ตอนที่5 ตอนที่5 ยอมจำนน

เวลา15:30ของอีกวัน \"คุณหญิง​ค่ะ คุณหนูนากับคุณมินตรามาแล้วค่ะ\"สาวใช้รายงาน เมื่อเห็นรถของสอง2ขับเข้ามาในรั้วบ้าน \"2สาวมาแล้วเหรอ เธอไปตามตาโจเซฟ​กับตากรันจ์​มาสิ\" พิมอรยิ้มด้วยความดีใจ เเผนจับคู่ของเธอกำลังไปได้สวย ยังไงซะเธอก็จะเอาหนูนามาเป็นลูกสะไภ้​ให้ได้ สมัยนี้​ผู้หญิง​ที่เรียบร้อย อ่อนหวาน แบบหนูนาหายยากมาก เธอโชคดีตรงที่เป็นผู้มีพระคุณ​ของหนูนา หนูนาเลยไม่กล้าปฏิเสธ​อะไรเธอมานัก ออกจะยอมทำตามด้วยซ้ำ เพราะตั้งแต่เจอหนูนาที่ข้างถนน​วันนั้น เธอก็ค่อยส่งเสียเลี้งหนูนาอยู่ห่างๆ \"สวัสดี​ค่ะ​คุณผู้หญิง​\" หนูนาและมินตรา เดินเข้ามาในบ้านกล่าวทักทายผู้เป็นใหญ่ \"สวัสดี​จ๊ะ​หนู​ วันนี้มาทั้ง2คนเลย ที่ร้านมีคนดูแลใช่ใหมจ๊ะ\" ถึงแม้2สาวจะมาทานอาหารที่บ้านเธอเป็นประจำ แต่ก็อดห่วงร้านอาหารของ2สาวไม่ได้ \"มีสิค่ะคุณผู้หญิง​ ผู้จัดการที่คุณผู้หญิง​จัดหามาให้ไงค่ะ ฮ่าๆๆ\" มินตราพูด พร้อมก้มลงนั้งกับพื้นคลานเข่าไปหาคุณผู้หญิง​ของเธอ \" แม้มาถึงก็อ้อนฉันเลยนะมินตรา เธอนี่จริงๆเลย อยากได้อะไรอีกแหละเนี้ย ฮ่าๆๆๆ\" พิมอรหลอกล่อ​ เพราะเธอรู้จะนิสัยของ2สาวเป็นอย่างดี หนูนาอ่อนหวานเรียบร้อย​ ส่วนมินตราก็จะร้ายๆหน่อย แต่คงด้วยนิสัยที่ต่างกันสุดขั้ว จึงทำให้2นี่เข้ากันได้ดี เพื่อน​คนหนึ่งร้อนเพื่อนอีกคนก็เย็น \" ของว่างมาแล้วค่ะ\" นมแจ่มถือถาดขนมเข้ามา \" นมแจ่มค่ะ หนูบอกกี่ครั้งแล้วเนี้ยว่าเวลายกของให้คนอื่นยกมาให้ นมร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง เกิดล้มมาจะทำยังไงค่ะ\" นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หนูนาเอ็ดคนแก่ ทุกครั้งที่เธอมาบ้านของพิมอร นมแจ่มจะยกของว่างมาให้เสมอ แล้วก็โดนหนูนาเอ็ดทุกรอบ \" โถ่..คุณหนูนาค่ะ ก็นมอยากมาหาคุณหนูนานี่ค่ะ จะให้นมเดินมาเฉยๆนมทำไม่ได้หรอกค่ะ\"นมแจ่มออดอ้อน​เธอรู้ดีว่าต้องใช่กริยาแบบใหนหญิงสาวถึงจะอ่อนยอมยกโทษให้เธอ \"นมเป็นอะไรครับ\" โจเซฟ​ที่เดินลงมาจากบันได เอ่ยถาม เพราะเห็นหนูนากำลังประคอง​นมแจ่มอยู่ \"นมไม่ได้เป็นอะไรหรอค่ะคุณหนู นมแค่โดนคุณหนูนาเธอดุแค่นั้นเองค่ะ\" หลังจากที่นมแจ่มพูดจบกูก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้าสู้สายตาของทุกคน เธอเขาใจว่สหนูนาเธอห่วงเธอ แต่เธอก็ไม่อยากเป็นภาระ​ของทุกคน ช่วยอะไรใครได้เธอก็อยากช่วย \"อ้าว นมแจ่มไปทำอะไรให้คุณหนูนาดุล่ะครับ\" กรันจ์​ที่เดินมาพร้อมๆกับโจเซฟ​เอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบ กลัวคนแก่จะน้อยใจ \"นมแค่ยกถาดของว่างมาให้คุณๆเท่านั้นเองค่ะ แต่คุณหนูนาเธอไม่ยอมให้มนแจ่มยก เธอกลัวนมแจ่มล้มค่ะ เธอก็เลยดุนมแจ่ม\" ด้วยความที่นมแจ่มเป็นคนตรงๆ เธอก็ตอบคำถามของกรันจ์​ตรงๆ \" แล้วนมจะยกเองทำไมล่ะครับ คนอื่นมีตั้งเยอะแยะ​ทำไมนมแจ่มไม่ใช้เขาล่ะครับ\" โจเซฟ​ดุอีกคน เขาเองก็ไม่อยากให้นมแจ่ม ทำงาน กลัวกว่าจะเป็นลมล้มพับไป \" พอ พอ... เด็กๆ พวกนี้นี่ เอ็ดกันแม้กระทั้งคนแก่ นมแจ่มไปพักเถอะ ฉันจะคุยกับเด็กๆ\" พิมอรพูดหลังจากที่ฟังเด็กๆว่ากล่าวนมแจ่มได้สักพัก \"แม่เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ แม่อยากให้โจเซฟ​กับหนูนาแต่งงานกัน ก่อนที่แม่จะไปรักษาตัว ลูกรู้ใช้ใหมว่าแม่ป่วยโรคเป็นอะไร เดือนหน้าแม่จะไปรักษาตัวที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์​ แม่อยากให้ลูกทั้ง2แต่งงานกันก่อนที่แม่จะไปที่นั้น ลูกทั้ง2ทำให้ไม่ได้ใหม\" นางบอกความประสงค์​ แม้จะรู้คำตอบดี แต่นางก็ถามอีกรอบเพื่อความแน่ใจ \" ครับ/ค่ะ\" หนุมสาวตอบรับ เพราะหลังจากนี้คงทำตามใจตัวเองไม่ได้แล้ว \" แม่มีเวลาให้เตรียมตัว​2อาทิตย์​ พวกลูกคิดว่าจะเตรียมตัวทันใหม\"นางถามอีกครั้ง 2อาทิตย์​จะว่าเร็วก็เร็ว แต่สำหรับเธอแล้วอยากให้มีงานแต่งวันนี้พรุ่งนี้​เลยด้วยซ้ำ \"ทันครับ/ค่ะ\" \"เรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วงนะแม่ติดต่อเพื่อนแม่ที่ทำงานเกี่ยวกับการจัดงานแบบเร่งด่วนไว้แล้ว ลูก2คนมีหน้าที่เตรียมตัว​ลองชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวและก็แจกการ์ด​ให้กับผู้ใหญ่แค่นั้นเอง เพราะที่เหลือแม่จักการหมดแล้ว\" 2หนุม2สาวมองหน้ากันเลิกลั่ก​ด้วยความสงสัย ได้แต่เก็บมาคิดในใจว่าทำไมพิมอรถึงอยากให้โจเซฟ​และหนูนาแต่งงานกันนักหนา และเวลาที่เธอพูดถึงเรื่องแต่งงานเธอจะมีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ไม่เหมือนคนที่ป่วยเป็นโรคร้าย รอเวลาเข้ารักษาตัวเลยสักนิด