ตอนที่8 ฝากใจ#8

#8 “ คิดถึงนะ คืนนี้นอนหลับฝันดีนะครับ ” ข้อความสั้นๆ ทำไมถึงได้ให้ความรู้สึกที่ดีขนาดนี้นะ ทำไมอยากอ่านวนไปเรื่อยๆ อ่านไป อมยิ้มไป สงสัยคืนนี้จะนอนหลับฝันดีจริงๆคืนนี้เป็นคืนแรกของการเข้าค่ายจิตอาสา ที่คณะวิศวะจัดขึ้น พวกเราจะช่วยบูรณะโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลความเจริญนี้ เป็นระยะเวลา 3วัน2คืน (ไม่นับวันเดินทางมา) เพราะฉะนั้นวันนี้จึงถือว่าฟรีสไตล์ พักผ่อนกันตามอัธยาศัย และตั้งแต่คืนพรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเราจะอาศัยอาคารเรียน1 และ2 ของโรงเรียน เป็นที่กินอยู่ หลับนอนหลังจากการรับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จสิ้น พี่องอาจที่เป็นผู้นำค่ายครั้งนี้ ก็ได้เรียกประชุมกันก่อนเล็กน้อย เพื่อเตรียมงานสำหรับวันพรุ่งนี้เมื่อประชุมกันเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างแยกย้าย ประจำเต็นท์ของตัวเอง ก่อนนอนตังเมก็อดไม่ได้ที่จะเปิดไลน์อ่านอีกครั้ง แม้จะอ่านมาแล้วหลายรอบก็ตาม และพิมตอบกลับไป ให้คนที่อยู่ไกลได้อ่าน อวยพรให้คนทางนั้น ฝันดี“ คิดถึงพี่เพชรมากนะ นอนหลับฝันดี ฝันถึงเมบ้างนะคะ ”แต่ตังเมไม่ได้รู้เลย ว่าตอนที่เธอคิดถึงพี่เพชรนั้น พี่เพชรของเธอกำลังอยู่กับใครอีกคนเช้านี้อากาศแจ่มใส หลังจากที่ทุกคนตื่นนอนและทำภารกิจส่วนตัวกันเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาปฏิบัติงานตามกำหนดการที่เราวางกันไว้ เหล่าบรรดาวิศวะผู้ชายจะร่วมมือกันซ่อมแซมอาคารเรียนที่ทรุดโทรม และไม่แข็งแรงให้กลับมาใช้งานได้ดีและจะช่วยกันทาสีโรงเรียน ในวันถัดไปซึ่งทางผู้ใหญ่บ้านก็ได้มีการเกณฑ์ชาวบ้านมาช่วยงาน จำนวนหนึ่ง ส่วนวิศวะผู้หญิงก็รับหน้าที่แม่ครัวจำเป็นคอยหุงหาอาหารไปโดยปริยาย มีบรรดาแม่บ้านที่เป็นผู้ปกครองของเด็กๆ มาช่วยหุงข้าวและทำกับข้าวด้วยคณะแพทย์ ส่งตัวแทนมา5คน ซึ่งนักศึกษาแพทย์ทั้ง5นี้ ก็จะกางเต็นท์ให้บริการชาวบ้าน ตรวจโรค รักษาฟรี รวมทั้งให้คำแนะนำในเรื่องของการดูแลสุขภาพคณะครุศาสตร ์ ก็จะอาสาช่วยสอนน้องๆเด็กนักเรียนเพิ่มเติมกับทางคณะครู อาจารย์ของโรงเรียนที่มีเพียงแค่ 3 ท่านเท่านั้น ซึ่งช่วงเช้าวันนี้เหล่าคุณครู (จำเป็น) ก็จะมาสอนน้องๆในเรื่องของการร้องเพลง เป็นการละลายพฤติกรรมกันก่อน และช่วงบ่าย จะสอนเล่นกีฬาเพื่อสุขภาพและตัวแทน1เดียว จากคณะนิเทศศาสตร์ พี่ทะเล รับหน้าที่ถ่ายภาพกิจกรรมทั้งหมดของพวกเรา ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ตลอดระยะเวลา ที่อยู่ที่นี่ 3วัน2คืนถึงแม้ว่าวันนี้ ทุกคนจะเหนื่อยกว่าตอนที่เป็นนักศึกษา เพราะต้องทำกิจกรรมหลายอย่าง ที่ไม่ค่อยจะได้สัมผัสในชีวิตประจำวัน แม้จะต้องตากแดดตลอดเวลา แต่ใบหน้าของทุกคนก็เปื้อนยิ้มและดูมีความสุขมาก เสียงหัวเราะของเด็กๆ ช่างน่าฟังซะเหลือเกิน ดูพวกเขามีความสุข ที่พี่ๆได้ร่วมกันจัดกิจกรรมนี้ขึ้นเพื่อพวกเขาเด็กๆอยากได้อาคารเรียนหลังใหม่อยากเห็นโรงเรียนที่ทาสีใหม่ แววตาของทุกคนดูเปล่งประกาย และมีความหวังเสียงไลน์ดังขึ้น เวลาเดิม ต่อให้ตังเมไม่เปิดดู ก็รู้ว่าใครทักมา พี่เพชรจะทักมาในช่วงเวลานี้เสมอ ไม่ว่าพี่เขาจะยุ่งแค่ไหนก็ตาม“ พักกันยัง คุยได้ไหม ” ประโยคสั้นๆ แค่นี้แหละ ที่เขาจะทักมาถาม ถ้าเธอสะดวกคุย เราก็คุยกันต่อ แต่ถ้าไม่สะดวก ก็แค่พิมพ์กลับไปสั้นๆ เขาก็จะพร้อมเข้าใจเธอเสมอและจะไม่กวน รอเธอว่างแล้วค่อยคุยกันใหม่ตังเมไม่พิมตอบกลับไปในทันที ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลใดกันแน่ อาจจะล้าจากการทำงานมาทั้งวันมั้งตัดสินใจวิดีโอคอลกลับแทน อยากได้ยินเสียงของเผ่าเพชรมากกว่า“ เมเพิ่งพักอ่ะพี่ ” บอกเขาไปยิ้มๆ เห็นสีหน้าของเพชรแล้วก็อดขำไม่ได้“ผมฟูเชียว เพิ่งตื่นเหรอคะ”“ อื้อ เพิ่งตื่น วันนี้ไม่มีเรียน อยู่ห้องไอ้แผนมัน น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย ” “ อี๋ เหม็นๆ เน่าหมดแล้วมั้ง” แล้วเราทั้งคู่ก็หัวเราะ ประสานเสียงกันเธอถามข่าวคราวทั่วไป กินข้าวรึยัง ไปเที่ยวไหนมาบ้าง ชวนคุยไปเรื่อยจนเมื่อเผ่าเพชรขอดูผลงานที่ทำวันนี้ เธอก็ยิ้มกว้างอวดฟันสวยและโชว์ผลงานทันทีตังเมเปิดกล้องหลังโชว์บรรยากาศยามเย็น และอวดผลงานวันนี้ อาคารเรียนเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง พรุ่งนี้ช่วงเช้าน่าจะเสร็จ และช่วงบ่ายก็ทาสีต่อได้เลยเผ่าเพชรเห็นเด็กๆกำลังหัดเล่นกีฬากันซึ่งวันนี้ มีเหล่ารุ่นพี่ปี3 มาสอนน้องๆเล่นฟุตบอลด้วยถัดมาอีกมุม ตังเมเดินไปบริเวณครัวที่ทำอาหารเลี้ยงทุกคน แม่ครัวทุกคนยิ้มแน้มแจ่มใสและมีแม่ครัวจำเป็น ก็คือน้องๆผู้หญิงจากคณะวิศวะ คอยเป็นลูกมือ“ พี่เพชร วันนี้เมแอบดูรูปที่พี่ทะเลถ่าย สวยมากเลย พี่ทะเลเก่งมากเลยนะ ยังกับช่างภาพมืออาชีพเลย ” “ ไอ้เลมันเก่งตั้งแต่สมัย ม.ต้นแล้ว มันถึงเลือกเรียนนิเทศไง ” เผ่าเพชรไม่แปลกใจหรอกที่มีคนชมผลงานของทะเล เพราะใครๆก็รู้ว่าทะเลคลั่งไคล้การถ่ายภาพมาตั้งแต่เป็นเด็กแล้ว และความฝันของทะเลคือ เป็นช่างภาพที่มีชื่อเสียง“ แต่วันนี้ พี่ทะเลแปลกๆนะคะ ” ตังเมชวนคุยต่อ “ จริงๆว่าจะเล่าให้ฟังตั้งแต่เมื่อวานละ แต่ยุ่งๆ ก็เลยลืมไปเลย คือพี่ทะเลน่ะชอบชวนลูกปลาคุย ทำเหมือนรู้จักกันมานานแล้ว และยังแอบขอไลน์ลูกปลาด้วยนะ ทำเหมือนจะจีบลูกปลาเลย พี่เลยังไม่มีแฟนเหรอพี่เพชร”“ ทำไมอ่ะ ถ้าทะเลมันโสด ตังเมจะจีบทะเลเหรอคะ ” เผ่าเพชร แกล้งแซวกลับมา และก็ได้คำตอบว่า บ้าเหรอ กลับไปชายหนุ่มจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟัง ตั้งแต่ทะเลเจอลูกปลาที่ไหน ประทับใจลูกปลาเรื่องอะไร รวมทั้งเหตุผลที่ขอมาค่ายด้วยในครั้งนี้และไม่ลืมกำชับเสียงหนักแน่น“ รู้แล้วก็เงียบไว้ อย่าบอกใครเชียวเลมันตั้งใจจะลูกปลาด้วยตัวเอง ” หลังจากวางสายจากเผ่าเพชรแล้ว หนุ่มสาวแก็งค์วิศวะปี2 ก็ได้มาล้อมวงคุยกันตามประสาเพื่อนสนิท เนื่องจากเมื่อวานทุกคนค่อนข้างจะเพลียจากการเดินทาง ทำให้ไม่ได้มานั่งคุยกันแบบนี้ แต่วันนี้ภารกิจเสร็จสิ้นเร็วตั้งแต่ช่วงบ่าย จึงทำให้ช่วงเย็นๆ ทุกคนสามารถปลีกตัวมานั่งคุยกันได้ถ้าเปรียบพี่องอาจคือประธานของค่ายอาสาครั้งนี้ ชานนท์ก็คงเป็นประธานกลุ่มนี้เช่นเดียวกัน เขามีเรื่องที่จะถามเพื่อนมากมาย โดยพุ่งเป้าไปที่ลูกปลา เป็นคนแรก“ ไอ้พี่เลมันมาจีบลูกปลารึเปล่า ” อยู่ดีๆ ชานนท์ก็พูดโพล่งขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ลูกปลาตกใจมาก จริงๆก็พอรู้ตัวแหละว่ารุ่นพี่ต่างคณะเข้ามาป้วนเปี้ยนแปลกๆ แต่ไม่คิดว่าเพื่อนชายจะสังเกตเห็นต้ากับเต้มองหน้ากัน ประหลาดใจ อดเป็นห่วงเพื่อนสาวคนสนิทไม่ได้ เพราะเขาสองคนไม่รู้เคยมาก่อนว่าที่ทะเลขอมาทำกิจกรรมด้วย เหตุผล เพราะอยากใกล้ชิดลูกปลา“ ลูกปลา… อย่านิ่ง ตอบเรามา” “ เรา… เราก็ไม่รู้ว่ะนนท์ แต่พี่เขาก็ขอไลน์เราแหละ แต่คงแค่เอาไว้ส่งรูปกิจกรรมให้มั้ง คงไม่ใช่จีบหรอก ” ลูกปลาตอบเสียงอ่อยๆ เธอกลัวว่าเพื่อนจะไปหาเรื่องรุ่นพี่นิเทศคนนั้น ชานนท์ใจร้อนแค่ไหน เธอรู้ และถ้าชานนท์มีเรื่อง ต้ากับเต้ก็คงไม่ยอมปล่อยเพื่อนไปคนเดียวแน่ๆ เธอรู้ดีว่าเพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงเธอมาก โดยเฉพาะชานนท์ที่ทำตัวเป็นพี่ใหญ่ คอยดูแลผู้หญิงทุกคนในกลุ่ม“แต่เราว่าพี่มันจีบปลานะ ระวังตัวดีๆล่ะ อย่าเผลอใจเชียว พี่มันแม่งเจ้าชู้ ในแก็งค์4คน พี่เลกิ๊กเยอะสุดละ ” “ รู้ไหมพี่มันไม่เคยคบใครเกิน3เดือนเลยนะ ฟันแล้วทิ้งตลอด ” ชานนท์กล่าวเรียบๆ เขาก็ทำได้แค่เตือน ก้าวก่ายอะไรมากไม่ได้ หรอก ถึงจะห่วงลูกปลาแค่ไหนก็คงทำได้แค่นี้ เหมือนตอนที่ตังเมจะจีบพี่เพชร เขาก็ห้ามไม่ได้ ทำได้แค่คอยเตือน และคอยเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆ เพื่อนๆทุกคนในกลุ่มก็โตเป็นผู้ใหญ่กันหมดละ รู้ดีรู้ชั่วด้วยตัวเองลูกปลาก้มหน้านิดหน่อย พยักหน้ารับคำเพื่อน เธอรู้กิตติศัพท์รุ่นพี่คนนี้ดีไม่แตกต่างจากเพื่อนคนอื่นหรอก ออกจะรู้ดีกว่าเพื่อนๆด้วยซ้ำ เขาเคยคบใครบ้าง คบแต่ละคนนานกี่วัน กี่เดือน เธอรู้หมด รู้แม้กระทั่งว่าเอื้องฟ้า ดาววิศวะปีที่แล้วที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับเธอ และเนย ดาววิศวะปีนี้ที่เป็นรุ่นน้อง ก็เคยคบกับทะเล แต่เพื่อนๆคงไม่มีใครรู้กระมัง ว่าเธอแอบปลื้มทะเลมานานแล้วพออีกฝ่ายมาทำตัวใกล้ชิด ทำดีด้วย ก็อดที่จะดีใจและหวั่นไหวไม่ได้แม้จะรู้ว่าสุดท้ายจะต้องเสียใจ ก็คงต้องยอมเสียใจอยู่ดีต้าเห็นบรรยากาศเริ่มเงียบ จึงได้เปลี่ยนเรื่องคุย เขาชวนเพื่อนๆคุยเรื่องกิจกรรมของวันพรุ่งนี้ ซึ่งตามกำหนดการ ช่วงเช้าการซ่อมแซมอาคารต้องเสร็จเรียบร้อย และช่วงบ่ายก็จะลงมือทาสีกัน เพราะวันสุดท้ายคือวันมะรืน ช่วงเช้าต้องส่งมอบอาคารเรียนให้แก่อาจารย์ใหญ่และคณะครู เสร็จแล้วทั้งทีมก็จะได้เดินทางกลับบรรยากาศเริ่มมืดลงเรื่อยๆ เพราะตะวันตกดินแล้ว วันนี้ทุกคนจะนอนรวมกันที่อาคารเรียน2หลัง ผู้ชายทุกคนจะนอนที่อาคารเรียน1ส่วนผู้หญิงจะนอนที่อาคารเรียน2และจะใช้ห้องน้ำด้านหลังอาคารอเนกประสงค์ สำหรับใช้ทำภารกิจส่วนตัว สำหรับใครที่ง่วงหรือเพลีย ต้องการพักผ่อนเอาแรง พี่องอาจก็บอกว่าสามารถไปนอนพักกันได้เลย ข้าวของส่วนตัวของทุกคน ต่างคนก็ต่างเอาไปวางจับจองที่หลับที่นอนของคืนนี้กันแล้ว แต่สำหรับแก็งค์วิศวะปี2 ยังไม่มีใครขยับตัวเพื่อไปจองพื้นที่แต่อย่างใด พวกเขากินง่าย อยู่ง่าย นอนตรงไหนก็ได้ทั้งนั้นเต้เปิดกระเป๋า และหยิบโลชั่นกันยุงออกมาแจกจ่ายเพื่อนๆ พอเริ่มมืด ยุงก็เริ่มเยอะ ถ้าจะยังนั่งคุยกันต่อ ก็ต้องป้องกันตัวเองจากเจ้าสัตว์ร้ายตัวเล็กนี้ ที่เขาว่ากันว่า ร้ายกาจมากมันร้ายกว่าเสือซะอีกเมื่อต่างคนต่างหมดเรื่องจะคุยแล้ว แต่ก็ยังไม่อยากเจ้าไปนอน เพราะฉะนั้น หัวข้อสนทนา ต่อไปก็ต้องเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อนๆ รอบนี้เป็นกี้ ที่เป็นคนเปิดเรื่องเอง ไม่รอชานนท์เหมือนเช่นเคยเรื่องที่กี้อยากจะรู้ก็คงเป็นเรื่องความรักของตังเมซึ่งป็นเรื่องที่เพื่อนๆทุกคน อยากรู้เหมือนกันต่างคนต่างผลัดกันซักตังเม ว่าจีบพี่เพชรคืบหน้าไปถึงไหน พี่เขามีท่าทีตอบรับยังไงบ้าง ตังเมก็ตอบเพื่อนๆทุกคำถาม บอกหมด ละเอียดแม้กระทั่งว่าคุยกันทุกวัน ล่าสุดเมื่อตอนเย็นก็เพิ่งคุยกันไป“ แล้วสรุปเป็นแฟนกันยัง ” นุ่นถาม“ ไม่รู้ว่ะมึง พี่เขายังไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้กะกูเลย เราแค่คุยกันทุกวัน และบอกฝันดีกันทุกคืนแค่นั้น” “ไม่เคยขอกูเป็นแฟน และไม่เคยบอกรักกูด้วย ” ตังเมก็แอบสงสัยเหมือนกัน ว่าระหว่างเรา เรียกแฟนได้ไหม หรือแค่รุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิท หรือจะแค่คนคุย คือนิยามสถานะตอนนี้มันเยอะมาก และเธอก็ไม่รู้ว่าเผ่าเพชร วางตัวเธอไว้สถานะไหนกันแน่ ทีนี้เต้ถามบ้าง “ เมรู้ใช่ไหม ตราบใดที่พี่เขายังไม่ขอเมเป็นแฟน พี่เขาก็มีสิทธิ์จีบคนอื่น ” “...... รู้ ” ตอบไปเสียงสั่นๆ“ แล้วเมจะเจ็บไหม จะทนได้รึเปล่า ” “ ไม่รู้เหมือนกันเต้ เรา…. เรายังไม่กล้าคิดขนาดนั้นเลย เรากลัว ” “ มึงจะกลัวทำไมเม ถ้าพี่เขามีสิทธิ์จีบคนอื่น มึงก็มีสิทธิ์จีบคนอื่นเหมือนกัน ” เสียงกี้ดังขึ้น 3หนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของกี้“ กูเห็นพี่ปี3คนนึง น่าจะชื่อพี่เอฟนะ แอบมองมึงบ่อยๆ สงสัยจะแอบชอบมึงนะ ” “ บ้ากี้ พี่เอฟเป็นแฟนพี่ดาวเรือง ปี3วิทย์ไม่ใช่เหรอ เราเห็นพี่เขาไปรับไปส่งกันบ่อยๆ ให้เกียร์แล้วด้วย” เสียงนุ่นขัดขึ้นเบาๆ เพราะเธอเห็นเขาเทียวรับ เทียวส่งพี่ดาวเรืองมาสักพักใหญ่ละ และเหมือนว่าที่คอพี่ดาวเรืองก็มีเกียร์ของพี่เอฟอยู่“กูไม่รู้หรอกนะว่าพี่เขายังเป็นแฟนกันไหม แต่กูกับไอ้เต้ รู้มาว่าพี่ดาวเรืองคืนเกียร์พี่เอฟแล้ว ” ต้าพูด และเต้ก็เสริม “ ตอนนี้พี่ดาวเรืองก็ไปคบกับเดือนวิทย์ปี3นั่นไง คบกันจะเดือนกว่าแล้วด้วยมั้ง ส่วนพี่เอฟ ตอนนี้ก็โสดสนิท” “ ถ้าพี่เอฟจะจีบมึงจริงๆ มึงก็พิจารณาเอาละกัน โตแล้ว อย่าให้กูสอนเยอะ อย่าโง่ให้มันมาก ” ปิดท้ายประโยคน่ากระโดดถีบของชานนท์ เพื่อนๆพากันหัวเราะ ชานนท์ชอบแกล้งตังเมเสมอ คำก็โง่ 2คำก็โง่ ด่าตลอด แต่ก็ช่วยเหลือทุกครั้ง ตังเมหมั่นไส้ ชูนิ้วกลางให้ชานนท์ พร้อมกับเบะปากมองบน มันจะดีอยู่แล้วเชียว จะซาบซึ้งอยู่แล้วเชียว พอเจอไอ้นนท์พูดแบบนี้ หมดกัน เมื่อไหร่มันจะเลิกปากหมาสักทีเมื่อถึงเวลาอันสมควร การชุมนุมก็จำเป็นต้องยุติลง สาวๆเดินมุ่งหน้าไปอาคารเรียน2 เพื่อพักผ่อน ส่วน3หนุ่มก็ตรงไปยังอาคารเรียน1ไปถึงพบว่าทุกคนนอนหลับกันหมดแล้ว 3หนุ่มได้ที่นอนติดผนัง โดยนอนเรียงกัน ต้า เต้ และชานนท์ ตามลำดับ ส่วนด้านซ้ายของชานนท์คือรุ่นพี่นิเทศสุดหล่อ ที่เข้ามาจับจองที่นอนก่อนพวกเขานั่นเอง