ตอนที่ 28

“..อยากโดนจูบอีกจังเลย” ทำขนาดนี้แล้ว มันต้องได้ผลบ้างแหละ.. และทันทีที่ฉันพูดไปอย่างนั้นพร้อมสายตาที่คิดว่ายั่วประมาณหนึ่ง..ฉันก็รับรู้ได้ถึงเสียงหัวใจที่เต้นแรงของอีกฝั่งที่ฉันซบอยู่ แต่มันก็ไม่นาน ฉันก็ถูกดึงตัวออกมาจากเสียงนั้น พร้อมกับคำพูดเสียงทุ้มที่ลอยกระทบเข้ามา รวมกับแรงกระตุกที่ดึงหน้าฉันเข้าไปใกล้คนที่ฉันซบอกก่อนหน้านี้ด้วยความเร็ว “จำไว้นะ..ห้ามพูดแบบนี้กับใคร และพูดกับเฮียครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายพอ..” หลังจากที่เฮียพูดจบ เฮียก็โน้มตัวมาประกบปากฉันอีกครั้งด้วยความแผ่วเบาทันที จนฉันรู้สึกล่องลอยอีกครั้งไม่ต่างจากทั้งสองครั้ง และครั้งนี้ฉันก็จดจำและรับรู้รายละเอียดได้เป็นอย่างดีแล้ว ความนุ่มนวล หอมหวาน และความละมุนจากริมฝีปากคนตรงหน้าที่ฉันได้รับ มันทำให้ฉันมีความสุขอย่างที่สุด และเป็นความสุขที่มันมาสะกิดหัวใจดวงน้อยๆของฉันให้มันสูบฉีดและพองโตอย่างหยุดไม่อยู่ ตึกตึก ตึกตึก ตอนนี้หัวใจฉันเองก็ควบคุมไม่ไหวแล้ว มันทั้งเต้นแรงและสั่นไปหมด และตอนนี้ฉันเองก็ได้แต่กลั้นหายใจ.. เพราะมันตื่นเต้นและทำตัวไม่ถูก จนทำให้จูบละมุนที่เนิ่นนานนี้มันเหมือนกำลังจะฆ่าฉัน.. เพราะตอนนี้ฉัน..หายใจไม่ออกแล้ว เขาจูบนานเกินไปแล้วนะ! “อื้อ เอีอ อออ่อน” (เฮีย พอก่อน) ฉันค่อยๆดันเขาออกไป และในที่สุดเฮียก็ถอยออกมาจริงๆ และทำให้ฉันรีบสูดอากาศเข้าปอดเต็มที่ เฮือกกกกกกกก “เฮีย.. แฮ่ก แฮ่ก เดย์รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย แฮ่ก แฮ่ก” “..เฮียก็กำลังจะตายเหมือนกัน..” หลังจากเฮียพูดจบฉันก็มองหน้าเฮียไป พร้อมกับคิดว่า..เฮียก็หายใจไม่ออกเหมือนกับฉันเหรอ แต่ไม่เห็นเฮียจะมีอาการหายใจไม่ทันเหมือนกับฉันเลย แต่แล้วอยู่ๆเฮียก็พูดออกมานิ่งๆ พร้อมกับมือที่สัมผัสมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบา “จำไว้นะ ปากนี้ต้องเป็นของเฮียเท่านั้น ห้ามให้คนอื่นทำแบบนี้ เข้าใจมั้ย” โอ๊ยย..ฉันจะบ้าตาย ตอนนี้ฉันว่าฉันได้ตายจริงๆแน่ๆ..ว่าแต่นี่สรุปฉันอ่อยเขาสำเร็จแล้วใช่มั้ยนะ ถ้าอย่างนั้น..ขออีกนิดละกัน.. “ทุกอย่างที่เป็นของเดย์มันก็คือของเฮีย โดยเฉพาะหัวใจของเดย์..” เป็นไงล่าาาา ในเมื่อเขาคิดจะทำให้ฉันหัวใจวายได้ ฉันก็ขอทำอะไรที่มันน่าจะส่งผลต่อใจเขาออกไปบ้างละกัน..และทันทีที่พูดจบ.. เฮียก็ยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที ก่อนที่จะโน้มใบหน้าของเขามาแนบข้างๆใบหน้าของฉัน และพูดออกมาเบาๆที่ข้างๆใบหู จนฉันขนลุกซู่ขึ้นมาในทันที “ทุกอย่างที่เป็นของเฮีย..มันก็เป็นของเดย์เหมือนกัน..” และทันทีที่เฮียผละออกมาจากใบหน้าฉัน เฮียก็เอื้อมมือมาจับมือของฉันเอาไว้..ก่อนที่ดึงไปแนบที่ตรงอกข้างซ้ายของเขา..ก่อนจะพูดคำพูดที่แทบจะปลิดชีพฉันจริงๆ “โดยเฉพาะหัวใจของเฮียดวงนี้” กรี๊ดดดดดดดดดดด!!! สายตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ เฮียอ่อยฉันแรงเกินไปแล้วจริงๆ และฉันก็ฝืนอ่อยเขาต่อไปไม่ไหวแล้วววว ตอนนี้ฉันวางตัว วางมือ และสายตาไม่ถูก ก่อนที่จะพ่นคำพูดออกมาด้วยความเขินสุดๆ “ไอ้เฮียบ้า ไม่องไม่อ่อยแล้ว เลิกๆๆๆๆ” “หึหึ..ดีแล้ว..แล้วห้ามอ่อยเฮียแบบนี้อีกนะ..” และหลังจากที่เขาพูดพร้อมกับเอามือมาแปะบนหัวฉันอยู่อย่างนั้นพร้อมรอยยิ้ม ฉันก็ได้แต่ทำหน้ายู่ไป แต่ว่าทุกอย่างมันยังไม่จบแค่นั้น..เพราะอยู่ๆ เขาก็ดึงฉันมาจูบอีกครั้ง แต่เป็นจูบที่แค่ปากชนปากเท่านั้น และมันก็ไม่นาน.. นี่เขายังไม่เลิกอ่อยอีกเหรอ?! ฉันจะตายเอาได้นะ! “บทลงโทษ..ที่เฮียเคยฝากเอาไว้..” ฮะ บทลงโทษ? อ่อ ที่ร้านเค้กวันนั้นนะเหรอ? มันนานจนฉันเกือบลืมไปแล้วนะเนี่ย แต่ดีนะ อะไรที่เป็นเฮียโซ่ ฉันจำมันได้หมดแหละ.. ว่าแต่..บทลงโทษแบบนี้..ฉันชอบบ แต่ว่า..ฉันอยากให้เขาลงโทษแบบจูบก่อนหน้านี้มากกว่าอะะะ แต่แล้วเหมือนเฮียจะรู้ใจ เพราะอยู่ๆ เฮียที่เอาแต่ยิ้มก็โน้มตัวมาจูบปากฉันอีกครั้ง..และครั้งนี้มันก็เป็นจูบที่ดูดดื่มกว่าครั้งไหน..จนฉันว่าฉันต้องปากเจ่อแล้วแน่ๆ หรือนี่คือบทลงโทษที่แท้จริง แบบนี้ก็เท่ากับว่าฉันโดนลงโทษ 2 ครั้งนี่นา แบบนี้ฉันก็โดนเอาเปรียบสิ เพราะตั้งแต่วันนั้น ฉันก็ไม่เคยรับของของใครอีกเลย ตามที่เฮียได้ขอเอาไว้ บทลงโทษก็ควรโดนแค่ครั้งเดียวสิ.. ..แม้ว่ามันจะฟิน แม้ว่าฉันจะชอบยังไง..ฉันก็ต้องขอโวยวายสักหน่อย เดี๋ยวจะดูง่ายเกินไป “อื้อ..เดย์จำได้ว่าบทลงโทษมีแค่ครั้งเดียวนะ..ขี้โกงเหรอ?” แต่แล้วเฮียก็ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกมาเสียงนุ่มว่า.. “อันนี้ไม่ใช่บทลงโทษ..แต่เป็นรางวัล ..รางวัลสำหรับเด็กดีที่เชื่อฟัง....แล้วถ้าเดย์อยากได้รางวัลไม่อยากโดนทำโทษก็อย่าดื้อกับเฮียนะครับ” โอ๊ยย..ฉันเกลียดความรู้ทันของเขาจริงๆ หลังจากที่เฮียพูดพร้อมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์แบบนั้น ในขณะที่ฉันเอาแต่ยิ้มเขินอยู่ อยู่ๆเขาก็ก้มลงไปถอดรองเท้าของฉัน ของตัวเอง และหิ้วรองเท้าทั้งคู่เอาไว้ในมือข้างเดียว ก่อนที่จะยื่นมือมาจับมือของฉันไว้ “เลิกฟิน แล้วไปเดินเล่นกัน” หงึก หงึก และฉันก็พยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุขทันที ก่อนที่เท้าของเราสองคนจะค่อยๆก้าวออกไปจากตรงนี้ และเดินย่ำทรายนุ่มบนชายหาดไปเรื่อยๆ พร้อมกับแสงสาดส่องสีแดงของพระอาทิตย์ในยามเย็น คลื่นนน คลื่นนนน เสียงคลื่นทะเล ผืนทรายนุ่มผสมความชื้นของน้ำทะเล แสงสีส้มที่กำลังจะลาลับไป มืออุ่นที่กุมมือฉันไว้ สายตาอ่อนโยนของคนข้างๆ แม้ว่าเราจะไม่ได้พูดอะไรกัน ได้แต่เดินทอดน่องจับมือและมองพระอาทิตย์ตกดินไป แต่ทุกอย่างมันล้วนทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข จนอยากจะมีกล่องเก็บความสุขความทรงจำนี้เอาไว้ และไม่ให้อะไรมาทำให้ความสุขนี้มันจางหายไป.. ฉันอยากมีผู้ชายคนนี้ข้างๆตลอดไปจังเลย.. “เฮีย เดย์ขอขี่หลังหน่อยสิ” เมื่อวานฉันดูซีรีย์เกาหลีเรื่องหนึ่งแล้วแบบว่า มันเป็นฉากที่นางเอกขี่หลังพระเอกตรงชายหาดในยามเย็น ซึ่งแบบว่า มันใช่อ่ะ มันอารมณ์แบบนี้เลยจริงๆ ทำให้ฉันหันไปพูดกับเฮีย..พร้อมกับยิ้มสดใส หลังจากที่ฉันพูดจบเฮียก็หันมามองหน้าพร้อมรอยยิ้ม ก่อนที่จะหันหลังให้ฉันและย่อให้ทันที นี่ล่ะเฮียโซ่ของฉัน น่ารักเสมอ.. และพอฉันเห็นแบบนั้น ฉันจะกระโดดขึ้นไปขี่หลังทันที ตุ๊บ! “จับแน่นๆนะ” หลังจากที่เฮียพูดจบ เฮียก็หันมายิ้มให้ฉันหนึ่งที ก่อนที่อยู่ๆ เฮียก็วิ่งพุ่งตัวสุดแรง จนทำให้ฉันต้องหัวเราะอย่างมีความสุขออกมา.. ส่วนเฮียก็ไม่รู้จะคึกและแรงเยอะอะไรขนาดนั้น เพราะพอฉันยิ่งหัวเราะเฮียก็ยิ่งวิ่ง และวิ่งไปกลับตั้งหลายรอบ จนในที่สุดเฮียก็น่าจะเหนื่อย.. ก็เลยเริ่มเปลี่ยนเป็นเดินช้าๆแทน “แฮ่กๆ เฮียไม่น่าใจดีให้เดย์ขึ้นหลังเลย เห็นตัวเล็กๆแบบนี้ หนักเหมือนกันนะเนี่ย แล้วนี่หลังเฮียจะหลังหักมั้ยนะ” “อย่ามาเว่อร์ วิ่งก็วิ่งเอง แถมยังวิ่งตั้งหลายรอบ แล้วยังจะมาบ่นอี๊กกก” “หึหึ..” “..ว่าแต่ เสียดายที่ตอนนี้มันเริ่มมืดแล้วเลยไม่เห็นวิวทะเลเท่าไร อืม..งั้น..ครั้งหน้าเฮียมาเล่นแบบนี้กับเดย์ใหม่ตอนเช้าๆนะ ” หลังจากที่ฉันพูดจบ พร้อมกับส่งยิ้มไป เฮียก็หันยิ้มกลับมาเล็กน้อย พร้อมทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะพูดยิ้มๆออกมา “อื้ม..ขอเฮียคิดก่อนนะ...เฮียยังไม่อยากหลังหักตาย” “เดี๋ยวเหอะ! คอยดูนะ ถ้าเฮียปล่อยให้ลงเดย์ก็จะไม่ลง” หลังจากที่ฉันพูดออกมาไม่ได้จริงจังนัก พร้อมกับเสียงหัวเราะ เฮียก็ทำเพียงหันมามองฉันและส่งยิ้มเบาๆมาเช่นเดิม ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้ขี้เล่นและกวนเหมือนก่อนหน้า แต่มันเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนฉันไปแทบไม่เป็น “..ต่อให้เฮียหลังหักตาย แต่มันทำให้เดย์มีความสุข ...เฮียก็ยอม..” โอ๊ยยย.. วันนี้มันเป็นวันฟินเดย์ หรือเปล่า ทำไมเฮียถึงได้ละมุนขนาดนี้ และความฟินแบบนี้ ความสุขแบบนี้ อยู่ๆฉันก็รู้สึกว่า ฉันอยากจะถ่ายรูปของวันนี้ เวลานี้ไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย “เฮีย...เดย์ขอหยิบมือถือหน่อยนะ” หลังจากที่ฉันพูด เฮียก็ทำท่าจะปล่อยฉันลงแต่ว่า..ฉันก็ล็อกตัวเฮียไว้แน่น ก่อนที่จะพูดออกมาต่อ “ไม่เอา บอกแล้วไงว่าเดย์ไม่ลง” “หึหึ..แล้วจะหยิบไง” “แป๊บนึง เดย์ทำได้..” หลังจากที่ฉันพูดจบ ฉันก็ค่อยดันตัวเองให้ขึ้นสูงกว่าปกตินิดหน่อย โดยที่ขาทั้งสองข้างหนีบลำตัวเฮียไว้แน่น พร้อมกับมือข้างหนึ่งที่อ้อมแขนล็อกช่วงไหล่ของเฮียไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ค่อยๆปล่อยทิ้งข้างตัวช้าๆเพื่อเอื้อมไปล้วงในกระเป๋ากระโปรงนักเรียนของตัวเอง และทันทีที่มือถืออยู่ในมือของฉัน ฉันก็เอาแขนข้างนั้นโน้มมาข้างหน้าพร้อมกับทิ้งตัวลงกลับสู่ท่าปกติอีกครั้ง “เย่..หยิบได้แล้ว!! ” “…” “เฮียๆ มาถ่ายรูปกัน..เดย์อยากเก็บความทรงจำวันนี้ไว้ๆ” หลังจากที่ฉันพูดจบด้วยความตื่นเต้นดีใจ ฉันก็ยื่นมือสุดแขนเตรียมถ่ายเซลฟี่ พร้อมกับเปิดกล้องหน้าให้เรียบร้อย แต่แล้วทันทีที่เห็นหน้าจอ ฉันก็หน้าหงอยพร้อมกับพูดพึมพำออกมาทันที.. “ทำไมมืดจังเลยง่ะ..เห้ออ..อดถ่ายเลย..” อาจจะเป็นเพราะว่าตอนนี้พระอาทิตย์กำลังลับโลกไปแล้ว ทำให้มันมืดเกินกว่าที่จะเก็บภาพได้ ฉันเลยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแผ่วเบาด้วยความเสียดาย ก่อนที่จะซบศีรษะลงบนไหล่ของผู้ชายที่ฉันขี่หลังอยู่ด้วยความนอยด์เล็กน้อย วันนี้คือวันที่เฮียบอกชอบฉัน และเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆ ทำไมฉันไม่เก็บภาพให้เร็วกว่านี้นะ..เสียดายยยยย “ทำไมท้องฟ้าไม่มืดช้ากว่านี้สัก 5 นาทีนะ.....” “…” “แต่ไม่เป็นไร ถึงไม่มีภาพเดย์ก็จะจำไว้ ว่าวันนี้เดย์มีความสุขที่สุด..แต่....ถ้ามีภาพก็คงดี..เห้ออออออ” และตอนนี้ฉันก็ได้แต่ซึมซบไหล่เฮียพร้อมกับบ่นพึมพำไปเรื่อยในขณะที่เฮียก็ยังก้าวเท้าเดินต่อไป ไม่ได้พูดอะไรออกมา “เฮีย..มันมืดแล้วเรากลับกันเถอะ แล้วก็ปล่อยเดย์ลงได้แล้วล่ะ” แม้ว่าฉันจะตัวเบา แต่ฉันว่าเฮียแบกฉันนานเกินไปละ.. แต่แล้วเฮียก็ไม่วางฉันลง แถมยังกระทุ้งฉันให้แน่นกว่าเดิมอีก “เฮียก็ไม่ปล่อยให้ลงง่ายๆหรอก” “ฮ่าๆ ถ้าไม่ปล่อยตอนนี้ ระวังเดย์จะเกาะเฮียแบบนี้ไปตลอดไม่ยอมลงนะ” “หึ..ไม่กลัว..” “คนอะไร ชอบหาภาระให้ตัวเอง เดินสบายๆไม่ชอบ” “หึหึ” แต่แล้วเฮียก็เดินพาฉันไปเรื่อยๆพร้อมกับฟังฉันที่คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อยอย่างสนุกปาก จนกระทั่งฉันเริ่มรู้สึกว่าทิศทางที่เฮียกำลังเดินไป มันไม่ใช่ทางที่เฮียจอดมอเตอร์ไซค์ไว้หรือเปล่า? ว่าแต่เฮียจะไปไหน หรือเขายังอยากจะเดินบนหาดทรายไปเรื่อยๆเหรอ? แต่ฉันก็สงสัยได้ไม่นาน จนกระทั่ง.. “ตรงนี้มีไฟแล้ว..” หื้ม.. หลังจากที่เฮียพูด ฉันก็ชูคอขึ้นมองทันที..ก็พบว่าตรงที่เฮียและฉันกำลังอยู่ มีเสาไฟสว่างอยู่เสาหนึ่ง และนั่นก็ทำให้ตรงนี้สว่างพอที่น่าจะถ่ายรูปแล้วไม่มืดได้ และคำพูดกับการกระทำของเขามันทำให้ฉันอดที่จะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขไม่ได้ ฉันก็นึกว่าเขาจะไม่สนใจเรื่องถ่ายรูปแล้วซะอีก แต่นี่เขาพาฉันเดินมาหาแสงไฟอย่างนั้นเหรอ และทุกสิ่งทุกอย่างมันทำให้ฉันอดไม่ได้จริงๆที่จะ จุ๊บ! ขโมยหอมแก้มเขาไปในทันที.. “บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าอ่อย..” “เปล่าอ่อยนะอันนี้ เดย์แค่อยากให้เฮียรู้ว่าเดย์รักเฮียนะ” ทำไมนะ ทำไมฉันถึงรักเขาขนาดนี้.... “นี่ล่ะ ที่เรียกว่าอ่อย...” “ไม่รู้ล่ะ เรามาถ่ายรูปกันดีกว่า..” และหลังจากที่ฉันพูดเสร็จเฮียก็ไม่ได้พูดอะไร ส่วนฉันก็เปลี่ยนเป็นเปิดกล้องและยกมือถือขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับภาพในหน้าจอที่มันชัดเจน.. ภาพที่เห็นใบหน้าของฉันและเขาที่ยิ้มอย่างมีความสุข “เดย์จะถ่ายล่ะนะ..หนึ่ง สอง ซั่ม” แชะ! หลังจากที่ถ่ายภาพนั้น ฉันก็หดแขนมาดูรูปนั้นใกล้ๆใบหน้าของฉันและเฮียที่ตอนนี้แทบจะแนบกัน.. และฉันก็คิดว่าตอนนี้ฉันและเฮียก็คงยิ้มออกมาไม่ต่างจากในภาพที่ฉันถ่ายเมื่อครู่ ภาพนี้จะเป็นภาพที่มีค่ากับฉัน และฉันก็จะไม่มีวันทำหายเด็ดขาด.. หลังจากนั้นฉันก็ปิดหน้าจอก่อนที่จะพูดบอกอะไรเฮียออกมาอีกครั้ง พร้อมกับความคิดสนุกๆบางอย่าง “เฮีย เดย์จะเก็บมือถือนะ” “ครับ..” แต่แล้วหลังจากที่เฮียพูดแบบนั้น ฉันก็ค่อยๆเขยิบขาและมือของฉันอย่างช้าๆ โดยที่เปลี่ยนทิศทางจากที่ฉันเกาะเขาด้านหลัง เปลี่ยนเป็นไปเกาะเขาด้านหน้าแทน!.. ฮึบ ฮึบ ฮึบ! และในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ เพราะในตอนนี้ฉันกำลังเกาะเขาไว้จากด้านหน้า โดยที่ดวงตาฉันและดวงตาเขาสบตาเข้ากันอย่างจัง.. และฉันก็ทำมันโดยที่เท้าฉันไม่แตะพื้นเลยสักนิด มันเลยอดไม่ได้ที่จะภูมิใจในตัวเอง “คริคริ เดย์เก่งมั้ย” “เดย์..” “..แป๊บนะ เดย์ขอเก็บมือถือก่อนน” ฉันไม่รู้ว่าเฮียจะพูดอะไร แต่ตอนนี้ฉันขอเก็บมือถือก่อน เพื่อให้เฮียรู้ว่าฉันเก่งจริงๆ และหลังจากที่ฉันพูดจบ ฉันก็ใช้มือข้างหนึ่งโอบคอของเฮียเอาไว้ ส่วนขาก็เกี่ยวที่เอวเฮียไปแน่นเหมือนเดิม ก่อนที่จะใช้อีกมือเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากระโปรงเป็นที่เรียบร้อย.. “เก็บเสร็จแล้ว!! เก่งจริงๆเลย อ่ะๆว่าแต่เมื่อกี้เฮียจะว่าอะไรนะ” “รู้ตัวมั้ย ว่ากำลังทำอะไรอยู่” “ก็เก็บมือถือไง อ่อแต่ไม่ได้เก็บธรรมดานะ เพราะเดย์เก็บมือถือในขณะที่เกาะเฮียโซ่ไปด้วย เก่งล่ะซี้...อืม แต่จะว่าไปเกาะด้านหน้า มันดีกว่าด้านหลังอีก ได้เห็นหน้าเฮียชัดๆแบบนี้ด้วย ได้ยิ้มให้เฮียเห็นแบบนี้ด้วย ^ ^” หลังจากที่ฉันพูดจบฉันก็เอาแขนไปโอบคอเขาให้แน่นมากกว่าเดิมเพราะกลัวร่วง พร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นใบหน้าของเฮีย แต่แล้ว..เฮียก็ปล่อยมือที่จับขาของฉันเอาไว้ พร้อมกับพูดออกมาเสียงเรียบ.. “ลง..” อ่าว..ทำไมอะ ฉันยังไม่อยากลงเลยอะ เพราะฉะนั้น ถึงเฮียจะปล่อยมือแล้ว แต่ฉันก็ใช้ทักษะความแข็งแรงของกล้ามเนื้อฉันหนีบตัวเฮียเอาไว้เหมือนเดิม และตอนนี้ฉันว่าฉันต้องเหมือนลูกลิงที่เกาะติดแม่ลิงแน่ๆเลย “เฮ้ยย ..เฮียไม่ต้องจับขา เดย์ก็เกาะได้ ดูสิ” “เดย์..” แต่แล้วอยู่ๆเฮียก็เสียงเข้มขึ้นมา..จนทำให้ฉันขมวดคิ้วงงไปในทันที..เฮียเป็นอะไรของเขากันนะ.. หรือว่าเฮียจะเมื่อยเหรอ.. ฉันกระโดดลงในทันที..และเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะทันทีที่ฉันลงเหยียบพื้น..เฮียก็ตัวงอแปลกๆ และแสดงสีหน้าที่มันดู..เหมือนทรมานและเจ็บปวดอะไรบางอย่าง.. นี่ฉันเล่นเยอะไปหรือเปล่า..เกาะด้านหน้ามันทำให้เฮียเจ็บงั้นเหรอ..? “เฮียเมื่อยเหรอ..เดย์ขอโทษ..” “ให้มันได้อย่างนี้สิเดย์!!” อะไรอะ..นี่เฮียเป็นอะไรไป..ฉันเลยเอื้อมมือจะไปแตะที่เฮียแต่แล้วอยู่ๆเฮียก็ถอยตัวออกไป จนฉันได้แต่ยืนงงด้วยความตกใจ โดยเฉพาะประโยคที่เฮียพูดออกมา “อย่า..แตะ” “มันเกิดอะไรขึ้นอะ ..เฮียไม่ชอบให้เดย์เกาะเฮียด้านหน้าเหรอ เดย์ไม่รู้..วันหลังเดย์จะไม่ทำอีก เฮียอย่าเกลียดเดย์เลยนะ” “มันไม่ใช่อย่างนั้น..โธ่โว้ย!! ขอเวลาเฮียแป๊บนึง..” แต่แล้วอยู่ๆเฮียก็พูดพร้อมกับเดินออกไปจากที่ฉันยืนอยู่ไม่ไกลเหมือนกับกำลังสกัดกั้นอารมณ์อะไรบางอย่าง และฉันก็ได้แต่มองยืนดูเฮียด้วยความไม่เข้าใจ.. จนผ่านไปไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเสียงดัง ก่อนที่เฮียจะเดินตรงกลับมาที่ฉัน..พร้อมกับพูดออกมา “วันหลังห้ามทำแบบนี้อีก..” “อื้อ..เดย์ไม่ทำแล้ว ไม่รู้ว่าเฮียไม่ชอบ” ฉันต้องลิสต์เอาไว้แล้วล่ะ ว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาเกาะด้านหน้าแบบนั้น..จดๆๆ และหลังจากที่ฉันพูดจบ เฮียก็ลูบหัวฉันไปมาเล็กน้อยพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ที่ทำให้ฉันใจชื้นแล้วว่า เฮียไม่ได้โกรธหรือเกลียดฉัน ก่อนที่เฮียจะเปลี่ยนเป็นจูงมือฉันและก็เดินกลับไปยังจุดจุดเดิม ตรงที่รถมอเตอร์ไซค์เฮียจอดอยู่ ฉันได้แต่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุขตลอดเวลา และอดไม่ได้จริงๆที่จะพูดออกมา ก่อนที่จะโน้มตัวเข้าไปกอดเฮียเอาไว้อีกครั้ง “วันนี้เดย์มีความสุขจังเลย.. อยู่กับเดย์แบบนี้ตลอดไปนะเฮีย” “ครับ...ส่วนตอนนี้กลับบ้านกันได้แล้ว” “ค่ะ!! รับแซ่บ!!” เอาเป็นว่า..ภารกิจอ่อยเฮียวันนี้ ถือว่า สำเร็จ และประสบความสำเร็จอย่างมาก!!!