บทที่ 32
หลังจากที่ไป๋อวิ๋นลี่นั่งสงบเสงี่ยมตัวลีบอยู่ข้างผู้ที่มีอำนาจที่สุดในเมืองเป่ยคล้ายกำลังสำนึกในความผิดของตนเองอยู่หลายชั่วยาม อีกทั้งผู้อาวุโสเหอที่นางคิดว่าดุนักดุหนาก็เหลือบมองนางเป็นระยะๆ ส่งผลให้เจ้าของใบหน้างดงามปานล่มเมืองต้องก้มหลบจนคางแทบจะติดไปกับลำคอระหงอยู่รอมร่อ จนกระทั่งชื่อของนางถูกเอ