บทที่ 3. คู่เคือง

เมื่อเติมน้ำมันราฟาเอลเติมน้ำมันเสร็จแล้วก็นำรถมาเช็คลมเช็คยางรถยนต์เพื่อความปลอดภัยในการเดินทาง แต่ก็ไม่ลืมที่จะปรายตามองหญิงสาวซึ่งเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว ท่าทางของเขาเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไรแต่จริงๆ แล้วเขาใส่ใจทุกรายละเอียดทุกอย่างรอบกายและรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร ชายหนุ่มยกยิ้มกับตัวเองอย่างนึกสนุกไปด้วยแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำบ้างก่อนจะออกมาหากาแฟดื่มด้วยท่าทางแสนสบายสักครู่ก็ยกนาฬิกาข้อมือดูเวลาก่อนจะโทรศัพท์หาคนที่คอยติดตามรักษาความปลอดภัยให้กับตนเองห่างๆ “ถึงไหนแล้ว..” “เจ็ดร้อยเมตรจากปั๊มครับ รถเพิ่งออกมาครู่..” “ดี ตามไปห่างๆ แล้วรอสัญญาณจากฉัน” “ครับ..” ทางด้านปลายสายรับคำ ราฟาเอลยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อถึงเวลาที่เขาจะได้จัดการลงโทษคนที่บังอาจเล่นเกมแมวจับหนูกับเขา คนที่ไม่เชื่อฟังเขาจะลงโทษอย่างไรดีนะ คิดแล้วร่างสูงสง่าก็เดินกลับไปที่รถพุ่งทะยานออกไปหาเป้าหมายทันที... ในขณะเดียวกันคนตัวเล็กที่แอบหลบขึ้นรถตู้โดยสารที่มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ พอดีตอนที่เขาเข้าห้องน้ำก็ยิ้มย่องในใจเมื่อคิดว่าป่านนี้ราฟาเอลคงหัวฟัดหัวเหวี่ยงในการตามหาตนอยู่ที่ปั๊มน้ำมันและคงเสียหน้าที่เธอไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา “หึ คนบ้าอำนาจคิดว่าตัวเองฉลาดอยู่คนเดียวล่ะสิ ปล่อยให้หัวหมุนเสียให้เข็ด ดูสิจะกลับไปบอกคุณพ่อว่ายังไง..” แทนฤทัยยิ้มกริ่มอยู่ชั่วครู่ก็ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติเมื่อรถตู้เกิดเบรกกะทันทันเสียงผู้โดยสารผู้หญิงในรถต่างกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก คนขับรถหนุ่มเลือดร้อนถึงกับโวยวายหยาบคายเมื่อมีรถคันหนึ่งขับปาดหน้าซ้ำยังจอดกระชั้นชิดขวางทางอย่างอุกอาจ “แม่.. เอ๊ย ขับรถยังไงวะ ไอ้..” เสียงคนขับรถที่เปิดประตูลงไปโวยวายใส่คนที่ขับรถปาดหน้ารถของตนผู้โดยสารบนรถก็ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหงุดหงิด แต่แล้วประตูรถตู้ก็เปิดออกอย่างแรง รัศมีจากเรือนผมสีทองอร่ามที่ผ่านเข้ามาในม่านตาทำให้แทนฤทัยรู้สึกเย็นเฉียบไปทั้งกาย หัวใจเธอราวจะหยุดเต้นเมื่อสบตากับเขา... “ราฟาเอล..” หญิงสาวครางชื่อเขาอยู่ในอกทว่าดังกึกก้องอยู่ในหัว “กรี๊ดดด ปล่อยนะไอ้บ้าไอ้หน้ารังแกผู้หญิง ราฟาเอลไอ้คนถ่อย คนใจร้าย กรี๊ดดด...” แทนฤทัยกรีดร้องออกมาอย่างกราดเกรี้ยวทั้งโกรธทั้งอายเมื่อเขาแบกร่างเล็กๆ ของเธอเดินเข้าบ้านพักหลังงามท่ามกลางขุนเขาและสายน้ำใสที่ไหลเอื่อยๆ อยู่เบื้องล่าง แต่เธอไม่มีเวลาสนใจกับความงดงามของมันนักเพราะกำลังอยู่ในภาวะโกรธจัด... เพียะๆๆ.. ราฟาเอลไม่ตอบไม่หือไม่อือ แต่ฟาดมือหนักๆ ลงบนก้นงอนนุ่มนิ่มเต็มแรงรัวๆ สามทีจนหญิงสาวน้ำตาเล็ดเพราะความเจ็บ เจ็บทั้งใจและเจ็บก้น... “ฮือออ คอยดูนะฉันจะฟ้องคุณพ่อ ฟ้องพี่ธามว่านายรังแกฉัน...” แทนฤทัยร้องไห้ด้วยความเจ็บใจเมื่อถูกโยนลงบนเตียงนุ่มอย่างไม่เบานัก ความเจ็บจนจุกในกายไม่เท่ากับเจ็บจี๊ดๆ ในใจแม้แต่นิดเดียว... เสียเหลี่ยมที่สุดเลย... หญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างเดือดดาลทั้งน้ำตาคลอ... “ก็เอาเลยฟ้องเลย ถ้าสามารถกลับไปฟ้องได้นะ” “มะ หมายความว่ายังไง...” หญิงสาวเช็ดน้ำตามองเขาตาโตอย่างระแวง ใบหน้างามแดงก่ำดวงตารื้นด้วยน้ำตาราวเด็กตัวเล็กๆ แสนซนที่ดื้อรั้นจนแทบจะหมดแรงแต่ยังแผลงฤทธิ์... “ก็หมายความว่าฉันจะอยู่ที่นี่หนึ่งเดือน ไม่ก็สามเดือนจนกว่างานจะเสร็จหรือจนกว่าฉันจะพอใจน่ะสิ” “ว่าไงนะ นี่นาย ลักพาตัวฉันเหรอ..” น้ำตาแห้งเหือดไปจากใบหน้างามทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขาชัดๆ “ใครบอกว่าฉันลักพาตัวเธอมา ฉันทำถูกต้องแล้วทุกอย่างคุณลุงกับคุณป้าก็รับรู้ว่าเธอต้องมาทำงานกับฉัน ดังนั้นฉันคือคนที่จะดูแลควบคุมยายตัวแสบอย่างเธอให้ทำงานสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ ชัดเจนมั้ยครับคุณแทนฤทัย” “แก.. ไอ้ๆ ไอ้บ้าได้คนหลอกลวง ไอ้โจรในคราบผู้ดี ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนโกหกผู้ใหญ่ ไอคนๆ” แทนฤทัยไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาให้สาแก่ใจแต่ชายหนุ่มกลับไหวไหล่อย่างไม่แยแส “ฉันให้เวลาล้างหน้าล้างตาพักผ่อนสงบสติอารมณ์ แล้วหกโมงเย็นเจอกัน... อ้อ แล้วอย่าคิดจะเดินไปไหนมาไหนคนเดียวหรือไปจากที่นี่โดยที่ฉันไม่รู้ล่ะ เพราะฉันจะไม่รับรองความปลอดภัยของเธอ หรือถ้าเธออยากจะมีผัวทีเดียวหลายสิบคนก็เดินออกไปได้เลยไปทางไหนก็ได้รับรองสมปรารถนาแน่นอน..” ราฟาเอลปิดประตูใส่หน้าเธอเสียงดัง แทนฤทัยได้แต่จ้องประตูที่ปิดลงอย่างเจ็บใจก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความคับแค้นในอก “กรี๊ดดดด ไอ้บ้า ฉันเกลียดนาย ไอ้ราฟ ไอ้คนบ้า..” แล้วหญิงสาวก็คว้าของใกล้มือมาปาใส่ประตูด้วยความเดือดดาลส่วนคนที่เดินออกมาเมื่อครู่ก็ยืนกอดอกพิงประตูด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับคนตัวเล็กที่กรีดร้องโวยวายอาละวาดอยู่ด้านใน... “หึหึ เด็กดื้ออย่างเธอมันต้องเจอแบบนี้ล่ะ...” หลายวันผ่านไปแทนฤทัยก็ยังคงอยู่ที่บ้านพักของราฟาเอลที่กาญจนบุรี เธอเพิ่งรู้ว่านอกจากเขาจะเป็นนักธุรกิจแล้วเขายังแอบมาทำไร่ทำสวนไว้ที่นี่ด้วย และท่าทางไร่ของเขาก็ไปได้สวยมีผลผลิตมากมายออกสู่ท้องตลาด มีคนงานทำงานในไร่อยู่หลายสิบชีวิต หญิงสาวมองดูชายหนุ่มที่กำลังคุยอยู่กับกลุ่มคนงานผู้ชายอย่างเป็นการเป็นงาน ราฟาเอลดูโดดเด่นด้วยรูปร่างสูงใหญ่และเรือนผมสีทองอร่ามยามต้องแสงตะวันยามเย็นยิ่งส่งผลให้เขาดูงามสง่าราวเจ้าชายในฝันของสาวๆ แทนฤทัยใจสั่นไหวขึ้นมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาหันมาเธอรีบเมินหน้าหนีแล้วเชิดหน้าเดินไปยังลำธารเล็กๆ ที่ไหลผ่านหน้าบ้านหลังงาม หญิงสาวนั่งเอาเท้าแช่น้ำเล่นไปมาขณะเงี่ยหูฟังว่าเขาพูดอะไรบ้างนั้นรู้สึกชื่นชมเขาอย่างไม่อาจจะปฏิเสธได้ที่เขาเห็นความสำคัญกับความเดือดร้อนของคนอื่น เนื่องจากเมื่อคืนมีพายุฝนตกหนักมากจนมีดินโคลนถล่มปิดกั้นเส้นทางเข้าหมู่บ้านและไฟฟ้าก็ดับอยู่หลายชั่วโมงราฟาเอลจึงพาคนงานไปช่วยกันจัดการกับดินที่ปิดกั้นเส้นทางและติดต่อเจ้าหน้าที่มาซ่อมไฟฟ้าจนสามารถใช้ได้ตามปกติ วันนี้ทั้งวันเขาก็ขลุกอยู่ในหมู่บ้านกับชาวบ้านและก็เพิ่งจะกลับมาเมื่อครู่ เธอเห็นแล้วว่าชาวบ้านที่นี่รักเขามากและเรียกราฟาเอลว่า นายฝรั่ง ไม่ว่าเขาจะพูดหรือสั่งอะไรดูทุกคนจะให้ความร่วมมือและช่วยเหลือเป็นอย่างดี แล้วยังมีสาวๆ บางคนเหล่มองเธออย่างไม่ชอบใจเพราะคิดว่าเธอเป็นคู่แข่ง ซึ่งหญิงสาวเหล่านั้นก็คงอยากจะเป็นเมียของนายฝรั่งนั่นเอง พอคิดเรื่องนี้ใจสาวก็รุ่มร้อนขึ้นมาทันที “หึ เสน่ห์แรง จนสาวๆ ชาวบ้านแทบจะตีกันตายเพราะอยากได้ซาตานไปเป็นสามี เชอะ... ใครได้อีตานี่ไปเป็นสามีคงบ้าแน่ๆ คนอะไรเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย” แทนฤทัยเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่พอใจเขาขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลดวงตากลมโตละจากร่างแกร่งของเขาด้วยหัวใจเต้นกระหน่ำจนน่าโมโหแล้วพยายามคิดเรื่องของตนเอง เธอจะต้องรีบอกแบบเครื่องประดับที่ลูกค้าสั่งมาเป็นพิเศษให้เสร็จโดยเร็วเพื่อจะได้กลับบ้านเร็วๆ บิดามารดาของเธอนี่ก็กระไร ยอมให้เธอมากับเขาได้โดยไม่ห่วงเธอเลยสักนิด ซ้ำยังโทร. มาย้ำว่าให้เธอศึกษางานกับราฟาเอลให้ดีอย่าเกเรอีกด้วย บิดามารดาของเธอเป็นพวกของราฟาเอลไปแล้วเรียบร้อย ทางด้านราฟาเอลสั่งงานลูกน้องเสร็จก็หันมาทางด้านคนที่นั่งเล่นอยู่ริมตลิ่งซึ่งเป็นโขดหินกว้างและน้ำลึกพอที่จะเล่นน้ำในลำธารได้ และถัดขึ้นไปสูงกว่านั้นจะเป็นธารน้ำตกเตี้ยๆ แต่ทว่าจะมีน้ำตลอดปีเพราะราฟาเอลได้วางระบบน้ำในไร่ด้วยน้ำที่มาจากธรรมชาติและจากฝายน้ำเล็กๆ ที่เก็บกักน้ำไว้ใช้ในไร่ซึ่งก็จะมีการสูบน้ำขึ้นมาจากใต้ดินด้วย ในอนาคตราฟาเอลจะผันตัวเองมาทำไร่องุ่นและรีสอร์ตแบบอิงธรรมชาติเพื่อการศึกษาเรียนรู้แหล่งป่าไม้และการทำเกษตรแบบผสมผสานอย่างที่ได้ดูงานในศูนย์การเรียนรู้ด้านเกษตรของชาวบ้านในละแวกนี้เป็นการถาวรด้วยเพราะเห็นว่ามันดีต่อธรรมชาติและเขาก็เบื่อแล้วกับธุรกิจที่ชิงดีชิงเด่นกัน เขาต้องการความสงบไม่อยากต่อสู้กับใครแล้วในตอนนี้ ที่สำคัญราฟาเอลอยากหายจากฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขาไปทุกๆ ที่ ยกเว้นยามที่ทำงานในไร่จนเหนื่อยและหลับไปอย่างอ่อนเพลียเท่านั้นเขาจึงไม่ ฝันร้าย... เจ้าของดวงตาคมสีมรกตปรายตามองคนที่แกว่งเท้าเล่นในน้ำอย่างนึกอะไรดีๆ ขึ้นได้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาแล้วค่อยๆ ย่อกายลงในน้ำลัดเลาะมาตามแอ่งน้ำและโขดหินอย่างเงียบเชียบไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว ส่วนแทนฤทัยเมื่อเห็นว่าเสียงของเขาเงียบๆ ไปก็ชะเง้อมองหาแต่แล้วก็ไม่พบใครสักคนแม้แต่คนที่เธอแอบนินทาเขาอยู่เมื่อครู่ ใจสาวเริ่มหวั่นวิตกเมื่อเวลาเริ่มเย็นลง สถานที่ที่เธอไม่คุ้นเคยทำให้หญิงสาวกลัวเล็กน้อยจึงรีบลุกขึ้นยืนบนแผ่นหินซึ่งตนนั่งอยู่อย่างชั่งใจว่าจะร้องเรียกเขาหรือว่าเธอจะเดินเข้าบ้านไปก่อน... “ไปไหนของเขานะ เร็วจริงๆ อย่างกับผีแน่ะ...” หญิงสาวชะเง้อมองหาแล้วก็ตัดสินใจว่าจะเดินกลับเข้าบ้านก่อน แต่แล้วก็รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อมีมือเย็นเฉียบของใครบางคนมาคว้าหมับที่ข้อเท้า “กรี๊ดดดด ตู้มมมม...” เสียงกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตกใจและเสียงของหนักๆ ร่วงหล่นลงน้ำดังก้องไปทั้งบริเวณ ตามด้วยเสียงตะกายน้ำผสมกับเสียงโวยวายของแทนฤทัยดังลั่นเมื่อเห็นใบหน้าเจ้าของมือปริศนาที่ทำให้เธอตกใจจนแทบสิ้นสติ “นาย ไอ้โรคจิต ไอ้บ้า ไอ้ปีศาจหน้าขาว อี๊ ฉันเกลียดนายยย... แค่กๆ” “ฮ่าๆ สมน้ำหน้า ถ้าเธอจะขาดใจตายนี่ไม่ใช่เพราะขาดอากาศหายใจเพราะจมน้ำ แต่ตายเพราะมัวด่าฉันจนหายใจไม่ทันมากกว่า” ราฟาเอลเย้าแหย่หญิงสาวอย่างสนุกเสียงหัวเราะของเขายิ่งทำให้แทนฤทัยโกรธเกรี้ยวมากขึ้น มือบางฟาดตุบๆ ลงบนอกกว้างของเขาอย่างโมโห “นี่แน่ะๆๆ สนุกใช่มั้ยที่แกล้งเขาได้ ไอ้คนโรคจิต” “โอ๊ยๆ พอๆ เจ็บนะเนี่ย อะไรกัน มือเล็กๆ ทำไมตีหนักจัง ฮ่าๆ” ราฟาเอลหลบมือบางพัลวันพลางว่ายน้ำหนีเธอ หญิงสาวว่ายน้ำตามไปด้วยความโกรธทั้งวิดน้ำใส่เขาอย่างโมโหจนมันกลายเป็นความสนุกเมื่อเขาสำลักน้ำไอหน้าดำหน้าแดงไม่ต่างจากเธอเมื่อครู่ หญิงสาวมองเยาะเขาอย่างสะใจ “หึ สมน้ำหน้า แกล้งคนอื่นดีนัก สำลักน้ำตายไปเลย..” แทนฤทัยพูดอย่างสะใจแล้วหันหลังว่ายน้ำหนีเขาเข้าฝั่งแต่แล้วเธอก็ต้องกรีดร้องอย่างตกใจอีกครั้งเมื่อราฟาเอลว่ายมาทันแล้วคว้าข้อเท้าบางดึงเธอลงไปใต้น้ำอย่างว่องไว กว่าจะตะเกียกตะกายขึ้นมาเหนือเหนือน้ำได้เธอก็กินน้ำไปหลายอึก หญิงสาวโผนเข้าหาร่างสูงแล้วกระหน่ำทุบเขาอย่างบ้าคลั่งเมื่อเขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่สามารถแกล้งเธอได้อีกครั้ง “ฮ่าๆ โอ๊ยๆ มือหนักจริงๆ พอแล้วแทมมี่” “ตีให้ตายเลยคนบ้า นี่ๆ แกล้งเขาดีนัก...” หนุ่มสาวกอดรัดฟัดเหวี่ยงทุบตีกันราวเด็กๆ โดยลืมความขุ่นข้องหมองใจและความใกล้ชิดที่พวกเขามีต่อกันไปชั่วขณะจนกระทั่งพวกเขาตกอยู่ในอ้อมแขนกันและกัน... ร่างบางเปียกชุ่มจนเสื้อผ้าแนบชิดไปกับร่างสาวนั้นยังแนบชิดไปกับร่างแกร่งที่สวมเพียงกวางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวซึ่งเปียกแนบชิดกายแกร่งที่เริ่มร้อนขึ้นมาเพราะการเคลื่อนไหวเสียดสีกันในน้ำ “นี่ปล่อยนะ ฉันจะขึ้นแล้ว หนาว..” ในที่สุดหญิงสาวก็แหวขึ้นเมื่อรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาเพราะรู้สึกได้ว่าเธอกับเขาใกล้ชิดกันมากเกินไป “ก็ไปสิ ใครเขาห้าม” “แต่นายไม่ยอมปล่อยเอวฉัน...” “แน่ใจเหรอว่าฉันไม่ปล่อย ไม่ใช่เพราะเธออยากกอดฉันเองเหรอ...” ชายหนุ่มพูดกวนๆ ทำให้แทนฤทัยรู้สึกตัวรีบปล่อยมือที่เกาะบ่าแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอปล่อยมือจากบ่ากว้างร่างงามก็ร่วงลงในน้ำที่ลึกกว่าที่เท้าจะแตะพื้น และเธอก็คงจมน้ำอีกครั้งหากว่าเขาไม่รั้งเอวบางไว้เสียก่อนจึงทำให้เธอยังคงอยู่ในวงแขนแข็งแรงและใบหน้าของเธอกับเขาอยู่ใกล้กันแค่เส้นด้ายกางกั้น... “อะ เอ่อ ปล่อยได้แล้ว ฉันจะขึ้นบ้าน..” หญิงสาวบอกเขาเสียงติดขัดใบหน้าขาวซีดเพราะเริ่มหนาวร้อนเห่อขึ้นมาจนเธอไม่มั่นใจว่ามันจะแดงจัดออกมาประจานความหวั่นไหวของตนหรือไม่เมื่อเธอรู้สึกถึงความแกร่งกระด้างที่เคลื่อนไหวชิดหน้าท้องเนียน... “ขอบคุณสักคำก็ไม่มี..” “อะไร ทำไมฉันต้องขอบคุณนายด้วย นายแกล้งฉันจนกินน้ำไปหลายอึกยังจะมาพูดดีอีก” “ขอบคุณ...” ราฟาเอลย้ำจริงจังทั้งแววตาสีหน้าและน้ำเสียง จนคนฟังอึ้งกับความหน้าทนของเขา แทนฤทัยไม่ใช่คนที่ยอมทำตามคำสั่งใครง่ายๆ หญิงสาวจึงเลือกที่จะผลักไสเขาแล้วคิดว่าจะว่ายน้ำไปยังที่ที่เท้าเธอเหยียบถึงพื้นแล้วเดินขึ้นบ้านไปโดยไม่สนใจเขา แต่แทนฤทัยกลับคิดผิดมหันต์เมื่อเธอเริ่มเคลื่อนไหวชายหนุ่มก็รั้งเอวบางเข้ามาชิดร่างแกร่งมากขึ้นแล้วกระชับมือที่ท้ายทอยเธอแน่นก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาหาอย่างรวดเร็วจนเธอไม่ทันระวังตัวทำได้เพียงแค่เผยอปากเพื่อจะแหวใส่เขาแต่กลายเป็นว่าเปิดโอกาสทองให้กับเขาไปเสียนี่... ทันทีที่ริมฝีปากหยักสวยของเขาทาบลงมาแทนฤทัยก็หัวหมุนไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านหรือทรงตัวอยู่ในน้ำได้ มือบางเกาะบ่าแกร่งแน่นทั้งโอบรอบกายของเขาราวปลิงเลยทีเดียวนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้เปรียบและไม่ต้องบังคับร่างบางให้ยินยอม ลิ้นร้อนสอดไล้ดูดดื่มในโพรงปากสาวอย่างช่ำชองร้อนเร่าทั้งมือหนาใหญ่ก็โอบอุ้มบีบเฟ้นลอนสะโพกกลมกลึงอย่างเมามันก่อนจะรั้งให้เรียวขาเสลาโอบรัดรอบเอวหนาเพื่อพาร่างบางไปยังโขดหินสูงลับตาคนอย่างแนบเนียน ราฟาเอลจูบหญิงสาวด้วยแรงอารมณ์เร่าร้อนอย่างที่ไม่เคยจูบใครมาก่อน ทั้งหิวโหยกระหายใคร่อยากดูดกลืนทั้งหมดของปากบางไว้ ลิ้นร้อนแตะแต้มไล้เลียไปตามมุมปากและแก้มนุ่มแดงปลั่งอย่างหลงใหลทั้งแหย่เย้าใบหูบางสร้างความเสียวกระสันให้กับผู้อ่อนด้อยในเกมสวาทจนอ่อนระทวยแอ่นกายเข้าหาเขาเพื่อแสวงหาความอบอุ่นดับความหนาวเหน็บที่อยู่ในกายแต่บางครั้งเธอก็รู้สึกร้อนจนคิดว่าน้ำรอบกายไม่สามารถดับความร้อนแปลกๆ ที่ซอกขาเนียนได้ “อา... ราฟ อื้อ..” หญิงสาวครางอย่างสับสนเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียมาตามลำคอระหงเรื่อยมายังเนินอกขาวสล้างเหนือน้ำที่กระเพื่อมไหวน้อยๆ ตามแรงขยับกายของพวกตน อากาศเริ่มเย็นลงความมืดโรยตัวเข้ามาแต่หนุ่มสาวไม่ได้คิดจะสนใจ ตอนนี้ราฟาเอลสนใจความงดงามตรงหน้ามากกว่าสิ่งอื่นใด ดอกบัวขาวงามสล้างปริ่มน้ำอยู่ตรงหน้า เม็ดเกสรสีชมพูสดฉ่ำที่ประดับอยู่บนปลายยอดไหวระริกท้าทายให้ดูดกลืน และเขาก็ไม่รอช้าที่จะทำมันชายหนุ่มปาดไล้เลียวนรอบฐานทรวงสาวอย่างหลงใหลก่อนจะอ้าอมครอบครองมันไว้ในปากอย่างหิวกระหาย ทั้งบีบเฟ้นเคล้านวดคลึงมันอย่างเมามัน ทั้งปากและลิ้นของเขาร่ายมนต์ใส่เธอจนแทนฤทัยครางไม่เป็นภาษากับความรู้สึกแปลกใหม่แสนรัญจวน มือบางจิกแน่นที่บ่าแกร่งและครูดไปตามแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความซ่านเสียวที่เสียดแทงไปทั้งกายจนเธอรู้สึกเหมือนว่าอากาศรอบกายมันน้อยนิดและเธอก็หายใจหายคอไม่ทัน... “อื้ม หวานเหลือเกิน... แทมมี่จ๋า...” ชายหนุ่มครางอยางถูกใจกับการตอบสนองอันน่ารักของเธอ ร่างงามบิดเร้าด้วยความรัญจวน ริมฝีปากบวมน้อยๆ เพราะฤทธิ์จุมพิตของเราเผยอครางดูเร้าใจจนเลือดในกายหนุ่มร้อนระอุอยากจะทำมากกว่าที่ทำอยู่ อยากจะปลดปล่อยความร้อนร้าวที่ใจกลางร่างที่ร้อนผ่าวเจียนระเบิดให้เสียรู้แล้วรู้รอดไป... “คุณราฟครับ นายฝรั่งครับ...” เสียงร้องเรียกของใครสักคนดึงความคิดทั้งมวลของคนทั้งสองให้กลับมาอยู่กับความเป็นจริง ชายหนุ่มปล่อยร่างบางลงเหยียบพื้นหินช้าๆ อย่างแสนเสียดายแล้วรั้งเสื้อยืดสีสวยที่เปียกชื้นของเธอที่เขารั้งมันขึ้นไปเหนือทรวงสาวเพื่อเชยชมดอกบัวงามทั้งสองให้เข้าที่เข้าทางในขณะที่เจ้าของความงามนั้นได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตื่นตระหนกและอับอายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและทำอะไรไม่ถูก เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนหากคนอื่นมาเจอเธอในสภาพแบบนี้... “ฉันกำลังล้างตัวอยู่ มีอะไรนายมิตร...” ราฟาเอลเผยอตัวขึ้นเหนือน้ำในขณะที่แทนฤทัยขยับตัวเข้าหลบในซอกหินอย่างอับอายและโล่งใจที่เธอไม่เปิดเผยเนื้อตัวกับเขามากไปกว่านี้ แค่นี้เธอก็อายเขาจะแย่สิ่งที่ไม่มีใครได้เห็นหรือสัมผัสแต่กลับถูกผู้ชายที่เกลียดทั้งเห็นทั้งลูบทั้งไล้ไปถึงไหนต่อไหน แค่คิดเธอก็อยากมุดน้ำหนีไปเสียตอนนี้... “ผมจะมาถามว่าวันนี้จะให้นังนิดมันเอาอาหารมาส่งหรือคุณจะทำเองเหมือนเมื่อวานครับ” “เอามาส่งหน่อยก็แล้วกันวันนี้ฉันคงไม่ให้คุณแทมมี่ทำอาหารจนกว่าเธอจะไปเรียนทำอาหารกับนิดเป็นเรื่องเป็นราว” ชายหนุ่มตอบขณะปรายตามองคนที่ทำอาหารไม่ได้เรื่องจนเขาต้องอดข้าวไปหนึ่งมื้อซ้ำไฟเกือบไหม้บ้านเมื่อวานนี้อย่างขันๆ กับสายตาวาวๆ ของเธอ... “ครับ ถ้าอย่างนั้นอีกครึ่งชั่วโมงผมจะให้เด็กๆ เอาอาหารมาส่งนะครับ” “อืม ขอบใจ...” คนงานเดินจากไปเงียบๆ มิตร กับ นิด ภรรยาของเขาทำงานทีไร่ มิตรเป็นหัวหน้าคนงานและภรรยาของเขาเป็นแม่บ้านของราฟาเอลคอยดูแลความเรียบร้อยในบ้านหลังงาม และยามที่เขามาพักก็จะได้สามีภรรยาคู่นี้คอยดูแลอำนวยความสะดวกทุกอย่างให้ และสามีภรรยาคู่นี้ก็เป็นคนที่ไว้ใจได้ดีทีเดียว... “เอาล่ะขึ้นบ้านกันเถอะค่ำแล้วเดี๋ยวไม่สบาย งูที่นี่ชุมด้วย โดยเฉพาะงูน้ำ...” คำพูดของเขาทำให้คนที่หลบอยู่ในซอกหินโผมาหาเขาอย่างรวดเร็วและเกาะบ่ากว้างไว้แน่นอย่างลืมตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงอกกว้างกระเพื่อมหัวเราะเบาๆ แทนฤทัยก็ค้อนเขาหน้าคว่ำ “คนบ้าที่หลอกกันอีกแล้วใช่มั้ย” “ไม่ได้หลอกหรือเธอจะเสี่ยงอยู่ต่อก็ตามใจ อ้อ ทีหลังจะขอบคุณกันแบบนี้ก็ไม่บอก แต่ฉันชอบนะการขอบคุณแบบนี้ หึหึ” ราฟาเอลบอกเรียบๆ เมื่อเธอตั้งตัวได้ก็ปล่อยมือบางออกจากบ่าเขาทันที ราฟาเอลหลิ่วตาให้อย่างน่าหมั่นไส้แล้วเดินเรื่อยๆ เข้าฝั่งได้อย่างง่ายดายผิดกับเธอที่ต้องลอยคอตามเขาไปห่างๆ ด้วยความหวั่นไหวกับเจ้าของแผ่นหลังกว้างตรงหน้า “อี๊ คนบ้า...” หญิงสาวย่นจมูกใส่แผ่นหลังกว้างทั้งขัดเคือง ขุ่นใจ หวั่นไหว หลงใหล... เอ๊ะ ไม่นะ เธอจะไม่ได้หลงใหลเขาเสียหน่อย... แทนฤทัยดุตัวเองอย่างสับสนหน้าแดงก่ำอยู่คนเดียวจึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มน้อยๆ ที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเขา...