เริ่มเกิดใหม่ครั้งที่ 3 นิยามของลอเรนท์

เริ่มเกิดใหม่ครั้งที่ 3 นิยามของลอเรนท์ \"แค่ก\" ลอเรนท์ไอออกมาเมื่อรู้สึกว่าหายใจไม่ออก ดวงตากลมเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาอย่างน่าสงสาร แต่อีกฝ่ายกลับมองเธออย่างเย็นชาเช่นเดิม หรือจริง ๆร่างนี้จะหน้าจืดเหมือนเดิม เป็นเธอที่ถูกความงามของแดนปีศาจหลอกล่อทำให้ตรรกะความงามของเธอผิดเพี้ยนไปกันแน่! \"ฉ่ะ...ฉันไม่สวยเหรอคะ\" [โฮสต์!! ใช่เวลาไหม!] อย่างน้อยถ้าจะตายก็ขอตายโดยที่คิดว่าตัวเองยังสวยได้ไหมเล่า! \"...\" \"ตอบ...ตอบหน่อยสิคะ! ฮือออ!!!\" เลือดไหลพรากแบบนี้ไม่ต้องเดาแล้วว่าเธอจะเป็นยังไง ตอนนี้ต้องคาดคั้นอีกฝ่ายให้ได้! \"ฉันสวยไหมคะ!!!\" \"...สวย\" ฮึก ตายตาหลับ... RIP ชาติหน้าไม่ต้องมีแล้วค่ะ ปล่อยให้ฉันตายไปเลย! แต่แรงกดทับกลับหายไป พร้อม ๆกับความอุ่นสบายที่แผ่ไปรอบลำคอ เธอเปิดเปลือกตาช้า ๆแล้วก็พบว่าตอนนี้อีกฝ่ายขยับไปนั่งข้างเธอ แล้วเอื้อมมือที่แผ่พลังเวทสีฟ้าอ่อนมาวางไว้เหนือคอของเธอ ความเจ็บปวดที่ทุเลาะลงทำให้เธอรู้ว่านี่เป็นพลังเวทรักษา ต่ะ แต่ไหนคุณหมอบอกว่าไม่มีพลังเยียวยาแบบในนิยายไง? \"ร่างกายที่เยียวยาตัวเองได้ นั่นคือร่างกายขององค์หญิง\" เสียงทุ้มราบเรียบพูดขึ้น \"น่าแปลกจริง ๆ\" เพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายเอามีดมาหั่นคอเธอเล่น ลอเรนท์จึงรีบลุกขึ้นแม้จะหน้ามืดจนเกือบจะล้มตัวใส่อ้อมแขนของชายหนุ่ม หากเป็นในนิยายคงเป็นฉากโรแมนติกปักธงไปอย่างง่ายดาย แต่ความกลัวของคนขี้ขลาดที่เจ็บแล้วจำทำให้ร่างกายเกิดปฏิกิริยาต่อต้าน มือเล็กเอื้อมไปดันอกอีกฝ่ายอย่างเต็มแรงในขณะที่กำลังล้มลง อีกฝ่ายนั่งนิ่งสนิทไม่ขยับเขยื้อน แต่ตัวเธอกลับหงายหลังหัวกระแทกพื้นเสียจนเห็นดาว แต่ถือว่าเธอปลอดภัย! \"ความจริง...ฉันความจำเสื่อมค่ะ\" พูดไปแล้ว! พูดขณะตายังเห็นดาวเนี่ยแหละ! \"...\" \"เอ่อ...ฉัน ฉันไม่รู้ว่าตัวเองไปอยู่ในทะเลสาบนั่นได้ยังไง พอฟื้นมาก็จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ\" ไม่ใช่เธอโกหกทั้งหมดสักหน่อย ดังนั้นแสดงว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิด จนเจ้าระบบหาเรื่องมาหักแต้มความดีของเธอ ความจริงเจ้านั่นก็หยวนให้เธอหลายรอบเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเพราะสงสารเธอหรือกลัวตายไปพร้อมเธอกันแน่ \"งั้นรึ\" น้ำเสียงเย็นชาที่ตอบกลับมานั้น ทำให้ลอเรนท์ลังเลว่าจะกล่าวอะไรต่อไปดี ยิ่งนอนหงายอ้าแขนอ้าขาแบบนี้ยิ่งไม่เห็นสีหน้าอีกฝ่าย แต่ให้ลุกไปสบตาอย่างขึงขัง...เธอกลัวตัวเองจะฉี่ราดมากกว่า ว่าแล้วก็ต่อยตัวเองรอบหนึ่ง ทำไมเมื่อกี้หล่อนจะยอมตายง่ายๆแบบนั้นห๊ะ! นังโง่!! \"เอาเถอะ องค์หญิงก็แปลกไปจริง ๆ\" เธอได้ยินเขาพึมพำ \"ยังไงร่างนั้นก็คือ ’องค์หญิง’ ก็ย่อมเป็น ’องค์หญิง’ \" ลอเรนท์ที่กำลังขบคิดหาทางออก เผื่ออีกฝ่ายไม่เชื่อเธอแล้วกระซวกคอเธอ เธอจะรับมือยังไง อันดับหนึ่งคงต้องตีลังกาม้วนหลังแล้วสะบัดผมพลิ้วๆอย่างสวยงาม สีหน้าต้องเย็นชา มุมปากต้องยิ้มเยาะนิดหน่อย เพื่อให้เขาคิดว่าเธอน่ะเจ๋ง แต่คิดอีกทีน้ำหน้าอย่างเธอที่แค่ฉีกขายังร้องโอดโอยปานจะตายจะเอาปัญญาที่ไหนไปกระโดดตีลังกาแบบนั้น คงตายเพราะกระดูกหักมากกว่าโดนกระซวกคอ \"ลุกขึ้นเถอะครับ\" รู้ตัวอีกทีดวงตาสีอำพันสงบนิ่งก็อยู่เหนือร่างของเธอแล้ว ลอเรนท์สะดุ้งเฮือกแล้วกลิ้งตัวหลบไปสามรอบก่อนจะยันตัวลุกขึ้น ล่ะ...หล่อเกินไป! ดาเมจรุนแรงเกินไป!!! ลอเรนท์ค้นพบแล้วว่าตัวเธอแพ้ผู้ชายไทป์หน้าเทวดา จะเรียกไทป์ได้ยังไง เรียกว่าสเปคดีกว่า เพราะเธอไม่เคยเกิดอาการแบบนี้ตอนเจอพวกแฝดปีศาจนั่นเลย เพราะเจ้าพวกนั้นมันหล่อแต่คำว่า ’เลว’ ’ร้าย’ ’ชั่ว’ แปะหน้าทุกองศาน่ะสิ เธอไม่ใช่คนชอบผู้ชายแบดๆสักหน่อย แต่ไทป์เย็นชา และหน้าเทวดานี่ปลื้มมากค่ะ... \"นาย...นายหล่อจังนะคะ\" ความอัดอั้นนี้ขอระบายออกไปบ้าง เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้คิดอะไร \"...\" ความเงียบคือคำตอบ \"แล้วนายเชื่อฉันแล้วใช่ไหมคะ\" \"นิสัยเธอไม่เหมือนองค์หญิง\" คำพูดของเขาเหมือนดาบแทงหัวใจเธอ อ่อก! \"แต่ร่างกายนั้นเป็นองค์หญิง\" \"ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ\" คำพูดประหลาดจริง ๆ ที่มั่นใจว่าเป็นองค์หญิงคือ ’ร่างกาย’ งั้นเหรอ มันก็ต้องแน่อยู่แล้วรูปร่างแบบนี้ แค่มองก็ต้องรู้แล้วว่าเป็นใครสิ เขาจะย้ำทำไมบ่อย ๆ \"มีคนปลอมตัวเป็นองค์หญิงเยอะมาก...แต่ก็ตายหมดแล้ว\" \"แค่ก...ร่ะ เหรอคะ\" หันหน้าหนีอย่างไม่กล้าสบตา เธอ...เธอไม่ได้แสดงพิรุธอะไรออกไปใช่ไหม! \"องค์หญิงลักซ์ เกิดมาพร้อมพลังทำลายล้าง\" ชั่วขณะเหมือนเธอได้ยินน้ำเสียงเขาเปลี่ยนไป...เหมือนจะอ่อนโยนขึ้น? \"แต่องค์หญิงลอเรนท์เกิดมาพร้อมพลังเยียวยา\" \"พลังเยียวยา...\" พลังที่ไม่มีใครมีสินะ ร่ะ...รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวเอกอีกคนค่ะ! \"นอกจากจะร่ายเวทเยียวยาแก่ผู้อื่นแล้ว ร่างกายยังสามารถรักษาตัวเองได้อย่างรวดเร็ว ไม่แก่ ไม่เจ็บ...และไม่ตาย\" \"อ่ะ อ่อ\" เหมือนเธอไม่ใช่มนุษย์เลยนะแบบนั้น \"ร่างกายของท่านฟื้นฟูเอง แสดงว่าท่านคือองค์หญิง\" มิน่าเขาถึงมั่นใจว่าเธอเป็นองค์หญิงลอเรนท์อะไรนั่นจริง ๆ \"แต่เมื่อกี้ฉันเห็นนายรักษาฉัน...\" \"ผมมีธาตุน้ำ ผมแค่กระตุ้นพลังขององค์หญิง\" อย่างนี้นี่เอง ลอเรนท์รู้สึกเหมือนตัวเองฉลาดขึ้นมาบ้าง เธอคลานเข่าเข้าไปใกล้เขานิดหน่อยก่อนจะช้อนตามอง ยกมือขึ้นกุมอก หวังว่าท่าทางน่ารักนี่จะทำให้มนุษย์นี่ใจอ่อนขึ้นมาบ้าง \"ฉันจำอะไรไม่ได้เลย นายอย่าทิ้งฉันนะคะ\" และคอยปกป้องเธอด้วย! ชีวิตเธอกับคำว่าตายเหมือนเดินไปข้างหน้าพร้อม ๆกันตลอดเลย! \"...นั่นเป็นหน้าที่ของผม\" เขาขมวดคิ้วนิดหน่อย ถึงแม้เขาจะไม่หลงกลกับท่าทางของเธอ แต่เธอจะถือว่าเขารับปากแล้ว! \"งั้นช่วยเล่าเรื่องของฉันฟังหน่อยได้ไหมคะ\" พอสบายใจขึ้นหน่อย ท้องก็ร้องโครกๆ จนพ่อองครักษ์เย็นชายื่นขนมปังมาให้ เธอรับมากินพลางจ้องหน้าอีกฝ่าย โดยทำสายตา ’เร็วสิ รออยู่’ เอเดนถอนหายใจ \"ท่านคือองค์หญิงลอเรนท์ นาร์เซียล่า เป็นน้องสาวขององค์หญิงลักซ์\" \"แต่หน้าตา...\" \"หืม?\" เธอลืมไปว่าตัวเองความจำเสื่อม! \"เอ่อ คือ เอ่อ...อ่ะ...องค์หญิงลักซ์ก็สวยเหมือนฉันสินะ!\" [...ระบบจะลองทำเรื่องให้มีการเพิ่มสเตตัสทางด้านสติปัญญา] แว่วหูได้ยินเสียงระบบลอยมา \"ไม่ องค์หญิงลักซ์งดงามกว่า\" \"ไอ้...\" ไม่ๆ ใจเย็นๆ ลอเรนท์หายใจเข้าออกช้า ๆ เชอะ ไม่ว่าจะร่างไหนเธอก็แพ้คุณนางเอกสินะ! ในหัวนึกภาพคุณนางเอกนิดหน่อยแล้วก็เบะปาก \"เล่าต่อเลยค่ะ!\" ความแค้นที่ต้องชำระกับเอเดนครั้งที่ 1 ! \"องค์หญิงไม่เคยเบะปาก\" \"ฉันไม่ได้เบะปากค่ะ! ฉันเป็นโรคกระตุกที่หน้า!\" \"องค์หญิงมีร่างกายที่พิเศษ ไม่มีทางเป็นโรค\" \"เล่าต่อค่ะ!\" เลิกยุ่งกับปากเธอได้ไหมยะ! \"จะให้ผมพูดถึงเรื่องอะไรล่ะ\" ความพูดน้อยของอีกฝ่ายทำให้ลอเรนท์ปวดหัวจริง ๆ \"นิสัยก็ได้\" \"อืม\" ดวงตาคมกริบนั้นสาดประกายเย็นชาเล็กน้อยก่อนจะหายไปโดยที่เธอไม่ทันสังเกตเห็น \"เย่อหยิ่ง เอาแต่ใจ ให้นิยามก็คงน่ารังเกียจมั้งครับ?\" แรง...แรงไปไหม! \"ไหน ๆ ท่านก็จำไม่ได้ ผมมีเรื่องจะขอร้องก็แล้วกัน\" เอเดนหันมาจ้องหน้าของผู้หญิงที่เขาเห็นทุกวันทุกเวลาด้วยสายตาติดจะอำมหิตเล็กน้อย เขาเห็นเธอบิดตัวไปมาอย่างอึดอัด ดวงตากลมฉายแววตื่นตระหนกเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นจากองค์หญิงผู้นี้มาก่อน สิ่งที่เขาเห็นเสมอคือความยโสเย็นชา ทั้ง ๆที่มีพลังเยียวยา แต่ไม่เคยเหลือบแลผู้ใด นั่นแหละ ลอเรนท์ นาเซียร์ล่า \"อะ...อะไรคะ\" ทำไมต้องทำหน้าตาน่ากลัวด้วย! เธอหลบสายตาอีกฝ่ายอย่างไม่กล้าสู้หน้า \"ช่วยเลิกไปเกาะแกะท่านโนอาร์จะได้ไหมครับ ถึงท่านจะเป็นคู่หมั้นของเขา\" ร่ะ...ร่างนี้มีคู่หมั้นด้วยเรอะ! \"แต่นั่นก็เป็นคู่หมั้นที่ท่าน ’แย่ง’ มาจากองค์หญิงลักซ์\" เปรี้ยง!!! น่ะ...นี่มันสูตรนางร้ายในเกมเลยเน่!!!