ตอนที่ 5

“พ่อฉันไม่รู้นี่ว่าฉันอยู่ที่ไหน” “มันไม่โง่หรอกน่า...เธอเดินทางเข้ามาในเขตเหมืองของฉัน พ่อเธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่าเป็นฝี มือของไอ้แทน ลูกของคนที่มันวางแผนฆ่าให้ตายทั้งผัวทั้งเมีย อยู่ที่นี่แหละ...เธอต้องอยู่ที่นี่ แต่ไม่ใช่ตัวประกันเฉย ๆ นะ ต้องเป็นทาสรับใช้ฉันทุกอย่าง” “จะให้ฉันทำอะไร” “ทำทุกอย่างไง...ไอลดา” แทนมองหญิงสาวหัวจรดเท้าด้วยสายตาโลมเลีย ไอลดาถึงกับขนลุกกับสายตาของชายหนุ่มที่มองมา เขาทำเหมือนโจนหื่นกามไม่มีผิด แล้วถ้าเขาเกิดจะข่มขืนหล่อนขึ้นมา “อย่าคิดอะไรบ้า ๆ นะ!” ไอลดาผลักไสคนตัวใหญ่ออกห่าง หล่อนกระเถิบหนีจนหลังชนกับผนังห้องที่ทำจากไม้ แทนขบกรามเมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของหญิงสาว “อย่าคิดหนีก็แล้วกัน! ถ้าหนีไปจากที่นี่แล้วฉันจับได้เธอเจอดีแน่” ชายหนุ่มคาดโทษก่อนจะเดินลงส้นออกไปจากห้องนั้นและปิดประตูลงอย่างเกรี้ยวกราด ไอลดาถึงกับปล่อยโฮออกมา หล่อนกลัวผู้ชายคนนั้นจนตัวสั่งงันงก ไม่รู้ว่ากรรมหรือเวรต้องมาเจอคนบ้าที่ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือเปล่าเรื่องพ่อของเธอ หญิงสาวมองไปรอบ ๆ ห้องและเห็นว่าประตูไม่ได้ถูกล็อค แทนออกไปแล้วและประตูก็ถูกปล่อยให้เปิดแง้มเอาไว้ เขาตั้งใจไม่ล็อคประตูหรือแกล้งลองใจหล่อนกันแน่ “เรื่องอะไรฉันจะอยู่เป็นตัวประกันให้คนบ้าที่นี่กันล่ะ” ไอลดาพูดกับตัวเองก่อนจะย่องไปที่ประตู ทุกอย่างเงียบเชียบ หญิงสาวแง้มประตูออกไปไม่เห็นมีใครอยู่ข้างนอก พอสบโอกาสก็เปิดประตูแล้ววิ่งอ้าวออกไปทางบันไดกระท่อม พอหล่อนไม่เห็นแทนอยู่ที่นั่นก็วิ่งออกไปอีกทางตรงข้าป่ารกแบบไม่คิดชีวิต “เฮ้ย!...นั่นมันผู้หญิงที่นายหัวให้เราไปพาตัวมานี่หว่า...ไอ้เกียง มึงรีบวิ่งตามไปเร็ว” ไอ้ฉิม คนของแทนที่กำลังนั่งสบายใจอยู่บนคันดินหลังพุ่มไม้ห่างจากกระท่อมไปไม่ไกลตะโกนเรียกสหายเมื่อเห็นแว๊บ ๆ ว่าผู้หญิงที่พึ่งไปจับตัวมาวิ่งหนีออกจากกระท่อม ทั้งเกียงและคงที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งชะโงกหน้ามองแล้วรีบวิ่งตามไปทันที “ว๊าย!” ไอลดากรีดร้องเมื่อได้ยินเสียงโหวดเหวกจากคนของแทน หล่อนรีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิตฝ่าพงหญ้าเข้าไปทั้งที่ไม่รู้ว่าทางนั้นจะทะลุไปที่แห่งไหน รู้แต่ว่าต้องวิ่งไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ “โอ๊ย!...ตายละ!” ร่างบาง ๆ ของไอลดาสะดุดกับรากไม้และล้มคว่ำลงไปในพงหญ้ารก พอตั้งสติได้หญิงสาวก็รีบลุกขึ้นแต่กลับต้องตาค้างเมื่อเห็นว่าใครคนหนึ่งยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า “จะไปไหน ไอลดา!”