บทที่13 ไม่เข้าใจ

วันต่อมา น้ำออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรงไปยังบริษัทพอไปถึงที่โต๊ะทำงานเธอก็กดเปิดโทรศัพท์มือถือที่ปิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทันทีที่เปิดเครื่องข้อความจากหมายเลขโทรศัพท์ของภูมิก็ส่งเสียงเตือนเข้ามามากกว่าสิบกว่าสาย น้ำแอบตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหันไปจัดเอกสารบนโต๊ะทำงานต่อ สักพักภูมิก็เดินเข้ามาพร้อมกับจ้องมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา \"มานี่!\" เดินเข้าไปกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ \"อะไรของคุณเนี่ย ปล่อยฉันนะ!\" น้ำนิ่วหน้าเจ็บแขนที่โดนมือหนาจับบีบ \"ยังจะมีหน้าถามอีกเหรอ เมื่อคืนฉันโทรหาเธอปิดโทรศัพท์หนีฉันทำไม\" \"ก็ฉันไม่อยากคุย\" \"เธอเป็นอะไรทำไมถึงไม่อยู่ห้อง ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย\" \"ก็ฉันไม่อยากเจอคุณได้ยินไหม!\" น้ำพยายามสะบัดแขนออกให้หลุด \"ได้ มานี่!\" ดึงกระชากร่างบางตรงเข้าไปในลิฟต์แล้วตรึงกักหญิงสาวกับผนังลิฟต์เอาไว้ \"คุณจะทำอะไร จะพาฉันไปไหน\" น้ำเริ่มเป็นกังวล \"เดี๋ยวก็รู้\" ภูมิยกยิ้มมุมปากจ้องใบหน้าเนียนไม่วางตา พอไปถึงที่รถคันหรูภูมิก็ยัดน้ำเข้าไปในรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็วสูง น้ำพยายามถามจุดหมายที่จะไปและโวยวายให้ชายหนุ่มจอดรถแต่ก็ไม่เป็นผล ภูมิยังคงมองไปข้างหน้าไม่สนใจคนข้างกายไม่นานรถก็เข้าไปจอดยังสถานที่แห่งหนึ่ง น้ำเห็นอย่างนั้นก็ตกใจเธอไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้เธอจะได้เข้ามาในที่แบบนี้ ที่ที่ไม่สมควรจะเข้ามาเหยียบเลยด้วยซ้ำ น้ำหันไปมองหน้าชายหนุ่มทันทีที่รถจอดสนิทเป็นคำถาม \"ในเมื่อเธอไม่ชอบให้เอาในรถ ก็มาที่นี่แหละเป็นไง ลงมา!\" เอ่ยเสียงดุพร้อมกับลงจากรถไป น้ำเอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ยอมลงจากรถตามคำสั่งของชายหนุ่ม พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณที่รถจอดอยู่ภายในม่านที่ปิดบังไว้ ร่างหนาเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งที่หญิงสาวนั่งด้วยความหงุดหงิดที่เธอไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง \"ฉันบอกให้ลงมา!\" \"ไม่! ฉันไม่ลง\" น้ำส่ายหน้า \"ได้ ดื้อนักใช่ไหม\" ภูมิเข้าไปอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าทันทีด้วยความรวดเร็ว \"คุณปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!\" ใช้กำปั้นทุบลงที่หลังแกร่งรัวๆ หลายที ภูมิไม่สนใจคำประท้วงโวยวายของหญิงสาวพอเข้าไปในห้องก็เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงหนานุ่มด้วยความโมโหที่เธอไม่ดื้อรั้นไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง \"โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย\" น้ำหันไปต่อว่าชายหนุ่มที่พึ่งจะเหวี่ยงร่างอันบอบบางของเธอลงบนเตียงด้วยความรุนแรง \"ใครใช้ให้เธอกล้าแข็งข้อกับฉันล่ะ\" จ้องใบหน้าเนียนตาเขม็ง \"แล้วคุณพาฉันมาที่ม่านรูดนี่ทำไม\" \"เมื่อคืนเธอทำให้ฉันนอนไม่หลับ เธอก็ต้องชดเชยให้ฉันยังไงล่ะ\" พูดพลางถอดเสื้อผ้าออกละชิ้น \"ไม่!\" พูดพลางก้าวลงจากเตียงทันที \"ได้ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะบอกทุกคนว่าเรามีอะไรกันแล้ว\" \"เชิญเลยใครจะรู้ก็ช่าง ฉันไม่สนใจแล้ว ขอแค่ฉันไม่ต้องมาอยู่ใกล้หรือเห็นหน้าคุณอีกฉันก็พอใจแล้ว\" \"ได้ฉันจะบอกพ่อของฉันเป็นคนแรกเลยก็แล้วกัน \"หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา \"เอาเลย ถึงทุกคนจะรู้เรื่องมันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เพราะพ่อแม่ของฉันไม่มีทางให้ฉันคบหากับผู้ชายสกปรกอย่างคุณอย่างเด็ดขาด แล้วอีกอย่างเหตุผลของฉันมันก็มากพอที่ทุกคนต้องเข้าใจ\" \"หึ แล้วเธอคิดเหรอว่าฉันอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอในเชิงคนรักหรือถึงขั้นแต่งงาน เธอมันก็เป็นได้แค่คู่นอนของฉันเท่านั้นแหละ\" พูดพลางวางโทรศัพท์ลงแล้วจัดการดึงถอดเข็มขัดตรงเอวหนาออกอย่างรวดเร็ว \"ฉันจะไม่เป็นอะไรกับคุณทั้งนั้น! ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม!\" \"ไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ แล้วที่นอนครางอยู่บนเตียงกับฉันมันคืออะไรล่ะ บอกมาสิ\"ภูมิยกยิ้มมุมปาก \"คุณก็รู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ นอกจากนั้นฉันยอมรับว่าฉันเต็มใจให้คุณเพราะกลัวว่าคุณจะบอกทุกคนว่าเรามีอะไรกันแล้ว จนเป็นเรื่องมันบานปลายใหญ่โต \" \"เธอไม่ต้องกลัวฉันไม่บอกใครหรอก เพราะฉันก็ไม่อยากจะถูกคุณพ่อจับให้แต่งงานกับเธอ \" \"ในเมื่อความคิดของเราตรงกัน งั้นก็ต่างคนต่างไปทางใครทางมันก็แล้วกัน ฉันจะได้กลับไปทำงานที่ฉันรักสักที ส่วนคุณก็หาเลขาใหม่ตกลงตามนี้นะ\" น้ำพูดจบก็เดินอ้อมร่างหนาที่ยืนนิ่งไปทางประตูกำลังจะบิดลูกบิดประตู แต่กลับถูกชายหนุ่มดึงกระชากเข้าไปกอดเอาไว้เสียก่อน ร่างบางพยายามขัดขืนเธอคิดว่าชายหนุ่มเข้าใจแล้วเพราะทั้งคู่ต่างก็มีความคิดตรงกันแต่ทำไมภูมิถึงยังจะทำแบบนี้อีกเธอไม่เข้าใจ \"ปล่อย!\" \"เธอคิดเหรอว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ไม่มีทาง\" \"แล้วคุณจะเอาอะไรกับฉันอีก \" จ้องหน้าชายหนุ่ม \"ก็ตัวเธอยังไงล่ะ\" \"ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องชัดเจนแล้วนะ \" \"ใช่ แต่ฉันอยากได้เธอเป็นคู่นอนชัดเจนไหม\" \"ฉันว่าคุณไปหาผู้หญิงของคุณเถอะ\" \"ไม่! ฉันคิดว่าฉันเริ่มจะติดใจในตัวเธอแล้วสิ \" พูดพลางโอบกอดเอวบางเข้าแนบชิดกายแล้วยื่นเข้าไปใกล้ๆใบหน้าเนียน \"คุณอย่า\" เบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง \"จริงๆเธอก็ติดใจฉันเหมือนกันใช่ไหม อย่าปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองเลยน่า ต่างคนก็ต่างมีความสุขที่ได้สัมผัสตอบสนองกันและกัน\" \"ไม่ ! ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณทั้งนั้นแหละ\" ยกมือบางขึ้นผลักอกหนาออกแต่ไม่เป็นผล \"ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าฉันไม่ปล่อยเธอออกไปง่ายๆ หรอก ถ้าฉันไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ\" กระซิบข้างๆ ใบหูบางจากนั้นก็จูบไซ้ไปตามลำคอขาวเนียน \"คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉันขอร้อง\" พยายามผลักร่างหนาที่กำลังจู่โจมเธอออก \"เธอก็รู้ว่าห้ามฉันไม่ได้ อย่าพูดมากเลยเสียเวลา\" ช้อนอุ้มร่างบางขึ้นตรงไปที่เตียงพร้อมกับโน้มลงไปทาบทับกักตัวหญิงสาวไว้ไม่ให้ดิ้นหนี \"คุณคือฉัน\" \"ชู่ว์\" ชายหนุ่มใช้นิ้วมือแตะไปที่ริมฝีปากบางไม่ให้พูดอะไรต่อ ทั้งสองคนต่างก็จ้องมองตากันไปมาด้วยความใกล้ชิดกันเพียงแค่ลมหายใจ จนน้ำต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาโดยการมองไปที่ลำคอของชายหนุ่มแทนใบหน้าหน้าและดวงตาคมกริบของเขา ภูมิเห็นอาการของน้ำแล้วก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เขาไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงตรงหน้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยในสัมผัสของเขาที่มอบให้เธอหลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมา ภูมิยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเนียนฟอดหนึ่ง แล้วค่อยๆ ประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มหิวกระหายพร้อมกับซอกซอนเข้าในโพลงปากหวานใช้ลิ้นหนาหยอกล้อเกี่ยวตวัดลิ้นบางที่ยังไม่ประสาไปมาจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มตามชายหนุ่ม น้ำยอมให้ชายหนุ่มสัมผัสตามที่เขาต้องการแต่โดยดี เพราะถึงยังไงภูมิก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างที่ได้พูดไว้แน่ ขืนเธอขัดขืนไปก็หนีชายหนุ่มที่เหมือนเสือหิวไม่พ้นอยู่ดี น้ำหลับตาลงเมื่อมือหนากับริมฝีปากหนาอุ่นๆ แตะลงสัมผัสหน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงทั้งสองข้าง มือหนาค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อส่วนริมฝีปากหนาก็ดูดดึงจุกเต้านมสลับกันไปมาทั้งสองข้างเหมือนเด็กดูดแม่ก็ไม่ป่าน จากนั้นร่างหนาก็ผละออกเล็กน้อยเพื่อจัดการเสื้อผ้าอาภรณ์ส่วนที่หลงเหลืออยู่บนเรือนร่างของเขาและเธอจนเปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิดใดๆ ภูมิไม่รอช้าขึ้นคร่อมทาบทับลงบนเรือนร่างอันขาวผุดผ่องของร่างบางทันที จูบไล้ไปตามหน้าท้องราบแบนพร้อมกับใช้นิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปในช่องรักเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ภายในกายสาวให้ลุกโชนขึ้นจนเธอต้องเป็นฝ่ายเรียกร้องให้เขาสัมผัสอย่างเต็มใจ นิ้วมือหนาสอดใส่กระตุ้นอารมณ์สาวด้วยความเร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานร่างบางร้องควรญครางเปล่งเสียงออกมาด้วยความเสียวซ่านปล่อยน้ำหวานใสออกมาชโลมปากทางรักพร้อมกับเกร็งกระตุกส่ายสะโพกไปมาด้วยความยั่วยวนรอให้ชายหนุ่มเข้าไปเติมเต็มอีกครั้ง ภูมิเห็นอย่างนั้นจึงรูดท่อนเอ็นร้อนอันแข็งขึงขึ้นลงไปมา แล้วสอดใส่เข้าไปในช่องรักที่ชุ่มชื้นไปด้วยน้ำหวานท่อนเอ็นร้อนขยับมุดเข้ามุดออกด้วยจังหวะอันหนักหน่วง จนร่างบางเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ พร้อมกับใช้มือขยุ้มผ้าปูที่นอนบรรเทาความเสียวซ่านรัญจวนกาย ร่างหนาเร่งจังหวะความถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนใกล้จะถึงจุดสุดยอดแต่เขากลับถอยห่างพลิกร่างบางคว่ำหน้าลงแล้วยกสะโพกกลมกลึงขึ้นแอ่นรับเขาตรงๆ ทันทีที่สอดท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในช่องรักเอวสอบก็กระเด้าเข้าใส่ด้วยความถี่เร็วไปตามแรงปราถนาภายในกายไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงครวญครางของคนทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง ไม่นานน้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งแตกกระจายในช่องรัก ท่อนเอ็นร้อนแช่คาไว้ในช่องรักสักพักเพื่อรีดน้ำรักออกจนหมดทุกหยาดหยด พอท่อนเอ็นร้อนถูกถอดถอนออกน้ำรักสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยออกมาหยดลงบนผ้าปูที่นอนอย่างห้ามอยู่ ร่างบางฟุบทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทั้งที่ยังคว่ำหน้าอยู่อย่างอ่อนแรง ทุกท้วงท่าลีลารักที่ชายหนุ่มมอบให้เธอ มักจะถูกสูบเอาเรี่ยวแรงของเธอหมดไปทุกครั้ง เพราะเธอเสร็จสมนับครั้งไม่ถ้วนในระหว่างทางอยู่ตลอดทุกครั้งที่ร่วมบทสวาทกับชายหนุ่ม \"เป็นไงถึงกับหมดแรงเลยเหรอ นี่มันแค่ยกแรกเองนะ\" พูดพลางจับพลิกตัวร่างบางให้นอนหงายขึ้น \"พอใจแล้วใช่ไหมฉันจะได้กลับสักที\" นอนตะแคงข้างหันหลังให้ภูมิทันที \"เธอจะกลับไปไหน\" ดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้ \"ก็จะกลับบ้านล่ะสิถามมาได้\" \"นี่มันยังเวลางานอยู่นะ เธอยังกลับไม่ได้\" \"ฉันขอลาออก\" \"ไม่เอาน่าเราพึ่งจะมีความสุขกันไปหยกๆ เธออย่าพูดเรื่องงานได้ไหม เอาเป็นว่าฉันให้เธอหยุดงานวันนี้หนึ่งวันก็แล้วกัน เพราะดูท่าเธอคงจะทำงานไม่ไหว\" จูบไซ้ไปตามลำคอขาวเนียนพร้อมกับใช้นิ้วเรียวยาวสอดเข้าในช่องรักจนน้ำรักที่คลั่งค้างอยู่ข้างในไหลออกมา \"คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง\" พยายามขยับตัวหนีจากการเล้าโลมของชายหนุ่ม \"เธอต้องสนองให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจ\" กดบดเม็ดเสียวถี่ขึ้นเรื่อยๆ \"ไม่ ฉันจะกลับ...อะ\" ปฏิเสธเสียงแผ่วเบา \"เธอแน่ใจนะว่าจะกลับ\" ภูมิกระซิบข้างใบหูบางแต่นิ้วเรียวยาวยังคงทำหน้าที่สร้างความเสียวซ่านให้หญิงสาวอย่างต่อเนื่องไม่ยอมหยุด \"คุณหยุดได้แล้ว\" พยายามจับดึงมือหนาออกจากช่องรัก เพราะร่างกายเธอกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับมัน \"ฉันไม่หยุด ดูสิมันสั่นสู้มือฉันขนาดนี้แล้ว เธอจะฝืนมันอีกทำไมปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ\" \"คุณช่วยฉันด้วย\" สุดเธอก็ยอมจำนนให้กับความต้องการภายในกายจนได้ ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับจับดึงร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็สอดใส่ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปช่องรักในท่านั่งหันหน้าเข้าหากันทั้งคู่ ชายหนุ่มกอดรัดร่างบางแนบชิดกับอกกว้างแล้วขยับกระเด้าเอวสอบเข้าหาช่องรักอย่างหนักหน่วงถี่เร็วแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นอีกระลอกแล้วระลอกเล่าจนเสร็จสมถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกันทั้งสองคนอย่างสุขสมอีกครั้ง ช่วงสายของวันพอทั้งคู่ออกจากโรงแรมม่านรูดภูมิก็พาน้ำไปส่งที่คอนโด จากนั้นเขาก็เข้าบริษัทไปเคลียร์งานเอกสารต่อพอเสร็จก็ตรงไปยังบ้านปรางลูกค้าสาวที่กำลังเริ่มการตกแต่งภายในบ้านด้วยบริษัทของเขา ภูมิเดินดูคนงานของตนเองทำงานกันไปเรื่อยๆ ภายในบ้านสักพัก ปรางก็เดินเข้าไปทักทายชายหนุ่ม \"สวัสดีค่ะ คุณภูมิ\" \"สวัสดีครับ คุณปราง\" ส่งยิ้มให้หญิงสาว \"ปรางไม่คิดเลยนะคะ ว่าคุณจะมาดูงานด้วยตัวเอง\" \"ปกติแล้วผมไม่ไปดูด้วยตัวเองหรอกนะครับ แต่ที่นี้มันมีอะไรที่น่าสนใจมากกว่านั้นผมเลยต้องมาด้วยเอง\" ภูมิมองปรางตาเป็นมัน \"แล้วอะไรเหรอคะ ที่คุณสนใจ\" ปรางแกล้งทำเป็นเฉไฉทั้งๆ ที่รู้ว่ามันคืออะไร \"ช่างเถอะครับ ว่าแต่คุณพึ่งมาถึงเหรอครับ\" \"ค่ะ ปรางพึ่งจะมาถึงเอง\" \"อยากเพิ่มอะไรหรืออยากจะแก้ตรงไหนก็บอกได้นะครับ ถ้ามันไม่ตรงตามแบบที่คุณต้องการ\" \"ขอบคุณนะคะ\" ปรางส่งยิ้มให้ภูมิ \"คุณจะรังเกียจไหมถ้าผมจะชวนคุณไปนั่งดื่มกาแฟด้วยกัน\" \"ได้สิคะ\" พอไปถึงที่ร้านกาแฟทั้งคู่ก็นั่งจิบกาแฟพร้อมกับพูดคุยเรื่องงานไปด้วย จนมาถึงเรื่องส่วนตัวของคนทั้งสอง \"คุณปรางพักอยู่ไหนเหรอครับทุกวันนี้\" \"ปรางอยู่บ้านค่ะ ที่ปรางตัดสินใจซื้อบ้านหลังใหม่ก็เพราะคุณพ่อค่ะ\" \"ทำไมเหรอครับ \" \"คุณพ่อชอบพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้านตลอดไม่ซ้ำหน้าเลยค่ะ ปรางสงสารคุณแม่ก็เลยซื้อบ้านหลังใหม่ให้ท่าน จะได้ไม่ต้องรับรู้เรื่องพวกนั้นอีก\" \"ผมขอโทษนะครับที่ถาม จนคุณไม่สบายใจเลย\" \"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่วันนี้เลขาของคุณไม่มาด้วยเหรอคะ\" \"พอดี วันนี้เขาลาครับ\" ภูมินึกถึงใบหน้าเนียนกับบทรักอันเร่าร้อนที่พึ่งผ่านไปเมื่อเช้านี้ขึ้นมาเสียดื้อๆ \"ค่ะ\" \"แล้วคุณปรางมีแฟนหรือยังครับ\" \"ยังค่ะ ปรางโสดสนิทเลยล่ะ\" \"จริงเหรอครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนสวยๆอย่างคุณจะโสดเหมือนกับผมเลย\" ภูมิยิ้มกรุ้มกริ่ม \"คุณก็โสดเหรอคะ\" \"ครับผมโสด\" ส่งยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า \"ค่ะ\" ทั้งสองคนนั่งพูดคุยกันสักพักจากนั้นก็แยกย้ายกับกลับ โดยที่ภูมิตรงไปยังคอนโดเข้าไปหาน้ำที่ห้องทันที และอยู่ตักตวงความสุขจากตัวหญิงสาวภายในห้องของเธอตลอดทั้งคืน หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ภายในห้องทำงานคริสกำลังคุยโทรศัพท์กับลูซี่ด้วยความเคร่งเครียด เพราะเธอจะบินมาหาเขาให้ได้ตามที่เธอต้องการ แต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจึงพยายามพูดให้หญิงสาวเปลี่ยนใจทุกวิถีทางที่จะทำได้ \"ลูซี่ฟังนะ ผมจะบินไปหาคุณเองตกลงไหม\" \"ก็ได้ค่ะ รีบมาก็แล้วกัน\" \"ตกลงมันเป็นความต้องการของคุณหรือคุณพ่อของคุณกันแน่\" \"ของลูซี่เองค่ะ ก็คนมันคิดถึงไม่ได้เจอกันตั้งนาน\" \"แล้วผู้ชายของคุณล่ะ คงจะเบื่อแล้วสิท่า\" \"อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เราต่างคนก็ต่างมีก็แฟร์กันทั้งคู่แล้วไง\" \"ช่างเถอะ เอาเป็นว่าผมจะบินไปหาเองก็แล้วกัน\" \"ค่ะ รักนะคะ\" หลังวางสายจากลูซี่คริสก็ตรงเข้าไปหาเข็มที่ร้านทันทีด้วยความเป็นกังวลใจเล็กน้อย คริสยืนมองร่างบางที่กำลังนั่งวาดรูปออกแบบเสื้อผ้าไปเงียบๆ พร้อมกับยิ้มมุมปาก เข็มเข้าร้านมาตั้งแต่เช้าแล้วแต่ก่อนที่จะออกมาเธอไม่ลืมที่จะทำอาหารเช้าให้เขาเหมือนเช่นทุกๆวัน เธอทำให้เขามีความสุขในทุกๆวันอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างเด็ดขาด \"อะแฮ่ม!\" \"คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ\" เข็มหันไปตามเสียงพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น \"พึ่งมาเมื่อกี้เอง \" เดินเข้าไปหอมแก้มเนียนเบาๆ \"มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้มาหาเร็วกว่าทุกวันเลย\" \"คือผมจะมาบอกคุณว่าผมจะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่อังกฤษสักวันสองวัน\" \"เหรอคะ เข็มอยากไปด้วยจัง\" \"ไว้คราวหน้านะ ผมจะพาไปด้วย\" \"คะ แล้วคุณจะไปพบแม่ของเข็มเมื่อไหร่คะ\" \"ผมขอเวลาอีกหน่อยนะ เราพึ่งจะคบกันเอง\" \"ก็ได้ค่ะ มันก็จริงของคุณ\" \"ถ้าอย่างนั้นผมจะบินวันพรุ่งนี้เลยนะ\" \"ค่ะ เข็มคงจะคิดถึงคุณแย่เลย\" เข็มยิ้มรับ \"ผมไปแค่วันสองวันเอง เดี๋ยวก็กลับแล้ว\" พูดให้หญิงสาวมั่นใจ \"ค่ะ เข็มจะรอ\" ช่วงเย็นคริสพาเข็มไปทานมื้อค่ำด้วยบรรยากาศโรแมนติก ทั้งคู่นั่งคลอเคลียกันในมุมวีไอพีพร้อมกับดื่มไวน์ไปด้วยหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ จากนั้นก็พากันกลับไปยังบ้านของชายหนุ่มที่เป็นรังรักของคนทั้งคู่ตั้งแต่ที่คบกันมา ทั้งสองคนต่างก็แสดงบทรักผ่านภาษากายกันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียงนุ่มภายในห้องจนอบอวลไปด้วยความรักความปราถนาในตัวซึ่งกันและกันตลอดชั่วค่ำคืน ทางด้านน้ำกับภูมิกำลังนั่งทานมื้อค่ำร่วมกับบรรพตเกษมและดวงใจอยู่ในร้านแห่งหนึ่ง ผู้ใหญ่ต่างก็พูดคุยกันไป ส่วนน้ำกับภูมิก็นั่งทานไปเงียบๆ พอผู้ใหญ่ถามก็หันไปตอบแค่นั้น ในระหว่างที่ทานกันไป ภูมิก็เอาแต่ก้มหน้าพิมพ์ข้อความส่งผ่านทางไลน์ไปหาปรางโต้ตอบกันไปมาโดยไม่สนใจหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเลย น้ำได้แต่มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัยแค่นั้น เพราะทุกวันนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอะไรกับชายหนุ่มที่ร่วมเตียงกับเธอทุกคืนไม่มีว่างเว้นเลยสักคืน เธอจะทำอะไรหรือคุยกับใครภูมิก็อยากรู้ไปเสียทุกอย่างเธอไม่รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ น้ำคิดในใจ \"ตกลงภูมิกับน้ำคบกันแล้วใช่ไหม\" บรรพตหันไปถามลูกชาย \"คุณพ่อเอาอะไรมาพูดครับ น้ำเขาเป็นแค่เลขาผม\" \"จริงเหรอหนูน้ำ\" บรรพตหันไปทางน้ำ \"จริงค่ะ คุณลุง\" น้ำตอบออกไปไม่เต็มปาก \"ใครจะพูดอะไรก็ได้นะ แต่การกระทำมันปกปิดกันไม่ได้หรอก\" บรรพตยิ้มมุมปาก \"คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ\" ภูมิถามกลับ \"เปล่าฉันก็แค่พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็แค่นั้นเองแหละ\" บรรพตไม่อยากคาดคั้นเอาความจริงจากคนทั้งคู่อีก เพราะดูจากการกระทำก็เพียงพอแล้ว หลังทานมื้อค่ำเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนน้ำก็ไปยืนรอภูมิอยู่ที่รถระหว่างนั้นสายของภพก็เข้ามาพอดี เธอจึงรับสายคุยกันไปตามประสาพี่น้อง สักพักภูมิที่ไปเข้าห้องน้ำก็เดินตรงไปที่รถเห็นน้ำกำลังคุยโทรศัพท์กับภพอยู่ ก็เกิดอาการขุ่นเคืองขึ้นมาเสียดื้อๆ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน \"ขึ้นรถ!\" ภูมิเอ่ยเสียงดุดันด้วยความไม่พอใจ น้ำได้ยินอย่างนั้นก็สะดุ้งตกใจรีบเดินไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถทั้งที่ยังคุยกับภพอยู่ โดยไม่ได้ให้ความสนใจชายหนุ่มข้างกายที่มองตาเขียวปั้ดใส่เธอเลย ภูมิขับรถแล่นออกไปด้วยความเร็วสูงพร้อมกับเบรกกระทันหันจนน้ำแทบจะหัวทิ่มโขลกกับด้านหน้ารถ โชคดีที่เธอคาดเข็มนิรภัยเอาไว้ก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นเธอคงได้หน้าทิ่มลงไปอย่างแน่นอน \"คุณจะเบรกทำไมเนี่ย ฉันตกใจหมด \" น้ำถามด้วยความโมโห \"มันเรื่องฉัน\" ภูมิตอบหน้าตายเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด \"น้ำเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น\" เสียงภพถามผ่านโทรศัพท์ด้วยความเป็นห่วง \"น้ำไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะพี่ภพ\" น้ำกดวางสายทันที \"ทำไมเธอไม่ไปอยู่กับมันเลยล่ะ\" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ \"คุณจะมาหาเรื่องอะไรฉันอีก\" น้ำหันไปมองค้อนภูมิทีหนึ่งด้วยความไม่พอใจ \"มันโทรมาทำไม\" \"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย\" \"ใช่มันไม่เกี่ยว แต่ฉันอยากรู้บอกมาสิ\" \"เรื่องอะไรฉันต้องบอกด้วย ทีคุณมีอะไรไม่เคยจะบอกฉันเลย\" \"ฉันพึ่งจะรู้นะ ว่าเธออยากรู้เรื่องของฉันด้วย\" ภูมิยิ้มมุมปาก \"ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่อยากจะรู้สักหน่อย\" \"เธอแน่ใจนะ ว่าไม่อยากรู้\" \"อืม\" น้ำพยักหน้า \"ดีไม่ต้องรู้อะไรนั้นแหละดีแล้ว\" พูดพลางขับรถตรงไปข้างหน้า ไม่นานรถก็แล่นมาจอดใต้คอนโดน้ำจึงรีบลงจากรถเดินนำไปที่ห้องก่อน ส่วนภูมิก็เดินตามหลังหญิงสาวไปติดๆ แต่อยู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของภูมิก็ดังขึ้น เขาจึงรีบรับสายทันทีเพราะเป็นสายของคนที่เขากำลังสนใจอยู่พอดี \"ว่าไงครับปราง\" เสียงทุ้มเอ่ยใส่ปลายสาย น้ำได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักเท้าหยุดเดินหันไปทางชายหนุ่มแวบหนึ่งแล้วหันกลับไปทางเดิมหลบสายตาชายหนุ่ม แล้วเดินไปเปิดประตูห้องของตนเองด้วยความรู้สึกสับสนในใจ เธอรู้ว่าชายหนุ่มสนใจปรางลูกค้าสาวสวยที่ทางบริษัทกำลังรับตกแต่งภายในบ้านให้เธออยู่ ทุกครั้งที่ภูมิพาเธอไปดูงานที่บ้านหลังนั้นก็มักจะเจอหญิงสาวทุกครั้ง ทั้งคู่คุยกันด้วยความสนิทสนมเหมือนกำลังจีบกันก็ไม่ปาน ร่างบางทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยความอ่อนล้า เธอไม่เข้าใจว่าตกลงภูมิจะเอาอะไรกับเธอทั้งๆ ที่เขาไม่ต้องการเธอ แต่กลับทำตรงกันข้ามกับคำพูดของชายหนุ่มทุกอย่าง น้ำได้แต่ถอนหายใจแรงๆ เท่านั้น ทางด้านภูมิก็เดินตรงเข้าไปในห้องของตนเองพร้อมกับคุยกับปรางไปด้วย ปรางพยายามพูดเอ่ยชวนให้ชายหนุ่มออกไปหาเธอข้างนอกในผับชื่อดังของชายหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะให้ภูมิใจอ่อน ภูมิกำลังคิดชั่งใจอยู่ว่าจะออกไปหาหญิงสาวดีไหม เพราะในเวลานี้เขาต้องอยู่บนเตียงกับร่างบางนุ่มนิ่มที่อยู่อีกห้องแล้ว \"ตกลงคุณจะออกมาหาปรางไหมคะ\" \"ผมก็อยากจะไปอยู่นะ แต่ไว้วันหลังดีกว่า\" \"ทำไมล่ะคะ คุณรังเกียจปรางเหรอ\" \"เปล่าคือผมไม่ว่าง\" \"ไหนคุณบอกว่าสนใจปรางไม่ใช่เหรอคะ จะรออะไรคะ หรือว่ารอให้คนอื่นตัดหน้าคุณไปก่อน\" \"แล้วคุณจะยอมให้คนอื่นคว้าคุณไปก่อนผมเหรอครับ\" ภูมิถามกลับ \"แหม ช่างพูดนะคะ ถ้าคุณไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ\" \"ครับ วันเจอกันวันหลังนะ\" \"ค่ะ\" หลังวางสายไปภูมิก็ตรงเข้าไปยังห้องของน้ำที่ยังไม่ได้ล็อคจากข้างในเพราะชายหนุ่มสั่งเอาไว้เป็นคำขาดว่าถ้าเขาไม่ได้เข้ามาอยู่ในห้องห้ามล็อคประตูอย่างเด็ดขาด ภูมิเดินเข้าไปในห้องนอนก็เจอน้ำกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง วันนี้เขาใช้งานเธอหนักไปหน่อยสงสัยจะเพลียภูมิคิดในใจ ล้มตัวลงนอนซุกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับร่างบางพร้อมกับสวมกอดเธอเอาไว้ สักพักน้ำก็เริ่มขยับตัวเพราะได้กลิ่นกายชายหนุ่มที่คุ้นเคย เธอพยายามขยับตัวหนีอ้อมแขนแกร่งทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แต่กลับถูกกอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม เธอจึงปล่อยเลยตามเลย ไม่นานทั้งคู่ก็หลับสู่ห้วงนิทราด้วยความสัมพันธ์ที่คลุมเครือไม่ชัดเจนไปด้วยกันทั้งคืน