ตอนที่ 26

หลังจากเลิกเรียนวิชาช่วงบ่ายของวันนี้ อยู่ๆเจนนี่ ก็ดราม่าร้องห่มร้องไห้ เพราะโดนผู้อกหักมา ฉันและแอมแปร์เลยนั่งปลอบใจอยู่นานสองนาน จนผ่านไปสักพักยัยแอมแปร์ก็ขอตัวไปสอนพิเศษ ทำไมช่วงนี้มันมีสอนพิเศษทุกวัน? และมันก็เลยทำให้ฉัน ต้องนั่งฟังเจนนี่ระบายความในใจไม่หยุดอยู่เพียงคนเดียว.. และรู้ตัวอีกทีก็เย็นแล้ว และมันจะไม่อะไรเลย ถ้าระหว่างตอนจะกลับ อยู่ๆ ผู้ยัยเจนนี่ก็มาง้อมัน ส่วนมันนะเหรอ หายเป็นปลิดทิ้งค่าาา เดินตามผู้ไปต้อยๆ ปล่อยฉันนั่งงงเป็นหมาอยู่ตรงใต้ตึกคนเดียว นี่..ฉันเสียเวลามาเป็นชั่วโมงๆ คืออะไร เห้อ..แต่ก็ดีแล้วล่ะ ดีกว่าเห็นมันเศร้าเป็นไหนๆ และในเมื่อมันไปแล้ว ฉันก็เลยจะกลับเช่นกัน แต่ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปยังที่จอดรถนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่างจากซอยที่กำลังเดินผ่าน จัดการมัน! ​ เสียงใครวะ? ด้วยความสอดรู้สอดเห็นส่วนตัว ฉันก็เลยเดินย้อนกลับ แล้วเลี้ยวเข้าไปดูในซอยนั้นทันที และภาพที่ฉันเห็นก็คือ คนกลุ่มหนึ่งประมาณ 15 คน กำลังทำท่าจะเข้าไปรุมกับใครบางคนที่คุ้นหน้า และข้างๆ ตัวของชายคนนั้น มีหญิงสาวน่าตาจิ้มลิ้มอยู่คนหนึ่ง และด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าเดิม เพราะผู้ชายคนนั้นคุ้นหน้าเหลือเกิน แต่เนื่องจากตอนนี้มันเริ่มมืดและระยะค่อนข้างไกล ทำให้ฉันมองเห็นหน้าไม่ชัด ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น แล้วแอบอยู่หลังถังขยะในบริเวณใกล้ๆนั้นแทน เหม็นก็เหม็น แต่ความเผือก ย่อมไม่เข้าใครออกใคร ใครวะ หน้าคุ้นชะมัด แต่แล้ว..ระหว่างที่ฉันกำลังพยายามเพ่งมองอยู่นั้นเอง \"เฮ้ย นั่นใครแอบอยู่ตรงนั้นวะ\" ฉิบหาย ซวยแล้ว ยัยเอิง ไม่ดูมันแล้วว่าใคร เอาตัวรอดก่อนดีกว่า ฉันถอยหลังเตรียมตัวจะวิ่งย้อนกลับออกไป แต่กลับมีใครบางคน มารั้งไหล่ของฉันไว้ \"เฮ้ย ผู้หญิงอีกคนว่ะ\" ฉันตัดสินใจหันไปหาตนเสียงที่ดังไม่ไกลจากตัวฉัน แต่อยู่ๆก็เหมือนภาพตัด ยังไม่ทันได้เห็นรายละเอียดใบหน้าของคนที่รั้งฉันไว้ ชายคนนั้นก็ล้มไปกองอยู่ตรงปลายเท้าฉันเป็นที่เรียบร้อย โดยมาจากฝีมือของใครบางคนที่ฉันคุ้นหน้าตอนแรก “พี่เคน!” ฉันโพล่งออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นบุคคลต้องสงสัยที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์นี้ แต่ยังไม่ทันจะได้ถามไถ่รายละเอียดของเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น หรือพูดอะไรมากกว่านั้น ศึกสงครามขนาดย่อมที่ดุเดือด จากการเริ่มเปิดศึกโดยพี่เคนก็เกิดขึ้นทันที เพื่อนพ้องทั้งหมดของชายที่ลงไปนอนเล่นที่พื้นเมื่อสักครู่ วิ่งเข้ามาตะลุมบอลพี่เคนพร้อมๆกัน แต่ทว่า พี่เคนกลับต่อสู้กลับไปอย่างมีชั้นเชิงสุดๆ เรียกว่าเตะมาก็หลบได้ ต่อยมาก็หลบทัน แถมยังสวนกลับไปไม่ยั้ง จนทำเอาแต่ละคนต่างก็บาดเจ็บและล้มไปนอนเล่นกับคนก่อนหน้าที่พื้นกันเป็นระนาว​ ภาพตรงหน้าฉันตอนนี้เสมือนว่าฉันกำลังดูหนังต่อสู้ยิ่งกว่า 4D ซะอีก! “ผลัวะ” “ปั่ก” “ฉึก” “ผลัวะ!” “ระวัง ข้างหลัง!” หญิงสาวน่าตาน่ารักที่อยู่กับพี่เคนก่อนหน้า และอยู่ข้างฉันในตอนนี้ ตะโกนเสียงดังออกไป เนื่องจากมีคนถือมีดกำลังจะพุ่งเข้าแทงพี่เคนจากข้างหลัง “ฉึก” พี่เคนหันไปหลบทันท่วงที แต่ทว่า มันก็ยังช้าไป ทำให้ปลายมีดแหลมนั่นเฉือนโดนส่วนแขนของพี่เคน แต่บาดแผลนั่น ไม่ได้ส่งผลต่อพลังการต่อสู้ที่มีอยู่ลดลงแม้แต่น้อย พี่เคนหมุนตัวหันไปยกเท้าขึ้นเตะมีดจนกระเด็ดออกไป ก่อนที่จะหมุนอีกรอบเพื่อใช้เท้าอีกข้างเตะจังๆที่ใบหน้าของชายผู้นั้น จนสลบไปกองกับเพื่อนๆเขาอีกหลายคนบนพื้น โหวววว อย่างเท่ห์ เพียงไม่นาน จากคนที่ยืนกระจัดกระจายกันอยู่ตรงหน้านับสิบ ก็เหลือเพียงพี่เคนเพียงคนเดียวที่ยืนเด่นท่ามกลางผู้คนที่นอนเรียงรายกันระเกะระกะไปมาบนพื้น เคยได้ยินชื่อเสียงมาเยอะว่าพี่เคนมีเรื่องต่อยตีบ่อย ตอนแรกก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ตอนนี้ไม่เชื่อคงไม่ได้แล้วล่ะ ดูจากสกิลต่อสู้ของพี่เคนแล้ว บอกเลย โคตรโหด “มาทำอะไรแถวนี้” และทันทีที่สงครามขนาดย่อมจบลง พี่เคนก็เอ่ยถามฉันเสียงนิ่ง พร้อมกับเช็ดมุมปากที่มีเลือดไหลออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน เสมือนว่าเขาแค่เช็ดเศษโคลนที่เปื้อนมาที่ใบหน้าเพียงเท่านั้น “เออ พอดีจะกลับไปที่รถ แต่ได้ยินเสียงดังมาจากซอยนี้เลยเดินมาดู แหะๆ “ ฉันตอบยิ้มแห้งๆไป เพราะสิ่งที่ฉันกำลังตอบไป นั่นคือ การสอดรู้สอดเห็นของฉัน จนทำให้เขาต้องเกิดเรื่องนั่นเอง แต่แล้วฉันก็เห็นเลือดไหลออกมาจากแขนเสื้อสีเข้มของพี่เคน​​ สายน้ำสีแดงค่อยๆเยิ้มไหลเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ นั่นเลยทำให้ฉันโพล่งปากออกมาอย่างตกใจในทันที! “พี่เคน เลือด!“ “แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก กลับไปได้แล้ว” แต่ว่า..พี่เคนกลับพูดกับฉัน โดยไม่สนใจแผลที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย แต่ว่าไม่ได้หรอก เมื่อกี้ก็เห็นอยู่ ว่าตรงนั้นโดนมีดเต็มๆ..และก็เป็นเพราะฉันด้วยเลยทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าพี่เคนไม่มาช่วยฉัน บางทีอาจจะไม่เกิดการปะทะนี้ก็ได้ นั่นทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาทันที “ได้ไง ไปทำแผลก่อน รถเอิงอยู่แค่นี้เอง เดี๋ยวเอิงไปส่ง ” \"ไม่ต้อง พี่กลับเองได้\" แต่ว่าพี่เคนก็ยังยืนยันเหมือนเดิม พร้อมกับพูดออกมานิ่งๆ และคว้ามือผู้หญิงที่อยู่ด้วยกันก่อนหน้าเดินออกไปจากตรงนี้ แต่พี่เคนบาดเจ็บขนาดนี้จะขับเองได้ไงกัน นึกได้อย่างนั้น ฉันก็ก้าวเท้าฉับๆไปขวางทางทั้งคู่พร้อมจับมือที่ว่างอีกข้างของผู้หญิงคนนั้นไว้ แล้วลากไปที่รถของฉันเองในทันทีเช่นกัน.. \"ไม่ได้ พี่เคนบาดเจ็บอยู่ มาเลยๆ เดี๋ยวเอิงไปส่งเอง ..เออ แล้วเธอชื่ออะไรจ้ะ​\" ฉันเอี้ยวหน้าหันไปถามผู้หญิงที่ฉันจับมือเธออยู่ พร้อมยังคงจูงเธอเดินไปที่รถเรื่อยๆ “ขวัญข้าวค่ะ” “อ่อจ้ะ ป่ะๆ เดี๋ยวไปส่งเธอด้วยนะ ขวัญข้าว” ฉันไม่รู้หรอก ว่าขวัญข้าวคือใคร แต่พาไปก่อนละกัน ตอนนี้ต้องไปทำแผลพี่เคนก่อน เพราะเลือดไหลเยอะมาก ไม่นานก็ถึงรถของฉันที่จอดไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุสักเท่าไร “ไปโรงพยาบาลนะคะ” ฉันพูดขึ้นเมื่อทุกคนขึ้นรถเรียบร้อยและเริ่มสตาร์ทรถเพื่อไปปลายทางที่คิดไว้ แต่ว่าอีกฝั่งกลับไม่ให้ความร่วมมือซะงั้น.. “ไปคอนโดพี่“ “แต่ แผลน่าจะหนัก แล้วไหนจะเชื้อโรคอีก” “ไม่ต้อง ไปคอนโดพี่นั่นล่ะ” และจากเสียง สีหน้า ที่มันดูดุดันและเด็ดขาดนั้น รวมถึงฉันก็ไม่ได้สนิทพอที่จะบังคับได้ด้วย เลยทำให้ฉันต้องยอมกับสิ่งที่เขาต้องการไป “เห้อ ก็ได้ค่ะ” และพี่เคนก็บอกทางไปคอนโดให้ฉัน ส่วนฉันก็ขับไปตามนั้น จนกระทั่งถึงปลายทาง “พี่เคนอยู่คอนโดเดียวกับพี่ซันเหรอ?” “อืม ก็คอนโดเดียวกับไอไนท์ ไอเคด้วย พวกพี่อยู่คอนโดเดียวกัน แต่คนละตึก” โห รวยกันจังวะ แล้ว..หวังว่าฉันคงไม่เจอพี่ซันหรอกนะ เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์บ้าๆวันนั้น ฉันก็พยายามหลบหนีเขาตลอด ไม่รับโทรศัพท์ ไม่มาเจอเขาอีกเลย.. “เออว่าแต่ พวกนั้นเป็นใครอะพี่เคน” “เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่ต้องรู้หรอก” แต่แล้วพี่เคนตอบออกมาพร้อมส่งยิ้มมาให้ ในขณะที่ฉันคิดว่า..ฉันเด็กตรงไหนกันย่ะ ใกล้จะปีสองแล้วนะ! \"ถ้าเอิงเด็ก ขวัญข้าวไม่เด็กกว่ารึไง๊?\" ดูจากทรงแล้ว ขวัญข้าวน่าจะเด็กกว่าฉันอีกนะ ฉันเลยพูดออกไป \"หึ!\" แต่นั่น ก็คือคำตอบที่ออกมาจากปากของพี่เคน ที่พูดมาแค่นั้น ก่อนจะเงียบไป ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจสถานะของทั้งคู่เท่าไร..แต่ก็นะ มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน.. แต่เพื่อให้บรรยากาศไม่อึมครึมเกินไป ระหว่างทาง ฉันก็เลยชวนขวัญข้าว พูดบ้างคุยบ้างไปเรื่อย จนกระทั่งถึงคอนโด พี่เคนก็ให้ฉันขับไปจอดรถตรงชั้นจอดรถของเขาที่เชื่อมต่อกับลิฟต์ทางไปตึกของพี่เคนพอดี และบอกเลยว่า ระหว่างที่ฉันกำลังขับไปที่จอดรถ ฉันเห็นรถหรูเต็มไปหมด และก็มีเกือบทุกประเภท แต่เยอะสุดก็คือรถสปอร์ต คอนโดนี้ท่าทางจะมีแต่คนรวยแหะ “ขอบคุณนะครับ....ส่วนเธอไปทำแผลให้ฉัน” และทันทีที่จอดสนิท ...พี่เคนก็พูดกับฉัน ก่อนจะหันไปบอกขวัญข้าว ที่นั่งเงียบมาตลอดการเดินทาง และยังคงเงียบจนกระทั่งตอนนี้ และมันก็เลยทำให้ พี่เคนลงจากรถ ก่อนจะเปิดประตูหลังรถที่ขวัญข้าวนั่งอยู่ พร้อมดึงเธอออกมาด้วยความรุนแรงแล้วเดินเข้าคอนโดไปเลยทันที ส่วนฉันนะเหรอ..ได้แต่มองตาปริบๆ อะไรวะ? ทำไมพี่เคนถึงได้ดูโหดกับผู้หญิงบอบบางแบบนั้นล่ะ.. แต่ก็อย่างที่บอก ไม่ใช่เรื่องของฉันซะหน่อย..เพราะฉะนั้น กลับดีกว่า.. แต่แล้ว ฉันก็คิดได้ว่า เดี๋ยวฉันต้องมีแวะไปหายัยแอมแปร์ก่อนกลับไปคอนโดตัวเองที่มันอยู่ไกลอีก.. มันต้องใช้เวลานานแน่ๆ ถ้าอย่างนั้น..ขอทำธุระในห้องน้ำก่อนดีกว่า เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฉันก็ดับเครื่อง และเดินไปหาห้องน้ำในคอนโดหรูแห่งนี้ทันที.. Sun’s Talk ตื๊งหน่อง ตื๊งหน่อง ตอนนี้ ผม ไนท์ และเค กำลังยืนกดกริ่งอยู่หน้าประตูห้องของไอเคน วันนี้พวกเรานัดคุยงานธุรกิจที่จะทำร่วมกันที่ฮ่องกง แต่คนที่รับผิดชอบหลักๆ ก็คือไอเคน..เจ้าของห้องวันนี้ที่พวกผมมารวมตัวกัน พวกเรา 4 คน อยู่คอนโดเดียวกัน เวลาจะมาคุยงาน ก็เลยค่อนข้างสะดวก คอนโดนี้มีทั้งหมด 4 ตึก แยกเป็นตึกของ ผม ไอ้ไนท์ ไอเคน และไอเค ง่ายๆก็คือ..แบ่งเป็นของพวกเราคนละตึกนั่นเอง.. ซึ่งภายในตึก ก็จะแบ่งให้สำหรับพวกผม พ่อแม่ หรือญาติๆ ชั้นบน ส่วนชั้นล่างๆ จะเป็นของพวกลูกน้องของพวกผมแต่ละคน โดยที่ตึกนี้ไม่มีคนนอก มีแต่พวกผมเท่านั้น สถานที่แห่งนี้ มันเกิดจากไอไนท์ที่คิดและสร้างขึ้นมา ตอนเราเริ่มขึ้นมหาวิทยาลัย เพราะพวกเรามีศัตรูรอบด้าน ดังนั้น..สถานที่อยู่หรือพักผ่อน จึงต้องมีความปลอดภัยสูง ไร้บุคคลนอกที่เข้าออกพลุกพล่าน แบบนี้ โดยตรงกลางระหว่างตึก จะเป็นส่วนหย่อม และอาคารที่จอดรถที่เชื่อมเข้าถึงทุกๆตึก โดยในอาคารจอดรถ ก็จะเป็นของพวกผมคนละ 2 ชั้น ยกเว้นไอ้เคนที่ได้ 4 ชั้น  เพราะรถพวกผมค่อนข้างเยอะครับ โดยเฉพาะไอเคน มันเป็นเจ้าของสนามแข่งรถด้วย รถก็เลยเยอะเป็นพิเศษ รองมาก็ผม ที่ชอบสะสมรถเช่นกัน แอ็ด แต่แล้วหลังจากกดกริ่งอยู่ นาน 2 นาน ในที่สุด ไอเคนก็ออกมาเปิดประตูออกมาต้อนรับพวกผม แต่สภาพที่มันมาเปิด ไม่สามารถเรียกได้เลยว่า นัดมาคุยงานกัน เพราะทั้งตัวไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น ยกเว้นท่อนล่างที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคลุมไว้ ไม่ให้อุจาดตาพวกผม พร้อมกับน้ำเสียงที่ดูเหมือนโมโห หรือโกรธอะไรบางอย่าง.. “วันนี้กูไม่ว่าง ไว้วันหลัง” มันพูดจบ ก็ทำท่าจะปิดประตูใส่พวกผมทันที แต่ไอไนท์ก็เอามือดันประตูไว้ทัน “ทำไร เอาหญิงอยู่?” และไอไนท์พูดขึ้นมาทันควันอย่างกวนตีนตามสไตล์มัน แต่ว่าคำตอบที่ได้รับ กลับทำให้พวกผมคาดไม่ถึง “เออ! พวกมึงกลับไปก่อน” ปัง! และเมื่อมันพูดจบ..มันก็ปิดประตูทันที ในขณะที่พวกเรา 3 คน ก็มองหน้าอย่างรู้กัน.. ผู้หญิงที่ไอเคนจะยอมเอาขึ้นมาคอนโด..หึหึ แต่เอาเถอะ เรื่องของมัน ผมไม่ยุ่งแล้วกัน.. และเพื่อนผมก็คงไม่ต่าง นั่นเลยทำให้ไอ้ไนท์เอ่ยปากอย่างหัวเสียออกมาเป็นคนแรก “แม่ง นัดมาคุยงานแล้วดูมันทำสิ!” ส่วนผมนะเหรอ..อืม..ไหนๆก็ไม่ได้คุยแล้ว “พวกมึง กูมีไอนี่!”  ผมชูกุญแจรถสปอร์ต รุ่นใหม่ล่าสุด ที่ไอเคนมันเพิ่งถอยมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมแอบไปจิ๊กมันมาจากห้องมันเองแหละ “เชี้ย  มึงไปเอามาตอนไหนวะ” “เมื่อวานไง ตอนคุยงาน กูไปขโมยมา ในเมื่อมันเทกู กูจะเอารถมันไปขับเล่น” “ข้ออ้างมึงเหี้ยมากก” “แล้วพวกมึงจะไปผับกูป่ะวะวันนี้” และก็มีไอไนท์ ที่ตอบผมกลับมาคนเดียว.. ส่วนไอเคนะเหรอ ทำเพียงแค่พยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรออกมา “คงไป วันนี้กูว่าง” “เออ งั้นไปเจอกันที่นู้นเลยละกัน กูไปก่อนล่ะ ไปลองเล่นของใหม่ดีกว่า” ผมพูดแล้วก็เดินไปที่ชั้นจอดรถของไอเคนอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับคิดว่า.. Porsche 911 Carrera จ๋า พ่อมาแล้วว แต่ระหว่างที่ผมกำลังหารถของไอเคนอยู่นั้น ผมก็เห็นรถคุ้นๆ คุ้นทั้งตัวรถ คุ้นทั้งหมายเลขป้ายทะเบียน!! รถเอิงเอย? ทำไมมาจอดชั้นจอดรถไอเคนได้วะ? หรือว่าคนในห้องจะเป็นเธอ! และที่เธอไม่ยอมรับสายผม รวมถึงหนีหน้าผมตลอดเวลา..ก็เพราะว่าจริงๆเธอกำลังมีเป้าหมายผู้ชายคนใหม่อย่างไอเคนสินะ! หึ!! ผม..หยิบมือถือ ก่อนจะกดโทรออกไปยังเพื่อนรักของผมทันที ..ไอไนท์ “เชี้ยไรเนี่ยมึง เพิ่งห่างกัน คิดถึงกูแล้วเหรอ” “เออ กูคิดถึงมึงมาก วันนี้กูไม่เข้าผับนะ ฝากดูให้กูด้วย” “[สัส กูจะโกงเงินผับมึง! ใช้กูตลอด]” “เออ มึงอยากทำอะไรทำไปเลย แต่ช่วยกูเรื่องนึงหน่อย” “[มาแปลกนะมึงวันนี้.. อ่ะๆ ว่ามา!]” ผมบอกสิ่งที่ต้องการให้มันฟัง แล้วก็ขึ้นรถขับไปยังเป้าหมายต่อไปทันที คอนโด เอิงเอย!