บทที่ 62
ใบหน้างดงามของพระนางซีดเซียวลงภายในระยะเวลาอันสั้น ดวงตาลูกท้อคู่สวยจ้องมองเพียงแต่ใบหน้าของผู้เป็นพระสวามีด้วยความรู้สึกเจ็บปวดระคนเบิกบาน
“หม่อมฉันดีใจที่ได้ตายในอ้อมกอดของพระองค์เพคะ แม้กาลเวลาจะแปรเปลี่ยนพระทัยของพระองค์ไปจากหม่อมฉันแล้ว หากแต่ในใจของหม่อมฉันหาได้แปรเปลี่ยนไปไม่ โทษของตระกูลเส