ตอนที่12 ความประทับใจที่ตราตรึง

ตอนที่12 ความประทับใจที่ตราตรึง เธอมาหาใคร ? คุณป้าท่านหนึ่งอายุราว 50 มองฉันถามฉันด้วยความสงสัย ดูท่าทางคงจะเป็นคนรับใช้ของบ้านหลินย่งถิง “ สวัสดีค่ะ ฉันมาหาคุณหลินย่งถิง ” ฉันยิ้มๆพูดอย่างมีมารยาท “ มาหาคุณหนู ? แต่ปกติแล้วคุณหนูไม่พบแขกไปทั่วนะ ยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่ ” คุณป้าไม่ได้ตอบฉันแต่พูดกับตัวเองทางด้านข้าง บนตึกมีเสียงตะโกนด้วยความขี้เซาดังมา “ ให้เธอขึ้นมา ” คุณป้ามองฉัน เหมือนว่าไม่พบอะไรนำฉันขึ้นตึกไป ขณะที่มาถึงหน้าประตู หล่อนเคาะประตูแล้วก็ลงไป ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มือข้างซ้ายอันงดงามถือไวน์แดงแก้วหนึ่ง นั่งที่ข้างหน้าต่างด้วยความเฉื่อยชา สายตามองไปด้านนอก ไม่รู้เลยว่าคิดอะไรอยู่ “ คุณลู่ ” ฉันเรียกเบาๆแล้วเดินเข้าไป หลินย่งถิงหันกลับมา มีรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มแบบนี้ ทำให้ฉันใจหายวับไปในทันที ไม่ใช่ว่าฉันหลงรัก จริงๆแล้วรอยยิ้มของเขารุนแรงเกินไป “ หืม ” เขาตอบอย่างเฉื่อยชา ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปในทันทีทันใด เพราะฉันไม่รู้ว่าเขายังจำฉันได้ไหม หลินย่งถิงยืนขึ้น วางแก้วไวน์แดงนั้นไว้ที่ขอบหน้าต่าง แสงที่ทะลุผ่านแก้วไวน์แดงเผยให้เห็นถึงจุดสะท้อน ฉันเดินเข้าไปแล้วพูดกับเขาว่า ： “ คุณลู่ฉันมาที่นี่ก็เรื่องที่สามีเก่าของฉันทำรถคุณพัง เพราะการหย่าร้าง ดังนั้นฉันต้องรับภาระหนี้สินส่วนหนึ่ง ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะพูดกับคุณเรื่องหนี้สิน ไม่รู้ว่าคุณยังมีความทรงจำเกี่ยวกับฉันไหม ? ” พอถามแบบนี้ ก็เห็นได้ชัดว่าฉันจะพูดเรื่องคืนนั้น ถึงแม้ว่าฉันเองจะเขินอาย เพียงเพราะท่าทางของเขาเมินเฉยเกินไปแล้วก็คืนนั้น ฉันไม่มั่นใจเลยจริงๆว่าเขาจะจำเรื่องคืนนั้นได้ เขาหัวเราะเบาๆ อย่ามองฉันลึกซึ้งแล้วพูดว่า : “ ความประทับใจที่ตราตรึง ” หน้าของฉันก็แดงก่ำขึ้นมา ในหัว ไม่รู้ว่าจะเริ่มแสดงภาพกามารมนั้นอย่างไรเลย ฉันกระแอมเบาๆด้วยความเขินอาย พูดกับเขาด้วยความร้อนรนว่า : “ ฉันเพียงอยากจะถามคุณ ฉันผ่อนชำระได้ไหม เพราะฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นจริงๆ แต่ฉันรับประกันเลยนะ ฉันจะคืนเงินให้คุณอย่างแน่นอน ” ฉันแสดงความจริงใจออกมาอย่างเต็มที่ให้เขาเห็น คนอย่างเขานี้มีนับแสนเหตุผลที่จะไม่รับข้อเสนอของฉัน เขามองฉันอยู่ชั่วครู่ ขาเรียวยาวก้าวมาทางฉัน 2 ก้าวได้ หายใจอยู่ไม่ไกลนัก ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาปะทะมาบนใบหน้าฉัน ฉันสัมผัสได้ว่าใบหน้าร้อนผ่าว ดวงตาคมลึกของเขามองตรงมาที่ฉัน ฉันไม่รู้เลยว่าเขามองอะไร รู้สึกกระสับกระส่ายอย่างไม่มีเหตุผลเลย เป็นเวลาเนิ่นนานที่ริมฝีปากบางๆของเขาถึงพูดออกมา “ เธอเงินเดือนเท่าไหร่ล่ะ ? ” เอ๋ ? ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงถามคำถามนี้ ฉันสับสนไปหมด แต่ฉันก็ตอบออกไป “ ก่อนหน้านี้งานของฉันเงินเดือน 25000 ตอนนี้เปลี่ยนงานแล้ว 1 เดือนอาจจะถึง 50000 บาทหรือมากกว่านั้น ” งานออกแบบนี้ฉันเข้าใจเป็นอย่างดี ตอนที่มีเงินเดือนมาก ก็มากพอจะซื้อกระเป๋าแบรนด์ได้หลายใบ ดังนั้นฉันจึงมั่นใจว่าจะคืนเงินหลินย่งถิงได้เร็วที่สุด เขาหัวเราะหึๆออกมา เขาทัดผมที่หูของฉันอย่างเบามือ เป็นการกระทำที่อ่อนโยนสุดๆเลย ฉันเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตไปทั้งตัวเลย เจ็บๆชาๆ “ เงินที่เธอเป็นหนี้ฉันฉันลบให้เป็นเลขกลมๆก็ 9 แสน นอกจากค่าใช้จ่ายของเธอแล้ว ก็เหมือนว่าทุกเดือนเธอคือ 50000 อย่างนั้นก็เป็นเวลา 7 ปีครึ่ง ผู้หญิงตัวคนเดียวอย่างเธอทำไมต้องมาลำบากลำบนขนาดนี้นะ สู้...เธอมาเป็นคนรักฉัน เงินจำนวนนี้ พวกเราก็หายกัน ”