ตอนที่6 บทที่6

บทที่6 จะเป็นฝ่ายรับหรือรุก? “…” “…” อ่า…เหตุการณ์มันผ่านไปไวมากซะจนผมตั้งตัวไม่ทันเลยแฮะ “มาอยู่กับฉันแล้วทำตัวตามสบายได้เลยล่ะเข้าใจไหม?” “ครับๆ เข้าใจแล้วครับ” เฮ้อ…จอมสั่งการนี่ต้องยกให้คนนี้จริงๆ ผมกับคุณลูก้าในตอนนี้ก็นั่งอยู่ในเฮริคอปเตอร์นะครับ… ใช่ เฮริคอปเตอร์ ผมถึงบอกไงว่าผมแทบจะตั้งตัวไม่ทันกับเหตุการณ์แบบนี้เลย เพราะว่าในตอนที่ผมบอกว่าจะไปกับคุณลูก้า คุณลูก้าก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาออกมาแล้วโทรหาใครสักคน พอจบสายผมกับเขาก็คุยเรื่องไร้สาระอะไรต่อมิอะไรไป แต่จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงคลื่นที่ดังสนั่นบนท้องฟ้ากับลมที่พัดอย่างแรง ผมในตอนนั้นนี่คือสะดุ้งเลยเพราะพอผมแหงนมอนข้างบนก็พบเฮริคอปเตอร์เฉย ซึ่งผมก็ขอเดาได้ในทันทีเลยว่าตัวการของการมาเฮริคอปเตอร์ในครั้งนี้คือใคร…มันก็คงไม่พ้นผู้ชายที่ยืนข้างๆผมหรอก และนี่คือเหตุการณ์ค่ร่าวๆนะครับ ผมในตอนนี้ก็เลยต้องขาสั่นพร้อมกับหน้าที่ซีดสุดๆไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้มีโอกาสขึ้นเฮลิคอปเตอร์กับเขาด้วย แถมประเด็นคือผมเสียวตกทุกคนคิดดูถึงมันจะรัดเข็มขัดหรืออะไรก็ช่างเถอะแต่มันก็อดระแวงไม่ได้เลย “ทำอย่างกับคนใกล้ตายเชียวนะไม่เคยขึ้นเฮริคอปเตอร์รึไง?” “ครับ ครั้งแรกในชีวิตเลยครับ” “อ่า…เข้าใจละ ไม่ต้องห่วงหรอกน่านายไม่ตกแล้วตายอย่างอนาถด้านล่างหรอก แต่ถ้าตกไปจริงก็แค่รับชะตากรรมไป” “เหอะๆๆ ถ้าผมจะตายเพราะตกเฮริคอปเตอร์ล่ะก็ขอไม่ตายแบบอนาถล่ะกันครับ” “พูดอย่างกับนายเลือกที่จะตายแบบสวยๆหล่อๆได้งั้นแหละ” “ใช่ครับ ^^” ผมยิ้มกวนๆใส่เขาไป แต่คุณลูก้ากลับแสระยิ้มออกมาแทนก่อนจะเอามือหนาๆของเขามาลูบหัวผมเบาๆ “ถึงนายจะตกไปจริงๆ ฉันก็ไม่ปล่อยให้นายตายหรอกสบายใจได้เลย ^^” “…” อะไรกัน…คำพูดกับน้ำเสียงที่นุ่มละมุนนั่นน่ะ ทำไมจากกวนๆถึงพลิกมาเป็นผู้ชายที่แสระยิ้มแล้วหล่อได้ขนาดนี้กันล่ะ ขนาดผมเป็นผู้ชายยังแอบใจเต้นเลย ตายๆผมล่ะอิจฉาคนหน้าตาดีจริงๆ “เป็นไร หน้าแดงๆเขินฉันรึไง” เขายักคิ้วๆพร้อมกับการกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แถมแค่นั้นไม่พอเขายังเขยิบใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามาใกล้ผมขึ้นทีละนิดๆ จนตอนนี้ใบหน้าของเราห่างกันแค่คืบเดียวเอง ตึกตัก ตึกตัก “หึ! อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยครับ ผมเนี่ยนะจะเขินคุณ?” “แต่ตรงนี้ของเขานาย…มันเต้นแรงมากเลยนะ” เขาใช้นิ้วชี้ของเขามาชี้อกข้างซ้ายของผม นั่นยิ่งทำหัวใจที่อยู่ตรงนั้นของผมมันเต้นแรงกว่าเดิมซะอีก “อ่า…นั่นสินะครับ มันเต้นแรงมากซะจนแทบจะระเบิดออกมาเลยเพราะใครคุณลูก้าพอจะทราบไหมครับ?” ผมถามคำตอบที่เขาคงคิดไม่ถึงว่าผมจะตอบแบบนี้ออกไป เพราะผมแอบเขาทำหน้านิ่งๆแต่แค่แป้ปเดียวเท่านั้นแหละเขาก็กลับมาแสระยิ้มหนักกว่าเดิม แต่ที่เพิ่มเติมที่สายตาของเขาที่จ้องมองมาที่ผมมันดูมีอะไรมากกว่าที่ผมคิดแน่ๆ ในตอนนี้ใบหน้าของผมและเขาสุดท้ายปลายจมูกก็ชิดกัน ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอ่อนๆของเขาที่มาโดนหน้าผม ทำไม…เขาถึงทำแบบนี้ ตามปกติแล้วมันควรจะหัวเราะไม่ก็พูดอะไรบ้างสิ แต่นี่คือแสระยิ้มแถมเอาใบหน้าหล่อๆของเขามาชิดกับใบหน้าของผมอีก “อะแฮ่ม! รอถึงบ้านก่อนนะครับพวกคุณทั้ง 2 คนใจเย็นๆก่อนนะครับ” เสียงอะแฮ่ม! ของคนขับเฮริคอปเตอร์ดังขึ้น นั่นทำเอาผมสะดุ้งเลย “ถ้านายเจอแบบฉันนายจะใจเย็นได้งั้นหรอ” “ไม่ครับ เป็นผมผมจัดไปแล้วล่ะครับ” “อืม งั้นนายก็ขับไป” “ไม่ได้ครับ ผมไม่มีสมาธิครับต้องขออภัยด้วย” “เฮ้อออ อิจฉาก็บอกกันก็ได้นี่นาไม่เห็นจะต้องห้ามอะไรแบบนี้เลยเสียอารมณ์ชะมัด” เสียงของคุณลูก้าดูเหมือนคนโดนขัดใจ แล้วเขายังทำหน้าเหมือนเด็กอีกด้วยอ่ะน่าเอ็นดูชะมัด แต่…ผมในตอนนี้ก็เอาเบนหน้หนีไปที่อื่นเรียบร้อย ไม่ไหว ใจเต้นแรงมาก ถ้าผมยังคงเล่นลิ้นกับเขาต่อล่ะก็มีหวังหัวใจดวงนี้ของผมมันจะต้องแตกแน่ๆ