已经是第一章了
บทที่ 39
ลมเย็นสายหนึ่งพัดมาปะทะเข้ากับเรือนร่างบอบบางภายใต้อาภรณ์สีครามเนื้อดีที่กำลังนั่งมองทิวทัศน์อยู่บนหอคอยบังคับการประจำเมืองเป่ย เรือนผมยาวสลวยสีดำขลับตัดกลับผิวขาวกระจ่างใสพลิ้วไหวไปตามสายลม ใบหน้างดงามป่านล่มเมืองยังคงเรียบเฉย ขณะที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนยังคงจ้องมองไปทางทิศเหนือไม่วางตา
เสื้อคลุมขนสั
已经是最新一章了
加载中
