ตอนที่ 398 ผู้อำนวยการของเธอจะเผชิญหน้าด้วยตัวของเขาเอง

ตอนที่ 398 ผู้อำนวยการของเธอจะเผชิญหน้าด้วยตัวของเขาเอง เขาในตอนนี้เป็นเจ้าของบ้านตระกูลปรีดาอัครกุล แต่ถึงกระนั้นกลับไม่มีอำนาจแม้แต่นิดเดียว? ผู้ช่วยทำได้แค่ตอบรับที่จะเก็บความลับเรื่องนี้อย่างไม่ค่อยยินยอม อีกด้านหนึ่งก็เป็นจิรภาสที่ทรงอิทธิพลของตลาด อีกด้านหนึ่งก็เป็นคนเก่าแก่ที่จัดการทุกอย่างตระของตระกูลปรีดาอัครกุล เขาก็เป็นแค่ผู้จัดการตัวเล็กๆ ควรจะต้องจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร? ทั้ง 2 ด้านก็เป็นคนที่สามารถลงโทษเขาได้ทั้ง 2 คน ท่านเดชก็เพียงแค่ใกล้จะเกษียณอายุแล้ว อาจจะปรากฏตัวตามกิจกรรมของบริษัทแค่บางครั้งบางคราวเท่านั้น ในครั้งนี้ก็อยากทำอะไรให้หลานสะใภ้ประหลาดใจ โดยที่ไม่สนใจการทัดทานของจิรภาส บินตรงกลับมาจากต่างประเทศเป็นพิเศษ? หากแต่ว่ากระทำการแบบลับๆ... ท่านเดชเหลือบมองผู้ช่วยนิดนึงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ในนั้นมีข้อตอบกลับมา 1 ข้อความ “ไม่มีปัญหาครับ ได้มีท่านมาเข้าร่วมด้วย ละครเรื่องนี้ต้องยิ่งยอดเยี่ยมกว่าเดิมแน่ๆเลยครับ ท่านเดชครับ สถานที่ถ่ายทำละครอยู่ที่...” ท่านเดชวางโทรศัพท์ลงด้วยความพอใจ ข้อความนี้เป็นของผู้กำกับการแสดงละครเรื่อง<>ส่งมา ผู้คนมักจะไม่เคยรู้มาก่อนว่า ก่อนที่ท่านเดชจะมาทำธุรกิจท่านเคยเป็นนักแสดงละครพูดมาก่อน ท่านแค่อยากพบหลานสะใภ้ที่จิรภาสพยายามปกปิด ดังนั้นท่านจึงมาที่นี่เพื่อเป็นนักแสดงสมทบ มาพบหลานสะใภ้จิดาภาด้วยตัวของท่านเอง หากยังปิดบังจิรภาสอีกด้วย ท่านใช้ชื่อชุติเดช ซึ่งเป็นชื่อที่เคยใช้ ตอนแสดงละครพูด แม้แต่ผู้กำกับการแสดงก็ไม่รู้ฐานะของท่าน ท่านได้ทำสิ่งที่ควรทำ คือการเพิ่มตัวละครที่เป็นสายลับที่เหมือนกับจิดาภา นั่นเป็นเพราะสายลับต้องแต่งตัวแบบพิเศษ เช่น สวมหมวกและติดหนวดเคราปลอม ดังนั้นจึงจะไม่เห็นหน้าตาจริงๆ เช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น รถของจิรภาสเพิ่งมาจอดที่บริษัท ก็เห็นว่าตฤณเดินเข้ามาอย่างรีบเร่ง หยุดยืนตรงหน้าของเขา รายงานด้วยด้วยที่เบาถึงข่าวที่เพิ่งได้เบาะแสมา จิรภาสยิ้มจางๆ “ปล่อยให้ท่านทำไปเถอะ แต่ก็ต้องดูแลความปลอดภัยให้ท่าน ถึงอย่างไรก็เป็นหนังแอ็คชั่น” “ถ้าเกิดท่านเดชเข้าฉากกับคุณหญิงมันจะเกิดอะไรขึ้นครับ...” “จิดาภาสามารถรับมือได้” จิรภาสพูดเพียงไม่กี่คำ ก็ละความสนใจจากตฤณแล้วเดินตรงไปยังประตูของบริษัท “ท่านผู้อำนวยการจิรภาสคะ” “อรุณสวัสดิ์ครับท่านผู้อำนวยการจิรภาส” ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม พยักหน้ารับการทักทายจากพนักงาน พอขึ้นลิฟต์มาถึงที่หมาย ก็รีบก้าวเท้าเข้าไปโดยมีตฤณเดินตามมาข้างหลัง “คุณปู่ที่พักผ่อนอยู่ที่ต่างประเทศคงรู้สึกเบื่อ ก็เลยถือโอกาสนี้อยากที่จะแสดงละคร แค่ต้องดูแลความปลอดภัยให้กับท่าน ส่วนเรื่องอื่นก็ปล่อยให้ท่านทำตามใจเถอะ” “ส่วนคุณนายละครับ?” ตฤณไม่รู้ว่าควรจะบอกจิดาภาหรือไม่ เพื่อที่ให้เธอเพิ่มการระวังตัวเมื่อเวลาที่ต้องเข้าฉากกับคนที่สูงอายุ “ไม่ต้องบอกชั่วคราว” จิรภาสอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วคุณปู่ต้องการจะทำอะไร? หากแต่ว่าภรรยาของเขาจะรับมือการเผชิญระดับนี้ได้ไหม? ………. จิดาภากำลังใจจดใจจ่อกับการซ้อมเรื่องนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าท่านเดชต้องเข้าฉากกระโดดร่ม นั่นเป็นเพราะนักแสดงนำหญิงในละครเรื่อง<>ต้องตัดสินใจก่อนที่จะเดินทางข้ามทะเล จิดาภาเป็น 1 ในคนที่มีความสามรถในการสู้รบเพียงไม่กี่คน เธอจำเป็นต้องมีความมั่นใจ 200% ในการรับมือ แต่สามารถใช้ความมั่นใจเพียง 100% เท่านั้นในบทบาทนี้ ยังมีอีก 1 ในนักรบ นั่นก็คือนวาระ เธอเป็นนักแสดงหญิงมีชื่อเสียงและมีฝีมือในการแสดงที่เพิ่งได้รับรางวัลผู้หญิงที่ดีที่สุดจากเทศกาลละคร Fei Tianจิดาภาในตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย ทางเลืองเดียวของเธอในตอนนี้คือพยายามทำทุกอยากให้ดีที่สุด สำหรับการตัดสินใจนั้นสุดท้ายแล้วนั้นอยู่ในมือของผู้สร้างและผู้กำกับละคร ในตอนดึก จิดาภายังคงสวมชุดและฝึกซ้อมท่าท่าและบทสนทนาของบทละครอยู่ที่หน้ากระจกความตั้งใจของเธอทำให้จิรภาสอดไม่ได้ที่จะไปกวนใจ นึกถึงคุณปู่ในตอนนี้ที่กำลังเข้าพักที่โรงแรมที่ทางกองถ่ายจัดเตรียมให้ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มแบบเจื่อนๆออกมา ไม่รู้ว่าเขาจะทำในสิ่งที่รู้สึกลำบากใจต่อภรรยาของเขาอย่าง จิรภาสจัดการเอกสารไม่กี่ฉบับก็เห็นว่าเวลาดึกมากแล้ว จึงเดินไปที่ข้างกายของจิดภาแล้วพูดว่า “พักผ่อนสักนิดเถอะ กังวลเกินไป จะกลับทำให้ท่าทางออกมาไม่ดีนะ” จิดาภาพยักหน้า วางบทละครลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ก่อนที่จะเดินไปห้องรับแขกพร้อมกับจิรภาสจิรภาสคิดทบทวนดูว่าจะยังไม่พูดเรื่องคุณปู่ออกมา จึงได้จับมือของจิดาภาไว้ ก่อนที่จะไปซ้อมถ่ายละคร คุณต้องไปงานเลี้ยงฉลองของภาพยนตร์<>ด้วยกันกับผม พอถึงตอนนั้นผมจะจัดการเรื่องทุกอย่างเอง “แต่ว่าเวลามันกระชั้นชิดแล้วนะคะ ฉันสามารถ...” จิตใจของจิดาภากังวลอยู่กับบทละคร จึงไม่อยากไปทำเรื่องอื่นนอกเหนือจากนี้ “ผมรู้ดีว่าคุณเห็นความสำคัญของบทบาทการแสดง แต่ว่าคุณเตรียมตัวมามากพอแล้ว ตอนนี้ปรับสภาพจิตใจสักหน่อย ที่มาพูดกับคุณ อยากให้วางใจสักหน่อย แฟนคลับของคุณยังรอชมพัฒนาการใหม่ของคุณอยู่นะ” จิดาภาได้ฟังคำพูดของเขาก็ครุ่นคิด ก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดว่า “ค่ะ ฉันเชื่อคำพูดคุณ” นั่นเป็นเพราะ เขาเป้นผู้จัดการคนพิเศษของเธอ จิรภาสดึงจิดาภาเข้ามาในอ้อมกอด จูบเบาๆที่แก้มของเธอ เขาก็ไม่รู้ว่าคุณปู่ของเขาจะทำอะไร และก็ไม่มีวิธีการใดที่พอจะให้จิดาภาเตรียมตัวก่อน จนต้องให้เธอไปพบด้วยตัวของเธอเอง แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เขาก็เชื่อใจในตัวของจิดาภา ความรู้สึกที่โดนเขากอด ดูเหมือนว่ามีอะไรไม่เหมือนเดิม จิดาภาเอียงตัวดูจิรภาส “วันนี้มีเรื่องอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ?” “ไม่มี...” จิรภาสยิ้ม “ดึกแล้ว พักผ่อนเถอะ” “ค่ะ” จิดาภาเดินตามเขาไปยังห้องนอน เวลาที่อยู่ที่บ้าน เธอชอบความรู้สึกที่เดินตามเขาไปไหนมาไหน ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็รู้สึกถึงความปลอดภัยเป็นพิเศษ นั่นเป็นเพราะเขามักจะเดินนำหน้าเธอเสมอ เป็นเหมือนกำบังที่คอยบังลมฝนให้กับเธอ และการได้อยู่ในหัวใจของจิรภาส มันเป็นความรู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษ พวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่อยู่ในวงการบันเทิงที่ถูกคนจับมอง กลับพึงพอใจที่จะใช้ชีวิตแต่งงานแบบธรรมดาๆ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน .......... ในงานเลี้ยงฉลอง บริษัทเค.เอฟตั้งใจในการจัดเตรียมมาก นั่นเป็นเพราะภาพยนตร์เรื่อง<>ต่อสู้ได้อย่างสวยงาม หยุดสียงที่คอยตั้งคำถามได้ทั้งหมด และไม่เพียงเท่านั้น ความสำเร็จที่เพิ่มขึ้นนี้ได้ช่วยเปิดประตูสู่เทศกาลภาพยนตร์ในปีนี้ตามที่สำนักงานของผู้อำนวยการต้องการนั้น งานเลี้ยงฉลองของบริษัทเค.เอฟจัดอยู่บนชั้นสูงสุดของโรงแรมระดับ 5 ดาว ได้เชิญศิลปินและนักแสดงที่มีชื่อเสียงมากมาย ไม่น้อยไปกว่ากันคือนักข่าวของเว็บไซต์สื่อขนาดใหญ่นี่เป็นงานเลี้ยงฉลองของภาพยนตร์เรื่อง<> แต่กลับเป็นการโฆษณาให้กับภายนตร์เรื่อง<> ดังนั้นจิรภาสจึงจำเป็นต้องเชิญสมภพมาที่งานแห่งนี้ที่สมภพมาได้นั้น นั่นเป็นเพราะผู้ช่วยคนนั้นของเขา ในงานเลี้ยงแขกผู้มีเกียรติเริ่มทยอยเข้ามาที่ห้องโถง จิดาภาสวมชุดกี่เพ้าสีดอกมะลิ สวยงดงามและเพียบพร้อม บนใบหน้ามีรอยยิ้มนิ่งแต่กินใจจนทำให้ทุกคนเหมือนลอยอยู่บนเมฆ มองไปทั่วทั้งงานเลี้ยง แขกที่เป็นผู้หญิงทั้งหมดใส่ชุดสวยงามสีสันสดใส จิดาภาที่บังเอิญใส่ชุดกี่เพ้าที่เรียบหรูมา ยิ่งดูโดดเด่นและงดงาม เจนจิราที่อยู่ในฝูงชนพอได้เห็นจิดาภาก็ทิ้งให้สมภพอยู่ตรงนั้น แล้วเดินที่ทางที่จิดาภาอยู่