已经是第一章了
ตอนที่1 พบเจอ
\"สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง\"
\"สวัสดีจ๊ะ หนูนา เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ที่ฉันเรียกเธอมาบ้านฉันวันนี้ก็เพราะว่า ฉันอยากจะให้เธอแต่งงานกับลูกชายฉัน\"
คุณหญิงพิมอร กล่าวขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าหญิงสาว
\"ได้ใหมหนูนา ช่วยฉันหน่อยนะ ถือว่าฉันขอร้อง ฉันไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว มีแต่เธอที่ช่วยฉันได้ เพราะว่าฉันไม่ไว้ใจใครนอกจากเธอแล้ว ช่วยฉันนะ\"
\" ค่ะ หนูจะแต่งงานกับลูกชายคุณหญิง\"เสียงขอร้องอ้อนวอนของผู้มีพระคุณทำให้หญิงสาวยอมตกลงแต่งงานกับคนที่เธอไม่รู้จัก
คุณหญิงพิมอร เป็นผู้มีพระคุณกับเธอ ส่งเสียเธอจนเรียนจบมหาวิทยาลัย และยังลงทุนเปิดร้านอาหารให้เธอ แต่ก่อนคุณหญิงไม่เคยขอร้องอะไรเธอเลย ออกจะเอาอกเอาใจเธอด้วยซ้ำ ตั้งแต่เด็กน้อยที่โดนพ่อเลี้ยงจ้องจะทำร้ายร่างกาย หนีออกมาจากบ้านจน คุณหญิงผ่านมาเจอเธอและขอเธอไปเลี้ยง ส่งเสียเธอเล่าเรียนจนจบ เปิดร้านอาหารให้เธอ สั่งสอนอบรมจนเธอได้ดี
\"ขอบใจนะ หนูนา ขอบใจจริงๆนะ หลังจากนี้ฉันคงนอนตายตาหลับ ไม่ต้องห่วงว่าจะมีใครมาแย่งสมบัติไปจากลูกชายฉัน\"
ด้วยความที่เธอเป็นโรคร้าย ไม่รู้ว่าเธอจะอยู่เคียงข้างลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้อีกนานเท่าไร เธอจึงห่วงและหวงลูกชายเป็นที่สุด กลัวว่าวันหนึ่งลูกชายจะไปคว้าผู้หญิงที่ไม่ดีมาอยู่เคียงข้าง
\" แล้วลูกชายคูณผู้หญิงจะยอมแต่งงานกับหนูเหรอค่ะ\"
เธอกังวล ด้วยความที่เธอและเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
\"เรื่องนั้นเธอไม่ต้องเป็นห่วงเดียวฉันจัดการเอง เย็นนี้อยู่ทำอาหารให้ฉันกินหน่อยนะ ที่ร้านมีคนดูแลอยู่ใช่ใหม\"
\"มีค่ะ วันนี้มินตราเข้าร้านก็ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วค่ะ เดี๋ยววันนี้หนูจะอยู่ทานข้าวกับคุณผู้หญิงนะค่ะ\"
15:30น.
\"แม่ครับ ผมกลับมาแล้วคับแม่\" เสียงของ กรันจ์เพื่อนรักของโจเซฟที่เข้าออกบ้านของชายหนุ่มอย่างกับบ้านตัวเอง
\"เบาๆหน่อยนี่บ้านฉันนะ\" โจเซฟ นักธุรกิจหนุ่มวัย30ปี ที่ประสบความสําเร็จในช่วงชีวิตหลากหลายด้าน เอ่ยปากปรามเพื่อนรัก
\"อ้าวมากันแล้วเหรอลูก มาให้แม่หอมหน่อยสิ\" เมื่อได้ยิงเสียงเอะอะโวยวายหน้าบ้านคุณหญิงพิมอรก็รีบออกมาดูพบลูกชายกับเพื่อนรักที่ตั้งท่าจะเถียงกันตลอดเวลา
\" คิดถึงคุณแม่จังเลยครับ คุณแม่เป็นไงบ้างครับสบายดีใหม ลูกชายแม่ใช้ผมทำงานยังกะทาสเลยครับสั่งงานผมเยอะมากเลยจนผมไม่มีเวลามาหาคุณแม่เลยครับคุณแม่จักการลูกชายคุณแม่เลย\" นี่ก็ไม่ใช่เสียงใคร กรันจ์คนเดิม เพิ่มเติมคือชอบแย่งซีน ขี้ฟ้อง ขี้อ้อน กวนอารมณ์ เป็นที่สุด
\"ไอ้กรันจ์มันจะเกินไปแล้วนะเว้ย นี่แม่ฉันนะ น้อยๆหน่อย อย่าไปฟังมันนะคับแม่ ผมก็ให้งานมันเท่าเดิมนั้นแหละครับ แต่มันติดผู้หญิงไม่ยอมทำงาน งานเก่าก็เลยค้าง งานใหม่ก็เข้ามาอีก งานมันก็ต้องเยอะเป็นปกติ เพราะว่ามันไม่ยอมทำงาน ถูกใหมครับแม่\" โจเซฟเถียง เพราะเข้ารู้นิสัยของเพื่อนเขาดี
\" นี่อย่ามั่วแต่เถียงกันสิ ไปเข้าบ้านไปพักกันดีกว่า กลับมาเหนื่อยๆยังจะมีเถียงกันอีเด็ก2คนเนี้ย\" ตั้งแต่เล็กจนโต2คนนี้ก็ยังไม่เลิกเถียงกัน จะผู้ใหญ่อย่างพิมอรต้องห้าม
已经是最新一章了
加载中
