ตอนที่ 5

ทันทีที่ทุกคนเดินกลับไปยังสถานที่ปลอดภัย สถานที่ที่ปราศจากความวุ่นวายของนักเรียนคนอื่น ห้อง secret ห้องหนึ่งในตึกส่วนตัวของนักเรียนพิเศษ เดย์ก็เอ่ยเสียงออกมาทันที พร้อมกับส่งสายตาไปยังบรรดาเฮียๆของเธอทุกคน “ขอรางวัลลลลหน่อยยย” “มันมาจีบ?” แต่ไม่มีใครสนใจ กับสิ่งที่เดย์อ้อนขอ และเป็นไนท์อีกครั้งที่ส่งสายตานิ่งเอ่ยออกมา.. จากข่าวที่ได้รู้มาใหม่..เรื่องของรุ่นพี่คนนั้นที่เพิ่งยื่นดอกไม้ให้เดย์ไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้า “โถ่ น้องเฮียสวยขนาดนี้ ก็มีบ้าง ทำดาาาา ..แต่เดย์ไม่สนใจใครอยู่แล้ว เฮียก็รู้ เนอะเฮียโซ่ ” เดย์พูดออกมาอย่างร่าเริง พร้อมกับหันไปสบตา..กับใครบางคนในนี้ โดยที่ทุกคนก็รู้และเข้าใจอย่างที่น้องสาวตัวน้อยเอ่ยออกมา แม้ว่าเดย์จะชื่นชอบในตัวของเพื่อนพี่ชายตนเองมากแค่ไหน แต่ทุกครั้งเดย์ก็แสดงออกแค่ตามประสาเด็กน้อยที่ปลื้มรุ่นพี่เท่านั้น เธอไม่เคยเข้าถึงตัวโซ่อย่างรุ่มร่าม หรือทำตัวไม่เหมาะสบกับการเป็นผู้หญิงเลยสักนิด ทำให้ไนท์ยังพอเบาใจอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยความหวงน้องสาว เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำให้ไนท์ถึงกลับกรอกตามองบน ให้กับน้องสาวของตัวเอง.. “เอาเป็นว่า ไม่ว่าใครจะเข้ามา ห้ามไปยุ่งกับมัน แล้วก็บอกเฮียทุกครั้งด้วย? ตามนั้นนะ ..” “เฮียอย่าทำ เหมือนเดย์เป็นเด็กได้มั้ย อีกไม่กี่เดือน เดย์ก็จะอายุ 16 แล้วนะ!” “..เฮียบอกยังไงก็อย่างนั้น อย่าดื้อ” “ตอนพวกเฮียอายุเท่าเดย์ ป๊าม๊ายังปล่อยเลย..อ้อ แล้วก็ไม่ต้องมาอ้างว่าเดย์เป็นผู้หญิงนะ ก็เห็นอยู่ ว่าวันนี้เดย์ชนะเทควันโดง่ายๆแค่ไหน เดย์ดูแลตัวเองได้ เดย์โตแล้ว!“ เดย์พูดจบก็เดินจ้ำเท้าด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะไปนั่งกอดอก และนั่งบนโซฟาอย่างเอาแต่ใจ..ตามประสาเด็กที่ถูกขัดใจ จากผู้ปกครองอย่างพี่ชายของเธอ ที่ชอบห้ามปรามและบังคับบ่อยๆ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเธอก็รู้ว่าพี่ชายคนนี้เป็นห่วง และด้วยสถานะมาเฟียที่มันค้ำคออยู่ เลยทำให้ต้องระวังผู้คนเป็นพิเศษ แต่แล้วไงล่ะ..ถึงยังไงเธอก็มั่นใจว่า เธอเก่งและเอาตัวรอดในสังคมนี้ได้อย่างสบายๆอยู่ดี และหลังจากที่เด็กน้อยนั่งงอน ไม่พูดไม่จากับใครในห้อง ก็ทำให้ผู้ชายสูงใหญ่ทั้งห้าคน ต่างก็มองหน้ากันอย่างเหนื่อยใจ จนไนท์อดไม่ได้ ที่จะยอมเหมือนกับที่ผ่านๆมา เขาเลยเดินเข้าไปด้วยสีหน้าที่ยอมแพ้ แต่แล้ว เพื่อนของเขา..คนที่น้องสาวปลื้มจนออกนอกหน้า ก็จับไหล่ห้ามเอาไว้ ก่อนจะพูดโพล่งออกมา “ปล่อยไปเถอะมึง เด็กไม่รู้จักโตแบบนี้ ทำตัวแบบนี้ ใครมันอยากจะไปอยู่ใกล้..” ควับ.. ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เดย์ที่นั่งเชิดหน้าก็หันควับมามองทันที ก่อนจะใช้ความคิด..เล็กน้อย... เธอก็แค่อยากให้พี่ชายและพวกเฮียๆเข้าใจเท่านั้นเอง ว่าเธอไม่ได้เด็กเหมือนที่ถูกกล่าวอ้าง..และคำที่เขาเอ่ยออกมาว่าไม่อยากอยู่ใกล้ มันทำให้เธอกลัวว่าเขาจะไม่สนใจเธอจริงๆ.. ทำให้เดย์ยอมที่จะอ่อนลงในทันที คนเดียวที่เดย์จะยอมให้ได้ง่ายๆ คงมีแต่เขาคนนี้ละมั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยนิสัยเอาแต่ใจ ก็ทำให้เธอยังติดที่จะไม่พอใจเล็กน้อยอยู่ดี “อืม..ก็ได้ หลังจากนี้มีใครเข้ามาเดย์จะบอกเฮียก็ได้!!” แม้ว่าไนท์จะไม่ค่อยชอบใจที่เดย์ปลื้มเพื่อนเขานักหนา เพราะอาการหวงน้องสาว และคิดว่าตอนนี้เดย์ยังเด็กเกินที่จะมีความรัก รวมถึงรู้ดีว่าเพื่อนของเขาเป็นยังไง แต่ก็ต้องยอมรับว่าทุกครั้ง เพื่อนเขาคนนี้ก็เอาน้องสาวเอาแต่ใจของเขาอยู่จริงๆ และทันทีที่เดย์เอ่ยปากมาแบบนั้น คนที่เพิ่งเอ่ยปากไปว่า ใครอยากจะอยู่ใกล้ ก็กระตุกยิ้มมุมปากโดยที่ไม่มีใครเห็นขึ้นมาทันที..เพราะนี่แหละคือจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่เขามักจะใช้กับผู้หญิงคนนี้..และมันก็ได้ผลแบบนี้เสมอมา.. และเมื่อทั้งห้องกลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง ซันก็เอ่ยปากพูดออกมาบ้าง “จะว่าไป ไอ้เปอร์อะไรนี่ ดูก็รู้ว่าเจ้าชู้ชัดๆ.. ถึงเฮียจะรู้ว่า เดย์..อะเก่งแค่ไหน แต่ยังไง ก็เลี่ยงมันไว้ อย่าไปยุ่งกับมันนะ..เข้าใจ๊?” “อ่ออ..เจ้าชู้เหมือนเฮียนะเหรอ?” “เอออออออออ เหมือนเฮีย.. พอใจยังฮะ ไอ้ตัวแสบ” “อืมมมมมม... ก็..พอใจอยู่นะ” “เดี๋ยวเหอะ!..” “ฮ่าๆๆ ทำอะไรเดย์ไม่ได้หรอกกก” คำพูดที่กอดอกพร้อมกับหยั่งเชิงท่าทีของเดย์ มันทำให้ซันอดไม่ได้ที่จะเข้าไปเขย่าหัวแรงๆด้วยความหมั่นไส้ทันทีส่วนเดย์ก็ใช้ทักษะที่มีหลบทัน พร้อมกับเสียงหัวเราะที่บ่งบอกว่า เธอกลับมาอารมณ์ดีเหมือนเดิมแล้ว และนั่นก็เป็นแบบนี้ประจำ งอนแป๊บเดียว เธอก็หาย..สมกับเป็นเด็กสดใสวัย 15 “แต่เอาจริง สำอางแบบนั้น นัดต่อยมันทีสองที แค่นี้มันก็เลิกยุ่งแล้ว เชื่อสิ” แต่แล้วระหว่างนั้น คนที่ชอบใช้กำลังอย่างเคนตะก็อดไม่ได้ที่จะพูดเสริมออกมา..เพราะเขาก็เป็นห่วงน้องสาวคนนี้ไม่ต่างกัน..แม้ว่าจะไม่ได้แสดงออกมากก็ตาม เดย์เลยได้แต่มองถอนหายใจเหนื่อยกับบรรดาเฮียๆทั้งหลาย เพราะเหตุนี้ยังไงล่ะ เธอถึงไม่อยากบอกเรื่องพี่เปอร์ หนุ่มรุ่นพี่ที่มาตามจีบเมื่อสองวันก่อน.. “...เดย์ว่านะ..อย่าไปยุ่งกับพี่เปอร์เลย..เรามาคุยเรื่องรางวัลเดย์กันดีกว่า” หลังจากที่เดย์เอ่ยปากออกมาพร้อมใช้สายตาขี้อ้อนแบบเด็กๆ เหมือนที่เธอทำบ่อยๆ ก็ทำให้ทุกคนมองหน้ากันเล็กน้อย พร้อมกับคิดว่า ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน ส่วนไนท์ ก็กลับมายิ้มเอ็นดูให้กับน้องสาวของเขาอีกครั้งก่อนที่จะมือใหญ่มาวางแปะลงบนหัว ก่อนที่จะโยกไปมาด้วยความเอ็นดู พร้อมกับเอ่ยเสียงพูดขึ้นมา “อยากได้อะไร อะเรา..” หลังจากพี่ชายพูดจบ..เดย์ก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาทันที..ก่อนที่จะส่งสายตาไปมองทุกคนและเอ่ยปากออกมา “ให้เดย์ได้ทุกอย่างป่ะ” “ลองขอมาก่อน” “ไม่ได้สิ ต้องได้ทุกอย่าง..” “ลอง ขอมาก่อน..ครับ” “ชิส์ งั้นไม่ขอเฮียดีกว่า.. เฮียเคคคค..” เมื่อคิดว่าคำขอที่ขอพี่ชายทางสายเลือดอาจจะไม่ได้ผล เดย์เลยเปลี่ยนเป็นหันไปมองพี่ชายนอกสายเลือดที่เคารพอีกคน คนที่สุขุม และคาดว่าน่าจะยอมเธอทุกอย่างไม่ต่างจากพี่ชายอีกคน และทำให้คนที่ถูกเรียกชื่อทำเพียงมองหน้านิ่งๆกลับไป พร้อมกับเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบออกมา “เฮียก็ขอฟังคำขอก่อน” หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น เดย์ก็เลิกสายตาไปมาอย่างใช้ความคิด..ก่อนจะคิดได้ว่าเปลี่ยนเป้าหมายอีกครั้งดีกว่า เพราะมาคิดอีกที เฮียเค..แม้ว่าจะตามใจบ่อย แต่ถ้าไม่เห็นด้วย ก็ใจแข็งเอาเรื่องอยู่ ส่วนเฮียโซ่นะเหรอ..ไม่ตามใจแน่นอน ข้ามไป เพราะฉะนั้น.. “..เฮียเคนนนน..พี่ชายที่แสนดีและน่ารักก รู้ม่ะที่ผ่านมานะ ใครที่บอกว่าเฮียอะโหด เดย์ช่วยเถียงขาดใจทุกครั้งเลย เพราะจริงๆแล้วเฮียเคนนอกจากจะหล่อแล้ว ยังใจดี และเข้าใจน้องคนนี้สุดๆเลย เนี่ย ตอนนี้ เดย์เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เฮียก็เห็น ว่าเดย์อะซ้อมแทบทุ๊กกกกเย็น ตั้งใจกับการแข่งนี้มากแค่ไหน แล้วแบบ..” “เออๆๆ พอๆเลยยัยเดย์ อะ ว่ามา อยากได้อะไร” ทันทีที่เดย์พูดไปทำท่าบีบเนื้อบีบแขนตัวเองไปอย่างแสดง เคนตะก็แทรกคำพูดออกมาทันที “..เรื่องงานถ่ายแบบพี่ของนุ่น เดย์ขอ..” “ไม่ได้! / ไม่ได้! / ไม่ได้! / ไม่ได้!” ยังไม่ทันที่่่เดย์จะเอื่อนเอ่ยจบประโยค เสียงของ ไนท์ ซัน เคน และโซ่ ก็ดังออกมา แทบจะพร้อมเพรียงกัน.. โดยไม่ได้นัดหมาย เพราะนั่นเป็นคำขอที่เธอเคยขอมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้รับอนุญาต..เหมือนกับครั้งนี้ แม้จะอ้างว่าเป็นรางวัลสำหรับการแข่งขัน..แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี “แค่ไปดูพี่ของนุ่นถ่ายแบบเท่านั้นเอง แถมยังได้ไปทะเลอีกกก เดย์อยากไปทะเลลลล” ความจริงแล้ว ไปดูงานถ่ายแบบก็แค่ข้ออ้าง แต่จริงๆแล้ว นั่นเป็นเพราะสถานที่ที่ถ่ายต่างหาก ที่ทำให้เธออยากไป นั่นก็คือทะเล ..สถานที่ที่เธออยากไปมานานแต่ก็ไม่เคยได้ไปสักครั้งในชีวิต เพราะครอบครัวเธอยุ่งตลอดเวลา ไม่เคยมีเวลาพักผ่อน รวมถึงอย่างที่บอก เธอเป็นลูกมาเฟีย..และยังอยู่ภายใต้การดูแลของทุกคน ครั้นจะไปเอง โดยปราศจากพี่ชายหรือคนดูแล มันก็อันตรายเกินไป แม้ว่าในใจเธอจะมองว่า มันไม่เห็นจะมีอะไรเลยก็ตามที..แต่นั่นก็ไม่ใช่ความคิดของผู้ที่เป็นผู้ปกครองของเธอเลยสักนิดเดียว.. ตอนนี้เดย์เลยเปลี่ยนเป็นยิ้ม ส่งสายตา และส่งคำพูดอ้อนวอนไปยังผู้ชายตัวโตตรงหน้าแทน อย่างที่ชอบทำบ่อยๆ และมักจะได้ผล “เฮียไนท์ ขอเดย์ไปน้าาา น้าาาาาา..ถ้ากลัวอันตราย ให้เฮียโซ่ไปคุมก็ได้..เนอะ” ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว.. นั่นคือความคิดของเดย์ ได้ทั้งไปเที่ยว และได้อยู่กับคนที่ชอบด้วย ดีจะตายไป.. แต่นั่น กลับไม่ได้โดนใจในคำตอบของพี่ชายอย่างไนท์เลยสักนิด “เบาๆหน่อยเดย์.. ไอ้โซ่มันมีดีอะไร จะไปชอบอะไรมันนักหนา” “ก็เดย์ชอบของเดย์อะ!.. ไม่รู้ล่ะ สรุปว่า ให้เดย์ไปน้าเฮีย นะคะเฮียโซ่..” “ไอโซ่ มึงคิดว่าไง” หลังจากที่เดย์อ้อนพี่ชายตัวเองอยู่สักพัก ไนท์ก็เบนหน้าออกไปถามเพื่อนของเขาทันที..เพราะรู้ดีว่า ขืนยังยืนฟังเดย์พูดอีกสักพัก อาจจะใจอ่อนยอมก็เป็นได้ เลยต้องขอความเห็นจากเพื่อนของเขาที่ตามใจน้องสาวตัวแสบน้อยที่สุดแล้วอย่างโซ่.. “งั้นตอบคำถามมาก่อน ..พี่ของนุ่น นี่ใคร? ชื่ออะไร ทำงานอะไร แล้วที่ถ่าย ถ่ายสำหรับงานอะไร คนไปถ่ายไปกันกี่คน ช่างภาพคือใคร?” และคำถามรัวๆที่เดย์โดนถามออกมาก็ทำให้เธอ หมุนกรอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดในทันที เพราะเธอเองก็ไม่รู้อะไรเลย แม้กระทั่งว่าพี่ของเพื่อนเธอที่ชื่อนุ่น เพื่อนร่วมห้องที่เธอไม่สนิทมาก ชื่ออะไร? และมีรายละเอียดยังไง เพราะแค่เดย์ได้ยินเพื่อนเธอเล่าว่า พี่สาวจะไปถ่ายแบบที่ทะเล เธอก็ขอนุ่นไปด้วยโดยไม่ถามอะไรต่อทันที “ไม่รู้อะ” โป๊ก! “โอ๊ย เฮีย มาเขกหัวเดย์ทำไม” “ไม่รู้อะไรเลย แล้วยังจะไปกับเขาด้วย?” “เดี๋ยวไปก็รู้จักกันเองไง..เหมือนกับเฮียซันไง ไม่ได้รู้จักผู้หญิงมาก่อน แต่คุยไปคุยมาก็รู้จักกันเอง ถูกป่ะ?” “เอ้า มาพาดพิงเฮียเพื่อ? แล้วมันเหมือนกันซะที่ไหน ฮะ ยัยเดย์.. เอางี้ ตัดจบปัญหาให้เอง .. ถ้าอยากไปทะเล เดี๋ยวพวกเฮียพาไปเอง..แต่รอพวกเฮียว่างก่อนแล้วกัน โอเคมั้ย” เดย์ได้แต่มองหน้าทุกคนไปมา พร้อมกับคิดในใจ..กว่าพวกเฮียจะพร้อม กว่าพวกเฮียจะว่าง คงรอจนเธอเรียนจบก่อนละมั้ง..และไม่ได้จบระดับโรงเรียนนะ จบมหาลัยโน้นนน ก็แต่ละคนตอนนี้ แม้จะอยู่เกรด 10 ก็ตาม แต่จริงๆแล้วแต่ละคนกำลังเรียนปริญญาตรีอยู่ โดยเฉพาะพี่ชายของเธอที่เรียน 2 ใบ และคาดว่าเดี๋ยวก็คงไปดูแลกิจการที่บ้านของแต่ละคนอีก ที่ในตอนนี้พวกเฮียเริ่มจะเข้าไปดูๆกันบ้างแล้วด้วย เพราะฉะนั้น..คำว่าพวกเฮียว่างงั้นเหรอ..หาฟังได้ยากกกสุดๆ แต่จะเถียงไปก็ป่วยการ เธอเลยยอมที่จะเงียบ..และทำทีเป็นเข้าใจ แต่ข้างในใจ.. มีแผนการแหกกฏเต็มหัวไปหมดแล้วล่ะ.. “อ่ะ ก็ได้ๆ สัญญาแล้วนะเฮียซัน ” “เออๆ สัญญา ห้ามแอบไปก่อนละกัน” “เค๊ ก็ด้ะ.. งั้นเดย์กลับก่อนดีกว่า นี่ก็ลามาแข่งหลายชั่วโมงแล้ว เดี๋ยวจะโดนอาจารย์ด่าอีก” เดย์พูดพร้อมกับลุกขึ้น แต่แล้วอยู่ๆในหัวก็คิดอะไรขึ้นมาได้ “เออ..เฮียโซ่ เดย์ไม่ค่อยเข้าใจการบ้านอะ เย็นนี้ช่วยสอนเดย์หน่อยสิ ^ ^ ” “ไม่ต้อง เดี๋ยวเฮียสอนเอง...” ยังไม่ทันที่่่ โซ่จะเอ่ยปาก หรือพูดอะไร.. ไนท์ก็โพล่งปากออกมาทันที แต่มีหรือเดย์จะไม่รู้ว่าพี่ชายตนเองจะพูดอะไร และมีหรือว่าเธอจะไม่รู้ตารางเวลาของพี่ชายตนเอง ทำให้เธอกล้าพูดแบบนี้ออกมา “เฮียมีขึ้นวอร์ดไม่ใช่เหรอวันนี้ กว่าจะเสร็จก็ดึกแล้ว เดย์ไม่รอหรอกนะ” และนั่นก็ทำให้ไนท์พูดไม่ออกจริงๆ..ก็อย่างที่เดย์ว่า หลังเรียนตรงนี้จบ เขาต้องไปเข้าวอร์ดคนไข้ต่อของคณะแพทย์ที่อีกไม่กี่เดือนเขาก็จะเรียนจบแล้ว “งั้นไอ้ซัน มึงสอน..” “ไม่ได้โว้ย กูนัดน้องพอลล่าไว้” “สัส มึงเห็นสาวสำคัญกว่าน้อง?” “เออ!” “มึงนี่นะ!.. งั้นมึงไอ้เค” “กูต้องกลับไปดูแลแม่” “งั้น..” “เฮียเคนไม่ชอบสอนใคร.. ให้เฮียโซ่สอนเหมือนเดิมนั่นล่ะ ดีสุดล่ะ ตามนี้นะ ห้าโมงนี้เจอกันที่ห้องนี้นะเฮียโซ่ ไปล่ะะะะ !! บัยยยย” ยังไม่ทันที่่ไนท์จะเริ่มโยนหน้าที่สอนให้กับเคน เดย์ก็โพล่งออกมาทันที เพราะเธอรู้ดีว่าเฮียเคนไม่ชอบสอนใคร เขานะขี้หงุดหงิด และหลังจากที่เดย์พูดจบก็ไม่ปล่อยให้ใครพูดอะไรอีกแล้ว และเปลี่ยนเป็นส่งยิ้มให้ทุกคนแล้วก็วิ่งอย่างร่าเริงออกไปทันที..จนกลายเป็นว่า เจ้าตัวที่โดนพาดพิงต้องยอมรับข้อเสนอนี้ไปโดยปริยาย “เห้อออ ..ให้มันได้อย่างนี้สิ น้องกู..” “อ่าวไอ้โซ่แล้วเรื่องท้าต่อยกูเย็นนี้ว่าไง” “..ยกเลิกสิวะ หึหึ”