已经是第一章了
บทที่5 เธอรู้ความจริงแล้ว
บทที่5 เธอรู้ความจริงแล้ว
หนึ่งเดือนผ่านไป อากาศของเมืองเจียงร้อนมากขึ้น เวลาล่วงเลยมาจนถึงเดือนมิถุนายน ผมรับใบรับรองจบการศึกษามาจากมหาวิทยาลัย จากนั้นถ่ายรูปรับปริญญา เมื่อจัดการเสร็จเรียบร้อยทั้งหมดจึงย้ายออกมาจากมหาวิทยาลัยอย่างเต็มตัว
เงินทั้งหมดหนึ่งหมื่นที่พี่เหมยทิ้งไว้ให้ผมช่วยจัดการปัญหามากมายให้กับผม ในสมัยนั้นราคาของเฮโรอีนแค่ห้าร้อยต่อกรัม ในเดือนนั้นผมมีความสุขทุกวัน ผมพยายามควบคุมการเสพ ผมกลัวชีวิตที่ไม่มีเงินมาก เพื่อประทังชีวิตของตัวเอง ผมทำงานชั่วคราวต่อในโรงงานที่ผมไปฝึกงาน ผมทำในส่วนของการออกแบบชิ้นส่วน
ในวันหยุดสุดสัปดาห์ของอาทิตย์นั้น ผมไม่ได้ไปทำงาน เวลาประมาณเที่ยงวันข้างนอกแสงแดดแรงมาก ผมยังไม่ได้กินข้าว อาการอยากยาของผมเริ่มกำเริบ ผมเอาของที่พึ่งซื้อมาเมื่อหลายวันก่อนและหยิบอุปกรณ์ต่างๆออกมา ผมกำลังอยากจะทำให้ตัวเองรู้สึกผ่อนคลายสักหน่อย อยู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูห้อง ผมรีบเอาสิ่งของเหล่านั้นซ่อนเอาไว้ เพราะผมรีบจนเกินไปจึงทำให้เศษผงกระจายออกมาอยู่บนโต๊ะ ผมโกยสิ่งนั้นเข้าไปในปาก จากนั้นจึงเดินไปเปิดประตู
ผมเปิดประตู พบว่าคนที่เคาะคือพี่เหมย เธอเปลี่ยนทรงผมแล้วมัดผมขึ้น เธอสวมชุดกีฬา เธอมีสีหน้าที่ดูสดใส ใบหน้าของเธอสะอาดสะอ้าน ดวงตาสีดำเป็นประกาย
เมื่อเธอเห็นหน้าผมเธอจึงยิ้มแล้วพูด “ยังจำฉันได้ใช่มั้ย? พ่อหนุ่มน้อย!” เธอชอบเรียกผมว่าพ่อหนุ่มน้อย ผมก็ไม่รู้ว่าผมเด็กตรงไหน เวลาที่เธอเรียกผมแบบนั้น ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังเรียกสัตว์เลี้ยง มันรู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
เพราะเงินหนึ่งหมื่นนั้น ผมจึงรู้สึกขอบคุณเธอเป็นอย่างมาก นั่นคือต้นกำเนิดของชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ผมยิ้มแล้วพูด“พี่เหมย！”
“หึ นายเรียกฉันว่าพี่เป็นแล้วหรอ ดูๆแล้วน่าจะมีความสุขดี ฉันเข้าไปได้มั้ย?” เธอพูดๆอยู่ก็ยื่นหน้าเข้าไปมองในห้อง
ผมปฏิเสธไม่ได้ ผมจึงพยักหน้าแล้วพูด “อืม เข้ามาสิ! รกหน่อยนะ ผมอยู่คนเดียว!” ผมพูดทิ้งท้ายเล็กน้อย
เธอเม้มปากแล้วเดินเข้ามาในห้อง เธอเดินมานั่งอยู่บนเตียงของผมโดยที่ไม่สนว่าเตียงของผมจะมีกลิ่นอะไร เธอหยิบพัดที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาพัด จากนั้นกวาดตามองดูไปรอบๆห้องแล้วพูด “ไม่ซื้อพัดลมมาสักเครื่องล่ะ ไม่ร้อนหรอ!”
ผมเหลือบไปมองที่ลิ้นชัก จากนั้นหันมามองเธอแล้วพูด “ อ๋อ เดิมทีก็อยากจะซื้อนะ ผมลืมน่ะ ใช่แล้ว พี่หาที่นี่เจอได้ยังไง?”
“มันก็ไม่ได้ง่ายเลยนะ ฉันไปที่บาร์ถามเจ้าของบาร์ เจ้าของเลยโทรไปหาลูกพี่ลูกน้องอะไรของเขานี่แหละ เขาบอกว่าเป็นครูของนาย จากนั้นครูของนายโทรศัพท์ไปหาเพื่อนนักเรียนของนาย ฉันจึงตามหาที่นี่จนเจอ!” เธอเล่ามามากมาย เมื่อพูดจบเธอจ้องมองผมด้วยสายตาอันหยาดเยิ้ม “ทำไมล่ะ ไม่ต้อนรับฉันหรอ ถ้านายกล้าไม่ต้อนรับฉัน ฉันจะทุบนาย!”
ผมรีบส่ายหัวแล้วพูด “เห้ย ไม่ใช่ จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!”
เธอไม่พูดอะไร จากนั้นจ้องมองผมไม่หยุด เธอเงยหน้าขึ้น จากนั้นใช้ลิ้นเม้มไปที่ริมฝีปาก เราสองคนสบตากัน เป็นเพราะเสพสิ่งนั้นไปหนึ่งทีทำให้*ของผมขยายใหญ่ขึ้น
ด้านล่างของผมนูนออกมา ผมใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามหนึ่งตัวทำให้มองเห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรง แต่ด้านล่างของผมกลับแข็งยิ่งกว่า อยู่ๆผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว
เธอไม่พูดอะไร อยู่ๆเธอยื่นมือมาถอดกางเกงของผมออก ตรงนั้นของผมจึงโผล่ออกมา เธอจ้องมอง*ของผมแล้วเงยหน้าขึ้นมาพูด “เคยมีอะไรกับเด็กสาวในมหาลัยมั้ย?”
ผมส่ายหน้า เธอรู้สึกดีใจมาก เธอใช้มือสัมผัสตรงนั้นเบาๆ จากนั้นจึงลุกขึ้นมายืนแล้วโอบกอดผมเอาไว้ ริมฝีปากของเธอแนบชิดกับริมฝีปากของผม มือของเธอยังคงจับตรงนั้นของผมแล้วค่อยๆจูบผม เราสองคนกอดจูบกันอย่างดูดดื่มเป็นเวลานานสักพัก จากนั้นจึงลูบไล้กันและกัน ในจังหวะที่ผมลูบไล้เธอแล้วกำลังรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากนั้น อยู่ๆเธอก็หยุดการกระทำทุกอย่าง จากนั้นสีหน้าของเธอแสดงออกถึงความกลัว ผมไม่ควรที่จะจูบกับเธอเพราะผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้เรื่องพวกนี้เป็นอย่างดี
ผมจ้องมองเธอที่กำลังมีสีหน้าที่ดูหวาดกลัว ผมพูด “ทำไมหรอ?”
เธอใช้ลิ้นเม้มไปที่ปาก สีหน้าของเธอแลดูเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น
已经是最新一章了
加载中
