรือไง ยิ่งคุยนาน นายยิ่งได้เจอกับแอมแปร์ช้าขึ้นนะ” เออ แล้วนี่ผมมาคุยอะไรไร้สาระกับยัยนี่อยู่วะ “รีบมาละกัน” กรึก!! เออ!! มันต้องยังงี้สิ มันต้องเป็นผมที่เป็นฝั่งวางสายก่อน แต่แล้ว ไอ้เทิด ก็พูดผ่านหูฟังอันจิ๋วที่ผมสร้างเอง มันเป็นหูฟังที่ผมใส่ตลอดเวลา สำหรับคอยฟังรายงานการเคลื่อนไหวรอบตัวผม ถ้าหากว่ามีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น ก็อย่างที่เคยบอกไป ผมเป็นมาเฟียและทำธุรกิจสีเทา มันอาจจะมีบ้างที่ไปขัดขาใครเข้า หรืออาจจะมีศัตรูคู่แข่งทางธุรกิจที่คอยเพ่งเล็งผม  เพราะฉะนั้น ผมจำเป็นต้องมีบอดี้การ์ดอย่างไอเทิดและไอเจท คอยตามและดูผมอยู่ห่างๆเสมอ “นายครับ ผมสังเกตมาได้สักครู่แล้ว เหมือนว่าคุณเอิงเอยจะหลบอยู่หลังเสาตรงที่นายยืนอยู่นะครับ” หื้ม?!! ผมทำที เป็นหยิบมือถือ เปิดกล้องหน้าแล้วก็ลองซูมไปดู ก็เห็นเหมือนกระเป๋าสะพายข้างของผู้หญิงโผล่ออกมาจากเสาเล็กน้อย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร  แต่ถ้าไอ้เทิด ที่คอยเฝ้าดูผมอยู่ห่างๆตลอดเวลา บอกมาว่าอย่างนั้น ก็คงไม่ผิดตัวหรอก.. “เอายังไงต่อครับ ให้ผมจัดการรึเปล่า” “ไม่ต้อง..ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ” “ครับ” หึหึ ยัยเอิงเอย ยัยตัวแสบ เธอมีแผนการอะไรอีกนะ ! “พี่ซันขาาา บังเอิญจังเลยนะคะ” แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่ง ตรงดิ่งมาทางผม พร้อมกับแขนที่พยายามมาเกาะแขนของผมเอาไว้ ใครวะ แม่งคุ้นๆ  “ครับ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ ^ ^” แม้ว่าผมจะจำไม่ได้ ผมก็หันไปฉีกยิ้มกว้างให้ตอบรับไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าเธอคือใคร อาจจะเป็นคู่ค้าธุรกิจ ลูกค้า หรือไม่ก็เป็นคู่นอนของผมก็ได้ “มีคนชวนหน่ามาที่ร้านนี้อะค่ะ นี่ถ้าไม่มีนัด หน่าจะชวนพี่ซันไปกินข้าวด้วยกันแล้วนะคะ” “เสียดายจังเลยนะครับ” ผมพูดพร้อมยิ้มโปรยเสน่ห์ไปเช่นเดิม และจากสายตาและท่าทีของคนตรงหน้า ทำให้ผมสามารถประเมินได้แล้วว่า ที่ผมลังเลก่อนหน้าว่าเธออยู่ในประเภทไหน คงไม่พ้นประเภทที่สาม...คู่นอนของผม “ว่าแต่ช่วงนี้ พี่ซันไม่ติดต่อหน่ามาเลยนะคะ หน่าคิดถึงจะแย่” นั่นไงล่ะ เดาไม่ผิด ดูจากการประเมินคนตรงหน้าแล้ว หน้าตาก็สวยอยู่หรอก แต่น่าจะเพราะว่านมปลอมสินะ ผมเลยไม่กลับไปกินอีก ... แต่นี่มันอาจจะไม่ใช่เหตุบังเอิญหรือเปล่าที่ทำให้มาเจอกันหน้าร้านแบบนี้ “พี่ยุ่งๆนะครับ ^ ^ ว่าแต่..น้องหน่ามากินข้าวกับใครเหรอครับวันนี้” “เพื่อนค่ะ หน่าก็เพิ่งรู้จักไม่นาน เธอนัดมาคุยที่นี่ นี่ก็ยังไม่มาเลย ..แต่ดีนะเนี่ยมาเจอพี่ซัน ก็ถือว่า..มาครั้งนี้ไม่เสียเที่ยวสักเท่าไร” หึ ยัยนี่มองผมซะแทบจะจับผมกินซะตรงนี้แทนอาหารในร้านแล้ว แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์หรอก เพราะในสมองผมกำลังคิดอยู่ว่าเอิงเอยมีแผนอะไรกันแน่ หรือนี่จะเป็นแผนที่หลอกให้แอมแปร์มาเห็นภาพนี้ จะได้ไม่ชอบผม หึหึ แผนเด็กไปนะ “น้องหน่าครับ วันนี้พี่ไม่สะดวก ติดธุระสำคัญต้องไปก่อนนะครับ แล้ววันหลังจะติดต่อไปนะครับ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างที่ผมทำบ่อยๆ “แหมม พี่ซันพูดขนาดนี้แล้ว หน่าก็ต้องยอมล่ะค่ะ” ยัยหน่าอะไรนี่ พูดด้วยสายตาโลมเลียผม เหมือนเสียดายเล็กน้อย แต่ก็ดูดีอกดีใจใหญ่ที่ผมพูดหวานใส่ ใครมันจะไปติดต่อกลับวะ เบอร์โทรติดต่อก็ไม่มี .. ชื่อก็เพิ่งรู้เมื่อกี้เองมั้ยวะ? ส่วนผมก็ส่งยิ้มเหมือนคนที่จริงใจที่สุดส่งให้ไป และเธอก็ยิ้มมาเช่นกัน ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไปจากตรงนี้ และเมื่อเธอออกไปไกลแล้ว ผมก็เหล่ตาไปมองคนที่อยู่หลังเสาอีกครั้งทันที.. อยากเห็นสีหน้าเธอจริงๆ ว่าจะทำยังไง? .. คงคิดว่าผมจะเล่นด้วยกับผู้หญิงคนอื่นสินะ....คิดจะจัดการผม มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก...หึหึ “เอ๊ะ นั่นพี่ซันรึเปล่า ..ใช่จริงด้วย...หายไปไหนตั้งนาน ไม่ติดต่อมิลล์มาเลย” แต่แล้วยังไม่ทันที่ผมจะเดินออกจากตรงนี้ ก็มีผู้หญิงที่หน้าตาดีแต่แต่งหน้าจัดอีกคน เดินมาหาผม พร้อมกับเข้ามาควงแขนผมเอาไว้เหมือนกับว่าเราสนิทกันทันที ใครอีกวะ กูจำไม่ได้โว้ยย “ครับ น้องมิลล์ มาห้างคนเดียวเหรอครับ” ผมหันไปยิ้มและทักทายคนใหม่ ด้วยประโยคเดิมกับคนก่อนหน้าเป๊ะ และเธอก็ตอบมาแทบจะเหมือนกับคนก่อนหน้าด้วยเช่นกัน “คิดถึงพี่ซันจังเลย ทำไมไม่ติดต่อมิลล์กลับมาบ้างคะ” ผมเริ่มสับสนแล้วว่านี่มันแผนยัยเอิง หรือมันบังเอิญของจริงกันแน่ แต่ถึงยังไง ผมก็ต้องเคลียร์ออกจากพื้นที่นี่ก่อน  แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งส่งมาดังลั่น “นี่แก ! กล้าดียังไงมายุ่งกับพี่ซันของฉัน” ผมหันไปตามเสียง ก็เจอเจ้าของเสียงสูง ที่ผมคุยไปก่อนหน้านี้ ที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ก่อนที่จะเริ่มเดินตรงดิ่งเข้ามาหาผู้หญิงที่มาใหม่ พร้อมแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมอย่างเต็มที่ “แกเป็นใครย่ะ นี่มันพี่ซันของฉัน”  ยัยมิลล์อะไรนั่น พูดพร้อมกับดึงตัวผมให้เข้าชิดตัวเธอมากยิ่งขึ้น จนผมกระตุกเซไปเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร อีกฝ่ายก็กระทำไม่ต่างกัน “พี่ซันเป็นของฉันย่ะ แกนั่นแหละเป็นใคร” ตอนนี้ แขนสองข้างของผม โดนยัยผู้หญิงทั้งสองควงพร้อมกันและดึงกันไปมาอยู่อย่างนั้น “หยุด!!!!” ผมตะโกนดังลั่นทันที จนเธอสองคนและคนที่เดินผ่านไปมาในห้าง ที่เริ่มให้ความสนใจกับเรื่องของคนอื่น ต่างมองและซุบซิบกันก่อนหน้า ก็นิ่งเงียบไปเช่นเดียวกัน ผมสะบัดมือสองคนออกเต็มแรง จนผู้หญิงที่ผมแม่งจำอะไรไม่ได้เลย กระเด็นเซออกไป เกือบล้ม ก่อนจะพูดออกมาอย่างรำคาญ “ผมไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น...และรบกวนช่วยออกไปจากตรงนี้ และอย่ามาทำให้ผมรำคาญอีก!” ผมพูดนิ่งๆแต่ทว่าเสียงดังลั่น แต่ชัดเจนเต็มสองหู จนสองคนนี้นิ่งค้างไปทันที ผู้หญิงทุกคนที่ผมตกลงนอนด้วยทุกครั้ง ผมคุยก่อนเสมอ ว่ามันก็แค่เซ็กส์ ไม่มีความสัมพันธ์อะไรมาเกี่ยวข้อง และห้ามมาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรวมถึงการยุ่งเรื่องส่วนตัวของผมด้วย ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่ผมเกลียดมาก “หึ เพราะแกเลย เมื่อกี้พี่ซันเขายังพูดมาอยู่เลยว่าจะติดต่อฉันกลับ!!” “คนอย่างพี่ซันเขาไม่คว้าคนอย่างแกหรอก!!” แต่เหมือนที่ผมพูดไปแม่งไม่เข้าใจกันจริงๆ  ทั้งคู่ยังคงเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เลยส่งผลให้ผมเดินหนีไปจากตรงนี้ทันที เพราะแม่ง รำคาญเสียง แต่ผมไม่เดินหนีไปจริงๆหรอก เพราะผมอยากไปดูไอ้ตัวดีที่อยู่หลังเสามากกว่า ว่าเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้จริงๆหรือเปล่า  แต่พอผมเดินไปดู ก็ได้คำตอบที่ชัดเจน เพราะตอนนี้ยัยตัวแสบ กำลังยกมือถือถ่ายวีดีโอสงครามย่อมๆของผู้หญิงตรงหน้าอย่างเมามัน “มาถึงแล้ว ทำไมไม่บอกละครับ หึหึ” ผมเลยเอ่ยเสียงออกไปข้างหลังเธอ และส่งผลให้ยัยตัวดี รีบกระตุกมือเก็บมือถือเข้ากางเกงไปทันที ก่อนที่จะหันมามองผมด้วยสีหน้าที่เจื่อนเล็กน้อย “เออ ฉันเพิ่งมาถึงนะ..ส่วน ยัยแอมแปร์อยู่ๆก็ติดธุระด่วนเลยขอกลับก่อน แล้วก็ให้ฉันมาบอกคุณแทน” หึหึ ขนาดนี้แล้วยังโกหกเป็นเรื่องเป็นราวเชียวนะแม่คุณ แต่แล้วผมก็นึกอะไรสนุกๆออก...ผมเลยจับแขนยัยตัวแสบแล้วลากไปท่ามกลางสงครามปัญญาอ่อนเมื่อกี้แทน “นี่ต่างหากผู้หญิงของฉัน” และหลังจากที่ผมพูดจบ..ผมก็ทำอะไรบางอย่างทันที ในขณะที่ยัยเอิงเอาแต่ยืนอึ้งกับสิ่งที่ผมประกาศออกไป.. นั่นก็คือ..ก้มลงไปจูบเธอต่อหน้าทุกคน! ถึงแม้จะว่าจะเป็นจูบที่เพียงแตะปากด้วยความรวดเร็ว แต่ก็เรียกเสียงฮือฮาจากคนแถวนี้ได้ไม่น้อย และเป็นผลให้คนข้างๆผมตอนนี้ช็อกไปเป็นที่เรียบร้อย แล้วด้วย ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวแล้วตะโกนเสียงดังใส่ผมทันที “ไอบ้า!!!!! ไอ้เลว!!” เอิงเอยยกมือทำท่าจะตบผม แต่ก็ยังไม่ทันทีมือเรียวจะโดนหน้าหรือตัวผม ก็โดนยัยสองสาวตัวดี ที่เปลี่ยนจากศัตรูก่อนหน้ากลายเป็นมิตรกันชั่วคราวเข้ามากระชากเธอไปแล้วด่าทันที “หน็อยแก.. เป็นเด็กใหม่พี่ซัน แล้วยังหน้าด้านมานัดฉันให้มาที่นี่อีกนะ!” “ฮะ นี่มันก็นัดแกเหรอ มันก็นัดฉันด้วยเหมือนกัน!” นั่นไง แผนยัยนี่สินะ..หึหึ และเมื่อผลมันออกมาเป็นอย่างนี้ ผมก็ยิ้มทันที..พร้อมกับ มองดูเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เพราะรู้สึกสนุก ที่แผนเธอเองกำลังจะพังไม่เป็นท่า และก็อยากรู้ด้วยว่า ยัยตัวแสบตรงหน้าจะเอาตัวรอดกับสถานการณ์นี้ยังไง  “นี่ พวกเธอสองคนไม่เห็นรึไง เขามันเลวแค่ไหน มั่วผู้หญิงไปทั่ว ยังจะไปรักคนอย่างนั้นอีก!” เพี้ยะ!!! แต่แล้ว ทันทีที่เอิงเอย พูดโมโหออกมาแบบนี้ หนึ่งในสาว2 คนนั้นก็พุ่งตัวไปตบหน้าของเอิงเอยทันที.. เฮ้ย! เชี้ย!!! และมันก็เร็วมาก พร้อมกับเสียงของยัยนั่นที่ตามสมทบมาอีกที “มึงเป็นใคร มาสั่งคนอย่างกู” ทันทีที่ยัยนี่พูดจบ แล้วทำท่าจะตบกลับไปอีกครั้ง ผมก็ตัดสินใจพุ่งเข้าไปคว้ามือเธอทันที แต่ก็ไม่ทันผู้หญิงที่โดนกระทำก่อนหน้าหรอก เพราะยังไม่ที่มือนั้นจะยกมาถึงระดับใบหน้า..เอิงเอยก็สวนกลับไปด้วยความเร็วในทันที เพี้ยะ!!!!! “แล้วมึงเป็นใคร มาตบกู!” เออ.. ให้มันได้อย่างนี้สิ!! สมกับเป็นเอิงเอย ยัยตัวแสบหน่อย! และการกระทำของเธอมันก็ทำให้ผมยิ้มเล็กน้อย และเอาใจช่วยให้ยัยตัวแสบจัดการอีก 2 คนให้ราบคาบ แต่ว่า ด้วยความที่ อีกฝั่งมี 2 คน และตอนนี้ดูทั้งคู่จะร่วมมือกันแล้วด้วย เลยทำให้ ผู้หญิงอีกคนก็เดินไปล๊อคแขนเอิงเอยข้างหลังเอาไว้ พร้อมตะโกนบอกเพื่อนใหม่ที่เพิ่งเป็นศัตรูกันเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ “จัดการมันเลย” และก็เป็นอีกครั้ง ที่อีกฝ่ายทำท่าจะเงื้อมือเพื่อจะตบเอิงเอยอีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้..ผมไม่ยอมแล้ว!!! ตบหน้ายัยนี่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว! ผมรีบเดินไปคว้ามือยัยนั่นแล้วเหวี่ยงเต็มแรงจนล้มไปนอนที่พื้นทันที! “กรี๊ดดด” ปั่ก! “ผู้หญิงคนนี้ของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!! ” ทันทีที่ผมพูดจบ ผมก็คว้ายัยตัวแสบดึงเข้ามาในอ้อมอกทันที ก่อนจะหันไปมองหน้าที่มีรอยแดงจากการโดนตบก่อนหน้าอยู่เล็กน้อย แม่งยิ่งเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิด! “ไอเจท ไอเทิด จัดการสองคนนี้ด้วย!!” ผมพูดผ่านสายคำสั่งไป ก่อนจะจูงมือยัยตัวแสบออกมาจากตรงนี้ทันที “ปล่อยนะ ช่วยด้วยค่าาา ไอ้นี่มันโรคจิต มันขมขู่ฉัน..ช่วยด้วยค่าาา” อือหื้อ ยัยตัวแสบ!!! และเพราะคำพูดโวยวายของเธอ ..ทำให้ตอนนี้ทุกคนในห้างมองผมเป็นสายตาเดียว ...แค่ผมเหวี่ยงผู้หญิงลงพื้น ทุกคนก็คงประณามผมแล้วล่ะมั้ง แล้วนี่ยังทำท่าจะฉุดผู้หญิงกลางห้างอีก! “โถ่ เมียครับ งอนผัวแล้วมาใส่ร้ายแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ คนเค้าเข้าใจผิดกันหมด..ขอโทษด้วยนะครับ เมียผมขี้งอน พอโกรธแล้วชอบเล่นแรงไปหน่อย” ฟอดดดด ผมพูดจบพร้อมกับดึงเอิงเอยมาหอมแก้มโชว์ทุกคนทันที “ไอ้บ้า ใครงอนน...” และด้วยความที่เธอเอาแต่พูดไม่หยุด เลยทำให้ผมคว้าเธอมาจูบโชว์ทุกคนอีกครั้ง และบอกเลยว่า ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ปากชนปากแล้วด้วย! โหยยย คู่รักสมัยนี้ มันไฟแรงจริงๆ ไอ้หนูเอ้ย คืนดีกับผัวเองได้แล้ว เห็นแล้วอิจฉา ผู้งานดี อิจจจจ ตลอดเวลาที่จูบ เธอก็ดิ้นขัดขืนไม่หยุด จนไม่นานเธอก็เหมือนจะหมดฤทธิ์ ผมเลยผละจูบ..ก่อนจะได้เห็นยัยเอิงเอย ที่หน้าแดงเหมือนมะเขือเทศทันที  ร้ายแบบนี้ ก็เขินเป็นเหมือนกันเหรอเนี่ย ..และแม่ง.. น่ารักวะ.. และด้วยท่าทีแบบนั้น..ผมก็เลยเปลี่ยนเป็นจูงมือเธอแล้วเดินออกจากบริเวณนั้นทันที เพราะคำพูดของคนแถวนั้น ดูแล้วจะไม่หยุดลงง่ายๆซะด้วย