บทที่1 จะเอาเธอตายไปด้วย

บทที่1 จะเอาเธอตายไปด้วย กู้เหวยยีนอนขดแบบกำลังจะตายอยู่ในห้องใต้ดินที่สกปรก ริมฝีปากเธอแตกแห้ง คอเธอร้อนเหมือนไฟกำลังลุก สามวันแล้ว เธอรู้อยู่ว่าความตายก็ดีกว่าอยู่ทรมานเพิ่มมากขึ้นทุกวัน จนกระทั่งเธอคิดว่าตัวเองคงจะหิวและกระหายน้ำตายไปแบบนี้ ในที่สุดประตูห้องใต้ดินก็เปิดออกมา มู่โล่หมิงเดินเข้ามา “โล่หมิง........” กู้เหวยยีพยุงตัวเองขึ้นมา แทบจะคลานไปที่เท้าของ มู่โล่หมิง “ให้น้ำฉันหน่อย.............” เธอกระหายน้ำมากจริงๆ กระหายจนเหมือนจะบ้าไปแล้ว มู่โล่หมิงมองลงไป มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “เยว่เยว่ยังหาไม่เจอ” กู้เหวยยีตัวแข็งขึ้นมาทันที พูดด้วยเสียงที่แหบอย่างยากลำบากว่า “ฉันไม่ได้ผลักเธอจริงๆนะ นายเชื่อฉันได้ไหม? ฉันจะไปทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?” สามวันก่อน กู้เหวยยียืนอยู่ริมทะเล ในมือเธอมีแฟลชไดรฟ์สีเงินอยู่ “จี้เยว่เยว่ หลักฐานที่เธอพยายามจะประทุษร้ายฉัน และคลิปที่เธอไปมั่วกับคนอื่นตอนอยู่ต่างประเทศ เอกสารที่เธอไปทำแท้ง ทุกอย่างอยู่ในแฟลชไดรฟ์นี้!” จี้เยว่เยว่พูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด “เธอจะทำอะไร? เอาของพวกนี้ให้โล่หมิงดูหรือ?” ที่ริมทะเลลมแรงมาก ลมพัดจนหน้าม้าของกู้เหวยยียุ่งไปหมด ใบหน้าเธอที่ดูใสซื่อ รูปหน้าบาร์บี้ที่น่ารัก ดูแล้วรู้สึกทั้งน่ารักและใสสะอาด เธอยังคงดูอ่อนแอและเหมือนเด็ก ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะพยายามทำสีหน้าที่ดูดุร้ายก็ตาม “ฉันอยากให้เธอเลิกกับโล่หมิง เธอไม่เหมาะกับเขา!” จี้เยว่เยว่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว พูดด้วยสายตาที่เลวทรามว่า “กู้เหวยยี เธอคิดว่าเธอทำแบบนี้แล้วจะเอาชนะฉันได้งั้นหรือ?” กู้เหวยยีกระตุกไหล่เบาๆ หน้าขาวซีดไปหมด “หึ ไร้เดียงสาจริงๆ” จี้เยว่เยว่พูดด้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย “ฉันจะบอกให้นะ ถึงแม้ว่าเธอมีของพวกนี้ ฉันก็ทำให้โล่หมิงไม่เชื่อเธอได้” “เธอ........” กู้เหวยยียังพูดไม่ทันจบ จี้เยว่เยว่ก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน เธอกระโดดลงทะเลอย่างไม่คิดอะไรเลย “จี้เยว่เยว่!” กู้เหวยยีตกใจจนร้องเสียงดังออกมา เธอรีบยื่นมือออกไป แต่ก็ดึงเธอไว้ไม่ทัน จี้เยว่เยว่ร่วงลงไปในทะเล คลื่นทะเลซัดมาอย่างแรง ซัดเอาร่างกายอันเรียวบางของเธอไป กู้เหวยยีตกใจจนสั่นไปทั้งตัว กำลังหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะโทรขอความช่วยเหลือ แล้วข้อมือเธอก็โดนคนกระชากไปอย่างแรง เธอกระเด็นไปกระแทกกับโขดหิน เข่าและฝ่ามือของเธอถลอกไปหมด “เยว่เยว่!” คนที่ดึงเธอคือมู่โล่หมิง！ เขามองไปที่ทะเลอย่างลุกลน เขาเห็นจี้เยว่เยว่ถูกคลื่นกลืนกินแล้วก็หายไปในที่สุด เขาเห็นทั้งหมด …………………….. ทีมกู้ภัยมาถึงในเวลาที่เร็วมาก แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาหาไปทั่วทั้งทะเลแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรเลย “กู้เหวยยี ฉันจะบอกให้นะ ถ้าเยว่เยว่เป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะให้เธอตายไปกับเธอ!” มู่โล่หมิงบีบคอกู้เหวยยีไว้ ตาคู่นั้นของเขาแดงมาก เขาในวันนั้นราวกับปีศาจที่มาจากนรก กู้เหวยยีพยายามดิ้นจะเอาชีวิตรอด แฟลชไดรฟ์ในมือก็หลุด แล้วร่วงลงไปที่โขดหิน นั้นมันหลักฐานชิ้นเดียวที่มีอยู่ ไม่ได้สำรองข้อมูลไว้ กู้เหวยยีเสียเงินไปเยอะมาก กว่าจะได้มันมา แต่ตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะเอื้อมมือไปเก็บ เธอหายใจไม่ออกจนทำให้ใบหน้าเธอแดงไปหมด เธอพูดอะไรไม่ออกเลย สุดท้าย เธอสลบไปในอ้อมกอดของมู่โล่หมิง ก่อนจะหลับตาลง เธอเหมือนเห็นแฟลชไดรฟ์ที่เธอพยายามหามา โดนมู่โล่หมิงเตะลงทะเลไป พอเธอฟื้นขึ้นมา เธอก็มาอยู่ในห้องใต้ดินมืดๆ นี้ เธอโดนขังไว้ ไม่ได้กินไม่ได้ดื่มอะไรเลยมาสามวันเต็ม นี่เป็นครั้งแรกที่มู่โล่หมิงมาดูเธอ มู่โล่หมิงนั่งย่อลงมา ในสายตาเขามีแต่ความเกลียดและ.........ขยะแขยง “กู้เหวยยี เธอคิดว่า ฉันจะเชื่อเรื่องโกหกที่เธอกุขึ้นหรือ? เยว่เยว่ไม่มีเหตุผลที่จะฆ่าตัวตาย ถึงเธอจะโดดลงไปเองจริงๆ ก็เป็นเพราะเธอบังคับเธอแน่ๆ! เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่เลวทรามแบบนี้แหละ!” กู้เหวยยีส่ายหน้าไม่หยุด “ฉันเปล่านะ ฉันเปล่า.......” เธอกระหายน้ำมาสามวัน ไม่ได้กินน้ำเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ที่น่าตลกก็คือตรงขอบตาของเธอยังมีน้ำตาออกมาได้ “นายเชื่อฉัน.........” เธอดึงแขนของมู่โล่หมิงไว้ มู่โล่หมิงสะบัดเธอออกด้วยสีหน้าที่ขยะแขยง แล้วพูดเน้นเสียงทุกตัวอักษรว่า “กู้เหวยยี เรื่องเยว่เยว่ ฉันจะเอาคืนเธอร้อยเท่าพันเท่าแน่นอน”