เพื่อนคนใหม่ / เจ๊คิดอะไรอยู่น๊า

เช้าวันทำงานที่ไม่ค่อยสดใส เพราะโตโต้ต้องออกมาถูพื้นหน้าบริษัืท เพราะมีคนทำน้ำชาไข่มุกหกเต็มพื้นหน้าบริษัท เดิมทีโตโต้กะว่าจะมาเข้างานเช้าๆเพื่อมาสืบหาคน แต่กลับต้องออกมาทำความสะอาดหน้าบริษัทซะก่อน ทันใดนั้นโตโต้ก็เห็นรถผู้บริหารของบริษัทกำลังขับมาจอดหน้าบริษัท โตโต้จึงเริ่มรู้สึกว่าค่อยน่าออกมาทำความสะอาดหน่อยได้เห็นคุณเจมส์ตั้งแต่เช้าค่อยรู้สึกสดชื่นมีกำลังใจทำงานมากมาย รถคันแรกเป็นคุณเจมส์้เดินออกมาจากรถ หัวใจโตโต้เริ่มพองโตขึ้น แล้วโตโต้ก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบหลุดออกมาอีกครั้งเพราะคุณเจมส์หันมาเห็นตนยืนมองอยู่พอดีจึงยิ้มให้หนึ่งครั้งก่อนเข้าไปในบริษัท ต่อมาก็เป็นรถคันที่สองเป็นรถที่คุณแวววาวมากับคุณปู่เดินเข้าบริษัท ท่าทางของคุณแวววาวนั้นสวยสง่ามากๆ จนโตโต้อดชมไม่ได้ ’ทำไมผู้บริหารที่นี่ดูดีดูเท่กันหมดเลยน๊า’ ทันใดนั้นก็มีเสียงคนๆหนึ่งพูดแทรกมาด้านหลังโตโต้ว่า ’ครับ ดูดีกันทุกคนเลยจริงๆครับ’ โตโต้หันหลังไปมองเห็นชายหนุ่มพนง.แผนกรักษาความปลอดภัยยืนอยู่ด้านหลัง โตโต้งงมากว่าคนๆนี้มาตอนไหน ปกติเค้าจะเป็นคนที่ความรู้สึกไวมาก แต่นี่เค้าไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีคนอยู่ด้านหลัง ท่าทางคนๆนี้จะไม่ธรรมดาแน่ๆ ’สวัสดีครับ ผมชื่อเขี้ยว อยู่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท’ โตโต้คิดอยู่ในใจ แกบอกเพื่ออะไรฟะ ตรูไม่ได้อยากรู้สักหน่อย แต่มันบอกมาอย่างงี้ก็ต้องบอกชื่อไปอะดินะ โตโต้มองเขี้ยวแล้วฝืนยิ้มกลับไป ’พี่ชื่อดีดี้ เป็นพนง.ทำความสะอาด เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานเท่าไหร่น่ะ’ เขี้ยวยิ้มกลับพร้อมกับชวนคุยต่อ ’ผู้บริหารที่นี่ ไม่ใช่แค่ดูดีอย่างเดียวนะครับ พวกท่านเป็นคนดีกันทุกคนเลย’ ’เรื่องนั้นไม่ต้องบอกก็ได้ พี่รู้อยู่แล้วล่ะ’ พร้อมกับทำหน้าปลื้มใจ และนึกถึงตอนที่เจอคุณเจมส์ครั้งแรก เขี้ยวแอบมองพี่ดีดี้แล้วก็ยิ้มตาม ณ โรงอาหารเวลาเที่ยงตรง ขณะที่ดีดี้และพีชกำลังเดินหาที่นั่งกินข้าวเที่ยงอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเขี้ยวเรียกพี่ดีดี้ พร้อมกับโบกมือให้พี่ดีดี้เห็น ’พี่ดีดี้ครับทางนี้ครับ พอดีผมกินเสร็จแล้ว กำลังจะลุกไปพอดีเลย นั่งตรงนี้ก็ได้ครับ’ ’เพื่อนแกเหรอ’ บ๊วยกระซิปถามดีดี้ ’รู้จักกันหน้าบริษัทเมื่อเช้า’ ดีดี้กระซิปตอบพร้อมกับเดินไปทางที่เขี้ยวนั่ง ’ขอบใจนะน้องเขี้ยว’ ดีดี้พูดพร้อมกับยิ้มนิดๆ ’ไม่เป็นไรครับ ’ เขี้ยวตอบพร้อมกับหยิบน้ำส้มมาให้พี่ดีดี้1ขวด ’อะผมให้พี่ พอดีผมซื้อมาเกินครับ’ เขี้ยวยิ้ม แล้วก็หันไปทางบ๊วย(ตอนนี้ใส่ชุดพนง.ชายแล้ว) แล้วถาม ’แฟนพี่ดีดี้เหรอครับ’ พอพูดจบทั้งโตโต้และบ๊วยสะดุ้งขนลุุกซู่ทันที [เชี่ยเอ้ย ตรูยอมตายดีกว่าจะมาเป็นกิ๊กมัน] ’ไม่ๆ ไม่ใช่น้อง’ พี่ดีดี้รีบตอบทันที เขี้ยวถามต่อ ’แล้วรู้จักกันเหรอครับ เห็นไปไหนก็ไปด้วยกัน กลับก็กลับด้วยกันตลอด’ เขี้ยวถามเพราะสงสัยหน้าตาก็ไม่เห็นจะเหมือนพี่น้องกัน เลยอดถามไม่ได้ ’เรา....มีผู้ปกครองคนเดียวกันนะ 5555’ ดีดี้ตอบ (ตรูหมายถึงเจ้าพ่อเฮงนั้นแหละ ไม่ได้โกหกซะหน่อย) ’อ้อ ก็เหมือนพี่น้องกันสินะครับ’ เขี้ยวสรุปให้ ดีดี้และพีชฝืนยิ้มตอบน้องเขี้ยว ’ช่ายยยยแล้ว’ ตอบตามน้ำไป [เป็นคู่อริน่ะสิไม่ว่า] ’้เออพี่ลืมแนะนำเลย พี่เค้าชื่อพีชนะจ๊ะ’ ดีดี้เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า เดี๋ยวมันจะออกนอกเรื่องไปกันใหญ่ ’สวัดีครับ ผมชื่อเขี้ยวครับ’ เขี้ยวยิ้มพร้อมกับก้มหน้าคำนับ ’อืม หวัดดีน้อง’ พีชตอบรับแล้วคิดสงสัยว่ามันจีบไอ้โตโต้หรือเปล่าวะ แล้วก็แอบกระซิปบอกโตโต้ว่า ’แกโดนเด็กจีบเปล่าวะ’ โตโต้มองหน้าบ๊วย ’ไอ้บ้าอย่าคิดอะไรแปลกๆได้มั้ย น้องเค้าไม่ได้จีบหรอกน๊า’ โตโต้เถียงบ๊วยกลับ หลังจากนั้นก็มีพนง.ขับรถคนหนึ่งเดินมาหาเขี้ยว ’ไงเขี้ยวกินเสร็จแล้วเหรอ’ แล้วก็ตบไหล่เขี้ยวเบาๆ แล้วก็หันมาเห็นดีดี้และพีชนั่งอยู่ จึงยิ้มแล้วโค้งตัวสวัสดี ’คนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ ชื่อเก่ง เป็นพนง.ขับรถของบริษัทครับ’ เขี้ยวแนะนำลูกพี่ลูกน้อง ’สวัสดีครับ ยินดีที่รู้จักครับ’ เก่งยิ้มตอบ ’พี่ชื่อดีดี้ค่ะ ส่วนคนนี้ชื่อพีชค่ะ’ ดีดี้ยิ้มตอบ [ถ้าไม่รวมคุณเจมส์ผู้น่ารัก กับ คุณจอมพลสุดหล่อขี้เก๊กแล้ว ดีดี้รู้สึกว่าเก่งก็เป็นคนหน้าตาดีมากคนหนึ่ง แม้เวลายิ้มจะไม่วิ้งเท่าคุณเจมส์ แต่ก็ทำให้รู้สึกเขินอายได้พอสมควร ส่วนเขี้ยวนั้นยังเด็กอยู่ คงต้องรออีกสักหน่อยถึงจะพอดูออก] เก่งหันไปทางเขี้ยวแล้วก็ถอนหายใจดังขึ้นมาเฮือกใหญ่ๆ ’เฮอะเศร้าจริงๆ’ เก่งบ่นกับเขี้ยว ’อ้าวเป็นไรล่ะ ทำไมทำหน้าอย่างงั้น’ เขี้ยวเห็นแล้วเป็นห่วงเลยถามเก่ง ’วันนี้ถูกเรียกไปตักเตือนเรื่องพูดจาไม่ดี ตอนที่พาพนง.ไปติดต่องานข้างนอก’ ’พี่ก็อย่างงี้ทุกทีเลยน๊า’เขี้ยวคิดนั้นไงเรื่องนี้อีกแล้ว ’พูดตรงๆตามที่คิด ผิดมากเลยเหรอ มีอย่างที่ไหน ทางพนง.เค้าผิดเอง เราก็อุตสาห์จะช่วย อยู่ๆก็มาโทษเรา อย่างงี้ก็ทุเรศมั้ย เลยฟิวล์พูดไปว่าดีแค่เรียนแต่อย่างอื่นไม่พัฒนา’ เก่งเล่าให้ฟัง ’โห้พี่ เค้าไม่ฟ้องก็แปลกแล้ว’ เขี้ยวฟังแล้วเหงื่อแตก พี่เราแรงจริงๆ ’พูดเรื่องจริง ดันรับความจริงไม่ได้ ก็มาโว้วายว่าเราปากเสีย เฮอะ’ เก่งทำท่าเซ็งสุดขีด สักพักก็มีพนง.รุ่นน้องคนหนึ่งเดินมาหาเก่ง ’พี่เก่ง คุณบลูเลขาฯเจ้านายเรียกพี่เแนะ’ ’อ๋อ งั้นขอตัวก่อนนะครับ’ เก่งโค้งขอตัวไปหาคุณบลู ’ดูสุภาพดีออกนะ’ บ๊วยแปลกใจที่รู้สึกว่าเก่งพูดจาดีกว่าพนง.บางคนซะอีก นึกภาพตอนเก่งปากเสียไม่ออก ’พี่เค้าเป็นพวกใครดีมาดีตอบ ใครร้ายมาก็ร้ายตอบครับ’ เขี้ยวตอบพี่พีช คุณบลูบอกเรื่องที่ตัดสินใจให้เก่งเป็นคนพาคุณรุอิไปเที่ยว เพราะเก่งรู้เส้นทางดี ชำนาญสถานที่ท่องเที่ยวพอสมควร บวกกับเก่งเป็นคนเดียวที่พูดภาษาอังกฤษคล่องที่สุด ถ้าคุยกันไม้เข้าใจก็จะได้คุยภาษาอังกฤษน่าจะรู้เรื่อง ’อย่างปากเสียนะเก่ง’ คุณบลูกำชับเก่ง ’รับทราบครับจะไม่พูดสักคำ เชื่อผมได้เลยครับ’ เก่งตอบอย่างหนักแน่น แล้วบลูก็คิดอยู่ในใจเจ๊ไม่เชื่อแกหรอกว่าแกจะไม่หลุด หึหึ รุอิคร่าวนี้เธอเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อแล้ว ทั้งเผ็ดทั้งแซ่บทั้งคู่ รอดูดีกว่าว่าจะออกมาอย่างที่เจ๊คิดมั้ย เจมมี่เอ้ยเจ๊แก้แค้นให้แกแล้ว หึหึหึ แล้วเจ๊บลูก็ทำหน้าเจ้าเหล่ทันที