ตอนที่ 12 เพื่อนเก่ากำลังจะมา

ตอนที่ 12 เพื่อนเก่ากำลังจะมา “กร๊อบ! “ เสียงของกระดูกหักดังสวนขึ้นอีกครั้ง ชายคนที่ล้อมอยู่ก็ได้ร้องด้วยความหวาดกลัว ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สนามต่อสู้เต็มไปด้วยความชุลมุน คนสิบกว่าคนตอนนี้ล้มลงไปแล้วเจ็ดแปดคน ไม่กี่คนที่เหลืออยู่ ได้แต่ยืนมองไปยังมู่จิ่งเหยียน ไม่กล้าที่จะก้าวออกไป แต่ได้ถอยกลับไปด้านหลังแทน ใบหน้าของมู่จิ่งเหยียนไม่ได้แสดงออกถึงความรู้สึกใดๆ ดวงตาอันเยือกเย็นและเฉยเมยนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นซึ่งน่ากลัวมาก “อย่า อย่าฆ่าพวกเราเลย พวกเราไม่กล้าแล้ว กลัวแล้ว” มองไปยังมู่จิ่งเหยียนที่ใกล้เข้ามาทีละก้าว ผู้ชายกลุ่มสุดท้ายที่เหลืออยู่ร้องขอย่างหวาดกลัว “ใช้อะไรทำร้ายเธอ” มู่จิ่งเหยียนพูดด้วยความเย็นชา แล้วชี้ไปยังเหลิ่งเชี่ยนเชี่ยน ที่กำลังล้มตัวบาดเจ็บสาหัสอยู่บนพื้นด้านหลัง “นี่ ตรงนี้ ตรงนี้ “ หลายคนตะโกนและต่างชี้ไปที่มือของตัวเองหน้าตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ยังมีอีกมั้ย” “ยังมีตรงนี้ เราไม่ได้ตั้งใจจริงๆ คุณผู้หญิงยกโทษให้พวกเราเถอะ!” กลุ่มคนพวกนั้นร้องขอความเมตตา ด้วยความกลัวว่าจะถูกมู่จิ่งเหยียนหักมือหักขาบนสนามอันน่าหวาดกลัวนี้ ก้นบึ้งหัวใจของผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ ช่างน่ากลัวไม่มีอะไรจะเปรียบ พวกเขานึกว่าจะเจอกับผู้หญิงหัวอ่อน และรับเงินกำไรงามๆ แต่คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเหมือนปีศาจร้าย ที่ทำให้พวกเขาต้องหวาดกลัวมาก “ฉันยกโทษให้พวกแกก็ได้ ใครสั่งให้พวกแกมาจัดการฉัน ฉันจะจ่ายเงินให้พวกแกเป็นสองเท่า แล้วพวกแกก็ใช้วิธีการเดียวกันนี้จัดการกับมัน ว่าไง” มู่จิ่งเหยียนเลิกคิ้วอย่างเย็นชา แล้วถามออกไป “เอ่อ ....” คนเหล่านั้นเริ่มลังเล ไม่รู้ว่าควรจะตอบตกลงไปดีมั้ย “หรือว่าพวกแกอยากจะโดนหักมือหักขาเหมือนไอ้พวกนั้น “ เมื่อเห็นหลายเริ่มคนลังเล มู่จิ่งเหยียนจึงได้ขู่ออกไปอย่างเย็นชา ตอนนี้หลายคนหน้าเริ่มถอดสี รีบพยักหน้าตอบรับทันที “ได้ๆ พวกเราตกลง!” “ไปสิ เรื่องเรียบร้อยแล้วโทรมาหาฉันด้วย แล้วฉันจะให้เงินพวกแก ถ้าพวกแกกล้าที่จะหลอกฉัน ฉันก็จะทรมานพวกแกเหมือนอย่างวันนี้” เสียงที่เยือกเย็นของมู่จิ่งเหยียนเผยให้เห็นถึงความอาฆาตและเย็นชา “ได้ ได้ พวกเราจะทำเรื่องนี้ให้ดีที่สุด!” พวกเขารีบตอบออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว เกรงว่าถ้ามู่จิ่งเหยียนทำอะไรพวกเขาขึ้นมาจริงๆ ไม่รู้สภาพจะเป็นยังไง เห็นพวกเขาพยักหน้ายอมรับ มู่จิ่งเหยียนจึงหันกลับไปด้วยความพอใจ แล้วอุ้มร่างที่หมดสติของเหลิ่งเชี่ยนเชี่ยน ขึ้นแบกไว้บนหลัง สภาพของเหลิ่งเชี่ยนเชี่ยนในตอนนี้ คงไม่สามารถที่จะพากลับไปมหาวิทยาลัยได้ มู่จิ่งเหยียนได้แต่มุ่งหน้าพาเธอไปส่งโรงพยาบาล หลังจากส่งเหลิ่งเชี่ยนเชี่ยนเข้าห้องฉุกเฉิน มู่จิ่งเหยียนได้มานั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน ขมวดคิ้วแน่น ทั่วทั้งร่างแสดงออกถึงความเยือกเย็น เมื่อนึกถึงเรื่องที่เชี่ยนเชี่ยนจะต้องมาบาดเจ็บเพราะตนเอง สายตาที่มีความรู้สึกปวดใจ โดยเฉพาะ บาดแผลบนใบหน้าที่ดูแล้วเหมือนจะรุนแรง และยังคงมีเลือดไหลอยู่ โดยยังไม่รู้ว่ามีอะไรแตกหักหรือเปล่า ขมวดคิ้วอย่างเคร่งเคียด คิดอยู่สักพัก มู่จิ่งเหยียนตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมา และกดไปหาเบอร์โทรที่คุ้นเคย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสองครั้ง ก่อนจะมีคนรับสาย ปลายสายรับด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด “นั่นใคร” มู่จิ่งเหยียนเงียบไปสองวินาทีก่อนพูดออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย “โรเบิร์ต ฉันเอง” เมื่อได้ยินเสียงของมู่จิ่งเหยียน ปลายสายที่มีน้ำเสียงหงุดหงิด ก็กลับกลายเป็นความตื่นเต้น “เด็กดีของฉัน นังหนูในที่สุดก็คิดจะโทรมาหาพวกเรา รอเดี๋ยวๆๆ ฉันขอออกไปดูก่อนว่าวันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกรึเปล่า จะว่าไป เธอไม่โทรติดต่อพวกเรามาหลายปีแล้วนะ ตอนนี้จู่ๆก็โทรมา ฉันตกใจแทบตาย เฮ้ เฮ้ แกจะทำอะไรเนี่ย มาแย่งโทรศัพท์ฉัน” โรเบิร์ตตะคอกเสียงดังสวนมา จากนั้นก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอีกเสียงในสาย หัวใจของมู่จิ่งเหยียน รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย คนเหล่านี้ยังคงเป็นส่วนที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ติดต่อกับพวกเขาเลยเป็นเวลาเกือบสามปี “ฮัลโหล มู่มู่ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน จู่ๆเธอก็หายตัวไปตั้งสามปี ตอนนี้คิดจะกลับมาก่อเรื่องใช่มั้ย รีบบอกที่อยู่เธอมา ฉันจะรีบบินไปหาเธอแล้วพาเธอมาอยู่ในอ้อมกอด เสียงที่กระตือรือร้น และหล่อเหลาที่สวนมานั้น ทำให้ประหลาดใจไม่น้อย “เส้าชิง ตอนนี้ฉันอยู่ที่ ประเทศ Z เพื่อนฉันถูกทำร้ายแทนฉัน ฉันก็เลยต้องการให้โรเบิร์ตมาหาสักหน่อย!” มู่จิ่งเหยียน ไม่ต้องการบอกพวกเขาเกี่ยวกับสาเหตุที่หายไปในช่วงสามปีที่ผ่านมา และไม่ต้องการให้คนพวกเขาต้องมาอยู่บนความเป็นความตายแทนตัวเองอีก “บาดเจ็บมากมั้ย เธอส่งพิกัดมา ฉันจะพาเขาไปหาเธอ!” โอหยางเส้าชิงได้ฟังมู่จิ่งเหยียนเล่าแล้ว ก็ได้พูดออกไปอย่างจริงจังโดยทำอะไรไม่ถูก “โอเค ฉันจะรอพวกคุณ เร็วๆนะ!” มู่จิ่งเหยียนพูดจบก็วางสายไป มองไปยังไฟห้องฉุกเฉิน แล้วรู้สึกสบายใจขึ้น ถอนหายใจเบาๆไปครั้งหนึ่ง ไม่ว่าจะยังไง ขอเพียงแค่โรเบิร์ตมาถึง เชี่ยนเชี่ยนจะไม่มีทางไม่เป็นอะไร! คิดถึงเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันหลายปี แต่มู่จิ่งเหยียนก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เพียงคิดถึง ตอนนี้มู่จิ่งเหยียนเริ่มจะอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย โอหยางเส้าชิงและโรเบิร์ตได้มาถึงอย่างรวดเร็ว ก็เกือบจะเป็นเช้าวันที่สองที่มู่จิ่งเหยียนอยู่มาโรงพยาบาล ไม่เจอกันสามปี วันนี้ก็ได้พบกัน โอหยางเส้าชิง ก้าวไปข้างหน้าและโผกอดมู่จิ่งเหยียน ด้วยสีหน้าที่มีความสุข “ในที่สุดฉันก็ได้เจอเธอ สามปีมานี้พวกเราตามหาเธอทุกที่ ถ้าไม่ใช่เพราะเชื่อมั่นว่าเธอเอาตัวรอดได้ พวกเราคงคิดว่าเธอจะต้องประสบเหตุอะไรแล้วแน่ๆ!” เมื่อมองไปยังโอหยางเส้าชิงและโรเบิร์ต มู่จิ่งเหยียนรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อย “จริงๆได้เกิดเรื่องนิดหน่อย ทำให้สูญเสียความทรงจำไปสามปี ฉันเพิ่งจะฟื้นความทรงจำขึ้นมาได้ ก็เมื่อสองวันก่อนเกิดเหตุครั้งนี้แหละ ฉันก็เลยโทรหาพวกคุณ!” “สูญเสียความทรงจำ โอ้มายก้อด เป็นไปได้ไง ใครกัน ใครกล้าทำร้ายเธอ คอยดู กูจะไปลอกหนังมันเอง!” เมื่อได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นกับมู่จิ่งเหยียน ทำให้สูญเสียความทรงจำไปถึงสามปี จู่ๆโอหยางเส้าชิงก็ได้โกรธขึ้น โรเบิร์ตเริ่มมีสีหน้ากังวลใจ แล้วรีบไปจับชีพจรของมู่จิ่งเหยียน โรเบิร์ตเป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก เขาเชี่ยวชาญทั้งการแพทย์แผนจีนและตะวันตก “ร่างกายกระทบกระเทือนมากเกินไป จำเป็นต้องพักฟื้น ตอนนี้ยังไม่มีโรคอื่น ถ้าว่างแล้วกลับไปที่อิตาลี ฉันจะได้ตรวจให้อย่างละเอียด อีกอย่างฉันกลัวผลกระทบที่ตามมา!” โรเบิร์ตปล่อยมือมู่จิ่งเหยียนแล้วพูดขึ้น “ โอเค ไปดูเพื่อนฉันก่อนเถอะ อาการไม่ได้มีอะไรมาก แต่ใบหน้ามีบาดแผลที่ค่อนข้างใหญ่ มันต้องทิ้งรอยแผลเป็นไว้แน่ๆ ฉันไม่เชื่อมือหมอคนอื่น ฉันเชื่อแต่คุณคนเดียว ช่วยฉันรักษาเขาเถอะนะ!” “ปัดโธ่ ฉันก็คิดว่าเรียกฉันมาจะมีเรื่องใหญ่อะไร ไม่คิดเลยว่าเป็นเรื่องเล็กๆแค่นี้เอง!” โรเบิร์ตไม่พอใจเล็กน้อย เขาเป็นถึงศัลยแพทย์ที่มีชื่อระดับโลก จริงๆแค่จะให้ศัลยกรรมความงาม พูดจบก็หัวเราะเห็นฟัน “เขาสำคัญกับฉันมาก เขาดูแลฉันดีมากในช่วงสามปีที่ฉันความจำเสื่อม ครั้งนี้เขาถูกทำร้ายบาดเจ็บเพราะฉัน คุณคงเข้าใจนะ!” มู่จิ่งเหยียนพูดออกไปพลางแตะไหล่โรเบิร์ต “งั้นก็ได้ เห็นแก่ว่าทำเพื่อเธอนะ ฉันรับรองว่าจะทำให้เขาสวยกว่าเมื่อก่อนเลย!” พูดจบโรเบิร์ตก็เข้าไปในห้องพักของเหลิ่งเชี่ยนเชี่ยน “เชี่ยนเชี่ยน นี่เพื่อนของฉัน ชื่อโรเบิร์ต เขาเป็นศัลยแพทย์ระดับโลกเลยนะ ต่อไปเขาจะเป็นคนดูแลอาการบาดเจ็บของเธอ” มู่จิ่งเหยียนแนะนำ “ส่วนนี้ก็คือเพื่อนที่ดีของฉัน ชื่อโอหยางเส้าชิง”