บทที่ 3 บีบคอของเธอ

บทที่ 3 บีบคอของเธอ ในเวลานี้เองเสียงเคาะประตู“ก๊อกๆ”ดังขึ้น และเสียงของพ่อบ้านลุงฝูก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก“คุณชาย” ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางขึ้นเล็กน้อย“เข้ามา” ลุงฝูผลักประตูแล้วเดินเข้ามา“คุณชาย คุณนาย…จะจัดการยังไงดีครับ？” ลู่หานถิงยืนหล่ออย่างสง่าอยู่ข้างเตียงนอน ชายคนนี้ส่วนสูงอยู่ที่187เซนติเมตร และสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงสีดำที่ดูเรียบง่าย แต่เนื้อผ้าที่มีราคาแพงนั้นเหมือนเป็นงานที่ทำกับมือ ทำให้ร่างกายของเขาดูยาวเรียวสง่า และบุคลิกของเขาก็ดูโดดเด่นมาก ลู่หานถิงลดสายตาลง นิ้วมือของเขาก็กำลังหมุนกระดุมสีเงินที่แวววาวบนแขนเสื้อของเขาอย่างชำนาญ เขาเหลือบมองไปที่เซี่ยซีหวั่นอย่างไม่สนใจไยดี“คุณยังไม่รู้สินะ ว่าสวนหลังบ้านของรีสอร์ทโยวหลานเลี้ยงหมาป่าไว้สองตัว หรือว่า…โยนคุณเข้าไปเป็นอาหารให้มันดี？” หัวใจของเซี่ยซีหวั่นแน่นขึ้น ซึ่งการแต่งงานในครั้งนี้ได้รับคำสั่งไว้จากคนรุ่นเก่า ที่ยักษ์ใหญ่ทั้งสี่ของเมืองไห่ได้แก่ ตระกูลลู่ ตระกูลกู้ ตระกูลโห้ว และตระกูลซู คุณชายแห่งตระกูลลู่เป็นคนที่มีอำนาจมาก ตำนานเล่าว่าเขาเป็นผู้นำธุรกิจที่อายุน้อยที่สุดและหล่อที่สุด แต่ว่าไม่เคยมีใครเคยเจอตัวจริงของเขามาก่อน เขาค่อนข้างลึกลับมาก ส่วนรีสอร์ทโยวหลานนั่นเป็นพื้นที่ที่อยู่ไกลพ้นและเปลี่ยว ดูแล้วไม่ใช่ตระกูลที่ร่ำรวยอะไร ซึ่งทางตระกูลเซี่ยเคยส่งคนมาสืบรีสอร์ทโยวหลานแล้ว และสืบออกเพียงแค่ว่ารีสอร์ทโยวหลานมีย่าและหลานสองคนเท่านั้น และหลานคนนี้ยังเป็นผัวผีที่ป่วยจนหมดหนทางเยียวยารักษาที่เล่าขานกันมาอีกด้วย และความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลี่หยู้หลันก็คือให้ลูกสาวทั้งสองคนของเธอแต่งงานไปในสี่ตระกูลที่ยักษ์ใหญ่และร่ำรวยแห่งเมืองไห่ แต่เหตุผลงานแต่งของรีสอร์ทโยวหลานนี้ หลี่หยู้หลันอดไม่ได้ที่อยากจะเปิดหลุมศพของตระกูลเซี่ยออกแล้วถามบรรพบุรุษรุ่นก่อนว่าตอนนั้นคิดยังไงถึงได้จองการแต่งงานนี้ไว้ หลี่หยู้หลันไม่อยากให้ลูกสาวของเธอแต่ง แต่ว่าเซี่ยเจิ้นกั๋วเป็นคนที่กตัญญูคนหนึ่ง และไม่ยอมที่จะฝ่าฝืนการแต่งงานที่บรรพบุรุษรุ่นก่อนจองไว้ และแน่นอนว่าลูกสาวของเธอจะแต่งไม่ได้ ดังนั้นหลี่หยู้หลันจึงนึกถึงเซี่ยซีหวั่น จึงรับตัวเธอกลับมาจากชนบทและให้เธอแต่งงานแทนเพื่อเติมความยินดีมีสุข ดังนั้นในความรู้ความเข้าใจของเซี่ยซีหวั่น ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ไม่ใช่ข้าราชการระดับสูงอะไรแน่นอน แต่ในขณะนี้เธอก็รู้สึกงงงวย ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็เปล่งประกายถึงความสง่าที่สูงส่งออกมา และแสดงให้เห็นถึงความสูงศักดิ์ที่งดงาม เหมือนกับกษัตริย์ที่กำลังออกคำสั่งอยู่ ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะกราบไว้นมัสการเขา อีกอย่างเขายังเลี้ยงหมาป่าไว้ในสวนหลังบ้านด้วย ซึ่งหมาป่านี้ มันไม่ใช่กิจกรรมยามว่างที่คนทั่วไปเล่นบันเทิงไว้เพื่อฆ่าเวลาเลย เซี่ยซีหวั่นอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนี้จู่ ๆชายหนุ่มก็วางมือลงบนโต๊ะเพื่อฝืนพยุงตัวเองไว้ สายตาที่หล่อเหลาของเขา เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด สีหน้าของพ่อบ้านเปลี่ยนไปทันที และรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า“คุณชาย ผมจะไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้！” ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่นขยับและมองลงไปเล็กน้อย มือใหญ่สองข้างของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่โผล่ออกมา เหมือนกับว่าเป็นสัญญาณของอาการป่วยกำเริบ เขามีโรคเหรอ？ อีกอย่าง เป็นโรคร้ายแรงที่น่ากลัวมากโรคหนึ่ง และในเวลานี้เองเซี่ยซีหวั่นก็เผชิญเข้ากับดวงตาสีแดงเข้มของชายหนุ่ม ลู่หานถิงหันมองมาที่เธอ แล้วพูดกับพ่อบ้านว่า“ให้เธอออกไปให้พ้น！” พ่อบ้านรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“ คุณนาย คุณรีบออกไปเถอะครับ” เซี่ยซีหวั่นรู้ว่าตัวเองออกไปไม่ได้ และครั้งนี้เธอกลับมาตระกูลเซี่ยพร้อมกับมีจุดประสงค์บางอย่าง และเธอก็ต้องการตำแหน่งของเจ้าสาวแห่งรีสอร์ทโยวหลานนี้ด้วย เซี่ยซีหวั่นมองไปที่ลู่หานถิงด้วยดวงตาที่สดใสเปล่งประกายของเธอ โดยไม่มีการหลบสายตาเลยแม้แต่น้อย“คุณมีโรคเหรอ โรคอะไร？ฉันมีความรู้เกี่ยวกับการรักษา และการฝังเข็มเล็กน้อย สามารถช่วยรักษาโรคให้คุณได้” ลู่หานถิงกดริมฝีปากของเขาลงเป็นเส้นโค้งที่เย็นเฉียบ แล้วพ้นคำคำหนึ่งออกมาจากลำคอของเขา“ไปให้พ้น！” เซี่ยซีหวั่นไม่เพียงแต่ไม่ไปให้พ้น อีกทั้งยังเดินเข้าไปใกล้เขา“เมื่อกี้ฉันได้กลิ่นยาดอกลิลลี่ โป่งรากสน และเทียงมั้วและกลุ่มยาอื่น ๆที่ล้ำค่าบนร่างกายของคุณ ซึ่งกลุ่มยาจีนเหล่านี้…ใช้รักษาในอาการโรคนอนไม่หลับ และถ้าฉันคาดเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณน่าจะมีโรคนอนไม่หลับ ที่เกิดขึ้นจากความผิดปกติของการนอนของคุณ” พ่อบ้านมองไปที่เซี่ยซีหวั่นด้วยความตกใจ“คุณนาย คุณ…” ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่นสบเข้ากับใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานถิง“ระดับความผิดปกติของการนอนหลับของคุณถึงขั้นไหนแล้ว？และถ้าความผิดปกติของการนอนดำเนินไปถึงขั้นระดับลึกล่ะก็ จะส่งผลร้ายแรงต่อสภาพจิตใจของคุณ และร่างกายของคุณจะอ่อนล้าจนถึงขีดสุดแต่กลับไม่ได้รับการพักผ่อนและผ่อนคลาย และนี่จะทำให้ภายในร่างกายของคุณมีคุณอีกคนอยู่ และคนคนนั้นก็มีอารมณ์ที่ขุ่นมัว หงุดหงิด และน่ากลัว จนเข้าข่ายโรคจิต” มุมของดวงตาที่แคบและยาวของลู่หานถิงยิ่งอยู่ยิ่งแดงขึ้นเรื่อย ๆ และหว่างคิ้วที่หล่อเหลาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมอง เขายื่นมือออกมา จากนั้นบีบไปที่ลำคอของเซี่ยซีหวั่น ลำคอสีชมพูของหญิงสาวนั้นบอบบางมาก เพียงแค่เขาออกแรงบีบเล็กน้อย เธอก็ตายได้ในทันที “คุณนาย คุณอย่ากระตุ้นคุณชายอีกเลย！คุณชาย คุณรีบปล่อยคุณนายเถอะ！”พ่อบ้านตกใจจนรีบพุ่งขึ้นมาทันที อากาศบริสุทธิ์ที่เธอสามารถหายใจได้เริ่มบางลง และใบหน้าเล็ก ๆของเซี่ยซีหวั่นก็ค่อยๆแดงขึ้น แต่เธอกลับพลิกมือเล็ก ๆของเธอ แล้วใช้เข็มเงินเล่มหนึ่งเจาะเข้าไปในจุดเลือดลมของลู่หานถิงอย่างรวดเร็ว ลู่หานถิงคลายมือของเขาออก จากนั้นนั่งลงที่บนโซฟา เซี่ยซีหวั่นรีบหายใจเข้าออกอย่างลึกๆ และครั้งนี้ที่เธอกลับมาเธอไม่อยากเอาชีวิตของเธอมาทิ้งไว้ตรงนี้ และเมื่อกี้นี้เธอเองก็รู้สึกกลัวเช่นกัน ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอคนนี้อันตรายมาก ไม่พูดถึงตัวตนที่ลึกลับของเขา เพียงแค่อาการผิดปกติทางการนอนหลับของเขาก็สามารถเปลี่ยนเขาจากชายหนุ่มที่สง่าสูงศักดิ์เป็นสัตว์ประหลาดได้ทุกเมื่อ แต่ว่า เธอไม่มีทางเลือกที่จะถอยได้ และเธอทำได้เพียงแค่ปล่อยมือและลองดูกับมันสักตั้ง เซี่ยซีหวั่นปรับการหายใจของเธอสักครู่ แล้วเดินไปที่ด้านหลังของเขา จากนั้นยกปลายนิ้วที่ขาวของเธอขึ้นมาและวางไปที่บนขมับของเขา เพื่อช่วยนวดให้เขา ลู่หานถิงปิดตาอันหล่อเหลาของเขา และปกปิดดวงตาสีแดงเข้มของเขาไป“การรักษาที่คุณพูดก็คือช่วยฉันนวดเหรอ？” “คุณมีความสุขในใจของคุณไปเถอะ คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันนวดให้นะ” “พูดอย่างกับว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่โชคดีได้นวดให้ฉันอย่างนั้นแหละ” “…” พูดคุยสนทนากันต่อไปไม่ได้ละ “ให้ฉันอยู่ต่อ แล้วเราอยู่ด้วยกันอย่างสันติและสงบสุข คุณไม่ต้องถามเรื่องส่วนตัวของฉัน แล้วฉันช่วยคุณแสดงต่อหน้าของคุณย่า และยังสามารถช่วยคุณรักษาอาการนอนไม่หลับด้วย เป็นอย่างไร？” ลู่หานถิงไม่ได้พูดอะไร และตอนที่เซี่ยซีหวั่นเจาะเข็มเงินอันเล็กและยาวเข้าไปในจุดเลือดลมตรงศีรษะของลู่หานถิง จากนั้นลู่หานถิงก็หลับตาลง แล้วศีรษะของเขาก็ก้มลงไปบนโซฟา จากนั้นเซี่ยซีหวั่นก็รีบยื่นมือออกมา แล้วรับใบหน้าที่หล่อเหลาที่ล้มเข้ามาของเขาอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวล เขาหลับไปแล้ว ส่วนพ่อบ้านที่อยู่ด้านข้างนั้นเหงื่อไหลท่วมเต็มหัวไปหมด คนอื่นไม่รู้ตัวตนของคุณชายของเขา แล้วเขาจะไม่รู้ได้ยังไง คุณชายของเขาเป็นคุณชายแห่งตระกูลลู่ บุรุษที่มีความรู้ความสามารถ และเล่นในโลกธุรกิจตั้งแต่อายุสิบกว่าปี และสร้างตำนานของตระกูลลู่ ไม่เคยมีใครกล้าต่อรอง…กับคุณชายของตัวเองเช่นนี้มาก่อน และยิ่งไปกว่านั้นคือเธอเป็นผู้หญิงอีกด้วย ช่วงหลายปีที่ผ่านมาผู้หญิงโชคดีทุกคนที่ได้เจอหน้าคุณชายต่างก็มีแสงประกายสีชมพูในดวงตาของพวกเธอ อีกทั้งยังมีความปรารถนา ความรักต่อคุณชาย และอดไม่ได้ที่อยากจะพุ่งเข้ามาในอ้อมแขนของคุณชาย แต่คุณนายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้พิเศษมาก แม้กระทั่งต่อหน้าคุณชายที่อาการป่วยกำเริบ เธอก็ยังคงความสงบนิ่ง ใจเย็น และฉลาดอยู่ และที่ยิ่งประหลาดใจกว่านี้คือ คุณชายนอนหลับแล้ว！ คุณชายไม่ได้นอนหลับแบบนี้มานานมากแล้ว！ และหมอที่รักษาอาการนอนไม่หลับให้คุณชายต่างก็เป็นหมอที่ติดTOPในโลก แต่ต่างก็ไม่มีประโยชน์เลย แต่ว่าคุณชายกลับนอนหลับไปในกลางฝ่ามือของคุณนาย！ “คุณนาย…”พ่อบ้านเอ่ยปาก เซี่ยซีหวั่นยื่นปลายนิ้วออกมาและแตะไปที่ริมฝีปากของเธอแล้วแสดงท่าทาง“จุ๊ๆ”ที่แสดงว่าให้เงียบออกมา“ออกไปเถอะ ที่นี่มีฉันอยู่” ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด พ่อบ้านรู้สึกว่าบนร่างกายของคุณนายคนนี้มีพลังที่ทำให้คนรู้สึกวางใจอยู่ และเขาก็ถอยออกไปอย่างเชื่อฟัง …… ภายในห้อง เงียบสงบไม่มีเสียงรบกวนใด ๆ เซี่ยซีหวั่นให้เขานอนพักผ่อนอยู่ในฝ่ามือของเธอสักพัก และรอจนกว่าเขาเข้าสู่การหลับลึก แล้วเธอค่อยให้เขานอนลงที่บนโซฟา จากนั้นก็ห่มผ้าให้เขา หลังจากเซี่ยซีหวั่นจัดการสิ่งเหล่านี้เสร็จ เธอก็เข้านอนไปพร้อมกับชุดที่ไม่ได้เปลี่ยน แล้วหลับไป ในเวลานี้เอง ลู่หานถิงที่นอนอยู่บนโซฟาค่อยๆลืมตา และตื่นขึ้น ลู่หานถิงลุกขึ้นมาแล้วเดินมาที่หน้าเตียงนอน จากนั้นเขายื่นนิ้วที่เรียวยาวของเขาออกมาเพื่อเปิดผ้าคลุมหน้าที่อยู่บนใบหน้าของเซี่ยซีหวั่นออก