已经是第一章了
ตอนที่ 1
“เชิญด้านในค่ะคุณ...”
“จิณณ์ค่ะ...เรียกฉันว่าจีนก็ได้นะคะ”
หญิงสาวร่างเล็กบอบบางในชุดเสื้อคอเต่าและกางเกงยีนส์รัดรูปกล่าวกับแม่บ้านที่เปิดประตูต้อนรับเธอเข้าไปยังคฤหาสน์อันโอ่อ่าซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของท้องทะเลอันดามันได้อย่างชัดเจน
นี่เป็นการเดินทางมาภูเก็ตเป็นครั้งแรกของ จิณณ์ ครูสาวสอนเต้นลีลาศซึ่งพื้นเพเป็นชาวกรุงเทพฯโดยกำเนิด เธอเคยเดินทางมาเที่ยวภาคใต้แต่นั่นก็นานมาแล้ว และการมาครั้งนี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสอันแสนพิเศษสำหรับเธอ
ครูสอนลีลาศสาวตอบรับข้อเสนอของสถาปนิกมหาเศรษฐีชื่อดัง พายัพ วิลเคน ให้มาสอนเต้นลีลาศให้กับเขาถึงภูเก็ตโดยที่เธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว หญิงสาวรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้
...พายัพ
แต่เธอคิดว่าเขาคงไม่ใช่คน ๆ เดียวกับคนที่เธอเคยรู้จักสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเป็นแน่ ซึ่งเวลานั้นก็ผ่านมานานนับปี และที่สำคัญคนที่เธอตอบรับข้อเสนอให้มาสอนเต้นก็คนละนามสกุลกันกับคนคนนั้น
“คุณพายัพรออยู่ด้านในแล้วค่ะ คุณจีน”
แม่บ้านคนเดิมกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและน้ำเสียงฟังรื่นหู จิณณ์เดินตามแม่บ้านซึ่งเดาอายุจากหน้าตาน่าจะประมาณสี่สิบต้น ๆ กระทั่งถึงห้องโถงใหญ่ของบ้านที่วางตัวบนเนินเขาและมีสไตล์การตกแต่งแบบบาหลี สวยงามจนหญิงสาวนึกหลงใหล
“ท่านคะ...คุณจีน คุณครูสอนลีลาศที่ท่านให้ไปรับที่สนามบินมาถึงแล้วค่ะ”
เสียงรายงานนั้นทำให้ร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองที่กำลังนั่งจ้องหน้าจอโทรทัศน์บนฝาผนังต้องละความสนใจจากสิ่งตรงหน้าเพื่อหันมายังผู้มาใหม่ จิณณ์ก้าวมาหยุดยืนไม่ห่างจากเก้าอี้ที่เจ้าของบ้านหนุ่มนั่งอยู่ในขณะที่แม่บ้านถอยออกไปจากห้องนั้น
“สวัสดีค่ะ”
หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่ม แต่แล้วเมื่อเธอได้เห็นใบหน้าคมสันชัด ๆ ก็ถึงกับผงะไปชั่วครู่เลยทีเดียว ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงราว ๆ ร้อยแปดสิบเซนติเมตร จิณณ์นึกไปไม่ถึงว่า พายัพ วิลเคน มหาเศรษฐีหนุ่มลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส สถาปนิกชื่อดังที่จ้างเธอให้มาสอนเต้นลีลาศจะเป็นคนคนเดียวกับผู้ชายคนนั้น
“พายัพ...”
หญิงสาวอุทานออกมาเบา ๆ ในขณะเดียวกันชายหนุ่มก็มองเธอด้วยแววตาตื่นเต้นแต่กลับไม่มีความประหลาดใจใด ๆ ฉายออกมาราวกับว่าเขารู้ล่วงหน้าแล้วว่าใครจะเดินทางมาพบเขาวันนี้
“สวัสดี...จีน”
พายัพกล่าวทักทายในขณะที่หญิงสาวยังคงตกอยู่ในอาการตะลึง ประหลาดใจและแทบจะทำหน้าไม่ถูก เขายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง แต่ดูหล่อเหลาขึ้นจนหญิงสาวเกือบสะดุดลมหายใจตัวเองเมื่อได้เห็นหน้าลูกศิษย์ที่เธอจะมาสอนให้เขาเต้นรำด้วยเงินค่าจ้างสูงกว่าหนึ่งแสนบาท
พายัพ วิลเคน...เป็นคนคนเดียวกับ พายัพ เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยคนละคณะที่ชอบล้อเลียนและแซวให้เธอได้อายต่อหน้าเพื่อน ๆ เสมอ จิณณ์นึกเจ็บใจเขาตลอดมาแม้ไม่ถึงกับผูกใจเจ็บแต่เธอก็เคยด่าเขากลับไปเพราะถือว่าตัวเองเป็นถึงดาวมหาลัยแต่ก็ดูเหมือนเขาไม่ใส่ใจแถมยังทำหน้าเหมือนลิงค่างใส่เธอเสียอีกด้วย
已经是最新一章了
加载中
