ตอนที่12 เจ็บ

โจเซฟ​เดินตามมาดูหญิงสาวที่ห้องเก็บของเห็นเธอกำลังทำความสะอาดห้องเก็บของอยู่ คงจะหาที่นอนล่ะสิท่า เขาคิดในใจ โจเซฟ​เดินตรงไปยังสวิตไฟ เขากด สวิตลงภายในห้องเก็บของมึดสนิท \"บ้าจริงเกิดอะไรขึ้นเนี้ย\" หนูนาสมทบเล็กน้อย เธอเป็นคนที่กลัวความมึด เเละที่เเคบเป็นที่สุด ที่สำคัญกว่านั้น หญิงสาวเเพ้ฝุ่น เธอไม่สามรถอยู่ในที่ที่มีฝุ่นได้ เธอจะไอ จาม ตลอดเวลา บางทีจะมีผื่นคัน​ขึ้นมาตามตัว และที่หนักไปกว่านั้นคือเธอจะเป็นไข้ ไอออกมาเป็นเลือด หนูนาใช้มือคำหาประตู เธอเดินคำไปเรื่อย​ๆจะเจอเข้ากับลูกบิด แต่เปิดยังไงก็เปิดไม่ได้ เหมือนยังกับว่ามันถูกล็อค​อยู่อย่างนั้นแหละ ดวงตาคู่สาวเริ่มมีน้ำใสๆคลอออกมา \"ชีวิตฉันนี่ต้องเจอกับปัญหา​อีกสักเท่าไร\" หญิง สาวนั่งลงหมดแรง เธอร้องให้ออกมาเบาๆ ท้อแท้กับชีวิตที่เป็นอยู่ โจเซฟ​มองไปยังประตูห้องเก็บของ เขาหวังว่าหญิงสาวที่อยู่ข้างในจะตะโกนเรียกร้องให้คนช่วย แต่เปล่าเลย เขาได้ยินเพียงเสียงสะอื้น​ของหญิงสาวเท่านั้น ตอนเช้าโจเซฟ​เดินมาเปิดประตูห้องเก็บของที่เขาใช้ขังหญิงสาวอยู่ พอเปิดประตูเข้ามาเขากับเห็นหญิงสาวที่นอนจมกลองเลือด เนื้อตัวมีแต่ผื่นแดง ปากและจมูกมีเลือดอยู่เต็มไปหมด \"คริส ไอ่คริส\" คริสคือลูกน้องคนสนิดของโจเซฟ​ คริสทำงานอยู่กับโจเซฟ​มานาน พอพอกับที่ป้าณี \"ครับ นายท่าน\" คริสพอได้ยินเสียงเจ้านาย ก็รีบวิ่มมาหา \"ไปเตรียมรถกุจะไปโรงพยาบาล​ อย่าถามไปเร็ว\" พูดจบเขาก็รีบวิ้งไปอุ้มคนที่นอนหมดสติตรงหน้า เธอยังตายไม่ได้เพราะฉันยังไม่ได้แก้แค้นให้ลูกกับเมียฉัน โจเซฟ​อุ้มหนูนาในท่าเจ้าสาว เข้าก้าวเท้าเรียวยาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถ \"ไปเร็วไอ่คริส\" โจเซฟ​เร่งมือหนาก็กอดร่างเล็กแน่น \" คุณโจเซฟ​ครับผมของถามอะไรหน่อยนะครับ ก่อนที่คนไข้จะอยู่ในสะภาพแบบนี้ เธอทำอะไรมาก่อนครับ แล้วตัวเธอเองรู้หรือเปล่าว่าเป็นโรคภูมิแพ้ฝุ่นรุนแรง\" หนอเจ้าของคนไข้ถาม หลังจากที่ตรวจดูอาการหญิงสาวสักพักหนึ่ง \"ผมก็ไม่ทรามเหมือนกันครับ ตอนผมไปเจอเธอก็อยู่ในสะภาพนี้แล้วครับ\"โจเซฟ​ตอบปัด ถึงแม้เขาจะมีอิทธิพล​และไม่เกรงต่อกฎหมาย แต่เขาก็เลือกที่จะตอบปัดเพราะว่าเขาไม่ชอบความวุ่นวายอะไรที่เลียงได้เขาก็จะเลี่ยง \"อ่อครับยังไงก็ดูแลเธอหน่อยนะครับ ตอนนี่อาการของเธอยังน่าเป็นห่วงอยู่หมอจะให้นอนโรงพยาบาล​สัก3-4วันนะครับ และอีกอย่างตอนเธอมีไข้ หมอกลัวว่าเธอจะช็อค หมดสติอีก ให้เธออยู่ใกล้หมอดีที่สุด\" หมอพูจบก็เดินออกไป ปล่อยให้ชายหนุ่มอยู่กับหญิงสาวตามลำพัง ฝื่นแดงเริ่มลดลง ใบหน้าที่ซีดขาวเริ่มมีสีขึ้น \" พ่อ พ่อคะ หนูนาขอโทษ พ่ออยู่กับหนูนาก่อนสิ พ่อค่ะ พ่อยังไม่เห็นของขวัญหนูนาเลยนะ เนี้ยหนูนาสอบได้ที่1เลยนะ พ่อดีใจใหมค่ะ พอ่ภูมิใจในตัวลูกสาวของพ่อใหมค่ะ\" หญิงสาวละเมอตอนเเรกก็ร้องให้สักพักก็ยิ้มใสทั้งๆที่หางตามีน้ำไสๆไหลออกมา