已经是第一章了
บทที่ 9.2 ไม่อาจจะทนรับได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพิยะตาก็ได้รับคำชวนเชิญให้ออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้าน โดยมีว่าที่สามีเป็นคนดูแล ร่างบางเดินลงจากบันไดสีขาว เธอส่งยิ้มเจื้อนให้ธีร์เล็กน้อย ด้วยความขัดเขินไม่คุ้นเคยที่ต้องมีคนมาคอยดูแลเอาใจ
“พร้อมแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ”
“เป็นอะไรไป ทำไมสีหน้าไม่ดีเลย” พิยะตาฝืนยิ้มกว้างให้เขาอีกครั้ง
“
已经是最新一章了
加载中
