บทที่ 15
ธาวินถูกนำตัวมายังโรงพยาบาล โดยที่เขายังมีสติอยู่ครบถ้วนทุกประการ แถมหมอยังผ่าตัดเอาลูกกระสุนออกภายในเวลาอันรวดเร็ว ก่อนที่ร่างสูงโปร่งจะถูกพามายังห้องพักฟื้นด้วยสีหน้าระรื่นราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
\"รอนานไหม\" เขาถามขึ้นทันทีที่เห็นเธอ
\"ไม่ค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ\"
\"ไม่เป็นไร แค่นี้สบายมาก\"
\