ตอนที่ 29

ที่ผ่านมาผมมีความสุขกับเรื่องบนเตียงมาก็เยอะ แต่เมื่อคืน มันเป็นครั้งแรก ที่ผมมีความสุขอีกรูปแบบที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อน ทั้งสุข ทั้งฟิน..และแม่งทำเอาผมนอนหลับฝันดีสุดๆ ใช่..มันเป็นเหมือนฝันดีของผม แต่ก็นั่นล่ะ ผมคิดว่ามันก็น่าจะเป็นฝันร้ายของเธอด้วยเช่นกัน แต่แล้วไงล่ะ ผมไม่สนใจ เพราะตอนนี้ เอิงเอย... เป็นเมียของผมแล้ว ว่าแต่...ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ เมื่อนึกได้เช่นนั้น ผมก็คว้าคนข้างกายเพื่อจะดึงมากอดใกล้ๆในทันที ทั้งๆที่ตายังปิดสนิทอยู่ แต่...ผม..กลับพบแต่ความ...ว่างเปล่า ควับ! ผม..คว้านสะเปะสะปะไร้ทิศทางหาตัวเธออีกรอบ พร้อมกับหลับตาด้วยความเหนื่อยเช่นเดิม.. แต่...ผลออกมาก็เช่นเดิม พรึ่บ!! ผมก็เลยลืมตาและเด้งตัวขึ้นมาทันที ก่อนจะมองไปบนเตียงและรอบๆตัว ที่ไร้วี่แววของบุคคลที่เพิ่งขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของผมหยกๆเมื่อคืนอย่างสิ้นเชิง เอ๊ะ หรือว่าเธอจะอยู่ในห้องน้ำ เมื่อผมคิดได้อย่างนั้น ผมก็ลุกขึ้นไปยังห้องน้ำทันที ก่อนจะพบว่า..ไม่อยู่ หรือว่า..จะห้องรับแขกนะ.. พรึ่บ! อืม.. ก็ไม่อยู่ เอ๊ะ หรือจะห้องครัว.. พรึ่บ! ..ห้องนี่ ก็ไม่อยู่ หรือว่าจะห้องอื่น.. พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ! บอกเลยว่าตอนนี้ผมวิ่งพล่านไปทั่วคอนโดของเธอแล้ว และทุกห้องที่ผมเปิดปิดนั้น ต่างก็พบว่า.. เมียผม..ไม่อยู่!!!! เชี้ยแล้ว..เมียหาย!!!! เมื่อผมรู้แล้วว่า เอิงเอยหายไปจริงๆ ผมก็รีบกลับมายังห้องนอน และรีบแต่งตัว ก่อนจะวิ่งออกจากห้องนี้ไปทันที.. พร้อมกับมือที่กดโทรออกหาอีกฝ่ายเป็นระวิง แต่ทว่า..เธอก็ไม่รับสายผมเลย แล้วนี่ เมื่อคืนก็..โดนไปหนักขนาดนั้น ยังหนีไปได้อีกเหรอวะ ว่าแต่ ..เธอจะมีแรงเดินไปไหนหรือเปล่า หรือจะเป็นลมไปตรงไหนมั้ย.. ไม่ใช่ว่าไปสลบตรงไหนในคอนโดนี้นะ?! เชี้ยเอ้ย! เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมก็เลยเปลี่ยนจากที่จะไปลานจอดรถ เป็นแวะไปยังห้องช่าง เพื่อดูกล้องวงจรปิดของคอนโดในทันที และแน่นอน..ทางคอนโดไม่ให้ผมดูหรอก ผมเลยต้องพึ่งไอไนท์อีกครั้งให้เคลียร์เรื่องนี้ให้.. ใช่ครับ เมื่อวานที่ผมเข้าห้องเอิงได้ ก็เพราะว่าคอนโดนี้เป็นของไอไนท์ไงล่ะ และเพราะมัน เลยทำให้ผม เอากุญแจสำรองจากแม่บ้านที่มีมาได้..อย่างง่ายดาย ส่วนครั้งนี้ก็เช่นกัน..ผมใช้สิทธิ์เจ้าของคอนโดอย่างไอไนท์ ช่วยพูดให้ทางนี้ยอมเปิดกล้องวงจรปิดตรงหน้าห้องของเอิงเอยให้ดูจนได้.. และผมก็ได้เห็นเธอเดินออกมาจากห้องด้วยความยากลำบาก แต่ก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงลานจอดรถก่อนจะขับรถออกไป ในเวลา ตีห้า! กูเอาเสร็จตอนตี 4 ออกตี 5! แต่ว่า..แค่เธอไม่ได้เป็นลมล้มพับไปตรงไหนของคอนโด ผมก็สบายใจแล้ว เอาล่ะ ต่อไปจะไปตามเมียกูที่ไหนวะ และคนที่ผมพอจะพึ่งพาได้ก็มีอีกคน.. “ไอเค เช็กตารางเรียน อักษรปีหนึ่งหน่อยดิ วันนี้เรียนกี่โมงที่ไหน” “[หื้ม??]” “ด่วน” “[..บ่ายโมง ที่ตึกอักษร]” กรึก ทันทีที่วางสาย ผมก็วิ่งไปที่รถ เพื่อจะไปดักรอเธอหน้าคณะทันที..แต่ว่าระหว่างนั้น ผมก็มีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง เลยขอโทรไปถามเพื่อคลายความสงสัยซะหน่อย “ไอเคน สรุปเมื่อวาน ใครอยู่ในห้องมึงวะ” “[เชี้ยไรของมึงเนี่ย]” “บอกมา” “[ทำไมกูต้องบอก..]” ผมว่าไอ้นี่ไม่บอกง่ายๆแน่ เพราะฉะนั้น..คงต้องลองพูดออกมาเอง.. “ขวัญข้าว?” “[หึ]” จริงสินะ.. สรุปไม่ใช่เอิงเอยสินะ.. และมันก็ทำให้ผมยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่กรอกเสียงลงไปถามมันอีกครั้ง “โหดให้มันน้อยๆหน่อยนะมึงอะ สงสารน้องมัน“ “[สัส เรื่องของกู]” เออ ใช่เรื่องของมึง.. แต่ว่าอีกเรื่องนี่สิ เรื่องของผม.. “แล้วเอิงได้ไปหามึงป่ะ” ถ้าในห้องนั้นไม่ใช่เอิง..แล้วรถเอิงไปอยู่ที่คอนโดมันได้ไง.. แต่แล้วผมก็เข้าใจและได้คำตอบทันที เมื่อไอเคนเอ่ยปากตอบออกมา.. “[เมื่อวาน..เอิงมาเห็นตอนไอพวกเวรนั้นยกแก๊งมาตีกู กูบาดเจ็บนิดหน่อย น้องมันเลยอาสามาส่ง แต่ไม่ได้ขึ้นมา]” โอเค รู้เรื่อง! “เออ แค่นี้นะ!” กรึก ​ เชี้ย ผิดพลาดไปหมด กู ! และตอนนี้มันก็ 11 โมงแล้ว ไปดักรอตอนนี้ก็คงทัน... คิดได้เช่นนั้น..ผมก็รีบขับรถไปมหาวิทยาลัยทันที และทันทีที่ถึงใต้ตึกคณะ... ‘กรี๊ดดด พี่ซันมาทำไมที่ตึกเราวะ’ ‘โอ๊ย หล่อวัวตายควายล้ม’ ‘ฉันเคยได้กับเค้าด้วย แซ่บมากเลยนะแก’ เสียงกระซิบกระซาบของหญิงแท้หญิงเทียมใต้ตึก พูดคุยกันอย่างเมามัน บางคนก็คาดว่าน่าจะเป็นเด็กเก่าของผมเดินมาทักทายบ้างประปราย แต่ผมไม่มีอารมณ์มารำลึกความหลังอะไรกับผู้หญิงพวกนี้หรอก ก็เลยได้แต่มองหน้าพวกเธอไปนิ่งๆไร้อารมณ์ที่จะคุยด้วยทั้งสิ้้น จนเธอเหล่านั้นรู้ตัวเองแล้วก็เลิกยุ่งกับผมไปเอง เพราะตอนนี้ผมสนใจแต่เอิงเอย ไม่รู้ว่าจะโกรธผมมากแค่ไหน วันนี้จะมาเรียนหรือเปล่า ตอนนี้จะเสียใจอยู่มั้ย แล้วผมควรเริ่มขอโทษหรือทำยังไง และผมก็ได้แต่คิดไปเรื่อย จนกระทั่ง ผมเห็นแอมแปร์เดินเข้ามา “แอม” “อ่าวพี่ซัน มีอะไรรึเปล่าคะ” “เออ ..แอมมาเรียนคนเดียวเหรอ” ผมมองตามหลังแอม เผื่อเอิงจะเดินตามมา แต่ก็ไร้วี่แวว “ค่ะ พอดีเอิงมันบอกว่าไม่ค่อยสบาย ขอพัก” เมียกูไม่สบายเหรอวะ หรือเพราะเมื่อคืนผมหนักไป เออ ก็หนักจริงๆนั่นล่ะ “อ่าวเหรอ เป็นอะไรไปอะ” “เห็นว่าเป็นไข้ มันโทรมาบอกแอมเมื่อกี้นี่เอง แอมก็ว่าจะไปดูแลมันนะ แต่มันบอกว่าไม่ต้อง” ไม่สบาย ขอพัก..แล้วเธอจะพักที่ไหนล่ะนั่น.. ถ้าไม่อยู่คอนโด..หรือว่า..เธอจะอยู่บ้าน เมื่อคิดได้เช่นนั้น ผมก็ยิ้มในทันที..ก่อนที่จะเอามือไปกดที่หัวแอมแปร์อย่างเอ็นดูเหมือนกับน้องสาวคนหนึ่ง ก่อนที่จะพูดออกมา “โอเค ตั้งใจเรียนนะครับ เด็กน้อย” จากนั้น..ผมก็หมุนตัว แล้วก็ออกไปเลย ออกไปหาเมียสุดที่รักของผมเอง.. เอิงเอย..รอเฮียนะ เฮียกำลังจะไปหา!!! Aengoey’s Talk ตอนนี้ฉันหนีมานอนที่บ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะ เพราะฉันไม่อาจจะทนตื่นมาเจอพี่ซันนอนข้างๆได้ หลังจากที่พี่ซันทำเรื่องเลวร้ายกับฉันไปเมื่อคืนแบบนั้น และก็ยอมรับว่า..มันก็มีหลายครั้งที่ฉันก็เผลอไผลมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วย..แต่ว่าตอนเริ่มต้นนั้น ฉันไม่ได้เต็มใจซะหน่อย.. ฉันเลยฝืนสังขาร พาตัวเองออกมาจนเรียกว่าแทบจะคลานเลยล่ะ กว่าจะมาถึงบ้านได้ แล้วอีกเรื่องนะ นึกแล้วก็โมโห มันน่าโทรไปด่าระบบรักษาความปลอดภัยของคอนโดจริงๆ ฉันจะหวังความปลอดภัยของคอนโดไม่ได้แล้วล่ะหลังจากนี้ ฉันก็เลยติดต่อให้ช่างมาติดตั้งอุปกรณ์ล็อกประตูให้ใหม่ ที่ไม่ใช่ระบบล็อกของคอนโดอย่างเดียว ซึ่งอีกไม่กี่วันก็น่าจะเรียบร้อยดี และตอนนั้น..หึ อย่าหวังเลยว่า พี่ซันจะเข้ามาได้!!! ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ฉันไม่เสียใจ เพราะนี่มันครั้งแรกของฉัน ที่ฉันเก็บมาเนิ่นนาน และฉันก็มั่นใจหนักหนาว่า ฉันจะสามารถรักษามันได้แน่ๆ และฉันก็ทำได้มาตลอด แต่แล้ว..ฉันก็กลับต้องสูญเสียมันไป และก็ไม่รู้ด้วยว่า เป็นเพราะอะไร ทำไมเขาถึงทำแบบนั้นกับฉัน... แต่เอาเถอะ ในเมื่อมันเสียไปแล้ว ฉันจะถือว่าเป็นฝันร้าย เสียใจไป ร้องไห้ฟูมฟายไป มันก็ไม่ได้คืนกลับมา และก็อย่างที่บอก ...ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั่นกับฉัน เขามันปีศาจ อยากได้อะไรก็ได้ โดยไม่สนใจสักนิดว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง เหมือนเมื่อวาน ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่า นั่นมันคือครั้งแรกของฉัน..แต่ว่าเขากลับทำเหมือนฉันเชี่ยวชาญ และชินชากับเรื่องนี้ ที่เขาจะทำฉันกี่ครั้งก็ได้ และก็ทำด้วยอารมณ์ที่ฉันไม่เข้าใจเหมือนเดิมว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ เพราะบางทีเขาก็อ่อนโยนทะนุถนอมฉัน แต่บางครั้งก็กลายเป็นซาตานดุเดือด ขึ้นมา.. และที่สำคัญ การกระทำของเขา มันทำให้ฉัน..เดินได้น่าเกลียดสุดๆ เหมือนอย่างตอนนี้!!! บอกเลยว่า เรื่องเป็นไข้ มันก็ส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันโดดเรียน แต่อีกเรื่องหลักๆ ก็คือท่าเดินประหลาดของฉันน่ะสิ.. ที่มันเดินได้ทุลักทุเลเป็นที่สุด! ถ้าฉันไปเรียนนะ ต้องโดนเม้าท์อย่างแน่นอน นึกแล้วก็น่าโมโห..เห็นที ฉันต้องกลับมาคิดแผนใหม่ซะแล้ว ฉันจะเอาคืนเขายังไงดีนะ ให้สาสมกับสิ่งที่เขาทำกับฉันแบบนี้!! หึ!! “คุณหนูขา แฟนคุณหนูมาค่ะ” แต่แล้วระหว่างที่ฉันกำลังเจ็บใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่นั้น เสียงของนวล สาวรับใช้ที่เหลือเพียงคนเดียวในบ้านของฉันในวันนี้..เพราะป้าน้อยเกิดมีธุระต้องกลับบ้าน.. ก็เข้ามาในห้อง พร้อมกับเอ่ยปากออกมา แต่ว่า..คำพูดที่นวลพูดนี่สิ.. “ใครแฟนฉัน?” “ก็สุดหล่อ ที่เจอวันก่อนไง” ฮะ! พี่ซัน มาเหรอ?! พรึ่บ!! และคำพูดที่รายงานนั้น ก็ทำให้ฉัน ที่นั่งเล่นบนเตียง เด้งตัวลุกขึ้นทันทีด้วยความตกใจ.. ก่อนที่จะเอ่ยปากบอกนวลไปด้วยความเร็ว.. “บอกเขาไปว่าฉันไม่อยู่” “ทำไมล่ะคะ คุณหนูก็อยู่นี่นา” “บอกไปตามนั้น..นวล” เอาจริง..บางครั้งฉันก็ปวดหัวกับนวลนะ แล้ววันนี้ฉันจะพึ่งอะไรนวลมันได้มั้ยเนี่ย! “เออ ค่ะๆ” แต่ว่า..เหมือนนวลน่าจะเข้าใจ เพราะทันทีที่ฉันบอกไปแบบนั้น นวลก็พยักหน้าแบบงงๆสองสามที แล้วก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที.. ส่วนฉัน ก็กลับมาปวดหัวเหมือนเดิม..ปวดหัวจากอาการไข้ที่กำลังเล่นงาน และก็เจ็บแสบตรงกลางกายเล็กน้อย เนื่องจากเมื่อครู่ ฉันเด้งตัวตกใจเร็วไปหน่อย.. และด้วยความปวดหัวจากพิษของอาการป่วย รวมกับที่ฉันเอาแต่คิดเรื่องเขาไม่หยุด.. ทำให้ฉันพยายามปัดเรื่องของเขาออกไปจากสมอง โดยการหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงแทน และเพลงพวกนี้ มันก็ช่วยมากได้เลยทีเดียว.. เพราะมันเป็นเพลงที่อาทิตย์ ลูกเพจของฉัน เล่นเองกับมือ.. ในหลายวันที่ผ่านมา ฉันรับรู้ได้ว่า ความสัมพันธ์ของฉันกับลูกเพจคนนี้ มันเปลี่ยนแปลงไป ..เพราะว่าอยู่ๆ เขาก็คุยกับฉันนอกเหนือจากการขอเพลง..รวมถึงเขา..ส่งดนตรีที่ไม่มีเนื้อร้อง มาให้ฉันฟังบ่อยครั้ง.. โดยทั้งหมดนั้นเป็นเพลงที่เขาเล่นเอง ซึ่งแต่ละเพลง มันก็เพราะเอามากๆ..จนทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้ฟัง..และต้องฟังเพลงพวกนี้ ก่อนนอนเสมอ..แต่ยกเว้นเมื่อคืน..ที่ฉันไม่ได้ฟัง.. เห้อ... นึกถึงเรื่องนี้แล้วฉันก็คิดนะว่า ไม่รู้ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรกันมากับอีหมอนั่น ถึงได้มาตามจองล้างจองผลาญกันขนาดนี้ นึกได้แบบนั้น ฉันที่ไม่ได้เชื่อในเรื่องสิ่งลี้ลับซักเท่าไร ก็อดไม่ได้จริงๆ..ที่จะขอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเหนือหัวซะหน่อย ของแบบนี้ ไม่เชื่อแต่ก็อย่าลบหลู่เชียวนะ.. “เจ้าที่เจ้าทางขา รวมถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ถ้าลูกช้างเคยทำความดีอะไรเอาไว้ ขอให้ความดีนั้นส่งเสริมให้ลูกช้างผ่านพ้นเรื่องราวแย่ๆที่เกิดขึ้นไปสักทีเถ๊อะะ แล้วขอให้อย่าไปพบได้เจอเขาอีกเลย สาทู๊วว” “ฉันไม่ไปไหนหรอก จะวนเวียนอยู่ใกล้ๆเธอนี่แหละ หึหึ” ควับ!!! แต่แล้ว หลังจากที่ฉันพูดจบ..เสียงของคนที่ฉันคิดว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร ก็ดังออกมาทันที.. และมันก็ทำให้ฉันรีบเอามือลงแล้วหันไปมองเขาที่ยืนอมยิ้มอยู่ตรงทางประตูด้วยความตกใจ อือหื้อ เจ้าที่เค้าแรงจริงๆ แต่หนูขอให้เขาไปไกลๆไม่ใช่มาใกล้ๆแบบนี้นะ! “นะนาย มาได้ไง”